Τις τελευταίες ημέρες ένα «κύμα» αλληλεγγύης έχει κατακλύσει τα social media με το σύνθημα «Support Art Workers» (στηρίξτε τους εργαζόμενους στην τέχνη). Αυτό το «κύμα» δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία. Οι μουσικοί ήταν αυτοί που από την πρώτη στιγμή της καραντίνας προσέφεραν δωρεάν την τέχνη τους μέσω του διαδικτύου, είτε με καθημερινά βίντεο είτε με διαδικτυακές συναυλίες, κάτι που έκαναν και οι κωμικοί «stand up» και άλλοι.
Όμως η κυβέρνηση τους «χτύπησε διπλά», καθώς η πλειοψηφία των καλλιτεχνών εξαιρέθηκε από τα διάφορα επιδόματα της προηγούμενης περιόδου και τις προηγούμενες ημέρες ανακοινώθηκε η αναστολή των καλοκαιρινών καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, φεστιβάλ κλπ. Και βέβαια σε μια καλλιτεχνική παράσταση δεν είναι μόνο οι άνθρωποι «επί σκηνής», αλλά υπάρχουν μια σειρά εργαζόμενοι, τεχνικοί και λοιποί κλάδοι «γύρω» από αυτήν, οι οποίοι μένουν στην αφάνεια και συχνά οι συνθήκες εργασίας τους είναι άθλιες, χωρίς συμβάσεις, ασφάλιση, δικαιώματα.
Και ενώ δεν υπάρχει βεβαιότητα για την ακριβή πορεία της πανδημίας, είναι αναμενόμενο ότι δεν μπορεί να διοργανωθούν μαζικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ όπως προηγούμενες χρονιές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να οργανωθούν σε ανοιχτούς χώρους μικρότερης κλίμακας εκδηλώσεις, τηρώντας τα μέτρα ασφαλείας μεταξύ των θεατών, όπως έχει προβλεφθεί για παράδειγμα για τα θερινά σινεμά.
Την ίδια στιγμή που δίνονται δεκάδες εκατομμύρια στα κανάλια, σε ιδιωτικές κλινικές, σε «Σκοιλ Ελικικού» κλπ, για τους καλλιτέχνες η κυβέρνηση δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον. Και ενώ κάποιοι από τους πολύ επιτυχημένους καλλιτέχνες δεν έχουν ιδιαίτερη ανάγκη την κρατική αρωγή, η συντριπτική πλειοψηφία ζει σε συνθήκες μεγάλων οικονομικών δυσκολιών.
Στην συνέντευξη που ακολουθεί ο Σωτήρης Παπατραγιάννης περιγράφει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος των μουσικών αυτή την περίοδο. Ο Σωτήρης είναι τραγουδιστής μέλος του ρεμπέτικου σχήματος KOMPANÍA και επαγγελματίας στον χώρο για περισσότερο από 20 χρόνια. Τη συνέντευξη πήρε ο σ. Τάκης Γιαννόπουλος.
- Σωτήρη πες μας ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτό τον καιρό ο κλάδος των μουσικών.
Το βασικότερο πρόβλημα είναι πως ακόμα και τα «ψίχουλα» του μηνιαίου επιδόματος των 530€ (μην το λέμε 800άρι και το εξωραΐζουμε…) τα δικαιούνται ελάχιστοι μουσικοί, λόγω των προϋποθέσεων που τέθηκαν.
Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ή να ενδιαφέρεται καν για τις ιδιαιτερότητες του επαγγέλματός μας (διήμερη εργασία, πολλαπλοί εργοδότες, αδήλωτη εργασία, συμβάσεις ορισμένου χρόνου που πολλές φορές περιορίζονται και στη μια μέρα κλπ) οι οποίες κατά κύριο λόγο έχουν προκύψει από τα δέκα χρόνια μνημονιακής λιτότητας και από την κατάργηση της συλλογικής σύμβασης εργασίας, που μας έχει αφήσει να αντιμετωπίζουμε την εργοδοτική ασυδοσία ο καθένας ατομικά.
Πολλοί συνάδελφοι επομένως αντιμετώπιζαν πρόβλημα και πριν την πανδημία και αυτή τη στιγμή έρχονται αντιμέτωποι με θέματα επιβίωσης! Χωρίς υπερβολή υπάρχουν καλλιτέχνες που δεν τρέφονται σωστά και ευτυχώς που υπάρχει και ένα αίσθημα αλληλεγγύης μεταξύ μας, αλλιώς δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα βρισκόταν η ίδια η υγεία τους! Ίσως να ακούγονται ακραία αυτά που λέω, αλλά κυριολεκτικά κάποιοι δίνουν φαΐ και κουπόνια σούπερ μάρκετ σε κάποιους άλλους, αυτή τη στιγμή που μιλάμε!
- Πως κρίνεις τα μέτρα της κυβέρνησης που αφορούν τους μουσικούς, τα κέντρα και τις συναυλίες μετά την άρση της καραντίνας;
Καταρχήν η οριζόντια απαγόρευση των συναυλιών, είναι ακατανόητη για εμένα και πολλούς άλλους, εφόσον οι περισσότερες συναυλίες θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν με αντίστοιχα μέτρα ασφαλείας που έχουν προβλεφθεί για την συγκέντρωση κόσμου σε άλλα μέρη, όπως εκκλησίες, σινεμά, εστιατόρια κλπ.
