Της Χριστίνας Ζιάκκα
Τρία διαφορετικά σημεία του πλανήτη κι όμως η αντίσταση στις αντεργατικές πολιτικές ακολουθεί πάνω-κάτω τους ίδιους δρόμους:
Στην Πολωνία 50,000 απεργοί γέμισαν την πλατεία Pilsudski της Βαρσοβίας, την Παρασκευή 28 Αυγούστου, στην μεγαλύτερη κινητοποίηση από τις αρχές της 10ετίας του ’90! Τρία ήταν τα βασικά αιτήματα: αυξήσεις στους μισθούς, να μην καταργηθεί η πρόωρη συνταξιοδότηση και να και μην περάσει ο νέος εργατικός κώδικας που χτυπάει το δικαίωμα στην απεργία.
Στην Ταϊλάνδη για πολλές μέρες το κυβερνητικό μέγαρο και τα αεροδρόμια στην Μπανγκόγκ ήταν υπό κατάληψη από χιλιάδες διαδηλωτές οι οποίοι απαιτούν την παραίτηση της κυβέρνησης του Σαμάκ Σουνταραβέζ.
Στη Νότια Αφρική γενική απεργία έγινε στις 6 Αυγούστου ενάντια στις αυξήσεις των τιμών. Το μέτρο του παραλογισμού αυτών των αυξήσεων είναι αυτό που συμβαίνει με την εταιρεία ηλεκτρισμού ESKOM, η οποία αύξησε τις τιμές της, παρόλο που πάθαινε το ένα μπλακ-άουτ μετά το άλλο!! Η απεργία καλέστηκε από το COSATU και συμμετείχαν στις διαδηλώσεις στις μεγάλες πόλεις 200.000 διαδηλωτές. Τα ανθρακωρυχεία και οι μεταφορές νέκρωσαν εντελώς, αφού ακόμα και οι ταξιτζήδες συμμετείχαν στην απεργία! Χαρακτηριστικότατο το σύνθημα σε πανό διαδηλωτών στην Πρετόρια: «άπληστοι καπιταλιστές, εδώ δεν είναι Ζιμπάμπουε»!
Για την ιστορία θυμίζουμε ότι την κυβέρνηση του ANC συνεχίζουν να στηρίζουν το COSATU (Congress of South African Trade Unions) και το Κ.Κ. Ν.Αφρικής!
Πηγή: www.socialistworld.net
Αυτόματος ο συνειρμός της Κίνας, όπου κι εκεί ένα «Κ.Κ.» κυβερνά…
Δύο Κινέζες γυναίκες λοιπόν, η Wu Dianyuan (79 χρονών!!) και η Wang Xiuying (77 χρονών!!), καταδικάστηκαν σε 1 χρόνο καταναγκαστική εργασία (κατά ακρίβεια η δικαστική απόφαση έγραφε «επανεκπαίδευση μέσω της εργασίας»…), επειδή ήθελαν να διαμαρτυρηθούν-διαδηλώσουν στο χρονικό διάστημα 5-18 Αυγούστου, δηλ. κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων.
Οι δύο γυναίκες, ήθελαν να διαμαρτυρηθούν για τα ψίχουλα που τους έδωσαν σαν αποζημίωση οι τοπικές αρχές του Πεκίνου όταν κατεδάφισαν τα σπίτια τους στα πλαίσια της αναμόρφωσης της πόλης ενόψει Ολυμπιακών αγώνων. Σημείωση: η κ. Wang είναι σχεδόν τυφλή…
Βέβαια κανένας από όσους εκστασιάζονται από το …μεγαλείο μιας Ολυμπιάδας, δεν θα ασχολούνταν με ένα τέτοιο περιστατικό…
Γιατί, είναι πολλά τα λεφτά…!
