«Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια»
Είναι η αγαπημένη έκφραση της ηγεσίας και των στελεχών του ΚΚΕ όταν καταγγέλλουν τις παραπλανητικές δηλώσεις των πολιτικών τους αντιπάλων. Ωστόσο αυτό δεν τους εμποδίζει να καταφεύγουν και αυτοί στο ψέμα και στις ιστορικές ανακρίβειες!! Έτσι στη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Λένιν (Ριζοσπάστης 20\1\24) αναφέρουν:
«Η γραμμή αυτή [για το ρόλο της αγροτιάς] διαμορφώθηκε σε αντιπαράθεση… με τον Τρότσκι που υποτιμούσε τον ρόλο και της σημασία της αγροτιάς. Ο Λένιν εκτιμούσε ότι η θέση του Τρότσκι οδηγούσε στην “άρνηση του ρόλου της αγροτιάς” και στο χαντάκωμα της επανάστασης».
Η καταγγελία για τη θέση αυτήν του Τρότσκι μας έρχεται από το μακρινό παρελθόν.
Μετά το θάνατο του Λένιν ξεκίνησε η μάχη ενάντια στον «Τροτσκισμό» από την τρόικα Στάλιν-Ζινόβιεφ-Καμένεφ, καθώς ο Τρότσκι συνέχισε τη μάχη του Λένιν ενάντια στη γραφειοκρατικοποίηση του μηχανισμού του κόμματος και του προλεταριακού κράτους που εκπροσωπούσε κατ’ εξοχήν ο ίδιος ο Στάλιν.
Στην Πολιτική του Διαθήκη (το τελευταίο κείμενο πριν τον θάνατό του) ο Λένιν ανέφερε τον Τρότσκι σαν τον πιο ικανό σύντροφο της ΚΕ του Μπολσεβίκικου κόμματος και πρότεινε την απομάκρυνση του Στάλιν από τη θέση του γραμματέα του κόμματος. Ζήτησε ακόμα να μην χρησιμοποιηθεί ενάντια στον Τρότσκι το γεγονός ότι δεν ανήκε στη Μπολσεβίκικη φράξια/κόμμα πριν το 1917.
Να σημειώσουμε ότι ο Τρότσκι δεν είχε ενταχθεί ούτε στη φράξια των Μενσεβίκων όπως συνηθίζουν να τον κατηγορούν οι αντίπαλοί του. Άλλωστε πως ήταν δυνατόν οι απόψεις του Τρότσκι για την «Διαρκή Επανάσταση» και για τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Ρωσικής επανάστασης να συνυπάρξουν με την θέση των Μενσεβίκων για τον αστικό χαρακτήρα της επανάστασης;
Το βασικό λάθος του Τρότσκι, το οποίο ο ίδιος αναγνώρισε εμφατικά στα μετέπειτα χρόνια, ήταν η θέση του υπέρ της ενοποίησης των Μπολσεβίκων με τους Μενσεβίκους – παραμένοντας, ο ίδιος, έξω και από τις δύο φράξιες. Ο Τρότσκι αναγνωρίζοντας δημόσια το λάθος του αυτό, έγραψε αργότερα ότι στη σύγκρουσή του με τον Λένιν «το δίκιο ήταν με το μέρος του Λένιν»! Πράγμα που επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο Λένιν λέγοντας:
«Από τη στιγμή που ο Τρότσκι κατάλαβε ότι η ενοποίηση με τους Μενσεβίκους ήταν λάθος, έγινε ο καλύτερος Μπολσεβίκος!»
Παρελθοντολογία;
Σίγουρα θα αναρωτηθεί, ο αναγνώστης, τι νόημα έχει σήμερα η «παρελθοντολογία», όταν στη χώρα κυριαρχεί ο αγώνας των αγροτών και των φοιτητών, όταν τα μεγάλα προβλήματα των λαϊκών μαζών είναι η ακρίβεια, η ανεργία, η φτωχοποίηση κλπ!
