O υδροφόρος ορίζοντας του Guarani, εκτείνεται σε μια έκταση 1,2 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, ανάμεσα στην Ουρουγουάη, την Αργεντινή, την Βραζιλία και την Παραγουάη. Πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο υδροφόρο ορίζοντα στον πλανήτη. Τα υδατικά αποθέματα του επαρκούν για να υδροδοτούν τον πληθυσμό της περιοχής για τους επόμενους δύο αιώνες. Κι όμως, αυτός ο τεράστιος υδροφορέας κινδυνεύει, μιας και ένα μεγάλο κονσόρτσιουμ πολυεθνικών από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τις κυβερνήσεις των παραπάνω χωρών, για την απόκτηση του. Σύμφωνα με πληροφορίες τις οποίες δημοσίευσε το mintpressnews.com, οι συγκεκριμένες εταιρείες, ανάμεσα στις οποίες βρίσκονται η Nestle και η Coca Cola, σχεδιάζουν να αγοράσουν την κυριότητα του υδροφόρου ορίζοντα για 100 χρόνια.
Ο υδροφορέας του Guarani δεν είναι απλά ένας μεγάλος όγκος νερού. Είναι μια τεράστια έκταση που καλύπτεται από υπόγεια και υπέργεια υδατικά αποθέματα, αλλά και από πυκνά δάση σπάνιας φυσικής ομορφιάς και περιβαλλοντικής σημασίας. Τμήμα του υδροφόρου ορίζοντα του Guarani αποτελούν οι περίφημοι καταρράκτες Iguazu, οι οποίοι δε φιλοξενούν μόνο νερό, αλλά και πολλά προστατευόμενα είδη χλωρίδας και πανίδας. Αποτελεί επίσης την περιοχή διαμονής μιας σειράς ιθαγενών πληθυσμών, των οποίων η ζωή είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη φύση της περιοχής.
Για την «πρόσβαση» στον νερό;
Οι παραπάνω πολυεθνικές εταιρείες, προσπαθούν ήδη από το 2016 να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία με την κυβέρνηση της Βραζιλίας για την εξαγορά του συγκεκριμένου υδροφόρου ορίζοντα. Αυτές οι προσπάθειες εντάθηκαν στο φετινό Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, όπου ο πρόεδρος της Βραζιλίας Μ. Τέμερ, είχε κατ ιδίαν συναντήσεις με τους Διευθύνοντες Συμβούλους της Coca Cola, της Nestle, της Anscheuer-Bush InBev και της Dow Chemical.
Αυτές οι εταιρείες είναι κομμάτι του επονομαζόμενου «2030 Water Resources Group», μιας συνεργασίας πολυεθνικών, που παρουσιάζεται σαν μια προσπάθεια σύζευξης της κοινωνίας των πολιτών με τις μεγάλες επιχειρήσεις, η οποία προσπαθεί να πετύχει «μεταρρυθμίσεις» όσον αφορά την πρόσβαση στο νερό, σε χώρες όπου υπάρχει έλλειψη. Αυτό που στην πραγματικότητα επιχειρούν, είναι η ιδιωτικοποίηση του νερού στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπως έγινε στη Χιλή κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Πινοσέτ.
Τα έργα και οι ημέρες του Μ. Τέμερ
Για τον –μη εκλεγμένο– πρόεδρο της Βραζιλίας, Μ. Τέμερ, η διευκόλυνση της υφαρπαγής της γης και των φυσικών πόρων από μεγάλες εταιρείες δεν είναι κάτι άγνωστο. Ίσα ίσα, με την άνοδο του στην εξουσία, έχει κάνει οτιδήποτε περνάει από το χέρι του προκειμένου να χαρίσει στις μεγάλες επιχειρήσεις όλα όσα ζητάνε, σε βάρος πάντα των εργαζομένων, των φτωχών, αλλά και του περιβάλλοντος. Έχει πάρει πίσω μια σειρά από μεταρρυθμίσεις που είχε κάνει στο παρελθόν η κυβέρνηση του Λούλα, ανάμεσα στις οποίες βρίσκονται μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος, προγράμματα αντιμετώπισης της φτώχειας κ.α. Η κυβέρνησή του έχει χτυπήσει τα εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα και έχει προχωρήσει σε ένα ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.
Στην προσπάθεια του αυτή να ικανοποιήσει τα αιτήματα των πολυεθνικών που θέλουν να βάλουν χέρι στους υδατικούς πόρους της χώρας, έχει πολύτιμο σύμμαχο του τον πρόεδρο της Αργεντινής Μαουρίσιο Μάκρι, ο οποίος έδωσε το δικαίωμα στον Αμερικάνικο Στρατό να εγκαταστήσει μια μεγάλη στρατιωτική βάση στη περιοχή και συγκεκριμένα μέσα στο τροπικό δάσος, σε απόσταση αναπνοής από τα σύνορα της χώρας με τη Βραζιλία και την Παραγουάη.
Η «ανακάλυψη» των τρομοκρατών
Η δημιουργία αυτής της βάσης, αποτελούσε χρόνιο αίτημα του Αμερικάνικου Στρατού. Το πρόσχημα ήταν η λήψη δραστικών μέτρων ενάντια στο λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών, όπως και άλλων δραστηριοτήτων που συνδέονται με την τρομοκρατία. Στην πραγματικότητα βέβαια, η βάση βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα υδατικά αποθέματα του Guarani και ο πραγματικός στόχος είναι ο έλεγχος τους, όπως και ο συνολικός έλεγχος στην περιοχή.
Αν και το ένα τρίτο του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής ανήκει στη Βραζιλία, οι κυβερνήσεις της Αργεντινής και της Παραγουάης έχουν ήδη δώσει άδειες εκμετάλευσης στις πολυεθνικές που αγωνιούν να τον αποκτήσουν, ενώ θεωρείται ότι ακόμη και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης της Ουρουγουάης, η συμφωνία μπορεί να προχωρήσει.
Γη και νερό, δώρο στις πολυεθνικές
Ιδιαίτερα τα υδατικά αποθέματα της Βραζιλίας βρίσκονται στο στόχαστρο των μεγάλων επιχειρήσεων εδώ και χρόνια. Από αυτά εξαρτάται η βιομηχανία παραγωγής βιοκαυσίμων, βοδινού κρέατος, αλλά και οι εταιρείες ενέργειας που αντλούν φυσικό αέριο και πετρέλαιο μέσω της διαδικασίας fracking. Τα τελευταία χρόνια, σε μεγάλο βαθμό χάρη στη χαλάρωση των περιβαλλοντικών μέτρων από την κυβέρνηση Τέμερ, έχουν αυξηθεί τα κρούσματα ρύπανσης των υδάτων και καταλήστευσης των υδατικών αποθεμάτων από πολυεθνικές, αλλα και η κλοπή γαιών από τους ιθαγενικούς πληθυσμούς της περιοχής.
Κυβερνήσεις σαν αυτές του Μάκρι και του Τέμερ, αποδεικνύουν καθημερινά ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των αρπακτικών σαν την Coca Cola και την Nestle. Οι ιθαγενικοί πληθυσμοί, τα φτωχά και καταπιεσμένα στρώματα ολόκληρης της περιοχής, δεν έχουν άλλη επιλογή από την υπεράσπιση της γης και των φυσικών πόρων της, πράγμα που σημαίνει κοινός αγώνας ενάντια στις κυβερνήσεις της περιοχής κι ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που δεν πρόκειται ποτέ όσο υπάρχει να σταματήσει να καταστρέφει.