Πηγές: www.youtube.com/watch?v=yUTK2YwjpBM www.chinaworker.org
Μα καλά όμως δεν «νίκησε ο αθλητισμός» θα πει κάποιος;;;
Κατά τον γενικό διευθυντή της WADΑ, Ντέϊβιντ Χάουμαν, φαίνεται πως άλλος «νίκησε»… Σημειώστε πως ο κ. Χάουμαν διευθύνει την Παγκόσμια Υπηρεσία Αντιντόπινγκ, δηλ. «εργάζεται» υπέρ του «καθαρού αθλητισμού»… Λέει λοιπόν σε συνέντευξη του: «ο αθλητισμός είναι πλέον μια βιομηχανία, ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πλούτου, δελεάζοντας κάποιους να πλουτίσουν ακόμη περισσότερο με παράνομους τρόπους, όπως και στην υπόλοιπη κοινωνία»!!
Πηγή: Ελευθεροτυπία, 20/08/2008
* * *
Για τις δύο Κινέζες του πρώτου μας σχολίου, η καταναγκαστική εργασία ήταν η τιμωρία τους. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στα 60 εκ. ανήλικα κορίτσια που οδηγήθηκαν σε καταναγκαστικό γάμο ανά τον κόσμο! 20.000 κορίτσια παντρεύονται κάθε μέρα παρά τη θέληση τους σε 49 χώρες της Αφρικής, της Ν.Ασίας και της Μ.Ανατολής! Στην πραγματικότητα πρόκειται για κορίτσια που μόλις έχουν την πρώτη τους περίοδο, πωλούνται από τις πάμφτωχες οικογένειες τους για κάποιο ποσό ως «αντάλλαγμα», συνηθέστερα σε κατά πολύ γηραιότερους γαμπρούς!
«Ενώ με χτένιζαν, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς να βάλω φωτιά στο νυφικό και να αυτοπυρποληθώ. Μετά τον γάμο προσπάθησα να αυτοκτονήσω δύο φορές», αυτή ήταν η κατάθεση της 12χρονης Ριμ από την Υεμένη μπροστά στο δικαστήριο στο οποίο κατάφυγε απαιτώντας την ακύρωση του «γάμου» της!
Πηγές: Ελευθεροτυπία, 25/08/2008, www.icw.org
* * *
Κι αν η αφαίρεση της ελευθερίας των ανήλικων κοριτσιών είναι στοιχείο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, τότε η αφαίρεση της ζωής από συνειδητή αμέλεια κινούμενη από την κερδοσκοπία, τι είναι; Βαρβαρότητα επίσης, απαντούμε.
Κάπως έτσι προκύπτει από τις καταγγελίες της ΕΠΤΑΟΑ (Ένωση Τεχνικών της Ολυμπιακής), οι οποίες έγιναν με αφορμή τις πρόσφατες αεροπορικές τραγωδίες, της Span Air στην Ισπανία, τη συντριβή του Μπόινγκ 737-400 στο Ιράν, τη φωτιά σε αεροσκάφος θυγατρικής της Λουφτχάνσα και την αναγκαστική προσγείωση της Ryanair στη Λιμόζ της Γαλλίας.
Από τις καταγγελίες προκύπτει πως οι περισσότερες αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους αναθέτουν την προγραμματισμένη επιθεώρηση που γίνεται σε ένα αεροσκάφος πριν από την πτήση σε …υπαλλήλους των αεροδρομίων, οι οποίοι έχουν περάσει από μια υποτυπώδη εκπαίδευση 10 έως 15 ημερών!! Κι ακόμα πως «το 80% των βλαβών στα αεροσκάφη παρουσιάζονται, όλος τυχαίως, στο τέλος της ημέρας, όταν αυτά έχουν ολοκληρώσει τα δρομολόγιά τους και έχουν επιστρέψει στη βάση τους. Αν μία βλάβη παρουσιαστεί πριν από την πτήση, το αεροσκάφος πρέπει να καθηλωθεί στο έδαφος με οικονομικές συνέπειες για την εταιρεία»!!
