Η υπουργοποίηση της Κατερίνας Νοτοπούλου αποτέλεσε βασική είδηση στον πρόσφατο ανασχηματισμό, αφού υπήρξε μία πολύ καλή «ευκαιρία» για να ακουστεί κάθε είδους σεξιστικό σχόλιο.
Δεν είναι ένας βολικός τρόπος αυτός να αποκρυφθεί το γεγονός ότι η κα Νοτοπούλου αναλαμβάνει να εφαρμόσει μια πολιτική λιτότητας εκ μέρους της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και της Τρόικα (κι ας λέει η κυβέρνηση τα δικά της…); Την ίδια στιγμή, προωθούνται σεξιστικές ιδέες που ρίχνουν το επίπεδο της πολιτικής συζήτησης στην άβυσσο. Να ένας «έξυπνος» τρόπος να κάνεις αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ την ίδια στιγμή που επί της ουσίας υποστηρίζεις την λιτότητα που εφαρμόζει!
Έτσι, διαβάσαμε τίτλους και σχόλια όπως:
«Επική αντίδραση Τσίπρα στην ορκωμοσία Νοτοπούλου: Του βγήκαν τα μάτια [Video]»
«Κατερίνα Νοτοπούλου: Νέα, ωραία και… ντριμπλάρει!»
Είδαμε επίσης φωτογραφίες της Νοτοπούλου που φοράει κοντή φούστα και κάθεται σταυροπόδι, στην προσπάθεια να «εξηγηθεί» γιατί υπουργοποιήθηκε, διαβάσαμε αναλυτικά άρθρα για τις στυλιστικές επιλογές της κατά την ορκωμοσία της, ακούσαμε στην κρατική τηλεόραση σχόλια για «αισθητική αναβάθμιση» της Κυβέρνησης.
Ανάμεσα στη Σκύλλα του σεξισμού…
Τονίζοντας από την πρώτη στιγμή ότι διαφοροποιούμαστε με τον πιο απόλυτο τρόπο από τις πολιτικές επιλογές της συγκεκριμένης κυρίας, την ίδια στιγμή πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η Νοτοπούλου δέχεται μία αισχρή σεξιστική επίθεση που βασίζεται στο γεγονός ότι είναι γυναίκα, «νέα» και «όμορφη», κάτι που δυστυχώς δεν αποτελεί έκπληξη, αφού σχεδόν κάθε φορά που μία γυναίκα αποκτά θέση ευθύνης στην πολιτική, ακολουθεί σεξιστικό παραλήρημα.
Η συνταγή είναι γνωστή. Μία γυναίκα που ασχολείται με την πολιτική, θα κριθεί βάσει ηλικίας, εξωτερικής εμφάνισης, σεξουαλικότητας και σε κάθε περίπτωση θα θεωρηθεί ανίκανη για την θέση που βρίσκεται.
Έτσι, εάν είναι γυναίκα νέα και όμορφη σύμφωνα με τα πρότυπα ομορφιάς, η άποψη των σεξιστών είναι ότι η εξωτερική της εμφάνιση την έφτασε εκεί που βρέθηκε. Εάν είναι γυναίκα που δεν ταιριάζει με τα πρότυπα ομορφιάς, τότε η άποψη των σεξιστών, είναι ότι ανήκει στην κουζίνα της οπότε θα της επιτίθενται μέχρι να επιστρέψει εκεί. Καμία γυναίκα δεν γλυτώνει από τα κοράκια του σεξισμού…
Όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση σεξισμού, έτσι και στην περίπτωση των πολιτικών προσώπων η απάντηση μας πρέπει να είναι «σ’ ότι αφορά την εξωτερική εμφάνιση, δεν μας αφορά!». Δεν μας νοιάζει πόσο όμορφη είναι ή δεν είναι η Νοτοπούλου, δεν μας αφορά η ηλικία της Αχτσιόγλου, δεν δίνουμε δεκάρα πώς ντύνεται η Χριστοδουλοπούλου!