Η πραγματικότητα όμως είναι πως δεν είναι δυνατόν να οικοδομηθεί το απόλυτα αναγκαίο σήμερα επαναστατικό κόμμα (ή για να χρησιμοποιηθεί η ορολογία μιας σοβαρής μερίδας της επαναστατικής Αριστεράς, «η επαναθεμελίωση του κομουνιστικού κινήματος») η κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού, πάνω στην Σταλινική διαστρέβλωση της ιστορίας του επαναστατικού κινήματος. Ούτε πάνω στη διαστρέβλωση του ρόλου των επαναστατών, ιδιαίτερα στην δοκιμασία τους κατά την Οκτωβριανή επανάσταση, ούτε βέβαια στην οικοδόμηση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού» και στη καθοριστική συμβολή του Σταλινισμού στην κατάρρευσή του το 1990-1! Χρειάζεται να αποκαταστήσουμε τον Μαρξισμό-Λενινισμό από την Σταλινική του διαστρέβλωση του και να καθαρίσουμε τις ιδέες και τη συμβολή του Τρότσκι στον επαναστατικό μαρξισμό!
Το χτίσιμο του επαναστατικού κόμματος είναι υπόθεση του εργατικού κινήματος και ιδιαίτερα της πρωτοπορίας. Αλλά δυστυχώς η συνείδηση εξακολουθεί στις μέρες μας να βρίσκεται πίσω σε σχέση με αυτό το αναγκαίο καθήκον! Και αυτό σε μεγάλο βαθμό επειδή ο γραφειοκρατικός (Σταλινικός) υπαρκτός «σοσιαλισμός», ταυτίστηκε με τον σοσιαλισμό (χωρίς εισαγωγικά)! Επειδή είχαμε την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και των Ανατολικών χωρών χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αντίσταση από την εργατική τάξη σε αυτές τις χώρες! Επειδή είχαμε καπιταλιστική παλινόρθωση μετά από 70 χρόνια ΕΣΣΔ και 40 και πλέον των Ανατολικών χωρών, συν της Κίνας!
Κατά συνέπεια το όραμα της επανάστασης και του σοσιαλισμού για τις πλατιές λαϊκές μάζες έχει υποχωρήσει, αμαυρώθηκε!! Αλλά αυτό είναι κάτι προσωρινό, γιατί η καπιταλιστική βαρβαρότητα θα τα ξαναβάλει, αργά ή γρήγορα, στην ημερήσια διάταξη!! Ωστόσο θα χρειαστεί γι’ αυτό υπομονετική, συνεχή, επίμονη προσπάθεια από τις μικρές σήμερα δυνάμεις της επαναστατικής Αριστεράς –αφού πρώτα ξεπεράσει την πολυδιάσπασή της– για να επανακάμψει στην εργατική τάξη το ιστορικό καθήκον της ανατροπής του καπιταλισμού!
Αλλά φυσιολογικά γεννιέται το ερώτημα: Τι νόημα έχει η εμβόλιμη μπηχτή για τον Τρότσκι σε μια διακήρυξη για την επέτειο του θανάτου του Λένιν, όταν είναι γνωστό σε όσους έχουν ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με την ιστορία της Οκτωβριανής Επανάστασης, ότι το όνομα του Τρότσκι έμπαινε πάντα ακριβώς δίπλα από αυτό του Λένιν, από υποστηριχτές και εχθρούς της Οκτωβριανής επανάστασης, σαν συναρχηγού στο μεγάλο έπος; Όταν ο Λένιν κατηγορήθηκε από ιστορικά στελέχη των Μπολσεβίκων για «Τροτσκισμό» επειδή στις «Θέσεις του Απρίλη» (του 1917) απόρριπτε σαν ξεπερασμένη την θέση για την «Δημοκρατική Δικτατορία του Προλεταριάτου και της Αγροτιάς» για να υιοθετήσει την άποψη για τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Ρωσικής επανάστασης, που εκφράστηκε με το σύνθημα «όλη η εξουσία στα σοβιέτ»;
Όπως αναφέρεται στην εν λόγω Διακήρυξη, ο Λένιν με τις «Θέσεις του Απρίλη», στάθηκε
«Απέναντι στη θέση των ”παλιών Μπολσεβίκων” (Καμένεφ, Ζινόβιεφ κ.α. μέσα στους ήταν και ο Στάλιν) ότι η αστικοδημοκρατική επανάσταση δεν είχε ολοκληρωθεί…. ο Λένιν απάντησε ότι το κύριο ζήτημα σε κάθε επανάσταση ήταν το ζήτημα της εξουσίας. Με αυτήν την έννοια, η αστικοδημοκρατική επανάσταση είχε τελειώσει».
