Ρεπορτάζ βασισμένο σε υλικό από το site της Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής, αδελφής οργάνωσης του «Ξ» στις ΗΠΑ.
Οι εκπαιδευτικοί της πόλης Όκλαντ, μιας από τις μεγαλύτερες πόλεις στην πολιτεία της Καλιφόρνια των ΗΠΑ βρίσκονται σε απεργία διαρκείας από τις 21 Φλεβάρη.
Μετά από δεκαετίες βάναυσων και συνεχών περικοπών στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης οι εργαζόμενοι είπαν μαζικά και αποφασιστικά «Φτάνει πια!».
Οι εκπαιδευτικοί προετοιμάζονταν για την απεργία πολλούς μήνες πριν. Όπως ακριβώς πριν από αυτούς οι εκπαιδευτικοί στο Λος Άντζελες, το Ντένβερ και τη Δυτική Βιρτζίνια. Στις 21/2 μπήκαν μαζικά στην απεργία, οι περισσότεροι για πρώτη φορά στη ζωή τους.
Μαζική αλληλεγγύη
Τα λαϊκά στρώματα του Όκλαντ έχουν κινητοποιηθεί κατά χιλιάδες στις απεργιακές φρουρές έξω από τα σχολεία, δείχνοντας έτσι πως κατανοούν βαθιά πως ο αγώνας των εκπαιδευτικών της πόλης είναι ένας αγώνας που αφορά και την ποιότητα εκπαίδευσης των παιδιών τους.
Το εκπληκτικό επίπεδο υποστήριξης του αγώνα από γονείς και μαθητές φάνηκε ήδη από την πρώτη μέρα της απεργίας, όταν σε πολλά δημοτικά και γυμνάσια λιγότερο από 1% των μαθητών πήγε στο σχολείο για να κάνει μάθημα. Την δεύτερη μέρα της απεργίας, υπήρξαν σχολεία στα οποία δεν εμφανίστηκε ούτε ένας μαθητής. Αυτό το επίπεδο υποστήριξης της απεργίας είναι πρωτοφανές. Στην προηγούμενη απεργία των εκπαιδευτικών της πόλης, που έλαβε χώρα το 1996, το ποσοστό των μαθητών που πήγαινε σχολείο έφτανε μέχρι και το 30%. Σήμερα εμφανίζεται μια σημαντική στροφή προς τα αριστερά στη συνείδηση: κατά την διάρκεια του απεργιακού αγώνα έχει αποκρυσταλλωθεί η ευρύτερη οργή για τις οικονομικές ανισότητες με τις οποίες έρχονται καθημερινά αντιμέτωπα τα λαϊκά στρώματα της πόλης.
Ενάντια στα σχέδια ιδιωτικοποίησης
Την δεύτερη μέρα, η απεργιακή συγκέντρωση έλαβε χώρα έξω από τα κεντρικά γραφεία του φορέα που φέρει την βασική ευθύνη για την πορεία ιδιωτικοποίησης των σχολείων στην ευρύτερη περιοχή, του GO (Great Oakland) Public Schools. To GO έκανε την εμφάνιση του στην πόλη πριν περίπου μια δεκαετία, χρηματοδοτείται σε τοπικό και εθνικό επίπεδο από δισεκατομμυριούχους και προωθεί την πολιτική των «charter schools» (σημ: δημόσιων σχολειών που όμως χρηματοδοτούνται από ιδιώτες κροίσους που δίνουν τα χρήματα στην Περιφερειακή Αρχή κατευθύνοντας φυσικά και το πως θα διαχειρίζονται τα χρήματα, καθώς και το πρόγραμμα σπουδών) σαν ένα βήμα προς την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Ένα κρίσιμο στοιχείο της προσπάθειάς τους είναι το να μετατρέψουν την φοίτηση και την εργασία στα δημόσια σχολεία σε μια κακή εμπειρία για τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, το βοηθητικό προσωπικό και τους γονείς των παιδιών. Έτσι κάτω από την δικιά τους πίεση, η Περιφέρεια υποχρηματοδοτεί τα υπόλοιπα δημόσια σχολεία, οι γονείς παίρνουν τα παιδιά τους από αυτά και τα εγγράφουν σε charter schools. Οι μειωμένες εγγραφές στα δημόσια σχολεία με την σειρά τους οδηγούν στο κλείσιμό τους, ανοίγοντας νέο ζωτικό χώρο για την περαιτέρω επέκταση των charter schools. Όμως η αντίδραση κύρια της Oakland Education Association (ΟΕΑ, Εκπαιδευτικής Ένωσης του Όκλαντ, του μεγαλύτερου συνδικάτου εκπαιδευτικών στην περιοχή) αποτέλεσε και αποτελεί ισχυρό εμπόδιο στα σχέδια τους.
