Η πανδημία του κορονοϊού αποτελεί πρωτόγνωρη εμπειρία για τις σημερινές γενιές σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά ταυτόχρονα και μία ευκαιρία για το κατεστημένο και την άρχουσα τάξη να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Το γεγονός αυτό διαφαίνεται από την έκδοση των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, οι οποίες είχαν και πάλι στο επίκεντρο τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και όχι την πλειοψηφία της κοινωνίας και τους εργαζόμενους.
Η εκ περιτροπής απασχόληση, η αναστολή συμβάσεων, τα ελαστικά ωράρια, η κατάργηση της αυτονομίας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και ο δανεισμός εργαζομένων μεταξύ των επιχειρήσεων, είναι μέτρα τα οποία ζητούσαν οι εργοδοτικοί φορείς εδώ και καιρό και βρήκαν την ευκαιρία να τα εξασφαλίσουν τώρα, με το σύνηθες πρόσχημα της προσωρινής τους διάρκειας.
Την ίδια ώρα οι εκτιμήσεις του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών κάνουν λόγο για την μεγαλύτερη ανεργία που θα έχει βιώσει η Ελλάδα από το 2010, μεγαλύτερη δηλαδή και από τα χρόνια των μνημονίων. Το ίδιο επιβεβαιώνει και η ειδική έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους που κατατέθηκε στη Βουλή σύμφωνα με την οποία η ανεργία αναμένεται να κυμανθεί από 26% έως και 31,6%.
Εκμετάλλευση της συγκυρίας από τους οικονομικά ισχυρούς
Κάθε κρίση είναι μια ευκαιρία για νέες και μεγαλύτερες επιθέσεις ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα των εργαζομένων από την καπιταλιστική ελίτ. Αμέτρητες είναι οι καταγγελίες εργαζομένων για καταστρατήγηση της νομοθεσίας από τους εργοδότες τους.
Η μη καταβολή δεδουλευμένων, οι αδήλωτες υπερωρίες, η απασχόληση εργαζομένων παρότι οι συμβάσεις τους βρίσκονται σε αναστολή και η μη καταβολή δώρου Πάσχα, είναι μόνο μερικά από τα περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα.
Πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες δραστηριοποιούνται στη χώρα μας ή ελληνικές «startup» στον τομέα των νέων τεχνολογιών, επιδίδονται ήδη σε έναν άτυπο ανταγωνισμό «εξοικονόμησης λειτουργικού κόστους», απολύοντας εργαζόμενους, ακόμη και παραβιάζοντας την ισχύουσα εργατική νομοθεσία.
Όλα αυτά ενώ οι ίδιοι οι γενικοί διευθυντές τους δήλωναν δημόσια το προηγούμενο διάστημα ότι δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα, οι επιχειρήσεις τους έχουν υψηλή κερδοφορία και οικονομικό απόθεμα κατά την διάρκεια της κρίσης της πανδημίας.
Viva Wallet και Beat δίνουν το ρυθμό
Η Viva Wallet αφού κατάφερε να τριπλασιάσει την αξία της, να επεκταθεί σε 20 χώρες και να εξαγοράσει την Praxia Bank, χάρη στις απλήρωτες υπερωρίες και τα εξαντλητικά ωράρια που ζητούσε από τους εργαζόμενούς της ώστε να πιαστούν οι στόχοι, στη συνέχεια η ανταμοιβή που τους επιφύλασσε ήταν νέες απολύσεις τον περασμένο μήνα.
Η εταιρεία Beat (μέλος του γερμανικού ομίλου Daimler με γνωστότερη αυτοκινητοβιομηχανία την Mercedes Benz) απέλυσε 15 εργαζόμενους χωρίς προειδοποίηση, ανακοίνωσε μείωση αποδοχών για τους υπόλοιπους εργαζόμενους και εκ περιτροπής εργασία. Στην περίπτωση αυτή η απάντηση ήταν άμεση από τους εργαζόμενους, με σύσταση σωματειακής επιτροπής και την πρώτη στάση τηλεργασίας ως προειδοποίηση ότι δεν πρόκειται να ανεχθούν τις μονομερείς αποφάσεις της διοίκησης.
