Της Ελένης Βέτσικα
Λίγο πριν τα μέσα Μάη ξέσπασε κύμα βίαιων επιθέσεων στη Νότια Αφρική ενάντια σε μετανάστες-πρόσφυγες που καταφεύγουν εκεί από γειτονικές εμπόλεμες ή δικτατορικές χώρες. Πάνω από 65 άτομα έχασαν την ζωή τους, ενώ χρειάστηκε η παρέμβαση της αστυνομίας και του στρατού για να τεθεί η κατάσταση υπό έλεγχο. Αυτές οι καθαρά ρατσιστικού χαρακτήρα επιθέσεις ξεκίνησαν από τις παραγκουπόλεις όπου διαμένουν πρόσφυγες από την Ζιμπάμπουε, τη Νιγηρία, τη Σομαλία, το Μαλάουι και αλλού.
Οι επιθέσεις χαρακτηρίστηκαν από ιδιαίτερη βιαιότητα, με ρόπαλα, μαχαίρια ακόμα και πυροβόλα όπλα, ενώ πλήθη Νοτιοαφρικανών έφτασαν σε σημείο να λεηλατήσουν, να πυρπολήσουν καλύβες και ανθρώπους ζωντανούς αλλά και να βιάσουν. Πάνω από 250.000 άνθρωποι τράπηκαν σε φυγή, αναζητώντας αρχικά καταφύγιο σε εκκλησίες, αστυνομικά τμήματα, δημοτικούς χώρους και στρατόπεδα προσφύγων, ενώ άλλοι βρήκαν διαφυγή στις γύρω χώρες.
Εθελοντές ανθρωπιστικών οργανώσεων που βρίσκονται εκεί, μιλάνε για εξάπλωση των ρατσιστικών επιθέσεων σαν «πυρκαγιά από συνοικία σε συνοικία και από πόλη σε πόλη».
Τα εξαγριωμένα πλήθη κατηγορούν τους πρόσφυγες ότι τους παίρνουν τις δουλειές και ότι αυτοί είναι υπεύθυνοι για την δική τους φτώχεια. Ωστόσο, η μεγάλη φτώχεια και η ανεργία που πλήττουν τη χώρα είναι με μαθηματική ακρίβεια αποτέλεσμα της σκληρής νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής πολιτικής της κυβέρνησης του ANC.
Σε μία χώρα όπου η ανεργία έχει φτάσει το 40%, οι τιμές βασικών προϊόντων σίτισης στα ύψη και τα εργατικά στρώματα βρίσκονται σταδιακά όλο και με μεγαλύτερα χρέη στις τράπεζες, η κυβέρνηση απροκάλυπτα μέχρι σήμερα διαλέγει να αδιαφορήσει για τα προβλήματα αλλά και τα αιτήματά τους.
Την ίδια στιγμή δε διστάζει να παραχωρεί όλο και μεγαλύτερες διεκολύνσεις στους πλούσιους της χώρας και να εστιάζει την ανάπτυξη (οικοδομικών έργων και δικτύων μεταφοράς) μόνο στις περιοχές που τους αφορούν.
Για ακόμη μια φορά, οι προεκλογικές υποσχέσεις της φιλο-καπιταλιστικής κυβέρνησης για ευημερία και ανάπτυξη, αποδείχθηκαν ψεύτικες. Αρκεί να σημειωθεί εδώ ότι για την καταπολέμηση της αύξησης των τιμών προϊόντων διατροφής, ο υπουργός οικονομικών συμβούλεψε τους πολίτες να καλλιεργούν τα δικά τους λαχανικά στις αυλές τους!!
Όμως η προδοσία δεν είναι μόνο δουλειά της κυβέρνησης. Η ηγεσία του Cosatu (της μεγαλύτερης συνδικαλιστικής ομοσπονδίας στην χώρα) κατέκρινε με γενικολογίες τις επιθέσεις κατά των μεταναστών, μίλησε για την ανάγκη να υπερισχύσει το «πνεύμα αφρικανικής ενότητας», ζήτησε από τους εργάτες να στρέψουν την οργή τους προς τους καπιταλιστές, αλλά απέφυγε να βάλει στο στόχαστρο τις πολιτικές της κυβέρνησης του ANC που υλοποιούν τις επιταγές του κεφαλαίου.
Το κενό που προκαλείται από την απουσία ενός μαζικού αριστερού κόμματος που θα μπορέσει να δώσει απαντήσεις με σοσιαλιστικό πρόγραμμα, σχεδιασμό και συνέπεια, γίνεται ολοένα και πιο αισθητό. Και όσο αυτό το κενό υπάρχει, τόσο οι λαϊκιστές και οι δημαγωγοί της άκρας δεξιάς θα βρίσκουν γόνιμο έδαφος να σπέρνουν την ξενοφοβία και τον ρατσισμό ανάμεσα στους φτωχούς.
Οι φτωχοί ενάντια στους φτωχότερους, να ποια είναι η συνταγή του ρατσισμού ενάντια στην αυξανόμενη πείνα και την απόγνωση, αφήνοντας ατιμώρητους αυτούς που τους εκμεταλλεύονται και χτίζουν στις δικές τους πλάτες μια χώρα καλύτερη μόνο για τους λίγους.
Το χειρότερο είναι πως ο ρατσισμός επιστρέφει σε μια χώρα που τον έζησε σε μια από τις χειρότερες μορφές του, αυτή του απαρτχάιντ μιας λευκής ελίτ και που τον ανέτρεψε μέσα από ένα συγκλονιστικό επαναστατικό κίνημα, μόλις πριν 14 χρόνια το 1994.
Τίποτα πιο πειστικό δεν μπορεί να ειπωθεί για την επείγουσα ανάγκη να λάβει τέλος η καπιταλιστική βαρβαρότητα…
