Του Νίκου Μαλινόγλου, πρώην προέδρου του σωματείου εργαζομένων Σισμανόγλειου
Μόλις τρία χρόνια ζωής συμπλήρωσε η Ανεξάρτητη Αγωνιστική Κίνηση, ΑΝΑΓΚΙ και είναι πια παρελθόν έτσι όπως την γνώριζαν αρκετοί.
Πριν από μερικές βδομάδες η παράταξη αυτή που αποτελούσε συσπείρωση αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων από όλους τους χώρους, (Ξεκίνημα, ΣΥΝ, ΚΚΕ, ΣΕΚ, ανένταχτοι) διασπάστηκε.
Το παλιό όνομα της ΑΝΑΓΚΙ έμεινε στα χέρια των υποστηρικτών του χώρου του ΚΚΕ – ΠΑΜΕ. Στο χώρο εμφανίστηκε η Νέα Πορεία, μια νέα συνδικαλιστική παράταξη, η οποία στηρίζεται από τις υπόλοιπες πολιτικές – συνδικαλιστικές φωνές της αριστεράς (Ξεκίνημα, ΣΥΝ, ανένταχτοι αριστεροί κλπ).
Αυτό από μόνο του δείχνει πως ενώ η υπόλοιπη αριστερά μπορεί να τα βρει μεταξύ της και να συνεργαστεί, το ΚΚΕ δεν μπορεί!
Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, ούτε αποτελεί εξαίρεση αυτό που είδαμε στο Σισμανόγλειο.
Χρόνια τώρα το βλέπουμε σε όλες τις δραστηριότητες του ΚΚΕ το οποίο πουθενά δεν επιδιώκει τη συνεργασία με άλλες δυνάμεις της αριστεράς.
Ακόμα και στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια, όταν εκατοντάδες χιλιάδες μαζευόντουσαν στο Σύνταγμα, το ΚΚΕ οργάνωνε ξεχωριστές συγκεντρώσεις στα Προπύλαια (κι αντίστοιχα σε άλλες πόλεις). Το ίδιο έκανε και στις διαδηλώσεις ενάντια στην ελληνική προεδρία της ΕΕ, πέρσι. Τα ίδια κάνει και στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μη μπορώντας να πείσει τους εργαζόμενους για να αλλάξει τις ισορροπίες στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος και στη ΓΣΕΕ, επενδύει στο ΠΑΜΕ και με στόχο μια δεύτερη ΓΣΕΕ
Εσωτερικός πόλεμος
Στο Σισμανόγλειο, από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας της ΑΝΑΓΚΙ στελέχη του ΚΚΕ προσέγγισαν ψηφοφόρους και παλιά μέλη του ΚΚΕ για να τους πείσουν να μην συμμετέχουν στην ΑΝΑΓΚΙ, αλλά να φτιάξουν παράταξη του ΠΑΜΕ. Απέτυχαν σε πρώτο στάδιο, αφού δεν υπήρχαν στελέχη του ΚΚΕ που να μπουν μπροστά σ΄ αυτή την διαδικασία, όμως σταδιακά μπόρεσαν να συσπειρώσουν τους υποστηρικτές του ΚΚΕ στη βάση του «κομματισμού πατριωτισμού», μέσα από μια διαρκή πολεμική ενάντια στο γεγονός πως ο πρόεδρος του σωματείου ανήκε σε άλλο χώρο της αριστεράς, και συγκεκριμένα στο Ξεκίνημα.
Αποδείχτηκε πως ο πιο σημαντικός κίνδυνος για μια αριστερή ενωτική συνδικαλιστική κίνηση δεν ήταν οι ταξικοί αντίπαλοι, δεν ήταν η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ, ήταν η λογική της ηγεσίας του ΚΚΕ. Από την πρώτη στιγμή που το προεδρείο πέρασε σε αγωνιστή της αριστεράς που δεν ανήκε στο ΚΚΕ, η ομάδα ΚΚΕ – ΠΑΜΕ στο εσωτερικό της ΑΝΑΓΚΙ ξεκίνησε μια πολεμική που όλο και κλιμακώνονταν.
