Σχόλιο από το «Ξ»
Εδώ και περίπου δύο εβδομάδες, η Καλιφόρνια βιώνει μια από τις χειρότερες καταστροφές στην ιστορία των ΗΠΑ. Μέχρι στιγμής, οι επίσημα καταγεγραμμένοι νεκροί από τις φονικές πυρκαγιές πλησιάζουν τους 80, ενώ υπάρχουν πάνω από 1.000 αγνοούμενοι. Η πόλη Πάρανταις έχει καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά, ενώ ατελείωτες δασικές εκτάσεις έχουν γίνει στάχτη. Σε τρία τεράστια μέτωπα, οι φωτιές καταπίνουν στο πέρασμά τους όχι μόνο δάση, αλλά και ολόκληρες πόλεις και ανθρώπινες ζωές. Όλοι οι κάτοικοι των περιοχών που πλήττονται από τις φωτιές έχουν υποστεί ανυπολόγιστες συνέπειες, είτε πρόκειται για τα ίδια τα θύματα, τους συγγενείς τους, είτε για τους αμέτρητους ανθρώπους που έχουν μείνει άστεγοι. Όλοι; Όχι όλοι!
Ιδιωτική πυροσβεστική
Για όσους μπορούν να προσλάβουν κάποια ιδιωτική εταιρεία πυρόσβεσης, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το σπίτι της Κιμ Καρντάσιαν έξω από το Λος Άντζελες, αλλά και αυτά των γειτόνων της, που σώθηκαν από την επέμβαση ιδιωτών πυροσβεστών. Τι συνέβη όμως με τους αμέτρητους άλλους που δεν είχαν αυτή τη δυνατότητα; Έπρεπε να βασιστούν στις ηρωικές μεν, απέλπιδες δε προσπάθειες της δημόσιας Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Μιας υπηρεσίας που όλα τα τελευταία χρόνια υφίσταται τις περικοπές, την υποχρηματοδότηση, αλλά και την αυξανόμενη συχνότητα και ένταση των δασικών πυρκαγιών, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
Καλιφόρνια: Δεν έχει τέλος η τραγωδία – 79 νεκροί και 1.276 αγνοούμενοι από τις φονικές πυρκαγιές #Californiafires #Woolsey #αγνοούμενοι #δασικήςπυρκαγιάςΚαμπ #καλιφόρνια #Πάρανταϊς #πυρκαγιάςCampFire #πυρκαγιές #Πυρόπληκτεςπεριοχές #Τράμπ #φωτιέςστηνΚαλι https://t.co/OBKCSp5dr9 pic.twitter.com/j1kxtWaDcy
— john kountouris (@johndk7) November 18, 2018
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Huffintonpost στο οποίο περιγράφονται τα παραπάνω, κατά το μεγαλύτερο μέρος του19ου αιώνα, στην Αμερική υπήρχαν μόνο ιδιωτικές πυροσβεστικές ομάδες, οι οποίες ανταγωνίζονταν για το ποια θα φτάσει πρώτη σε μια φωτιά, ώστε να εισπράξει την αμοιβή από τον ιδιοκτήτη της περιουσίας που έπρεπε να σωθεί. Αυτή η πρακτική εγκαταλείφθηκε σταδιακά μετά τον εμφύλιο πόλεμο, με την Πυροσβεστική Υπηρεσία να συγκροτείται υπό τον έλεγχο του κράτους. Όλα αυτά, μέχρι σχετικά πρόσφατα, αφού η υποχρηματοδότηση και οι τεράστιες ελλείψεις επανέφεραν την ύπαρξη ιδιωτικών εταιρειών πυρόσβεσης, οι οποίες μάλιστα σε κάποιες περιοχές είναι η μοναδική εναλλακτική που υπάρχει. Έτσι, σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, το 2010, μια οικογένεια στο Τένεσι είδε το σπίτι της να καίγεται συθέμελα γιατί δεν είχε εξασφαλίσει τα 75 δολάρια της συνδρομής στην ιδιωτική εταιρεία πυρόσβεσης της περιοχής!
Ο Τραμπ και η κλιματική αλλαγή
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, σχολιάζοντας την καταστροφή, κατάφερε για άλλη μια φορά να προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις, τόσο από τους κατοίκους της περιοχής, όσο και από τους εκπροσώπους των πυροσβεστών. Ανάμεσα σε άλλα, έριξε την ευθύνη στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, αλλά και στους κατοίκους των περιοχών που καίγονται για «κακή διαχείριση» των δασικών εκτάσεων, απειλώντας μάλιστα να περικόψει ακόμη περισσότερο τη χρηματοδότηση για την προστασία των δασών, αν τα παραπάνω «δε διορθωθούν». Από ποιον άραγε; Επιπλέον, ο Τραμπ στο παρελθόν έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι ένα πολιτικά υποκινούμενο παραμύθι. Όταν ρωτήθηκε αν μετά την καταστροφή άλλαξε άποψη για την κλιματική αλλαγή απάντησε:
«Όχι. Όχι. Έχω ισχυρή άποψη. Θέλω ένα σπουδαίο κλίμα και θα το έχουμε αυτό. Θα έχουμε δάση που θα είναι πολύ ασφαλή. Δε γίνεται να το περνάμε αυτό κάθε χρόνο, θα έχουμε δάση που θα είναι πολύ ασφαλή και αυτό συμβαίνει τη στιγμή που μιλάμε».
