Γράφει ο Μάριος Κωνσταντινίδης, δημοσιογράφος
Όταν έκλεινε τον Ιούνιο η εφημερίδα του Ελεύθερου Τύπου , ο ραδιοφωνικός σταθμός City και μαζί το ηλεκτρονικό portal της εφημερίδας αφήνοντας 450 εργαζόμενους στο δρόμο, πολλοί στο χώρο των ΜΜΕ μπορεί να πίστεψαν πως το κατά τα άλλα ισχυρό οικονομικά συγκρότημα τύπου έκλεινε λόγω των αποτυχημένων κινήσεων του ζεύγους Αγγελόπουλου.
Έξι μήνες μετά η πραγματικότητα έρχεται να διαψεύσει μέχρι και τους πιο αισιόδοξους:
Οι εργαζόμενοι της Απογευματινής βρίσκονται στα δικαστήρια με τον εκδότη της εφημερίδας μετά την αίτηση πτώχευσης που κατέθεσε ο τελευταίος με πολύ πιθανό πλέον ενδεχόμενο οι 130 εργαζόμενοι να μην αποζημιωθούν καν, αλλά ούτε και να λάβουν τα χρωστούμενα δεδουλευμένα 4 μηνών.
Τίτλους τέλους έβαλε άλλη μια ιστορική εφημερίδα καθώς το ημερήσιο ΒΗΜΑ αφού πρώτα έκοψε 150 κεφάλια (διοικητικοί ΔΟΛ και Ελληνικά Γράμματα), τώρα σφραγίζει το ημερήσιο φύλλο του, με τους δημοσιογράφους να απασχολούνται προς το παρόν στο Κυριακάτικο φύλλο, στο portal της εφημερίδας αλλά και στα ΝΕΑ. Κανείς όμως δεν μπορεί να τους εγγυηθεί ότι στο άμεσο μέλλον δεν θα τους ανακοινωθεί πως οι ίδιοι «περισσεύουν» και πως θα πρέπει να περάσουν την πόρτα της εξόδου. Άλλωστε αυτή είναι μια τακτική την οποία την έχουμε δει αρκετές φορές στο παρελθόν.
Εργαζόμενοι της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου του «ΣΚΑΪ» αναγκάστηκαν να υπογράψουν «ατομικές» συμβάσεις και να αποδεχτούν την μείωση των μισθών τους.
Μαζικές απολύσεις σε διάφορα μέσα όπως ο ραδιοφωνικός σταθμός του ΑΝΤ1 και του «FREEDOM» , ο δημοτικός ραδιοφωνικός σταθμός Πειραιά «Κανάλι 1», η «Ελευθεροτυπία» , κλείνουν παραρτήματα τηλεοπτικών σταθμών, κλείνουν τα περιοδικά Voyager , Grazia και Exodos , το εβδομαδιαίο Athens Plus της Καθημερινής και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πότε θα κλείσει αυτή η λίστα…
Την ίδια ώρα εργαζόμενοι στον τηλεοπτικό σταθμό Άλτερ παραμένουν απλήρωτοι με τις μεγάλες φίρμες του καναλιού όπως ακούγεται να ψάχνουν νέα επαγγελματική στέγη καθώς σε λίγο καιρό ενδέχεται να κάνουν εκπομπές χωρίς προσωπικό και χωρίς δημοσιογραφική υποστήριξη.
Ήδη όπως έχει γίνει γνωστό στη λίστα άνεργων μελών της ΕΣΗΕΑ υπάρχουν πάνω από 450 άτομα που έχουν γραφτεί τους τελευταίους 10 μήνες με αποτέλεσμα το ταμείο αλληλοβοηθείας να βρίσκεται στο κόκκινο. Και από την άλλη εκατοντάδες συνάδελφοι δεν ξέρουν αν θα έχουν δουλειά τον επόμενο μήνα και σίγουρα στο τέλος της τηλεοπτικής σεζόν που μόλις αδειάσουν διάφορες θέσεις από « μη ανανέωση συμβάσεων» αναμένεται αυτές απλά να καλυφθούν από μετακινήσεις δημοσιογράφων με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Μια τακτική που έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές προκειμένου να μην φανούν οι απολύσεις.