Η αλήθεια για την θέση του Τρότσκι για την αγροτιά – «Η Νέα Πορεία»
Για την αποκάλυψη της αλήθειας ενάντια στο «ψέμα, τη συκοφαντία και την διαστρέβλωση με τα κοντά ποδάρια», αξίζει να παρουσιάσουμε στον αναγνώστη την άποψη του Τρότσκι, όπως αυτή παρουσιάζεται διαχρονικά μέσα από τα γραπτά του. Γι’ αυτό είναι δυστυχώς απαραίτητο να παραθέσουμε σχετικά μεγάλα αποσπάσματα.
Ξεκινάμε με αποσπάσματα από το έργο του “Νέα Πορεία”, γραμμένο το 1923, που αποτελεί μια πρώτη απάντηση απέναντι στις συκοφαντίες της τρόικας Στάλιν, Ζινόβιεφ, Κάμενεφ που πήρε την εξουσία στο κόμμα μετά το θάνατο του Λένιν.
«Ορισμένοι σύντροφοι με έχουν ήδη ρωτήσει αρκετές φορές τους τελευταίους αυτούς μήνες, ποια ακριβώς ήταν η άποψή μου για την αγροτιά και τι την ξεχώριζε από την άποψη του Λένιν… μ’ έναν πιο ακριβή και συγκεκριμένο τρόπο: είναι αλήθεια –με ρώτησαν– ότι έχετε υποτιμήσει το ρόλο της αγροτιάς… και γι’ αυτό το λόγο δεν αποδίδετε αρκετή σημασία στην οικονομική και πολιτική συμμαχία ανάμεσα στο προλεταριάτο και την αγροτιά;
»Εκείνη την εποχή, έλεγαν απλά: Ο Λένιν είναι υπέρ του χωρικού, ο Τρότσκι ενάντια…Τότε, άρχισα να εξετάζω τα άρθρα που είχαν δημοσιευτεί πάνω σε αυτό το ζήτημα: το δικό μου στην “Ιζβέστια” 7 του Φλεβάρη 1919, και του Λένιν στην “Πράβδα” της 15 του Φλεβάρη…
»Παραθέτω από τον Λένιν: “διαδίδεται η φήμη ότι ο Λένιν και ο Τρότσκι δεν συμφωνούν, ότι υπάρχουν έντονες διαφορές απόψεων μεταξύ τους ακριβώς στο ζήτημα του μεσαίου χωρικού.”
»Στο γράμμα μου, εγώ εξηγούσα…..”Δεν υπήρξαν και δεν υπάρχουν καθόλου διαφορές πάνω σε αυτό το ζήτημα στη σοβιετική εξουσία. Αλλά οι αντεπαναστάτες που οι δουλειές τους πάνε από το κακό στο χειρότερο, δεν έχουν πια άλλο μέσο παρά μόνο να εξαπατούν τις εργαζόμενες μάζες και να τις κάνουν να πιστέψουν ότι το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού συγκλονίζεται από εσωτερικές διαμάχες.
»Στο άρθρο που δημοσίευσε μια βδομάδα μετά το δικό μου, ο Λένιν έγραφε ανάμεσα σ’ άλλα: “Ο σύντροφος Τρότσκι δηλώνει ότι οι φήμες στο εξωτερικό για διαφορές ανάμεσα σ’ αυτόν και σε μένα (στο ζήτημα της αγροτιάς) είναι η πιο τερατώδης, η πιο αναίσχυντη ψευδολογία που διαδίδουν οι μεγάλοι γαιοκτήμονες, οι καπιταλιστές και οι λακέδες τους, και οι υπηρέτες τους, καλοπροαίρετοι ή μη. Όσο για μένα, προσυπογράφω τη δήλωση αυτή του Τρότσκι”.» (Νέα Πορεία εκδόσεις “ Αλλαγή” σελ. 100—101, ο τονισμός με μαύρα γράμματα δικός μας)
Επίσης στο εν λόγω βιβλίο, στη σελίδα 63, μεταξύ άλλων γράφει:
«…πως ήταν δυνατό να υποτιμηθεί ο ρόλος της και η σπουδαιότητα της αγροτιάς στο σχηματισμό ενός επαναστατικού στρατού που στρατολογήθηκε μέσα από τους αγρότες και που οργανώθηκε με τη βοήθεια των ανεπτυγμένων εργατών;
»…ο εμφύλιος πόλεμος είναι πολιτικά η πάλη του προλεταριάτου με την αντεπανάσταση για την επιρροή πάνω στην αγροτιά… και η νίκη δεν μπορεί να εξασφαλιστεί παρά με την εγκαθίδρυση ορθολογιστικών σχέσεων ανάμεσα στους εργάτες και τους αγρότες…» (ο τονισμός δικός μας).