Όταν μιλάμε για συναυλίες εξάλλου δεν χρειάζεται να φανταζόμαστε απαραίτητα το Ολυμπιακό στάδιο και 50.000 κόσμο! Οι περισσότεροι από εμάς απευθυνόμαστε σε πολύ μικρότερο αριθμητικά κοινό.
Κατά τα άλλα, τα μέτρα έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης εξακολουθούν να είναι ανεπαρκή για τους λόγους που εξήγησα, εφόσον δεν καλύπτουν το σύνολο των μουσικών. Επίσης είναι ανεπαρκή ακόμα και για τους δικαιούχους του επιδόματος! Για να μην φέρω κάποιο ακραίο παράδειγμα, μια κλασική οικογένεια με ένα-δυο παιδιά και άνεργο τον έναν από τους δύο γονείς, αν έχει να αντιμετωπίσει ένα μέσο ενοίκιο των 300€, καλείται να καλύψει όλες τις άλλες υποχρεώσεις (ΔΕΗ, τηλέφωνο κλπ) καθώς και το φαγητό της, με τα υπόλοιπα 230€ του επιδόματος! Τα μαθηματικά απλά δεν βγαίνουν!
Με άλλα λόγια, τα μέτρα της κυβέρνησης μοιάζουν να είναι είτε γραμμένα στο πόδι είτε εκ του πονηρού, για να μπορούν να λένε μεν πως πήραν μέτρα, αλλά χωρίς να βάλουν πραγματικά το χέρι στην τσέπη, όπως κάνουν πχ με τεράστια ευκολία για τους φίλους τους επιχειρηματίες ή τις τράπεζες όποτε χρειάζεται…
Τα πραγματικά μέτρα στήριξης που θα πρέπει να απαιτήσουμε κατά τη γνώμη μου, θα μπορούσαν να είναι:
- Μηνιαίο επίδομα 600€ τουλάχιστον για ένα εξάμηνο, σε όλους τους καλλιτέχνες που μπορούν να αποδείξουν με οποιονδήποτε τρόπο ότι βιοπορίζονται από την τέχνη τους (συμμετοχή σε μουσικά σωματεία ή συλλόγους, ένσημα μουσικού, δισκογραφία, συνεντεύξεις, παρουσία στα ΜΜΕ, αφίσες, ή εκδηλώσεις κλπ στα social media) χωρίς να αναζητηθούν ευθύνες αν αυτό γινόταν χωρίς ένσημα.
- Αύξηση του επιδόματος κατά 100€ για κάθε παιδί.
- Επέκταση της μείωσης στο ενοίκιο για όλη τη διάρκεια της επιδότησης.
- Ένταξη στο κοινωνικό τιμολόγιο ΔΕΗ – ΕΥΔΑΠ για το διάστημα της ανεργίας.
- Δυνατότητα να εργαζόμαστε ως μουσικοί κατά τη διάρκεια της χορήγησης του επιδόματος, αν αυτό είναι εφικτό, και να αφαιρείται το αντίστοιχο ποσό από το επίδομα, όπως προβλέπεται και όταν λαμβάνουμε επίδομα ανεργίας.
- Δυνατότητα παράλληλης απασχόλησης σε εργασία άλλου είδους (μη καλλιτεχνικής) μέχρι το συνολικό ποσόν τουλάχιστον των 1250€, αθροιστικά με το επίδομα. (Κάποιοι – ειδικά όσοι έχουμε οικογένεια – κάνουμε και δεύτερη δουλειά γιατί απλά δεν τα βγάζουμε πέρα με μία!)
- Επαναφορά συλλογικής σύμβασης εργασίας.
- Πως νομίζεις ότι πρέπει να αντιδράσει ο κλάδος
Την Πέμπτη 7/5 στις 12:00, υπάρχει κάλεσμα στη Βουλή, από τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο και άλλα σωματεία και συλλόγους της μουσικής, και γενικότερα της τέχνης και του πολιτισμού. Θα είμαστε όλοι εκεί!
Νομίζω πως γενικά οφείλουμε να συσπειρωθούμε στους συλλόγους και τα σωματεία μας, ώστε να υπάρξει η μέγιστη δυνατή μαζικότητα! Και φυσικά τα σωματεία να εκπροσωπήσουν όλους τους καλλιτέχνες χωρίς κομματικές αγκυλώσεις.
Είναι η ώρα για μαζική δράση. Να μην είναι κανένας μόνος του! Να μην επιτρέψουμε στην εργοδοσία να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία ποδοπατώντας εργασιακά δικαιώματα και μεροκάματα! Και φυσικά να μην συμβάλουμε και οι ίδιοι στον εξευτελισμό του μεροκάματού μας, γιατί δυστυχώς έχει παρατηρηθεί κι αυτό σε κάποιες περιπτώσεις…
