Του Αλέκου Χατζηχαραλάμπους, πρώην εργαζόμενου στην ΑΓΕΤ
Η περίφημη εκπομπή του Τ. Τέλογλου, που στην πρεμιέρα της (11/2/20) ασχολήθηκε και με το θέμα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στο Βόλο, προκάλεσε πολλές συζητήσεις και σχόλια. Θεωρούμε ότι μόνο τυχαία δεν ήταν, όσον αφορά τον χρόνο, αλλά κυρίως όσον αφορά το θέμα και τον τρόπο που αυτό καλύφθηκε.
Αν αναλογισθούμε τα κυβερνητικά σχέδια:
- Για τη διαχείριση των απορριμμάτων με βασική επιλογή την καύση (έχουν το θράσος να την ονομάζουν κυκλική οικονομία!)
- Τη δημιουργία δεκάδων μονάδων επεξεργασίας, κέντρων διαλογής και παραγωγής RDF/SRF σε όλη την Ελλάδα.
- Και το πέρασμα σε ιδιώτες της συνολικής αυτής επένδυσης
τότε γίνεται φανερό το μη τυχαίο της παραπάνω εκπομπής.
Η δημιουργία μονάδας επεξεργασίας απορριμμάτων και παραγωγής SRF στο Βόλο, διακαής πόθος του Α. Μπέου, και η καύση των σκουπιδιών στην ΑΓΕΤ και πετ-κοκ, με τις ευλογίες του περιφερειάρχη Κ. Αγοραστού και της κυβέρνησης, δημιουργούν την ανάγκη στην κεντρική και τοπική εξουσία να προβεί σε δράσεις με στόχο:
- τον αποπροσανατολισμό
- την σύγχυση
- και την προοδευτική λήθη
Έτσι εξηγείται το ότι τα μικροσωματιδια (ΡΜ2.5 και ΡΜ10) παρουσιάστηκαν ουσιαστικά ως η μόνη πτυχή της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Με αυτό τον τρόπο επιχειρείται να αποσπαστεί η προσοχή των πολιτών από το μείζον θέμα της διαχείρισης και στη συνέχεια της καύσης των απορριμμάτων και να επιτευχθούν οι παραπάνω στοχεύσεις της εξουσίας.
Τα μικροσωματίδια και το «κουκούλωμα» της καύσης
Τα μικροσωματίδια πράγματι αποτελούν διαχρονικό πρόβλημα στην πόλη που έχει επιδεινωθεί τα χρόνια της κρίσης. Η οικονομική εξαθλίωση έχει αναγκάσει τους πολίτες να καίνε ότι βρουν σε τζάκια και σόμπες κι αυτό οδηγεί στη διόγκωση του προβλήματος. Ρόλο σίγουρα παίζουν κι άλλοι παράγοντες (λιμάνι, κυκλοφοριακό κλπ). Είναι επίσης δεδομένο ότι τα στοιχεία που παρουσίασε το Πανεπιστήμιο για υπέρβαση των ορίων κάθε μια στις τρεις μέρες θα έπρεπε να σημάνουν συναγερμό.
Η αναφορά όμως μόνο στα μικροσωματίδια δείχνει πρόθεση της εκπομπής να αποκρύψει, να αποσιωπήσει και, εν κατακλείδι, να ξεπλύνει την ΑΓΕΤ και την καύση των σκουπιδιών η οποία προκαλεί καταλυτική επιβάρυνση της ατμόσφαιρας της πόλης με καρκινογόνες εκπομπές ρύπων.
Τα μικροσωματίδια είναι πράγματι ένοχα! Αλλά οι διοξίνες, τα φουράνια, το θάλιο, τα βαρέα μέταλλα δεν είναι;
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο εν λόγω δημοσιογράφος έκανε πολύ καλή δουλειά – ως όφειλε βέβαια. Υπηρετώντας ένα μέσο το οποίο βρίσκεται μεταξύ αυτών που στηρίζουν και υποστηρίζουν όχι απλά μια (αστική νεοφιλελεύθερη) κεντρική εξουσία αλλά ένα πολιτικο-οικονομικό οικοδόμημα που πρέπει με κάθε τρόπο να παραμένει στη θέση του.
Μονόπλευρη ενημέρωση – «ανύπαρκτο» το κίνημα
Τις ημέρες που ακολούθησαν τη μετάδοση της εκπομπής, υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες για το ότι ο Τέλογλου είτε έκοψε εντελώς όσα είπαν επιστημονικοί φορείς της πόλης, είτε κράτησε πολύ λίγα από όσα είπε η Επιτροπή Πολιτών. Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι τα συλλαλητήρια στα οποία συμμετείχαν χιλιάδες με αίτημα να σταματήσει η καύση σκουπιδιών, ουσιαστικά αποσιωπήθηκαν.
Είναι δεδομένο ότι ερωτήσεις, θέσεις και απόψεις που ενοχλούν και αποκαλύπτουν τους πραγματικούς ενόχους δεν έχουν θέση σε στρατηγικές επικοινωνιακού αποπροσανατολισμού. Στόχος αυτών των τακτικών είναι η χειραγώγηση και η αυτοενοχοποίηση του πολίτη αφενός, και το ξέπλυμα των ευθυνών της κάθε ιδιωτικής εταιρίας αφετέρου.
Αντί για τα παραπάνω, στην εκπομπή βρήκαν θέση γνώμες βαρύγδουπες, επιστημονικές αναλήθειες από στελέχη-φερέφωνα πολυεθνικών με φόντο ψηφιακά πάνελ έλεγχου που το μόνο που εξυπηρετούν -εκτός από την παραγωγική διαδικασία- είναι η «ορθότερη» καύση των σκουπιδιών, μια διαδικασία μηδενικού κόστους και υψηλού κέρδους.
Το αίτημα ενάντια στο εργοστάσιο SRF παραμένει
Η εμπλοκή όσων εναντιώνονται στην καύση των σκουπιδιών και την δημιουργία εργοστάσιου SRF σε συζητήσεις αποκλειστικά για τα μικροσωματίδια, ενέχει κινδύνους στο κίνημα για το σταμάτημα της καύσης σκουπιδιών. Μπορεί δε να μας καταστήσει «συμπαίκτες» στο στημένο παιχνίδι της τοπικής και της κεντρικής εξουσίας.
Ανεξάρτητα από τα μικροσωματίδια, η καύση σκουπιδιών αποτελεί από μόνη της μια εξαιρετικά επικίνδυνη, καταστρεπτική και ζημιογόνα διαδικασία. Ενώ το εργοστάσιο SRF θα έρθει να σταθεροποιήσει και να παγιώσει αυτή την κατάσταση. Γι’ αυτό και το αίτημα να σταματήσει η καύση σκουπιδιών και να μην γίνει εργοστάσιο SRF παραμένει.