Δεν νομίζουμε να υπάρχει οποιαδήποτε αντίρρηση πως ο οργανωτής του κόκκινου στρατού που έφερε σε πέρας τη νίκη στον εμφύλιο που ακολούθησε την Οκτωβριανή επανάσταση, ήταν ο ίδιος Τρότσκι. Επομένως ήξερε πολύ καλά τι έλεγε όταν αναφερόταν στο ρόλο των αγροτών στην τελική νίκη της επανάστασης.
«Αποτελέσματα και Προοπτικές» – ξανά για το προλεταριάτο και την αγροτιά
Θα ήταν αρκετά αυτά για την αποκάλυψη του ψέματος και της συκοφαντίας της ΚΕ του ΚΚΕ, ωστόσο για πάρα πέρα ενημέρωση των νέων συντρόφων και για το φρεσκάρισμα της μνήμης των παλιών, θα παραθέσουμε, μέσα από τα γραπτά του Τρότσκι διαχρονικά, την άποψή του για το ρόλο της αγροτιάς.
Στο βιβλίο του Αποτελέσματα και Προοπτικές που γράφτηκε το 1906, αναφέρει:
«Το προλεταριάτο, για να σταθεροποιήσει την εξουσία του, δεν μπορεί παρά να διευρύνει τη βάση της επανάστασης. Πολλά τμήματα των εργατικών μαζών, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, θα προσελκυσθούν στην επανάσταση και θα οργανωθούν πολιτικά, μόνο αφού η πρωτοπορία της επανάστασης, το προλεταριάτο της πόλης, πάρει τα ηνία στα χέρια του». (εκδόσεις “Λέων” σελ . 83)
Αυτή η τοποθέτηση του Τρότσκι βρίσκεται σε πλήρη ταύτιση με την άποψη που αναφέρεται και στη διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα καθήκοντα μετά τον Φλεβάρη του 1917, ότι:
«Απαιτούνταν λοιπόν, η αλλαγή της στρατηγικής των Μπολσεβίκων. Από τον Φλεβάρη και μετά, το πρώτο και το βασικό ζήτημα που έπρεπε να λυθεί ήταν το ανέβασμα της συνείδησης του προλεταριάτου, η κατάκτηση της πρωτοπορίας του για να ηγηθεί στο πλαίσιο της κοινωνικής συμμαχίας….(για) τη συσπείρωση με τους μισο-προλετάριους και τη φτωχή αγροτιά…»
Συνεχίζουμε με ένα ακόμα αποσπάσματα από το Αποτελέσματα και Προοπτικές:
«…Η τύχη των βασικότερων επαναστατικών συμφερόντων της αγροτικής τάξης –ακόμα και της αγροτικής τάξης ως όλο– συνδέεται με την τύχη ολόκληρης της επανάστασης, δηλαδή με τη τύχη του προλεταριάτου.
»Το προλεταριάτο στην εξουσία θα σταθεί ενώπιον των αγροτών ως η τάξη που τους έχει απελευθερώσει. Η κυριαρχία του προλεταριάτου θα σημαίνει όχι μόνο δημοκρατική ισότητα, ελεύθερη αυτοκυβέρνηση….αλλά επίσης και την αναγνώριση όλων των επαναστατικών αλλαγών (απαλλοτριώσεις) στις έγγειες σχέσεις, που θα πραγματοποιηθούν από τους αγρότες. Το προλεταριάτο θα κάνει αυτές τις αλλαγές σημείο αφετηρίας για παραπέρα κρατικά μέτρα στη γεωργία.
