Η Χαμάς ιδρύθηκε το 1987 από τον σεϊχη Αχμέντ Γιασίν σαν παρακλάδι της φανατικής ισλαμικής αιγυπτιακής οργάνωσης των "Αδελφών Μουσουλμάνων". Το ξεκίνημα της, που ακολούθησε το ξέσπασμα της πρώτης παλαιστινιακής Ιντιφάντα, δεν ήτανε τυχαίο. Δημιουργήθηκε με σκοπό να παρέμβει μέσα στο εξεγερμένο παλαιστινιακό κίνημα και να εδραιώσει την επιρροή των φανατικών ισλαμιστών, αποσπώντας μαχητικούς παλαιστίνιους από την κοσμική και σχετικά αριστερών προσανατολισμών Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ), του Γ. Αραφάτ.
Το Ισραήλ, που επιθυμούσε διακαώς να υπονομεύσει τον Αραφάτ, έδειξε τότε αξιοσημείωτη ανοχή στις δραστηριότητες της Χαμάς, ελπίζοντας να αναπτυχθεί αυτή σε βάρος τής ΟΑΠ. Την ίδια ώρα, οι σεϊχηδες της Σαουδικής Αραβίας άρχισαν να χρηματοδοτούν γενναία την Χαμάς σαν αδελφή ισλαμική οργάνωση, που δεν είχε κανένα λόγο να απειλήσει την κυριαρχία τους.
Στην προσπάθεια της όμως να κερδίσει τα λαϊκά παλαιστινιακά στρώματα αναγκάστηκε, έστω με ένα παραμορφωμένο τρόπο, να υιοθετήσει σταδιακά τα ριζοσπαστικά τους αιτήματα και τις ελπίδες τους για μια ελεύθερη και ανεξάρτητη Παλαιστίνη και να έρθει σε σύγκρουση με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ.
Έτσι, όταν το 2000 ξέσπασε η δεύτερη Ιντιφάντα, παρά και ενάντια στην θέληση της Παλαιστινιακής Αρχής του Αραφάτ, η Χαμάς την υιοθέτησε και κατόρθωσε να την ελέγξει, περιορίζοντας την μαζική λαϊκή συμμετοχή και προβάλλοντας τις ένοπλες ομάδες της και τις επιθέσεις αυτοκτονίας στο όνομα της Τζιχάντ. Κατόρθωσε έτσι να κερδίσει μεγάλο κύρος και επιρροή, που έφτασε στο 25%-30% των παλαιστινίων.
Η ανάπτυξη της αυτή έγινε δυνατή, παρά τις κοσμικές και αριστερές παραδόσεις της παλαιστινιακής αντίστασης λόγω της πολιτικής χρεωκοπίας των άλλοτε ισχυρών Κομμουνιστικών Κομμάτων της Μέσης Ανατολής, πρίν και μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την διαφθορά και τον εκφυλισμό της ηγεσίας της Παλαιστινιακής Αρχής, του Αραφάτ.
Ο φανατικός όμως ισλαμισμός, όπως έδειξε αποκαλυπτικά και η εμπειρία των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, των μουλάδων στο Ιράν και πιο πρόσφατα του Μπίν Λάντεν και της Αλ Κάϊντα, είναι ένα αντιδραστικό δόγμα, θρησκευτικά, κοινωνικά και πολιτικά. Πιστεύει σε μιά θεοκρατική κοινωνία, που στηρίζει τους εμπόρους, τους βιοτέχνες και την αγορά, αλλά απεχθάνεται και διώκει τα ατομικά, τα κοινωνικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον συνδικαλισμό, τον πολυκομματισμό και ιδιαίτερα τις αριστερές και σοσιαλιστικές ιδέες.
Γι αυτό, όπου εφαρμόζεται, οδηγεί την κοινωνία και τους αγώνες των λαών σε ακόμα μεγαλύτερο αδιέξοδο.