Λοιπόν, fasten your belts…
Πηγή: Ελευθεροτυπία, 28/08/2008
* * *
Για ταξίδια ο λόγος, μόνο που το σχόλιο έχει υπόψη του ένα πολύ ιδιαίτερο και πολιτικό ταξίδι… Αυτό του σ. Τζο Χίγγινς –πρώην βουλευτή στο Ιρλανδικό κοινοβούλιο εκ μέρους του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιρλανδίας, αδελφή οργάνωση του ΞΕΚΙΝΗΜΑΤΟΣ και τμήμα της CWI.
Ο σ. Τζο Χίγγινς κλήθηκε από την σκηνοθέτρια Kim Bartley να συμμετέχει σε ένα ντοκυμαντέρ για την Ιρλανδική τηλεόραση επαναλαμβάνοντας τη διαδρομή των «ημερολογίων μοτοσικλέτας» του Τσε Γκεβάρα και να σχολιάσει την σημερινή κοινωνικό-πολιτική κατάσταση στη Λατινική Αμερική. Όντας όμως στη Χιλή ο σ.Τζο δεν παρέλειψε να καλέσει συνέντευξη τύπου στην οποία κατάγγειλε την σύλληψη της Χιλιανής δημοσιογράφου Elena Varela, η οποία κινηματογραφούσε ένα φίλμ με τίτλο «η δύναμη των Μαπούτσε», και αφορούσε την καταπίεση των ιθαγενών.
Πηγή: www.socialistworld.net
* * *
Πάντως η Χιλιανή δημοσιογράφος είναι τουλάχιστον μια κρατούμενη με ονοματεπώνυμο. Και σίγουρα κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο για χιλιάδες μετανάστες ή πρόσφυγες που συλλαμβάνονται και παραβιάζονται κατά κόρον όλα τους τα δικαιώματα από τις ελληνικές αρχές.
Τελευταίο κρούσμα η απάνθρωπη μεταγωγή μεταναστών στη Λάρισα, προκειμένου να προσαχθούν στον εισαγγελέα.
Όπως αναφέρει το indymedia την Τετάρτη 27 Αυγούστου πίσω από το δικαστικό μέγαρο της Λάρισας, 7 μετανάστες, δεμένοι με χειροπέδες, είχαν τοποθετηθεί στην καρότσα αγροτικού οχήματος, η οποία ήταν ειδικά διαμορφωμένη με σιδεριές!! Οι μετανάστες παρέμειναν εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτω από τον καυτό ήλιο, προτού οδηγηθούν στον εισαγγελέα.
Απορούμε μόνο πως τους ξέφυγε και τους άφησαν να αναπνέουν αέρα;;;
Πηγή: www.indymedia.org
* * *
Βέβαια υπάρχει μεγάλη διαφορά να είσαι φυλακισμένος πίσω από τις σιδεριές μιας καρότσας, από το να είσαι «φυλακισμένος» μέσα σε ένα λουσάτο ξενοδοχείο…
Μιλάμε για τους «σκλάβους» του καλοκαιριού. Δηλ. για τους 30.000 αλλοδαπούς που εκτιμάται ότι εργάζονται στα ξενοδοχεία, ανασφάλιστοι, με μισθούς έως 300 ευρώ. Πρόκειται για νέους 20-30 ετών, που αφήνουν τη χώρα τους, υπογράφουν ακόμα και συμβάσεις «ήλιο με ήλιο» και δουλεύουν για λίγα ευρώ, ένα στρώμα, ένα πιάτο φαγητό. Μετανάστες που αναζητούν μια ευκαιρία απασχόλησης κι ένα χαρτζιλίκι. Που στριμώχνονται στα πίσω δωμάτια χλιδάτων ξενοδοχείων, χωρίς ταυτότητες και βιβλιάρια υγείας, χωρίς δικαιώματα. Θύματα ενός σύγχρονου δουλεμπορίου, με πρωταγωνιστές εταιρίες «διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού» και ιδιοκτήτες ξενοδοχειακών μονάδων που αναζητούν φθηνά χέρια.
Αλήθεια πως σας φαίνονται τα «κλουβιά» με «χρυσά κάγκελα»;;;
Πηγή: Ελεύθερος Τύπος, 17/08/08