Πως αντιδρά όμως σε όλα αυτά το κατά τα άλλα ισχυρό σωματείο της ΕΣΗΕΑ; Μετά από τόσους μήνες πραγματοποιήθηκε 24ωρη απεργία στις 30 Νοεμβρίου με την συμμετοχή 13 σωματείων από τον χώρο των ΜΜΕ. Γύρω στους 3000 απεργούς ( ένα νούμερο ικανοποιητικό σε σύγκριση με αντίστοιχες κινητοποιήσεις αλλά σχετικά μικρό σε σχέση με την πληθώρα των σωματείων) κατεβαίνουν στο δρόμο με μαχητικότητα, αγανάκτηση και διάθεση για συνέχεια. Έξω από το υπουργείο εργασίας αποδοκιμάζεται έντονα ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ ο οποίος φυγαδεύτηκε τελικά μέσα στο υπουργείο. Κάποια από τα συνθήματα που κυριαρχούν είναι το «Αλήτες, ρουφιάνοι, εκδότες, καναλάρχες» και «Ανυπακοή-απεργία διαρκή».
Αυτό που καταλάβαινε κανείς κατά την διάρκεια της πορείας αλλά και την γενική συνέλευση των εργαζομένων που πραγματοποιήθηκε από όλα τα σωματεία με τη λήξη της συγκέντρωσης στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ είναι ότι δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στα επίσημα συνδικαλιστικά όργανα. Και πώς να υπάρχει άλλωστε όταν μόλις λίγες μέρες πριν σε ανακοίνωση του σωματείου διάβασες ότι το διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ: «Απαιτεί από την ιδιοκτησία του Ομίλου Αλαφούζου να αποσύρει αμέσως την πρότασή του προς τους εργαζόμενους στον ΣΚΑΪ ραδιόφωνο και ΣΚΑΪ TV να αποδεχθούν μείωση μισθών και ιδιαίτερα την πίεση για υπογραφή «ατομικών», τάχα, Συμβάσεων Εργασίας. Η τυχόν επιμονή σε αυτήν την πολιτική που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις και υπονομεύει κρίσιμα εργασιακά δικαιώματα, θα θεωρηθεί από την ΕΣΗΕΑ ως κήρυξη πολέμου και θα απαντηθεί ανάλογα». Οι εργαζόμενοι που αναγκάστηκαν να υπογράψουν τις εν λόγω συμβάσεις ακόμα περιμένουν την «ανάλογη» απάντηση…
Σε μια εποχή που η δουλειά του δημοσιογράφου έχει απαξιωθεί εντελώς ( τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε σήμερα που πλέον ο καθένας είναι αναλώσιμος και έρμαιο των διαθέσεων των ιδιοκτητών) χρέος όλων είναι να καταλάβουν ότι ο πόλεμος όχι μόνο έχει ξεκινήσει αλλά ότι ήδη έχουν χαθεί αρκετές μάχες. Η κινητοποίηση μας σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε καθώς πλέον κρίνεται η επιβίωση του καθενός ξεχωριστά.
Η κοινωνία σε μεγάλο βαθμό έχει γυρίσει την πλάτη της στους δημοσιογράφους αφού αισθάνεται ότι τόσα χρόνια τους είχε απέναντι της. Πρώτος στόχος λοιπόν είναι να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με δημοσιοποίηση του προβλήματος με ξεκάθαρο και ειλικρινή τρόπο. Οι συνάδελφοι της Απογευματινής αποπειράθηκαν να βγάλουν το φύλλο της Απογευματινής των εργαζομένων το οποίο μοιράστηκε και εξαντλήθηκε μόλις σε λίγες ώρες. Μόνο όταν θα μπορούμε να γράφουμε και να λέμε αυτά που πιστεύουμε και βλέπουμε, τότε θα έχουμε ξανά την κοινωνία δίπλα μας. Αυτό όμως δεν γίνεται αν δεν πάρουμε τα Μέσα στα χέρια μας. Οι ιδιοκτήτες των Μέσων έχουν ξεκινήσει ένα οργανωμένο πόλεμο και αυτό απαιτεί και ο δικός μας αγώνας : οργάνωση! Συνελεύσεις εργαζομένων μέσα στους χώρους εργασίας και επιτροπές αγώνα που θα συντονίζουν τις κινήσεις στις μελλοντικές επιθέσεις που θα δεχτούμε. Μια γενική απεργία αύριο δεν θα είναι αρκετή και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να χάσουμε αρκετά μεροκάματα αν δεν θέλουμε να χάσουμε την αξιοπρέπεια μας. Να δώσουμε τη μάχη με το κεφάλι ψηλά και να μην ντρεπόμαστε για την δουλειά που επιλέξαμε να κάνουμε…