»…Το προλεταριάτο, στηριζόμενο στην αγροτιά, θα χρησιμοποιήσει όλες του τις δυνάμεις για την ανύψωση του πολιτιστικού επιπέδου της υπαίθρου και την ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης των αγροτών» (σελ. 87, ο τονισμός δικός μας).
«1905» – οι ίδιες θέσεις
Στο έργο του «1905», το οποίο εκδόθηκε το 1909, ο Τρότσκι έγραφε:
«Το αγροτικό ζήτημα….αποτελεί βοήθεια και ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη πρόκληση για το επαναστατικό κόμμα…” (εκδόσεις ‘ΕΝΕΚΕΝ”, σελ. 54, ο τονισμός δικός μας)
»Το αγροτικό πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί μέσω μιας κοινοβουλευτικής συμφωνίας με τη γαιοκτητική τάξη, αλλά μέσω μιας επαναστατικής εφόδου των μαζών. ( οπ. π. Σελ. 65 )
»Ωστόσο, ένα πράγμα δεν έχει αλλάξει: μόνο ένα κόμμα μπορεί να βασιστεί στην αγροτιά την ώρα της επανάστασης αυτό που έχει πίσω του τις επαναστατημένες μάζες των πόλεων….Σήμερα μόνο οι Σοσιαλδημοκράτες (Σημείωση: τα Μαρξιστικά κόμματα εκείνη την εποχή ονομαζόντουσαν Σοσιαλδημοκρατικά) αποτελούν ένα τέτοιο κόμμα». ( οπ. π. Σελ. 67)
Οι θέσεις του Τρότσκι για τη ΝΕΠ
Είναι επίσης γεγονός ότι ο Τρότσκι είχε καθοριστική συμβολή μαζί με το Λένιν στην καθιέρωση της ΝΕΠ, την οποία είχε πρωτοπροτείνει το 1919 σε συνεδρίαση της ΚΕ του Μπολσεβίκικου κόμματος! Η ΝΕΠ αποτέλεσε επίσημη πολιτική της Σοβιετικής κυβέρνησης από το 1921 και μετά.
Μετά το θάνατο του Λένιν όμως η ΝΕΠ πήρε ένα στρεβλό χαρακτήρα, με την ηγεσία Στάλιν να αφήνει τα ανώτερα αγροτικά στρώματα (κουλάκους) να πλουτίζουν ασύστολα, δημιουργώντας έτσι σοβαρούς κινδύνους για την επανεμφάνιση και ισχυροποίηση μιας νέας γενιάς καπιταλιστών στην Σοβιετική Ένωση.
Οι θέσεις Στάλιν-Μπουχάριν που επιτρέπανε τον ανεξέλεγκτο πλουτισμό των κουλάκων, αποκαλύπτονται με χαρακτηριστικό τρόπο στο περίφημο σύνθημα του Μπουχάριν «πλουτίστε» (απευθυνόμενους στους κουλάκους) όπως φαίνεται στο παρακάτω απόσπασμα του, το 1925:
«Πλουτίστε, αναπτύξτε τα αγροκτήματά σας και μη φοβάστε πως θα σας ασκηθούν περιορισμοί. Οφείλουμε να αναπτύξουμε το εύπορο αγρόκτημα για να βοηθήσουμε τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες(!) όσο παράδοξο κι αν αυτό μπορεί να φαίνεται». («Η κομουνιστική αντιπολίτευση στην ΕΣΣΔ» εκδόσεις Εργατική Πάλη, σελ. 53)
Στο έργο του Η Προδομένη Επανάσταση ο Τρότσκι αναφέρει:
«Το 1925 όταν η πορεία προς τον κουλάκο ήταν σε πλήρη ακμή, ο Στάλιν άρχισε να ετοιμάζεται για την απο-εθνικοποίηση της γης. Στο ερώτημα που έθεσε με δική του [του Στάλιν] υπόδειξη ένας σοβιετικός δημοσιογράφος: “Δεν θα είταν σκόπιμο για το συμφέρον της γεωργίας να μεταβιβαστεί σε κάθε αγρότη για δέκα χρόνια το κομμάτι της γης που ο ίδιος καλλιεργεί;” ο Στάλιν απάντησε: “Ναι, και για σαράντα χρόνια ”ακόμα. Ο Επίτροπος του Λαού για τη Γεωργία στη Δημοκρατία της Γεωργίας με πρωτοβουλία του ίδιου του Στάλιν υπόβαλε ένα νομοσχέδιο για την απο-εθνικοποίηση της γης. Ο στόχος ήταν να εμπνεύσουν στον κτηματία εμπιστοσύνη στο ίδιο του το μέλλον. Ενώ γινόταν αυτό, το Φθινόπωρο του 1926, το 60% σχεδόν των σιτηρών, που προοριζόταν για πώληση, ήταν στο 6% των ιδιοκτητών αγροτών!» (εκδόσεις “ΑΛΛΑΓΗ” σελ. 31).