Workable και Singular Logic υμνούν την υγιή επιχειρηματικότητα
Η Workable, ελληνική startup η οποία μέχρι πέρυσι είχε εξασφαλίσει συνολική χρηματοδότηση ύψους 73,8 εκατ. ευρώ, προχώρησε σε μαζικές απολύσεις 25 ατόμων από διάφορα τμήματα της επιχείρησης, δηλαδή περίπου το 10% του προσωπικού της. Την Workable είχε επισκεφθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης λίγους μήνες πριν γίνει πρωθυπουργός, και την παρουσίασε ως υπόδειγμα νέας επιχείρησης τονίζοντας την ανάγκη παροχής φοροελαφρύνσεων από την μεριά του κράτους. Το γεγονός ότι βρίσκεται στον ίδιο μη κερδοσκοπικό οργανισμό για την προώθηση της επιχειρηματικότητας (Endeavor Greece) με ιδρύτρια την Μαρέβα – Γκραμπόφσκι Μητσοτάκη μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί.
Άλλη μια εταιρεία η οποία εκμεταλλεύτηκε τα μέτρα της κυβέρνησης και αποτελεί «μήλο της έριδος» (λόγω των μεγάλων έργων δημοσίου που αναλαμβάνει) για την εξαγορά της είναι η Singular Logic. Η εταιρεία, που παρουσιάζει υψηλή κερδοφορία ταυτόχρονα με μειούμενο δανεισμό, αποφάσισε ξαφνικά να μην καταβάλει το δώρο Πάσχα στους εργαζόμενούς της και να τους θέσει σε εκ περιτροπής εργασία.
Τα κέρδη για τα αφεντικά οι ζημιές για τους εργαζόμενους
Η νέα «κανονικότητα» διαμορφώνεται από την κυβέρνηση και τους εργοδότες με όρους ευνοϊκότερους για το κεφάλαιο και δυσμενέστερους για τα εργατικά στρώματα, τη νεολαία και τους ανέργους. Μέθοδοι λογικές σε πρώτη φάση, όπως η τηλεργασία, εξελίσσονται σε παγίδες μεγαλύτερης εντατικοποίησης της εργασίας, αύξησης και ελαστικοποίησης του ωραρίου και μετακύλισης του κόστους (εγκατάσταση, εξοπλισμός, λειτουργικά κόστη) στους ίδιους τους εργαζόμενους.
Κρύβουν όμως ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους, όπως είναι η αποξένωση των εργαζομένων, η έλλειψη επικοινωνίας, ανταλλαγής απόψεων και συλλογικής διεκδίκησης των καθημερινών προβλημάτων τους στον χώρο εργασίας τους. Με αυτό τον τρόπο οι διοικήσεις των εταιρειών αποδυναμώνουν την συνοχή των εργαζομένων και τους καθιστούν ευάλωτους, ως άτομα και όχι ως μέλη ενός κοινωνικού συνόλου.
Το επόμενο διάστημα οι μεγάλες επιχειρήσεις θα εντείνουν τις προσπάθειές τους για να μονιμοποιήσουν όλες τις προσωρινές εργασιακές μεταρρυθμίσεις οι οποίες τους ευνοούν και τους εξασφαλίζουν ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι εργαζόμενοι και η κοινωνία δεν πήραν κανένα μερίδιο από τα επιχειρηματικά κέρδη – σήμερα βέβαια καλούνται να συμμετέχουν στον επιμερισμό των ζημιών…
Υποχρέωση και συμφέρον μας είναι να μην δεχτούμε να πληρώσουμε και αυτή την κρίση εμείς. Χρειάζεται να ενωθούμε και να διεκδικήσουμε οργανωμένα και μαζικά τα δικαιώματά μας,
- ξεκινώντας από την απαγόρευση των απολύσεων,
- απαιτώντας να «ανοίξουν τα βιβλία» σε όσες εταιρείες επικαλούνται «ζημίες» για να δούμε αν είναι πραγματικά ζημιογόνες και που πήγαν τα κέρδη των προηγούμενων ετών και
- τελικά να διεκδικήσουμε το πέρασμα των μεγάλων επιχειρήσεων νέων τεχνολογιών κάτω από τον δημοκρατικό έλεγχο και διαχείριση των ίδιων των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Είναι η μόνη ικανή συνθήκη που μπορεί να εξασφαλίσει ότι η λειτουργία των επιχειρήσεων θα υπηρετεί τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου και όχι τα κέρδη μίας μειοψηφικής ελίτ.
