Του Γιώργου Κασαμπαλάκου
Πολλή κουβέντα γίνεται το τελευταίο διάστημα στους ευρωπαϊκούς «συνδικαλιστικούς» κύκλους για την οδηγία Μπολκενστάϊν η αλλιώς Φρανκεστάϊν, όπως υποστηρίζουν οι εργαζόμενοι. Μπορεί εξαιτίας της γενικής κατακραυγής προσωρινά η οδηγία να αποσύρθηκε αλλά οι προθέσεις της είναι φανερές και αργά ή γρήγορα θ α ξαναεμφανιστεί. Για τι πράγμα μιλάει αυτή η κοινοτική οδηγία;
Το ιστορικό της οδηγίας
H όλη ιστορία ξεκίνησε όταν μια λετονική εταιρία ανέλαβε κάποιο έργο στη Σουηδία και απαίτησε δικαστικά να ισχύει η εργατική νομοθεσία της Λετονίας και όχι της Σουηδίας σε ότι αφορά μισθούς και εργασιακά δικαιώματα. Η εταιρία δικαιώθηκε από το ευρωπαϊκό δικαστήριο και δημιούργησε προηγούμενο για κάθε πολυεθνική να κάνει το ίδιο.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως είναι υποχρεωτικό για μια επιχείρηση. Έτσι όταν μια πολυεθνική μπαίνει σε μια χώρα με χαμηλούς μισθούς μπορεί να εφαρμόζει το εργατικό δίκαιο αυτής της χώρας, αφού τη συμφέρει. Και στις δύο περιπτώσεις λοιπόν χαμένοι οι εργαζόμενοι, και στις δύο περιπτώσεις κερδισμένες οι επιχειρήσεις.
Η ΓΣΕΕ δεν ασχολείται με το θέμα
Σε διάφορες χώρες της Ευρώπης το ζήτημα έχει μπει στην ατζέντα διεκδικήσεων των συνδικάτων. Η ΓΣΕΕ δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με το όλο θέμα, δεν έχει καν ενημερώσει τους εργαζόμενους και έτσι, όταν λόγου χάρη μια εταιρία από τη Ρουμανία ή τη Βουλγαρία μπει στην ελληνική αγορά και πληρώνει μιθούς Βουλγαρίας ή Ρουμανίας, κανείς δεν θα μπορεί να το αντιμετωπίσει.
Εργασιακός Φρανκεστάιν λοιπόν, χάριν της περίφημης σύγκλισης…