Ο Τρότσκι, αντέδρασε γιατί αυτή η πολιτική οδηγούσε στην ανάπτυξη των καπιταλιστικών στοιχείων σε βάρος της σοσιαλιστικής οικοδόμησης!!
Ο Τρότσκι σε γενικές γραμμές πρότεινε να αλλάξει ο προσανατολισμός που είχε αποκτήσει η ΝΕΠ, με τα χαρακτηριστικά που προωθούσε ο Στάλιν με τον Μπουχάριν. Συγκεκριμένα πρότεινε:
- Προοδευτική φορολογία στο μεσαίο αγρότη και εμπόρους (κουλάκους και «νέπμαν», δηλαδή τους εμπόρους της περιόδου της ΝΕΠ).
- Δραστική μείωση του υπερδιογκωμένου γραφειοκρατικού κρατικού μηχανισμού.
- Ενίσχυση της βιομηχανίας μέσα από τους πόρους που θα εξοικονομούνταν από τα δυο πιο πάνω, τόσο της βαριάς όσο και αυτής των καταναλωτικών αγαθών.
- Αυτή η διαδικασία θα επέτρεπε την αναζωογόνηση και ενδυνάμωση της συμμαχίας των εργατών και των φτωχών αγροτών, μέσα από τις ισότιμες συναλλαγές.
Το δίδυμο Στάλιν-Μπουχάριν αγνόησε τις θέσεις του και πέρασε στην επίθεση εναντίον του. Ο Στάλιν χαρακτήρισε το Τρότσκι «υπερ – βιομηχανικό»!
Ωστόσο οι θέσεις του Τρότσκι ήταν ταυτόσημε με αυτές του Λένιν. Έγραφε ο Λένιν:
«Πρέπει να κάνουμε στον κρατικό μας μηχανισμό το ανώτατο δυνατό όριο οικονομιών. Πρέπει να εξοστρακίσουμε απ’ αυτόν κάθε ίχνος περιττών εξόδων που μας έμειναν τόσο πολλά από την τσαρική Ρωσία και από το γραφειοκρατικό-καπιταλιστικό μηχανισμό της.
»…Θα έχουμε τη δυνατότητα, κάνοντας όλο και μεγαλύτερες οικονομίες στη διαχείριση των οικονομικών του κράτους, να κατορθώσουμε να διαφυλάξουμε και την παραμικρότερη αποταμίευσή μας για την ανάπτυξη της μεγάλης εκμηχανισμένης βιομηχανίας μας, για την ανάπτυξη του εξηλεκτρισμού… για να αποπερατώσουμε την οικοδόμηση του υδροηλεκτρικού σταθμού του Βολκόφ κτλ». (Λένιν, Άπαντα τ 45 σελ. 405).
