Οροθετικές γυναίκες, 2012: Διαπόμπευση – Αθώωση – Δικαίωση;

Άρτεμη Φύσσα

Τον καιρό του Β’ Μνημονίου

Την άνοιξη του 2012, η κυβέρνηση «ευρείας αποδοχής» υπό τον Λουκά Παπαδήμο οδηγεί τη χώρα σε εκλογές. Έχει προηγηθεί η ψήφιση του Β’ Μνημονίου και όλα δείχνουν ότι τα κόμματα που έχουν συναινέσει –ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ– θα καταποντιστούν εκλογικά.

Δύο υπουργοί από το ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας Λοβέρδος, υπουργός Υγείας και ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, υπουργός Προ.Πο. («προστασίας του πολίτη»!!), αλλά και ο τότε υφυπουργός Υγείας, Μάρκος Μπόλαρης, είναι αποφασισμένοι να ενεργοποιήσουν τα πιο φοβικά κοινωνικά αντανακλαστικά προς άγραν ψήφων, στη λογική ότι «αφού η Χρυσή Αυγή μπορεί, γιατί όχι κι εμείς»;

Μια Πρωτότυπη Επιχείρηση – Σκούπα

Λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές του Μαΐου ο Λοβέρδος ανακαλύπτει μία νομοθετική ρύθμιση του 1940(!) βάσει της οποίας υποτίθεται ότι ο υπουργός Υγείας μπορεί να εκδώσει διάταξη για εξαναγκαστικό υγειονομικό έλεγχο οποιουδήποτε ατόμου, ενάντια στη θέλησή του/της, δηλαδή κατόπιν της σύλληψης του/της. Στη (νομική) πραγματικότητα κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αλλά αυτό φαίνεται να ήταν ψιλά γράμματα για τους επικεφαλής των υπουργείων Υγείας και Προ.Πο.

Μέσα σε λίγες μέρες εκατοντάδες τοξικο-εξαρτημένες, άστεγες ή περιστασιακά εκδιδόμενες γυναίκες, οι οποίες βρίσκονται σε δημόσιους χώρους του κέντρου της Αθήνας, προσάγονται, ελέγχονται ως πιθανοί φορείς του ιού του HIV –ενίοτε μέσα σε κλούβες και αστυνομικά τμήματα– και εκείνες που βρίσκονται θετικές στον ιό συλλαμβάνονται, οδηγούνται στον Εισαγγελέα και προφυλακίζονται.

Υγειονομικές Βόμβες και Αθώοι Οικογενειάρχες

Οι γυναίκες βρίσκονται προφυλακισμένες με την κατηγορία της «βαριά σκοπούμενης σωματικής βλάβης κατά συρροή» και τα στοιχεία τους, μαζί με τις φωτογραφίες τους δημοσιεύονται στο διαδίκτυο –στο σάιτ της αστυνομίας– και αναπαράγονται με θέρμη από τα ΜΜΕ.

Το ίδιο το ΚΕΕΛΠΝΟ (Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων) άλλωστε τείνει χείρα βοηθείας, κατά παράβαση τόσο της ιατρικής δεοντολογίας, όσο και του νομικού πλαισίου προστασίας των προσωπικών και ιατρικών δεδομένων.

Ο υπουργός πιθανότατα ήλπιζε ότι οι συλληφθείσες θα ήταν μετανάστριες, ώστε να δέσει καλύτερα το γλυκό: δεν αρκεί να είναι μισογύνικο, καλύτερα να είναι και ρατσιστικό, «οι κακοί μετανάστες μάς παίρνουν τις δουλειές και οι κακές μετανάστριες μολύνουν το πιο υγιές κύτταρο της ελληνικής κοινωνίας, την οικογένεια».

Μικρή σημασία είχε τελικά ότι οι περισσότερες από τις οροθετικές γυναίκες ήταν Ελληνίδες, ότι δεν προσήχθησαν ως παράνομα εκδιδόμενες, ότι κανένας πελάτης δε βρέθηκε να επιβεβαιώσει ή να καταγγείλει ότι υπήρξε θύμα «βαριά σκοπούμενης σωματικής βλάβης».

Αυτό που η κοινωνία καλούνταν να εμπεδώσει είναι ότι η ασθένεια μπορεί και να ποινικοποιείται, το τεκμήριο της αθωότητας μπορεί και να καταστρατηγείται, οροθετικές γυναίκες μπορεί και να διαπομπεύονται σαν «υγειονομικές βόμβες».

Οι ίδιοι οι αστυνομικοί που τις μεταφέρουν στην Εισαγγελία, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες φυσικά, φοράνε γάντια, σε μία προκλητική επίδειξη άγνοιας(;) του πώς μεταδίδεται ο ίδιος ο ιός του HIV!

Δεκέμβρης 2016: Αθώωση αλλά όχι δικαίωση

Και οι 27 οροθετικές γυναίκες που φυλακίστηκαν έχουν πλέον αθωωθεί, με πιο πρόσφατες τις έντεκα γυναίκες, οι οποίες αθωώθηκαν στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας, στις 16/12. Από το σύνολο αυτό, τέσσερις γυναίκες δικαιώνονται μετά θάνατον.

Απ’ τη μία κρατάμε την αθωωτική απόφαση σαν κάτι οριακά θετικό, απ’ την άλλη, δεν ξεχνάμε ότι η μήνυση την οποία είχαν υποβάλλει πέντε από τις γυναίκες, καθώς και 4 ΜΚΟ οι οποίες είχαν ασχοληθεί ενεργά με το ζήτημα, κατά παντός υπευθύνου, κατά του ΚΕΕΛΠΝΟ, αλλά και κατά των αστυνομικών που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις – σκούπα έχει ήδη απορριφθεί από τον εισαγγελέα εφετών.

Πιο ουσιαστικά όμως διεκδικούμε όχι μόνο το σεβασμό των δικαιωμάτων των οροθετικών ατόμων, την πρόσβασή τους σε δημόσιες, δωρεάν δομές υγείας, αλλά επίσης αντιστεκόμαστε ενεργά και συνειδητά σε κάθε πολιτικάντικο αφήγημα το οποίο ποινικοποιεί μια ασθένεια, περιθωριοποιεί κοινωνικές ομάδες και κατασκευάζει χρήσιμους για το ίδιο αποδιοπομπαίους τράγους, καταρρακώνοντας ανθρώπινες ζωές.

Πηγές:

1. http://tomov.gr/2016/12/16/%ce%b1%ce%b8%cf%8e%ce%b5%cf%82-%ce%bf%ce%b9-11-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b7%ce%b3%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%bf%cf%81%ce%bf%ce%b8%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82/

2. http://tomov.gr/2014/10/16/%ce%b4%ce%b9%cf%89%ce%ba%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%bf%cf%81%ce%bf%ce%b8%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b3%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%af%ce%ba%ce%b5%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%bc/

Δείτε ακόμα:

Το ντοκιμαντέρ Ruins της Ζωής Μαυρουδή, μια πλήρη καταγραφή του χρονικού της διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών https://www.youtube.com/watch?v=9zyEegBtC1Q