Της Κλεοπάτρας Καρανίκου,
Μεταπτυχιακής φοιτήτριας
Από μικρή θαύμαζα τα νέα παιδιά που έβγαιναν στον δρόμο, διεκδικούσαν το μέλλον τους, διαδήλωναν και αντιστέκονταν σε ότι τους καταπιέζει. Όταν στο λύκειο άρχισα τυχαία να ακούω τα τραγούδια του Παύλου είχα ακουστά το όνομα του και ότι δολοφονήθηκε όταν εγώ ήμουν 11 ετών. Τα τραγούδια του, τα νοήματα που πέρναγαν οι στοίχοι του με έκαναν να ψάξω για την ζωή και την δολοφονία του. Ο Παύλος Φύσσας αποτέλεσε την αφορμή να ενεργοποιηθώ πολιτικά και κοινωνικά ενάντια στον φασισμό και να προσπαθώ να γίνω ένα από τα παιδιά που θαύμαζα μικρή στους δρόμους, να φωνάζω, να φωνάζω δυνατά και με θάρρος για τα θύματα του φασισμού, για τους ανθρώπους που δεν ακούγεται η φωνή τους αλλά και για μένα, για το μέλλον μου.
Ο Παύλος μπορεί εδώ και 11 χρόνια να μην ζει, όμως οι ιδέες, οι πράξεις, τα όνειρα και τα τραγούδια του ζούνε μέσα από το αντιφασιστικό κίνημα. Μπορεί όσοι/ες γεννήθηκαν μετά τις αρχές της δεκαετίας του 2000 να μην έχουμε ζήσει την άνοδο της Χρυσής Αυγής, τις επιθέσεις της προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, την δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν και τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου κατά των Αιγύπτιων αλιεργατών και των μελών του ΠΑΜΕ, διότι είτε ήμασταν μικρά παιδιά ακόμη και μωρά. Η σημερινή νεολαία μπορεί να μην έχει ζήσει τα παραπάνω γεγονότα, έχει όμως ακούσει την μουσική του Killah P και ας την έμαθε μετά τον θάνατό του, τα τραγούδια του μας φέρνουν πιο κοντά στις ιδέες του.
Φέτος συμπληρώνονται 11 χρόνια από τη δολοφονία του και στις διαδηλώσεις που θα γίνουν στις 18 Σεπτέμβρη είναι σημαντικό να συμμετέχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι μαθητές και μαθήτριες, φοιτήτριες και φοιτητές και γενικώς νέοι άνθρωποι. Ποια είναι όμως η ιστορία του Παύλου Φύσσα;
Ο Παύλος Φύσσας γεννήθηκε στο Κερατσίνι, ένα παιδί από εργατική οικογένεια, ο πατέρας του εργάτης στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, όπου εργάστηκε και ο ίδιος ως βοηθός σωληνά μετά το σχολείο. Άνηκε όπως και ο πατέρας του στο Συνδικάτο Μετάλλου, όπου ήταν ιδιαίτερα ενεργός.
Ο Παύλος από μικρή ηλικία αγαπούσε τη μουσική και άρχισε να ασχολείται όλο και πιο ενεργά με τη ραπ μουσική, με το καλλιτεχνικό όνομά Killah P που σημαίνει «δολοφόνος του παρελθόντος» και Dogo Argentino. Αρχικά ασχολήθηκε με το low bap, δίπλα στον Μιχάλη Μυτακίδη (Active Member) στην εταιρεία Freestyle Productions. Μετά από λίγα χρόνια αφού αποχώρησε από την παραπάνω εταιρεία ασχολήθηκε με το χιπ χοπ, συμμετέχοντας στο συγκρότημα Ε-13 με τους φίλους του, είτε και μόνος του.