Την τελευταία περίοδο, ενόψει των επερχόμενων εκλογών για το σωματείο (κανονικά το Γενάρη) η κατάσταση ξέφυγε εντελώς. Η παράταξη έφτασε, αντί να ασχολείται όπως θα έπρεπε με τα προβλήματα των εργαζομένων, να ξοδεύεται σε μια ατέρμονη εσωτερική αντιπαράθεση.
Τα πράγματα πήραν άλλη διάσταση μόλις οι δυο (από τους 4) εκπρόσωπους της ΑΝΑΓΚΙ στο ΔΣ, που πρόσκεινται στο ΚΚΕ, βγήκανε με δημόσια διαφοροποίηση από τις πάγιες θέσεις της παράταξης, σ’ ένα θέμα εξαιρετικά σημαντικό για τους εργαζόμενους.
Η σύγκρουση για τις «πλασματικές»
Το θέμα αυτό ήταν το θέμα των λεγόμενων «πλασματικών ωρών» – η αποζημίωση που παίρνουν οι εργαζόμενοι στην Υγεία λόγω της εξαιρετικής εντατικοποίησης που επικρατεί.
Σε μια απίστευτη κίνηση οι δύο συνδικαλίστριες που πρόσκεινται στο ΚΚΕ έστειλαν επιστολή στη διοίκηση του νοσοκομείου με την οποία ζητούσαν να μην καταβληθούν σ’ αυτές οι πλασματικές ώρες «γιατί δεν τις δουλεύουν»!
Αυτή η θέση δεν είναι άλλη από τη θέση των κυβερνώντων και των διοικήσεων των νοσοκομείων: οι εργαζόμενοι δεν δουλεύουν τις «πλασματικές» οπότε αυτές αποτελούν ένα «προνόμιο» που πρέπει να κοπεί. Έγινε δε, σε μια φάση που το ΔΣ του σωματείου, με πρωτοβουλία της ΑΝΑΓΚΙ είχε καλέσει εισαγγελέα για να διερευνήσει την κατανομή των «πλασματικών» και να διεκδικήσει ισότιμη κατανομή σε όλους τους εργαζόμενους, αφού ο κόσμος το ‘χει τούμπανο πως τα σχετικά ποσά τα τρώνε με δέκα κουτάλες διάφοροι επιτήδειοι και στους εργαζόμενους μοιράζονται ψίχουλα. Πάγια θέση του συνδικαλιστικού κινήματος στην Υγεία βέβαια είναι οι «πλασματικές» να ενσωματωθούν στο μισθό, όμως μέχρι να επιτευχθεί αυτό, αποτελεί απίστευτη ανευθυνότητα για συνδικαλιστές (!) να λένε «δεν τις θέλουμε γιατί δεν τις δουλεύουμε»!!
Δημόσια αντιπαράθεση
Η κίνηση αυτή προκάλεσε αναταραχή στο νοσοκομείο. Η διοίκηση του νοσοκομείου έστειλε τελεσίγραφο στο σωματείο πως αν δεν αναιρεθεί η σχετική επιστολή, τότε δεν δίνει πλασματικές σε κανένα (τελικά αυτό αποσωβήθηκε) ενώ η ΠΑΣΚΕ έβγαλε για πρώτη φορά φωνή καταγγέλλοντας την ΑΝΑΓΚΙ ότι διακινδυνεύει τα λεφτά των εργαζομένων
Οι δυο άλλοι εκπρόσωποι της ΑΝΑΓΚΙ στο ΔΣ του σωματείου δεν είχαν άλλη επιλογή από το να διαχωρίσουν δημόσια τη θέση τους από τις δύο συνδικαλίστριες φίλα προσκείμενες στο ΚΚΕ. Αν δεν το κάνανε θα θεωρούνταν υπεύθυνoι για τη στάση των δύο υποστηρικτών του ΚΚΕ το σύνολο της παράταξης. Έτσι η σύγκρουση στο εσωτερικό της ΑΝΑΓΚΙ έγινε δημόσια.
Η ομάδα ΚΚΕ αντί να αναγνωρίσει το λάθος των δύο εκπροσώπων της στο ΔΣ επεδίωξε και τη δικαίωσή τους, θέτοντας το θέμα σε γενική συνέλευση της παράταξης και ζητώντας να τους δώσει κάλυψη. Το απογοητευτικό είναι ότι η γενική συνέλευση της παράταξης δεν μπόρεσε να πάρει θέση πάνω στο ζήτημα αυτό, καταλήγοντας σε ισοψηφία!
