Ήταν σίγουρα πολλά τα 12 χρόνια της ανυποχώρητης μάχης των γυναικών δημοτικών υπαλλήλων στη Γλασκώβη με κεντρικό αίτημα την μισθολογική τους εξίσωση με τους άνδρες συναδέλφους τους. Αλλά δεν πήγαν χαμένα!
Η τελεσίδικη δικαστική απόφαση (Γενάρης 2019) καλεί τη Δημοτική Αρχή της Γλασκώβης να διορθώσει την ιστορική αδικία και να αποζημιώσει αναδρομικά 12.500 εργάτριες με ένα ποσό που ξεπερνά τα 500 εκ. λίρες (περίπου 570 εκ. ευρώ)!
***
Κι επειδή η μισθολογική ανισότητα δεν ταλανίζει μόνο τις εργαζόμενες στη Βρετανία, αλλά σε όλο τον κόσμο, αυτή ήταν μια νίκη για όλες τις εργαζόμενες γυναίκες.
Είχε προηγηθεί η 48ωρη απεργία τους (23-24 Οκτώβρη) που καταγράφηκε ως η μαζικότερη απεργία στη σύγχρονη βρετανική ιστορία με το αίτημα της μισθολογικής εξίσωσης ανδρών – γυναικών. Την απεργία είχαν καλέσει τα σωματεία UNISON (εργαζόμενοι/ες στον δημόσιο τομέα) και το GMB (εργαζόμενοι/ες σε όλους τους βιομηχανικούς κλάδους, στο λιανικό εμπόριο, στα σχολεία, στις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, στην κοινωνική φροντίδα, στο εθνικό σύστημα υγείας, στην υπηρεσία ασθενοφόρων και στην τοπική αυτοδιοίκηση). Η απεργία ήταν μια απάντηση στη συστηματική κοροϊδία της δημοτικής αρχής της Γλασκώβης που επί ένα χρόνο δήλωνε πως φέρνει μέτρα για τη μισθολογική εξίσωση – που ποτέ δεν έφερνε.
Τον Οκτώβρη οι γυναίκες δημοτικοί υπάλληλοι νέκρωσαν σχολεία, παιδικούς σταθμούς, υπηρεσίες καθαριότητας, ενώ στην κεντρική διαδήλωση άντρες συνάδελφοι έδωσαν με την παρουσία τους το παράδειγμα της πιο γνήσιας ταξικής αλληλεγγύης. Όπως είχε δηλώσει ένας αλληλέγγυος απεργός οδοκαθαριστής στα νέα του Channel 4: «θέλαμε να απεργήσουμε για να υποστηρίξουμε τις γυναίκες συναδέλφους. Θα μπορούσαν να είναι οποιουδήποτε η σύζυγος, η αδελφή, η κόρη».
***
Και οι γυναίκες δημοτικοί υπάλληλοι δεν ξέχασαν την αλληλεγγύη των ανδρών συναδέλφων τους. Έξω από το δικαστήριο που τις δικαίωσε, έγραφαν στα πλακάτ: «The dust may have settled but we will remember that the dustmen came out!» («Η σκόνη έχει πια καθίσει, αλλά εμείς θα θυμόμαστε πως οι καθαριστές της σκόνης βγήκαν έξω –σ.σ. στην απεργία»).
Στην «ουρά» αυτής της νίκης η δημοτική αρχή συζητά τη σύναψη τραπεζικού δανείου για να μπορέσει να καταβάλει τις αποζημιώσεις. Αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού τους επιχειρούν να «ρεφάρουν» το κόστος της μισθολογικής εξίσωσης με περικοπές στις κοινωνικές υπηρεσίες που απολαμβάνει συνολικά η εργατική τάξη στη Γλασκώβη. Ο αγώνας λοιπόν πρέπει να συνεχιστεί ώστε να μην πετύχει η προσπάθεια που θα κάνει η δημοτική αρχή να μετακυλίσει το κόστος των αυξήσεων για τις γυναίκες σε όλους τους εργαζόμενους και τους δημότες της περιοχής.
* * *
Η νίκη των εργατριών στη Γλασκώβη είναι μια ταξική νίκη.
Ας σημειώσουμε πως έχει ανοίξει μια νέα εποχή… Από το #metoo μέχρι τις εργατικές κινητοποιήσεις στην Google, στην Αmazon, και τα MacDonald’s, με τις εργαζόμενες στην πρώτη γραμμή ενάντια στη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας. Από τη νίκη των γυναικών στην Ιρλανδία και την κατοχύρωση του δικαιώματος στην άμβλωση μέχρι τις φεμινιστικές απεργίες της 8ης Μάρτη στην Ισπανία. Σε μια σειρά χώρες – με διαφορά φυσικά στους ρυθμούς και στην έκταση – το γυναικείο κίνημα βρίσκεται μπροστά σε αγώνες με επιθετικά αιτήματα, βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες νίκες. Δίνει νέο αίμα. Και πείθει ξανά πως κάθε μάχη αξίζει τον κόπο!
