Άρθρο της Ελένης Μήτσου
Συνεχίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι στην ΕΘΕΛ, παρά την ψήφιση του νομοσχεδίου στην ολομέλεια της Βουλής την Τρίτη 15/2/2011.
Πρόκειται για μια πολύ σημαντική απόφαση η οποία αποτελεί και μεγάλη νίκη των εργαζομένων ενάντια στο προεδρείο του σωματείου (ΠΑΣΚΕ) που ήθελε να ξεπουλήσει τον αγώνα.
Είναι σπάνιο να περνά ένα νομοσχέδιο και οι εργαζόμενοι να επιμένουν στη συνέχιση των κινητοποιήσεών τους. Να επιμένουν όταν μάλιστα βρίσκονται ήδη σε δυόμισι μήνες απεργιακών κινητοποιήσεων και δεκάδων πορειών και διαμαρτυριών.
Καθόλου τυχαία, αυτή η απόφαση επιβλήθηκε από τα κάτω – κάτω από την πίεση των εργαζομένων, της βάσης του σωματείου, η οποία απομόνωσε την ΠΑΣΚΕ και έσπρωξε όλες τις υπόλοιπες παρατάξεις σε ένα κοινό πλαίσιο απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων. Η επιμονή και η αντοχή των εργαζομένων στην ΕΘΕΛ αξίζει τη συμπαράσταση και τη στήριξη όλων μας.
Η «τέχνη» της ηττοπάθειας – ΠΑΣΚΕ
Στη γενική συνέλευση των εργαζομένων της ΕΘΕΛ την επόμενη μέρα της ψήφισης του νομοσχεδίου για τα ΜΜΜ (16/2/11) η ΠΑΣΚΕ πρότεινε αναστολή των κινητοποιήσεων.
Ξεκινώντας την ομιλία του, ο πρόεδρος της ΠΑΣΚΕ και του ΔΣ του σωματείου, Ν. Κουλουμπαρίτσης, προσπάθησε να σπείρει απογοήτευση και ηττοπάθεια. Πέρα από το γεγονός ότι το νομοσχέδιο ψηφίστηκε, ανέφερε ότι η συμμετοχή στη συνέλευση είναι μικρή (παρόλο που συμμετείχαν 1500 εργαζόμενοι), ότι στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και στις πορείες δεν κατεβαίνουν αρκετοί εργαζόμενοι(*), ότι κανείς δεν στηρίζει τον κλάδο, κοκ. για να τελειώσει βέβαια με την πρόταση αναστολής των κινητοποιήσεων.
Πατώντας σε δύο βάρκες – ΔΑΚΕ
Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο πρόεδρος της ΔΑΚΕ, Α. Κομίνης, ο οποίος προσπάθησε να πατήσει σε δυο βάρκες… Ξεκίνησε αναφέροντας τη μεγάλη ήττα που δέχτηκε ο κλάδος (ψήφιση του νομοσχεδίου), έριξε ευθύνες στους εργαζόμενους για την μικρή συμμετοχή στις πορείες κοκ, και τελείωσε λέγοντας ότι αν παρόλα αυτά όμως η συνέλευση θέλει να συνεχίσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις η ΔΑΚΕ θα τις στηρίξει. Συγκεκριμένη πρόταση βέβαια καμιά.
Κανείς από τους δυο προέδρους δεν ανέφερε βέβαια ότι μπορεί η συμμετοχή σε απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες να ήταν για συγκεκριμένους λόγους (βλ. υποσημείωση) σχετικά μικρή, ωστόσο η συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργίες ήταν καθολική!
Δυο μήνες τώρα δεν υπήρξε ούτε ένας απεργοσπάστης και αυτή είναι η πραγματική εικόνα του κλάδου! Ενός κλάδου που ήθελε και συνεχίζει να θέλει πραγματικά να αγωνιστεί!
Όμως οι εργαζόμενοι ζητούσαν συνέχιση
Το κλίμα του «μνημόσυνου» άλλαξε στη συνέχεια μέσα από τις ομιλίες των υπόλοιπων παρατάξεων (ΔΑΣ, Ανεξάρτητη Παρέμβαση, ΕΑΣ, Σύνδεσμος Οδηγών) και πολλών εργαζομένων, καθώς όλοι πρότειναν συνέχιση των κινητοποιήσεων και συγκεκριμένα απεργιακά προγράμματα.
Μια σειρά συνδικαλιστές αλλά και εργαζόμενοι που μίλησαν ρωτούσαν το σώμα κατά τη διάρκεια των ομιλιών τους αν θέλουν να συνεχίσουν τις απεργίες και οι εργαζόμενοι από κάτω βροντοφωνάζανε «ναι» και σηκώνανε τα χέρια σε μια άτυπη ψηφοφορία, δείχνοντας τις αγωνιστικές τους διαθέσεις.
Κοινή πρόταση όλων πλην ΠΑΣΚΕ
Ο κίνδυνος αναστολής των κινητοποιήσεων οδήγησε όλες τις παρατάξεις που είχαν τοποθετηθεί υπέρ της συνέχισης να κατεβάσουν κοινή πρόταση. Έτσι στο τέλος της συνέλευσης οι εργαζόμενοι καλέστηκαν να διαλέξουν ανάμεσα σε δυο προτάσεις.
Η πρόταση του προεδρείου, της ΠΑΣΚΕ (για αναστολή) όχι μόνο πήρε ελάχιστους ψήφους, αλλά κατά την ανάγνωσή της γιουχαίστηκε έντονα από την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων που συμμετείχαν στη συνέλευση.