… και τη Χάρυβδη της λιτότητας
Τόσο οι υπουργοί που προέκυψαν από τον τελευταίο ανασχηματισμό, όσο και οι προηγούμενοι/ες, πρέπει να κρίνονται από το πολιτικό τους έργο, από την Κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν, από τις πολιτικές που στηρίζουν και προωθούν. Μας νοιάζει πάρα πολύ το γεγονός ότι η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποτάχθηκε στην Τρόικα και συνέχισε τις πολιτικές λιτότητας των προηγούμενων Κυβερνήσεων, μας αφορά η επικείμενη μείωση συντάξεων, θα δώσουμε πολλές δεκάρες για την αποπληρωμή του χρέους μέχρι το 2060! Αλήθεια, η πολιτική αυτή αν εφαρμόζεται από άνδρες ή γυναίκες παίζει κανένα ιδιαίτερο ρόλο;
Η αντίδραση μας στο σεξισμό δεν προσφέρει σε καμιά περίπτωση άλλοθι σε όσους εφαρμόζουν πολιτικές του συστήματος ενάντια στα λαϊκά στρώματα. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιαστεί ως «προοδευτικός» επειδή δέχεται την επίθεση της ακροδεξιάς πρέπει να πέσει στο κενό – εξάλλου επίθεση από την Ακροδεξιά δέχονται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και τα κόμματα που ανήκουν στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Θάτσερ, Ομπάμα και Μέρκελ
Όπως η κριτική στη Νοτοπούλου δεν πρέπει να βασίζεται στο φύλο και την εμφάνισή της, με τον ίδιο τρόπο το γεγονός ότι είναι γυναίκα δε μπορεί από μόνο του να μας προκαλέσει συμπάθεια ή υποστήριξη. Αντίστοιχη συζήτηση έχει ανοίξει αρκετές φορές στο παρελθόν, όταν άτομα που προέρχονται από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες ανέρχονται σε θέσεις εξουσίας δημιουργούν προσδοκίες ότι θα αποτελέσουν προοδευτικές φωνές που θα υπερασπιστούν τους/ις αδύναμους/ες. Όμως, βασικό ρόλο στις πολιτικές που θα εφαρμόσουν δεν παίζει η τάξη ή η κοινωνική ομάδα από την οποία προέρχονται, αλλά η τάξη της οποίας τα συμφέροντα έχουν επιλέξει να εξυπηρετούν.
Το όνομα της «Σιδηράς Κυρίας» της Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, έχει καταλήξει να είναι συνώνυμο με τις ιδιωτικοποιήσεις και την πλήρη απαξίωση του εθνικού συστήματος Υγείας, ο Μπάρακ Ομπαμα που γέννησε τεράστιες προσδοκίες στους μαύρους της Αμερικής είναι ο Πρόεδρος με αριθμούς ρεκόρ απελάσεων μεταναστών, η Άνγκελα Μέρκελ είναι γνωστή σε όλη την Ευρώπη για τα μέτρα λιτότητας που χάρη σε αυτήν επιβλήθηκαν τόσο στην Ελλάδα και τον Ευρωπαϊκό Νότο, όσο και στην Γερμανία. Το γεγονός ότι αναφερόμαστε σε δύο γυναίκες και έναν μαύρο άντρα είναι δευτερεύουσας σημασίας μπροστά στις σκληρές πολιτικές που εφάρμοσαν για την κοινωνία.
Γυναίκες, αλλά σε ποια πλευρά;
Το σίγουρο είναι ότι οι γυναίκες, οι νέοι, οι άνεργοι και οι μετανάστες δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από μια υπουργό που υπηρετεί τις πολιτικές του συστήματος. Ούτε φυσικά η 2μηνη σύμβαση με την οποία εργάστηκε στο τμήμα καθαριότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης (αν όντως αυτό ισχύει) αρκεί για να την κατατάξει στην εργατική τάξη, πολύ περισσότερο στην υπηρεσία των λαϊκών στρωμάτων.
Η ανάδειξη γυναικών που εκπροσωπούν την κυρίαρχη τάξη μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Θέλουμε γυναίκες εργαζόμενες, άνεργες, φτωχές, που μαζί με τους άντρες συναδέλφους, συντρόφους, φίλους, θα δώσουν από κοινού αγώνες ενάντια σε αυτήν και κάθε κυβέρνηση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και ενισχύει την ανέχεια των πολλών. Οι γυναίκες, όπως και οι άντρες, που έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν την άρχουσα τάξη είναι απλά αντίπαλοι.