Αργότερα στην Πλατφόρμα της Ενωμένης Αντιπολίτευσης στην οποία συνεργάστηκαν οι Τρότσκι, Ζινόβιεφ, Κάμενεφ (που εντωμεταξύ είχαν αρχίσει να κατανοούν τα βρώμικα παιγνίδια του Στάλιν αλλά δεν άργησαν να ξανα-συμβιβαστούν) και άλλα ηγετικά στελέχη των Μπολσεβίκων, υπενθύμιζαν στο δίδυμο Στάλιν -Μπουχάριν, τις θέσεις του Λένιν για τους κινδύνους που αντιμετώπιζε η σοσιαλιστική οικοδόμηση. Έγραφαν ανάμεσα σε άλλα:
«Στην ομιλία του στο τελευταίο Συνέδριο του κόμματος που μπόρεσε να παρακολουθήσει, ο Λένιν είπε: “Έχουμε ζήσει ένα ακόμα χρόνο με το κράτος στα χέρια μας και κάτω από τη Νέα Οικονομική Πολιτική – έχει μήπως αυτό ακολουθήσει το δικό μας δρόμο; Όχι….Η μηχανή δεν πάει εκεί που την οδηγούμε, αλλά εκεί που την οδηγούν κάποιοι παράνομοι ή άνομοι, οι κερδοσκόποι, …οι ιδιώτες καπιταλιστές επιχειρηματίες, ή όλοι αυτοί μαζί”.» (Εκδόσεις “ΑΛΛΑΓΗ” σελ. 24, ή Λένιν, Άπαντα, τόμος 45 σελ. 86 εκδ. ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ)
Η Πλατφόρμα συνέχιζε, στο πνεύμα του Λένιν, να επισημαίνει και να προτείνει:
«Όταν ο Λένιν έλεγε ότι η μηχανή συχνά πηγαίνει εκεί που την κατευθύνουν εχθρικές δυνάμεις, μας καλούσε να προσέξουμε δύο γεγονότα τεράστιας σπουδαιότητας. Πρώτον, ότι στην κοινωνία μας υπάρχουν οι εχθρικές στην υπόθεσή μας αυτές δυνάμεις –ο κουλάκος, ο Νέπμαν, ο γραφειοκράτης–που επωφελούνται από την [οικονομική] καθυστέρηση μας και από τα πολιτικά μας λάθη, και που στηρίζονται στην υποστήριξη του παγκόσμιου καπιταλισμού. Δεύτερο, το γεγονός ότι αυτές οι δυνάμεις είναι τόσο ισχυρές που μπορούν να σπρώξουν την κυβερνητική και οικονομική μηχανή σε λάθος κατεύθυνση και τελικά ακόμα…. να αρπάξουν το τιμόνι της μηχανής”.» (Σημ. Σύνταξης: Με άλλα λόγια η Πλατφόρμα προέβλεπε τον κίνδυνο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης πράγμα που πραγματοποιήθηκε 70 χρόνια μετά – μέσα από την επιβίωση της γραφειοκρατίας που αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά της νέας τάξης των καπιταλιστών που σήμερα κυβερνούν στη Ρωσία και στις άλλες χώρες του πρώην Σοβιετικού μπλοκ)
Και παρακάτω:
«Τα λόγια του Λένιν μας επιφορτίζουν με τις παρακάτω υποχρεώσεις:
»Να παρακολουθούμε άγρυπνα την ανάπτυξη των εχθρικών αυτών δυνάμεων – τον κουλάκο, τον Νέπμαν, τον γραφειοκράτη.
»Να πάρουμε όλα τα δυνατά μέτρα για να εξασθενήσουμε την ανάπτυξη, την ένωση και την πίεση των εχθρικών αυτών δυνάμεων…». ( οπ. π. Σελ. 25)
Κάνοντας, την ίδια στιγμή, απόλυτα καθαρό ότι:
»Το καθήκον του Κόμματος είναι να δει ότι ο αγροτικός συνεταιρισμός (κολεχτίβα) αποτελεί μια πραγματική ένωση των φτωχών και μεσαίων ομάδων των αγροτών, και είναι ένα όπλο στη μάχη… ενάντια στην αυξανόμενη οικονομική δύναμη του κουλάκου». (ο.π. σελ. 56-57)
Αίφνης το 1928 ο Στάλιν ανακαλύπτει, επιτέλους, τον σοβαρό κίνδυνο από την ενδυνάμωση του κουλάκου και του Νέπμαν που δημιούργησε η δεξιά πολιτική του «Πλουτίστε» και σάλταρε προς τα υπέρ-αριστερά!! Πέταξε τον Μπουχάριν και τους οπαδούς του από την ηγεσία του κόμματος, με τις συνηθισμένες πλέον γραφειοκρατικές διαδικασίες και αντιγράφοντας τις θέσεις της Αριστερής Αντιπολίτευσης (παρότι με γραφειοκρατικό, Σταλινικό τρόπο) προχώρησε στην εφαρμογή του πρώτου πενταετούς σχεδίου τον Απρίλη του 1929 με αναδρομική ισχύ από την 1η Οκτώβρη του 1928, διακηρύσσοντας με υπερηφάνεια το στόχο “να φτάσει και να προσπεράσει” η ΕΣΣΔ τις καπιταλιστικές χώρες σε πέντε χρόνια!!
