Του Νίκου Ρεμούνδου
Δέκα χρόνια μετά την ανατροπή του καθεστώτος του Απαρτχάιντ, στις πρόσφατες εκλογές στη Νότια Αφρική, το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσσο (ΑΕΚ) συγκέντρωσε το 70% των ψήφων, ενώ το κύριο κόμμα των λευκών, το Εθνικό Κόμμα, συγκέντρωσε λιγώτερο από το 1% και το κόμμα Ελευθερίας Ινκάθα, των μαύρων που τότε συνεργάζονταν με την λευκή ακροδεξιά κυβέρνηση, πήρε μόνο 7%, κύρια στην περιοχή Νατάλ των Ζουλού.
Η νίκη αυτή αντανακλά το γεγονός ότι το ΑΕΚ είναι το κόμμα που ανέτρεψε το μισητό καθεστώς της λευκής μειοψηφίας και απελευθέρωσε τους μαύρους και πως δεν υπάρχει τώρα άλλη εναλλακτική πολιτική λύση στη Νότια Αφρική.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει καθόλου και υποστήριξη της πολιτικής του, που ακολούθησε τα τελευταία 10 χρόνια. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι τα 10.8 εκ. ψήφους που πήρε το ΑΕΚ αποτελούν στην πραγματικότητα μόνο το 38% των ψηφοφόρων (27 εκ.). Πράγμα που αντανακλά την βαθειά απογοήτευση και αγανάκτηση των μαύρων, γιατί εκτός από τις δημοκρατικές ελευθερίες δέν είδαν την ζωή τους να βελτιώνεται στην καπιταλιστική Νότια Αφρική.
Οί λευκοί πλούσιοι γίνονται πλουσιώτεροι και οι φτωχοί μαύροι ακόμα φτωχότεροι. Το 57% του πληθυσμού ζεί στη φτώχεια, οι άνεργοι είναι 8 εκ. και 650 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα από το έιτζ.
Γιατί στη πραγματικότητα το ΑΕΚ έχει πια μετατραπεί στό κύριο καπιταλιστικό πολιτικό κόμμα της χώρας. Έτσι, η κυβέρνηση του, στην οποία συμμετέχουν το Κομμουνιστικό Κόμμα (Κ.Κ.) και η Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας (ΓΣΕ), υπηρετεί τους λευκούς καπιταλιστές, που ελέγχουν ακόμα όλη την οικονομική ζωή της Νότιας Αφρικής. Δηλαδή, το Κ.Κ. συμμετέχει σε μια καπιταλιστική κυβέρνηση, που εφαρμόζει, όπως ήταν επόμενο, μια δεξιά, νεοφιλελεύθερη πολιτική σε βάρος των μαύρων.
Είναι αποκαλυπτικό πώς ο Γραμματέας του Κ.Κ., Blande Ntimande, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Ουμανιτέ, του Γαλλικού Κ.Κ. (Εποχή (9-5-04), προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, εξηγώντας πως σταδιακά θα φτάσει η χώρα στον… καπιταλισμό.
«Θεωρούμε ότι το πρόβλημα – κλειδί των τελευταίων δέκα χρόνων, η αποκατάσταση της δημοκρατίας και της εθνικής συμφιλίωσης, ώστε να τεθούν οι βάσεις του αγώνα ενάντια στη φτώχεια, ουσιαστικά έχει προχωρήσει. Τώρα χρειάζεται να γίνουν οικονομικές μεταρρυθμίσεις, τέτοιες που θα επιτρέπουν να απαντηθούν οι ανάγκες των εργαζομένων και των φτωχών της χώρας».
«Γι’ αυτό θα ξεκινήσουμε μια ειδική καμπάνια για τις μεταρρυθμίσεις του χρηματιστικού τομέα στη Νότια Αφρική – για να ασκήσουμε πίεση στο χρηματιστηριακό τομέα, ώστε να προχωρήσει σε επενδύσεις στις καθυστερημένες και φτωχές περιοχές, κάτι που σήμερα δεν γίνεται.
Κεντρικό είναι επίσης και το πρόβλημα της γης και συνεπώς της αγροτικής μεταρρύθμισης: πρέπει να ασκήσουμε πολιτική πίεση στο αγροτικό κεφάλαιο που ελέγχεται από τους λευκούς, ώστε να φτάσουμε σε μιά πραγματική μεταρρύθμιση».
