Πριν μερικές μέρες κυκλοφόρησε άρθρο στο σάιτ «Κατιούσα» (το οποίο διατηρούν υποστηρικτές του ΚΚΕ) με τίτλο «ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με άρωμα ΕΕ και ΝΑΤΟ». Το άρθρο επιχειρεί μια κριτική στο Ξεκίνημα για τη στάση μας όσον αφορά την συμφωνία των Πρεσπών, γεμάτη νοητικούς ακροβατισμούς, άθλιους χαρακτηρισμούς και λάσπη, για να καταλήξει ότι είμαστε «νεροκουβαλητές της Ε.Ε., των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ». Και έτσι καταλήγει ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι «οπορτουνιστές» επειδή προχώρησε σε εκλογική συνεργασία με το «Ξ» στις ευρωεκλογές.
Ακροβατισμοί αντί ουσίας
Ξεκινώντας από την ουσία, το βασικό επιχείρημα κριτικής του ανώνυμου αρθρογράφου της «Κατιούσα» είναι ότι την Συμφωνία των Πρεσπών την υποστήριξαν ΝΑΤΟ και ΕΕ και άρα όποιος είχε θετική προσέγγιση σε αυτή τη συμφωνία (έστω και κριτικά όπως έκανε το Ξεκίνημα) ταυτίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Με την ίδια συλλογιστική θα μπορούσαμε από την πλευρά μας να πούμε ότι ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών ήταν τα παραδοσιακά κόμματα του κεφαλαίου (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ), οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, το εκκλησιαστικό κατεστημένο, αλλά και το VMRO – οι εθνικιστές δηλαδή της Βόρειας Μακεδονίας. Άρα με βάση τη λογική της «Κατιούσα», το ΚΚΕ που ήταν κατά της συμφωνίας ταυτίζεται με όλους αυτούς; Η λογική του τύπου «το μπουζούκι είναι όργανο – ο αστυνομικός είναι όργανο – άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι» κάπου εδώ φτάνει στα όρια της.
Το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα, και πολύ περισσότερο οι πολιτικοί φορείς που μιλούν στο όνομα του, θα έπρεπε να έχει μια ανεξάρτητη ταξική θέση για τα γεγονότα, και να μην άγεται και φέρεται ανάλογα με τις αψιμαχίες και τους ανταγωνισμούς των διαφορετικών καπιταλιστικών δυνάμεων.
Και στο συγκεκριμένο ζήτημα, το ουσιαστικό ερώτημα με βάση το οποίο πρέπει να πάρει θέση η Αριστερά είναι: «μια λύση στο ονοματολογικό στη βάση μιας κοινά αποδεκτής συμφωνίας βοηθάει το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα και στη Βόρεια Μακεδονία να παραμερίσουν τους εθνικισμούς και να δώσουν κοινές ταξικές μάχες, ναι ή όχι;». Και η απάντηση προφανώς είναι ναι. Μια συνέχιση της διαμάχης, τους μόνους που θα εξυπηρετούσε είναι τους εθνικιστές και από τις δύο πλευρές.
Στην αναμονή;
Προφανώς βέβαια μια τέτοια συμφωνία δεν πρόκειται να λύσει το σύνολο των εθνικών προβλημάτων στην περιοχή. Η αστική τάξη έχει αποδείξει ξανά και ξανά ότι δεν μπορεί να λύσει συνολικά και με διάρκεια τα εθνικά ζητήματα. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα Βαλκάνια για να καταλάβουμε αυτή την πραγματικότητα. Πέφτει στις πλάτες της εργαζόμενης πλειοψηφίας αυτό το καθήκον, να λύσουν τελικά αυτά τα ζητήματα σε μια σοσιαλιστική κοινωνία, στη βάση μιας εθελοντικής σοσιαλιστικής ομοσπονδίας των λαών της βαλκανικής.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι πρέπει να περιμένουμε τον σοσιαλισμό για να λυθούν όλα τα προβλήματα και μέχρι τότε να κάνουμε υπομονή και να ψηφίζουμε ΚΚΕ; Προφανώς και όχι, και κάθε θετικό βήμα στις σχέσεις μεταξύ λαών, κάθε βήμα που απομακρύνει την πιθανότητα εθνικιστικών συγκρούσεων και πολέμων πρέπει να θεωρείται ευπρόσδεκτο.