Η πρόταση που πέρασε με πολύ μεγάλη πλειοψηφία καλεί στα εξής:
– Παρασκευή 18/2 και Δευτέρα 21/2 στάση εργασίας 11:00 – 16:30,
– Τετάρτη 23/2 24ωρη απεργία και συμμετοχή στην γενική απεργία,
– Παρασκευή 25/2 στάση εργασίας 11:00 – 16:30 και
– Δευτέρα 28/2 στάση εργασίας 11:00 – 17:00
– και γενική συγκέντρωση όλων των εργαζομένων στα ΜΜΜ για να συντονιστούν και να συνεχίσουν όλοι μαζί τις κινητοποιήσεις.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η απόφαση για μια (άτυπη) γενική συνέλευση όλων των εργαζομένων στα ΜΜΜ προήλθε «από τα κάτω», από ανένταχτους εργαζόμενους που καταλαβαίνουν ότι αυτή τη μάχη δεν μπορεί να τη δώσει η ΕΘΕΛ μόνη της.
Την πρόταση αυτή υιοθέτησαν πολύ γρήγορα η Ανεξάρτητη Παρέμβαση – η οποία την περιέλαβε στην τοποθέτησή της – και η Ενωτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΕΑΣ) αλλά και πλήθος εργαζομένων που τοποθετήθηκαν στη συνέλευση.
Με αυτόν τρόπο η προσπάθεια για συντονισμό επιβλήθηκε και στις υπόλοιπες παρατάξεις – τόσο σε αυτές που συνδιαμόρφωσαν την πρόταση για συνέχιση των κινητοποιήσεων, όσο και στην ΠΑΣΚΕ η οποία την πρόσθεσε τελευταία στιγμή στην πρόταση της προσπαθώντας να σώσει όσα… δεν σώζονταν.
Τι χρειάζεται
Είναι φανερό ότι οι εργαζόμενοι στην ΕΘΕΛ δεν είναι διατεθειμένοι να καταθέσουν τα όπλα. Για να μην τους επιβληθεί όμως ο αφοπλισμός από τις παρατάξεις του δικομματισμού μέσα στο σωματείο, πρέπει να πάρουν τον αγώνα στα δικά τους χέρια. Και αυτό σημαίνει:
- Εκλογή από τη γενική συνέλευση των εργαζομένων συντονιστικής επιτροπής για τη συνέχιση του αγώνα. Η συντονιστική επιτροπή μπορεί να αποτελείται από τα μέλη του ΔΣ που θέλουν τη συνέχιση των κινητοποιήσεων μαζί με εργαζόμενους από παρατάξεις που δεν συμμετέχουν στο Δ.Σ. και ανένταχτους αγωνιστές που τους εμπιστεύεται η πλειοψηφία των εργαζομένων γι’ αυτό το σκοπό. Η επιτροπή αυτή να αναλάβει την εφαρμογή των αποφάσεων των συνελεύσεων, τον συντονισμό, τα πρακτικά ζητήματα της συνέχισης του αγώνα, την εκπροσώπηση των εργαζομένων στα ΜΜΕ, την επαφή με άλλους εργατικούς χώρους (ΔΕΚΟ), την δημιουργία ομάδων περιφρούρησης όπου χρειάζεται – ιδιαίτερα τώρα που η ΠΑΣΚΕ έχει πάρει εντολή από την κυβέρνηση να κλείσει τον αγώνα είναι πιθανό να εμφανιστούν κρούσματα απεργοσπασίας – κλπ.
- Θετική προσέγγιση των εργαζομένων στα ΜΜΜ στο κίνημα «δεν πληρώνω» που αναπτύσσεται σε όλη τη χώρα. Αυτό μπορεί να πάρει τη μορφή της «ανοχής» από τους οδηγούς στο επιβατικό κοινό που δεν πληρώνει ή και στην απόφασή των συνελεύσεων των σωματείων στις συγκοινωνίες να καλέσουν τους εθελοντές ελεγκτές να καταθέσουν τις ταυτότητές τους(*). Η θετική στάση των εργαζομένων απέναντι στο κίνημα «δεν πληρώνω» χτίζει το μέτωπο ανάμεσα στους επιβάτες και τους εργαζόμενους και χτυπά την κυβέρνηση από δυο πλευρές. Την ίδια στιγμή, το κίνημα «δεν πληρώνω» έχει ένα ακόμα χαρακτηριστικό στοιχείο που μας αφορά όλους: δυσκολεύει (και στο βαθμό που μαζικοποιηθεί, αποτρέπει) την ιδιωτικοποίηση των ΜΜΜ, καθώς αποθαρρύνει τους επίδοξους αγοραστές – ποιος θα πάει να αγοράσει ΜΜΜ όταν ο κόσμος αρνείται να πληρώσει εισιτήριο;
- Οι εργαζόμενοι στην ΕΘΕΛ και στα άλλα ΜΜΜ να πάρουν την πρωτοβουλία να καλέσουν τους εργαζόμενους στις υπόλοιπες ΔΕΚΟ να ξεκινήσουν απεργιακές κινητοποιήσεις και να συντονιστούν με τον κλάδο των ΜΜΜ. Η «εξυγίανση» και το ξεπούλημα της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, κοκ είναι θέμα χρόνου. Ο μόνος τρόπος οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ να κερδίσουν τη μάχη ενάντια στην κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ είναι να τη δώσουν από κοινού. Κι’ αν αποφασίσουν να τη δώσουν από κοινού μπορούν να προχωρήσουν σε απεργίες με μεγάλη ένταση και διάρκεια. Απεργίες που καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει ενώ την ίδια στιγμή τέτοιου είδους συντονισμένες και διαρκείς απεργίες θα ταρακουνήσουν και θα ξεσηκώσουν όλη την κοινωνία.
_________________________
