Ανακοίνωση της «Ανεξάρτητης Παρέμβασης», συνδικαλιστικής παράταξης στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας, στην οποία συμμετέχει το «Ξ»
Την ημέρα που ο υπουργός μεταφορών Καραμανλής ανήγγειλε στα ΜΜΕ την αύξηση των δρομολογίων του ΟΑΣΘ μέσω της εισόδου των ΚΤΕΛ στην αστική συγκοινωνία της Θεσσαλονίκης, στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας πραγματοποιήθηκε ίσως η μεγαλύτερη (ποσοστιαία) κατάργηση δρομολογίων όλων των τελευταίων χρόνων.
Συνολικά περικόπηκαν 300 βάρδιες υποβαθμίζοντας σημαντικά (για 10η; 20η; 30η; φορά από την είσοδο της χώρας στα μνημόνια) το συγκοινωνιακό έργο.
Ενδεικτικά, στις 8/1, στα ηλεκτροκίνητα λεωφορεία (τρόλεΐ) οι βάρδιες «καθημερινής» (Δευτέρα-Παρασκευή) από 342 μειώθηκαν σε 295! Ποσοστό μείωσης 14%! Σε χρόνο αναμονής στη στάση τις ώρες αιχμής αυτό μεταφράζεται 4-10 λεπτά επιπλέον. Στα δρομολόγια του Σαββατοκύριακου η μείωση αυτή μεταφράζεται σε μισή ώρα και πάνω.
Επιπλέον σχεδιάζονται νέες καταργήσεις γραμμών όπως η γραμμή 122 (Μετρό Ελληνικό-Σαρωνίδα) και η γραμμή 18 (Μουσείο-Χαλάνδρι) κ.α.
Το φθινόπωρο η κυβέρνηση διαφήμιζε την αύξηση του συγκοινωνιακού έργου. Ήταν ένα ψέμα. Αυτό που συνέβη το φθινόπωρο ήταν ότι οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας πέρασαν από το θερινό πρόγραμμα δρομολογίων (που είναι πιο αραιό) στο χειμερινό που είναι πιο πυκνό, όπως γίνεται κάθε χρόνο. Επιπλέον το Υπουργείο Μεταφορών διαφημίζει, όπως διαφήμιζε και η προηγούμενη πολιτική ηγεσία την αγορά νέων λεωφορείων – πράγμα που δεν έγινε ποτέ.
Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι για μια ακόμα φορά, αντί για αύξηση των οχημάτων και των δρομολογίων νέα μείωση στο συγκοινωνιακό έργο. Στο βαθμό που αυτό πάρει έκταση στα ΜΜΕ είναι σίγουρο ότι το Υπουργείο θα ρίξει την ευθύνη στους εργαζόμενους που «κατεβαίνουν από το τιμόνι» και απασχολούνται σε άλλες θέσεις. Και φυσικά κανείς δεν θα αναφέρει ότι είναι φυσικό να έχει αυξημένα προβλήματα υγείας ένας κλάδος, στον οποίο δεν προσλαμβάνονται νέοι εργαζόμενοι και οι περισσότεροι υπάρχοντες εργαζόμενοι είναι γύρω στα 50. Ούτε θα αναφέρει ότι είναι σωστό ένας εργαζόμενος ο οποίος έχει π.χ. καρδιακά προβλήματα να απασχολείται σε άλλη θέση (π.χ. έκδοση εισιτηρίων) όχι μόνο για την ασφάλεια του ίδιου, αλλά και των επιβατών.
Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, οι αστικές συγκοινωνίες, όπως και μια σειρά άλλες ΔΕΚΟ και δημόσιες υπηρεσίες «σαμποτάρονται» από τις κυβερνήσεις ώστε να μπορέσουν κάποια στιγμή να καταλήξουν σε χέρια ιδιωτών. Όταν δεν γίνονται νέες προσλήψεις, όταν δεν αγοράζονται νέα οχήματα και όταν δεν δίνονται χρήματα για τη συντήρηση των υπαρχόντων και για ανταλλακτικά η δημόσια συγκοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η λύση στο πρόβλημα αυτό δεν είναι η ιδιωτικοποίηση αλλά να σταματήσει το σαμποτάζ και η κακοδιαχείριση.
