Της Κάτιας Κλείτσα
Την Παρασκευή 19/9 η διοίκηση της Siemens στη Θεσσαλονίκη ανακοίνωσε στους εργαζόμενους ότι το εργοστάσιο θα κλείσει μέχρι τον Απρίλη του 2009, αφήνοντας άνεργους περίπου 480 εργαζόμενους. Για μία ακόμα φορά, στην περιοχή της Μακεδονίας, ένα εργοστάσιο, που μάλιστα λειτουργεί με κερδοφορία παίρνει την απόφαση να βάλει λουκέτο.
Πιο συγκεκριμένα, το εργοστάσιο της Siemens λειτουργεί εδώ και 44 χρόνια, ενώ σύμφωνα με τον πρόεδρο του σωματείου, τα τελευταία 6 χρόνια και παρά τη σκόπιμη μείωση της παραγωγής, είχε πωλήσεις 645 εκ. ευρώ και κέρδη προ φόρων 87 εκ. ευρώ. Παράλληλα, το 65% των εργαζομένων είναι επιστημονικό προσωπικό και όλοι οι εργαζόμενοι είναι εξειδικευμένοι στο έργο τους. Δεν είναι λοιπόν η μη κερδοφορία του εργοστασίου ο λόγος που κλείνει, αλλά οι περικοπές που κάνει η πολυεθνική αυτή παγκόσμια.
Λίγους μήνες μετά το σκάνδαλο με τις μίζες λοιπόν, η Siemens με περισσό θράσος, ανακοινώνει το κλείσιμο του εργοστασίου της, περιμένοντας να μην "ανοίξει ρουθούνι" και έχοντας προφανώς με το μέρος της την κυβέρνηση, η οποία το μόνο που δηλώνει είναι ότι "θα κάνει ό,τι μπορεί", δια στόματος Αλογοσκούφη .
Απεργία και κατάληψη
Οι εργαζόμενοι όμως έχουν άλλη άποψη και είναι έτοιμοι να "ανοίξουν πολλά ρουθούνια". Την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε το κλείσιμο του εργοστασίου, πέρασαν σε απεργία διαρκείας και κατάληψη του εργοστασίου, αφού όπως δήλωσαν και οι ίδιοι, πλέον δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Απαιτούνε το εργοστάσιο να παραμείνει ανοιχτό και δηλώνουν ότι δεν θα συμβιβαστούν με επιδόματα και πριμοδοτήσεις.
Για να περάσει όμως ο αγώνας από το «δεν έχω τίποτα να χάσω» στη νίκη, θα πρέπει να είναι ένας αγώνας που δεν θα δοθεί μόνο από τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο της Siemens. Αρχικά οι εργαζόμενοι στα κεντρικά της Siemens θα πρέπει να περάσουν σε κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, αφού εάν τελικά κλείσει το εργοστάσιο, οι υπόλοιποι εργαζόμενοι είναι τα επόμενα «εύκολα θύματα».
Απαραίτητος ο συντονισμός με εργαζομένους της ΒΙΑΜΥΛ
Αυτήν την περίοδο σε κινητοποιήσεις βρίσκονται και οι εργαζόμενοι της Βιαμύλ, που από ότι φαίνεται μένουν άνεργοι από τη 1 Οκτωβρίου, καθώς το εργοστάσιο κλείνει στις 31/9. Η κοινή πάλη των εργαζομένων των 2 εργοστασίων δεν είναι απλά σημαντική αλλά ζωτικής σημασίας, καθώς και οι εργαζόμενοι της Βιαμύλ μετά από πολύμηνες κινητοποιήσεις και ψεύτικες υποσχέσεις ότι κανείς τους δεν θα μείνει άνεργος, τελικά μένουν ξεκρέμαστοι, χωρίς καμία εγγύηση για το μέλλον.
Ταυτόχρονα πρέπει να γίνει ανοιχτό κάλεσμα για συμπαράσταση και κοινούς αγώνες με τους εργαζόμενους της περιοχής και την τοπική κοινωνία, αφού το κλείσιμο των εργοστασίων φαίνεται να παίρνει πλέον τη μορφή χιονοστιβάδας. Όσο οι αγώνες των εργαζομένων κάθε βιομηχανίας μένουν αποκομμένοι από την κοινωνία όσο ηρωικοί και δυναμικοί αν είναι, έχουν μικρές πιθανότητες νίκης. Στην συντονισμένη επίθεση της κυβέρνησης και του κεφαλαίου η απάντηση μας πρέπει να είναι ενότητα και κοινοί αγώνες των εργαζομένων.