Αυξημένη ταξική συνείδηση
Η ηγεσία της ΟΕΑ έχει βοηθήσει πολύ στην εκπαίδευση των μελών του σωματείου και της γονεϊκής κοινότητας σχετικά με την πραγματική φύση των charter schools και τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της Περιφέρειας.
«Οι δισεκατομμυριούχοι δεν μπορούν να μορφώσουν τα παιδιά μας!»,ήταν το βασικό σύνθημα της μαζικής πορείας που οργανώθηκε στις 22/2 προς τα κεντρικά γραφεία της GO. Το συγκεντρωμένο πλήθος σκόρπισε χαμόγελα στους περαστικούς που ανακάλυπταν ότι οι διαδηλωτές είχαν εκπλήξει τον διευθύνοντα σύμβουλο της GO τραγουδώντας στις 6 ώρα το πρωί έξω από το γραφείο του το παραδοσιακό εργατικό τραγούδι «Which side are you on?» (σημ: «Με ποιανού την -ταξική- πλευρά είσαι;»)…
Τα αιτήματα των εκπαιδευτικών για αύξηση των μισθών τους κατά 12%, λιγότερους μαθητές ανά τάξη και περισσότερες προσλήψεις βοηθητικού προσωπικού είναι όλα καλοδεχούμενα από την μεγάλη μάζα των γονέων, όμως το αίτημά τους για σταμάτημα του κλεισίματος σχολείων έγινε δεκτό με απίστευτο ενθουσιασμό! Σε μια πρόσφατη συνέλευση γονέων – αλληλέγγυων στον αγώνα, στην οποία συμμετείχαν περίπου 100 γονείς, το σχετικό αίτημα έγινε δεκτό με συνεχόμενα χειροκροτήματα.
Απεργοσπάστες: ελάχιστοι και καλοπληρωμένοι
Στα 86 σχολεία της πόλης τα πάντα παρέλυσαν από την πρώτη μέρα της απεργίας. Οι -μετρημένοι στα δάχτυλα- απεργοσπάστες που πληρώνονται με απόφαση της Περιφέρειας 300 δολάρια την ημέρα για να σπάσουν την απεργία ήταν τόσοι λίγοι που δεν μπόρεσαν να κάνουν την διαφορά. Στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν μόλις ένας με δυο σε κάθε σχολείο. Η περιφέρεια αυτή τη στιγμή χάνει κάθε μέρα 9 εκατομμύρια δολάρια από το γεγονός ότι 33-34.000 μαθητές δεν πηγαίνουν στα μαθήματα τους, και άρα οι χορηγοί δεν εκταμιεύουν τα αντίστοιχα ποσά.
Προοπτική νίκης
Η ηγεσία της ΟΕΑ βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο επίκεντρο ενός αγώνα που δείχνει έναν διαφορετικό δρόμο συνολικά για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της πόλης. Σε προηγούμενες μάχες ενάντια στο κλείσιμο δημόσιων σχολείων η Περιφέρεια έστρεψε γονείς εναντίον άλλων γονέων, μαύρους εναντίον Λατίνων, λευκούς εναντίον μαύρων. Τώρα οι ηγέτες του μαθητικού κινήματος που οργανώνεται στο πλάι των εκπαιδευτικών φωνάζουν: «Τα σχολεία ενωμένα, ποτέ δεν θα νικηθούν». Οι ηγέτες του γονεϊκού κινήματος γνωρίζουν ότι η μάχη των εκπαιδευτικών ενάντια στο κλείσιμο σχολείων είναι και δική τους μάχη. Κάτω από την ηγεσία του συνδικάτου, το κίνημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση βρέθηκε να συζητιέται πλατιά, ακόμη και πέρα από τα όρια της πόλης και να κερδίζει την συμπάθεια ολοένα και περισσότερων εργαζόμενων.
Σε μια πρόσφατη συνέλευση γονέων σε σχολείο της πόλης, ένας γονιός έδωσε το χέρι του σε έναν άλλο και του είπε: «Πρέπει να ανατρέψουμε όλη αυτή τη σκατοκατάσταση!». Αυτό συμβαίνει αυτές τις μέρες στο Όκλαντ.