Τέλμα
Ήταν η τέταρτη γενική συνέλευση που έγινε μέσα σε διάστημα ενός μηνός, με την παράταξη εντελώς διχασμένη, και με τα προβλήματα των εργαζομένων να είναι στον πάγο και να περιμένουν
Η κατάσταση ήταν εντελώς απαράδεκτη, και πάνω σ’ αυτή τη βάση το μισό περίπου του στελεχιακού δυναμικού της ΑΝΑΓΚΙ, αποφασίσαμε πως δεν πήγαινε άλλο, δεν υπήρχε τρόπος η παράταξη να μείνει ενωμένη και να υπηρετεί το σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε. Έτσι αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στη δημιουργία της Νέας Πορείας.
Λίγες μέρες μετά η ομάδα ΚΚΕ έδειξε το πόσο μικροπαραταξιακά σκέπτεται, όταν έθεσε θέμα εμπιστοσύνης στον πρόεδρο του σωματείου, ζητώντας αντιπροσωπευτικό προεδρείο με πρόεδρο από την πιο μεγάλη παράταξη. Η πιο μεγάλη παράταξη, μετά τη διάσπαση της ΑΝΑΓΚΙ, είναι η ΠΑΣΚΕ!
Έτσι, η ομάδα ΚΚΕ, που κατά τα άλλα κατηγορεί τους πάντες σαν «πασόκους» προχώρησε στην ανατροπή του αριστερού προέδρου του σωματείου για να τον αντικαταστήσει από εκπρόσωπο της ΠΑΣΚΕ, που επί πάνω από 20 χρόνια διοικεί το συνδικαλιστικό κίνημα και το έφερε στα χάλια που είναι σήμερα!! Ωραίοι επαναστάτες! Αυτό ήταν διπλά απαράδεκτο καθώς τον Γενάρη έτσι κι αλλιώς θα γινόντουσαν εκλογές για το σωματείο και καθώς οι εργαζόμενοι είχαν μια σειρά από εκκρεμότητες με πρώτη την απόφαση της γενικής συνέλευσης των διετούς εκπαίδευσης βοηθών νοσηλευτών για κινητοποιήσεις για το θέμα της ΕΝΕ (δες προηγούμενα δύο τεύχη του Ξ).
Να βγουν συμπεράσματα
Αυτή η εικόνα, του κατακερματισμού της αριστεράς, δεν μπορεί παρά να προκαλεί απογοήτευση στους εργαζόμενους. Όμως δεν μπορεί κανείς να μένει στην απογοήτευση! Πρέπει να βγάζει συμπεράσματα!
Η ΑΝΑΓΚΙ ήταν ένα σπουδαίο εγχείρημα, το οποίο ανάτρεψε τα δεδομένα στο χώρο του Σισμανόγλειου. Το ΚΚΕ δεν μπορούσε να το ανεχτεί και το πολέμησε από την πρώτη στιγμή. Έδειξε πως τελικά η υπόλοιπη αριστερά είναι μεγαλύτερος εχθρός γι’ αυτό από τους συνδικαλιστές ακόμα και του ΠΑΣΟΚ. «Ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε το καταστρέφουμε» έλεγε η ηγεσία του ΚΚΕ στα παλιά στελέχη της, της προηγούμενης γενιάς. Τα ίδια κάνουν ακόμη. Δεν μπορούν και δεν πρόκειται να μάθουν από τα λάθη τους. Γι αυτό χρειαζόμαστε μια άλλη αριστερά.
Πέρα από την απογοήτευση λοιπόν, οι εργαζόμενοι δεν έχουν επιλογή από το να αντλήσουν συμπεράσματα. Κι έχουμε εμπιστοσύνη πως στο τέλος του δρόμου αυτού θα κρίνουν σωστά. Και θα βοηθήσουν τις υγιείς δυνάμεις της αριστεράς να δυναμώσουν και να αλλάξουν τα δεδομένα, όχι μόνο στο Σισμανόγλειο, αλλά σε όλο το συνδικαλιστικό κίνημα