Αυτά τα συνδύασε με την βίαιη κολεχτιβοποίηση και την στροφή σε μια υπερ-ταχεία βιομηχανική ανάπτυξη!!
Η βίαιη κολεχτιβοποίηση συνάντησε, φυσικά, την έντονη αντίθεση των αγροτών που εκφράστηκε με εξεγέρσεις και οδήγησε στην εκτόπιση εκατομμυρίων χωρικών στη Σιβηρία και την Ασία! Μεταξύ 1929 και 1934 σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, οι αγρότες έσφαξαν το 55% των αλόγων (19 εκατομμύρια ζώα), το 40% των κερασφόρων ζώων (11 εκατομμύρια), το 55% των χοίρων και το 66% των προβάτων!!
Επακόλουθο, τρομερός λιμός σε πόλεις και χωριά, για παράδειγμα στην Ουκρανία, τον σιτοβολώνα της ΕΣΣΔ, ο λιμός σκότωσε περισσότερους από δύο εκατομμύρια ανθρώπους! (Τα στοιχεία από το βιβλίο «Αριστερή Αντιπολίτευση στην ΕΣΣΔ» σελ. 170 εκδ. «ΕΡΓΑΤΙΚΉ ΠΑΛΗ»)
Ο Τρότσκι και η αριστερή αντιπολίτευση κατήγγειλαν την βίαιη κολεχτιβοποίηση στηριγμένοι και στις απόψεις του ίδιου του Λένιν όπως αυτές εκφράστηκαν στο σημαντικό του άρθρο Για τον συνεταιρισμό όπου υποδείκνυε την ανάγκη η κολεχτιβοποίηση να πραγματοποιηθεί με υπομονετικό ανέβασμα του πολιτιστικού επιπέδου τη αγροτιάς και με το παράδειγμα για τα οφέλη του συνεταιρισμού και προέβλεπε ότι η διαδικασία:
“Για να πετύχουμε… να πάει στο συνεταιρισμό ολόκληρος χωρίς εξαίρεση ο πληθυσμός, απαιτείται ολόκληρη ιστορική εποχή….στην καλύτερη περίπτωση δέκα-είκοσι χρόνια.”(Άπαντα τ 45 σελ. 372)
Συμπέρασμα, επειδή όπως έλεγαν οι Λατίνοι Skripta manent (Τα γραπτά μένουν), τα γραπτά απόδειξαν ότι: Το ψέμα, η συκοφαντία και η ιστορική παραποίηση έχουν πράγματι κοντά, μα πάρα πολύ κοντά ποδάρια. Νομίζουμε ότι οι Κομουνιστές πριν ασκούν κριτική ενάντια στο Τρότσκι οφείλουν να μελετήσουν τα γραπτά του και όχι να επαναλαμβάνουν άκριτα τα ψέματα του Σταλινισμού!!
Ένα από τα αγαπημένα αποφθέγματα του Μαρξ ήταν: De omnibus dubitadum (Για όλα να αμφιβάλεις). Με αυτό συνιστούσε στους υποστηριχτές των ιδεών του να έχουν κριτικό πνεύμα, και σ’ ότι αφορά τις δικές τους ιδέες, απόψεις και πρακτικές, αλλά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο απέναντι στις ιδέες και αποφάσεις της εκάστοτε ηγεσίας. Γιατί το «αλάθητο» της ηγεσίας το πλήρωσε το εργατικό-λαϊκό κίνημα με απανωτές ήττες και αίμα!
Με αυτή τη στάση θα γίνει δυνατό να χτίσουμε τις δυνάμεις που θα συμβάλουν στο πέρασμα στον πραγματικό σοσιαλισμό του 21ου αιώνα!