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Τη «στιγμή που μιλάμε» οι πιο καταστροφικές πυρκαγιές στην ιστορία της Καλιφόρνια βρίσκονται σε εξέλιξη. Αλλά μάλλον αυτά είναι λεπτομέρειες. Μάλλον ο Τραμπ πιστεύει ότι εφόσον κουράστηκε να το περνάει αυτό κάθε χρόνο και από τη στιγμή που ο ίδιος θέλει ένα «σπουδαίο κλίμα», τότε το κλίμα δεν μπορεί παρά να συμμορφωθεί με την -ισχυρή- άποψή του. Οι επιστήμονες όμως έχουν διαφορετική άποψη.
Climate change isn’t in 2050 or 2100. It’s today. Fires expanding 20 miles per day and cities burning to the ground is our future; it’s also our present #climatechange #CaliforniaFires pic.twitter.com/Pg8pgwCvFL
— jimsjim (@jimsjim) November 10, 2018
Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δώσει στη δημοσιότητα επιστημονικοί φορείς της ίδιας της αμερικανικής κυβέρνησης:
«Η κλιματική αλλαγή αυξάνει την τρωτότητα των αμερικανικών δασών στη φωτιά, την προσβολή από παράσιτα, την ξηρασία και το ξέσπασμα ασθενειών».
Η Δασική Υπηρεσία των ΗΠΑ εκτιμά ότι:
«Η κλιματική αλλαγή έχει οδηγήσει σε περιόδους επικινδυνότητας για δασικές πυρκαγιές, οι οποίες είναι 78 ημέρες το χρόνο μεγαλύτερες σε σχέση με 40 χρόνια πριν».
Αντιμετωπίζονται οι «μεγαπυρκαγιές»;
Τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο συχνά ακούμε από τα μέσα ενημέρωσης τον όρο «μεγαπυρκαγιά». Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για να περιγράψει τεράστιες δασικές πυρκαγιές όπως αυτές που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Καλιφόρνια, με θερμικό φορτίο που δεν επιτρέπει την κατά μέτωπο αντιμετώπιση τους, που εξελίσσονται με ταχύτατους ρυθμούς και εξαφανίζουν πολύ μεγάλες δασικές εκτάσεις.
Στοιχεία όπως τα έντονα καιρικά φαινόμενα (υψηλές θερμοκρασίες, ισχυροί άνεμοι, ξηρασία) αλλά και η μορφολογία του εδάφους, μπορούν να δώσουν σε κάποιες φωτιές αυτά τα χαρακτηριστικά. Αυτά τα φαινόμενα θα είναι όλο και πιο συχνά όσο δεν αντιμετωπίζεται η κλιματική αλλαγή. Τα τελευταία χρόνια, όμως, ο όρος «μεγαπυρκαγιά» χρησιμοποιείται συχνά για να δώσει την αίσθηση του «αδύνατου», του «μεταφυσικού», της «θεομηνίας» κλπ.
Καμία όμως φωτιά δεν ξεκινάει εξαρχής ως «μεγαπυρκαγιά». Δεν υπάρχει καμία φωτιά η οποία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά στα πολύ αρχικά της στάδια. Φτάνει να υπάρχουν οι δυνάμεις και τα μέσα για την έγκαιρη αντιμετώπισή της, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει μέσα στα πρώτα λεπτά. Παρά τις απύθμενες ανοησίες του πλανητάρχη, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής (την οποία αρνείται) κάνουν ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη για ενίσχυση των πυροσβεστικών δυνάμεων σε μέσα και ανθρώπινο δυναμικό (τα οποία απειλεί να περικόψει ακόμη περισσότερο) προκειμένου να μην υπάρχουν φωτιές οι οποίες θα φτάνουν στο σημείο να μην αντιμετωπίζονται.
Όλα αυτά όμως, σε έναν άλλο κόσμο. Σε έναν κόσμο που δε θα κινείται με βάση τη δίψα για κέρδη των εταιρειών που εκμεταλλεύονται τα ορυκτά καύσιμα. Σε έναν κόσμο που δε θα κάνει περικοπές στην ασφάλεια, την υγεία, την παιδεία, το περιβάλλον. Σε έναν κόσμο όπου η κάθε Καρντάσιαν δε θα έχει περισσότερες δυνατότητες να σώσει το σπίτι της από τον καθένα από μας. Σε έναν κόσμο που δε θα τον κυβερνά ο Τραμπ και οι όμοιοί του, αλλά οι κοινωνίες και οι ανάγκες τους.