Το χιπ-χοπ από την γέννηση του, στο Μπρόνξ της Νέας Υόρκης, τη δεκαετία του 80 από Αφροαμερικάνους που ανήκαν σε κοινωνικά περιθωριοποιημένες ομάδες, αποτέλεσε μέσο αντίστασης στον ρατσισμό και στη φτώχεια που βίωναν. Η χιπ χοπ κουλτούρα θέλει να σπάσει τα δεσμά της καταπίεσης, του φασισμού, των διάφορων μορφών βίας, της αστυνομικής καταστολής. Οι στοίχοι της εκφράζουν κάθε καταπιεσμένο, κάθε άνθρωπο που θέλει να εκφραστεί και δεν ακούγεται η φωνή του και να αντισταθεί σε οτιδήποτε τον εκμεταλλεύεται.
Ήταν επόμενο ο Παύλος Φύσσας να συνδεθεί με αυτό το είδος μουσικής, ένα είδος που αντιτίθεται σε κάθε μορφή φασισμού. Άλλωστε σε πολλά τραγούδια του κάνει κοινωνικές και πολιτικές αναφορές, όπως στον φασισμό, τις κοινωνικές ανισότητες, την οικονομική κρίση, στην αστυνομική βία. Σημαντικές είναι οι αναφορές του σε τραγούδι του για την δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Ε. Κορκωνέα που προκάλεσε την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και του Κάρλο Τζουλιάνι, που δολοφονήθηκε από αστυνομικούς στις διαδηλώσεις ενάντια στην σύνοδο των G7 στην Γένοβα το 2001.
Ο Παύλος ήταν ιδιαίτερα γνωστός για την αντιφασιστική του δράση και μέσω των στίχων του, άλλα και μέσω της συμμετοχής του στο αντιφασιστικό κίνημα χωρίς να ανήκει ο ίδιος σε κάποια πολιτική παράταξη. Γνωστή ήταν και η αλληλεγγύη και η στήριξη του σε απόρους κυρίως στις φτωχογειτονιές του Πειραιά. Για παράδειγμα οργάνωνε συναυλίες με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για τις θεραπείες άρρωστων ανθρώπων που δεν είχαν τη δυνατότητα να πληρώσουν για τη θεραπεία και τα χειρουργεία τους, μοίραζε κουβέρτες και φαγητό σε άστεγους και άπορους και έψαχνε μέρη για να φιλοξενηθούν. Ο Παύλος είχε δύο όνειρα, όπως μας μεταφέρουν η οικογένεια του και οι φίλοι του, το ένα ήταν να ενώσει ξανά τη ραπ σκηνή στην Ελλάδα και το δεύτερο ήταν να φτιάξει έναν χώρο που θα προσφέρει στέγη, γράμματα και πολιτισμό σε ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση σε αυτά.
Αυτά του τα όνειρα ήρθε να τα σταματήσει η μαχαιριά του φασίστα, χρυσαυγίτη Ρουπακιά και όλων όσων προέτρεψαν και στήριξαν αυτή την μαχαιριά. Ο Παύλος Φύσσας τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου πέφτει νεκρός από τις επαγγελματικές μαχαιριές του Ρουπακιά με τη βοήθεια του τάγματος εφόδου Νίκαιας στον Πειραιά, την καθοδήγηση των ηγετικών στελεχών του κόμματος της Χρυσής Αυγής μπροστά στα μάτια αστυνομικών που ενώ ήταν παρόντες στην επίθεση δεν έκαναν τίποτα για να την αποτρέψουν. Ο Παύλος προσπάθησε να προστατέψει τους φίλους του από το τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής μπαίνοντάς μπροστά για αυτούς. Κοίταξε στα μάτια με θάρρος το τέρας του φασισμού και όταν το τέρας τον μαχαίρωσε, εκείνος παρέμεινε ζωντανός για λίγα λεπτά και επέδειξε τον δολοφόνο του.
Μπορεί η σημερινή νεολαία να μην έζησε τον Παύλο Φύσσα όσο ζούσε και ήταν ενεργός, αλλά θα ζει σιγουρά μέσα από τη φωνή και την καρδιά της νεολαίας.
Αυτές οι μέρες του Σεπτέμβρη είναι του Παύλου, ας τραγουδήσουμε λοιπόν με μια φωνή τα τραγούδια του και ας συνεχίσουμε τον αγώνα του ενάντια στον φασισμό, για μια κοινωνία δίκαιη και ανθρώπινη.