Φυσικά, η «Κατιούσα» επιλέγει να μην παραθέσει αποσπάσματα από την ανακοίνωση μας που κάνουμε κριτική στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μόνο το κομμάτι της θετικής μας στάσης στη λύση του ονοματολογικού για να βοηθήσει το «παραμύθι» που προσπαθεί να πουλήσει.
Αφού έχει πινακίδες ΝΑΤΟ
Ο αρθρογράφος της «Κατιούσα» συνεχίζει και για να δικαιολογήσει ότι είμαστε «οπορτουνιστικά αναχώματα του κεφαλαίου» αναρωτιέται πως γίνεται «το ΝΑΤΟ να έγινε φορέας ειρήνης και να ανοίγει τον δρόμο στην Αριστερά».
Να ενημερώσουμε λοιπόν τον αρθρογράφο μας ότι οι Μαρξιστές ιστορικά ανέλυαν τις ενδο-ιμπεριαλιστικές διαμάχες και προσπαθούσαν να αξιοποιήσουν τα ρήγματα μεταξύ τους όχι για να υποστηρίξουν ένα «λιγότερο επιθετικό» ιμπεριαλιστικό μπλοκ απέναντι σε ένα άλλο, ούτε για να στηρίξουν τη «δική τους» εθνική αστική τάξη, αλλά για να προωθήσουν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Η θέση του ΚΚΕ για μη στήριξη λύσης, με σύνθετη ονομασία μάλιστα που ήταν παλιά η θέση του ΚΚΕ (!), και πολύ περισσότερο οι θέσεις του για τον «αλυτρωτισμό» της Βόρειας Μακεδονίας και για το θέμα της γλώσσας και της εθνικότητας, αντικειμενικά ενισχύουν την άνοδο του εθνικισμού. Πολύ περισσότερο, η άρνηση του ΚΚΕ να πάρει οποιαδήποτε πρωτοβουλία για κοινή δράση σωματείων, κινημάτων και της Αριστεράς στις δύο χώρες, δείχνει και τα όρια της λογική του. Πως θα καταπολεμηθεί ο «ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός» (που δεν είναι «ξέχωρο πράγμα» από τον ελληνικό εθνικισμό) με τέτοιες θέσεις και πρακτικές λοιπόν;
Ενιαίο Μέτωπο, άγνωστες λέξεις
Φυσικά το Ξεκίνημα πάνω στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών έχει διαφορετική θέση από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παρόλα αυτά συνεργάζεται εκλογικά στις ευρωεκλογές και σε κάποιους δήμους και περιφέρειες.
Κατά τη γνώμη μας, οι διαφορές στην Αριστερά δεν είναι από μόνες τους κάτι αρνητικό, είναι όμως μεγάλη «αρρώστια» της Αριστεράς να αρνείται να συνεργαστεί επειδή υπάρχουν διαφορές.
Αυτά βέβαια δεν τα λέμε εμείς, τα λέει ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι, στις θέσεις που αναπτύχθηκαν στα 4 πρώτα συνέδρια της Κομιντέρν. Αυτή την τακτική, του Ενιαίου Μετώπου, εφάρμοσαν οι Μπολσεβίκοι το 1917, κάνοντας μέτωπο με τους Μενσεβίκους ενάντια στον στρατηγό Κορνίλωφ που οργάνωσε πραξικόπημα. Και οι Μενσεβίκοι τότε ήταν σε μια κυβέρνηση μαζί με το αστικό κόμμα των Καντέτων!
Αλλά φαίνεται ότι για τους συντρόφους του ΚΚΕ αυτά είναι άγνωστες λέξεις, καθώς για αυτούς το κόμμα τους είναι η «μόνη ειλικρινής αντιιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική δύναμη» και όλοι οι άλλοι είμαστε «κατακάθια». Εντάξει, με τη λογική του μεσσιανισμού, των θεωριών συνωμοσίας, της άρνησης της ιστορίας του κινήματος και της λάσπης, που να καταλάβουν τι πάει να πει συνεργασία…
Η «Κατιούσα» πετάει λάσπη στον ανεμιστήρα
Τέλος, δεν μπορούμε να μην απαντήσουμε στα διάφορα ψέματα με τα οποία προσπαθεί η «Κατιούσα» να παρουσιάσει την ιστορία του Ξεκινήματος.
Αρχικά λέει το «Ξ» ήταν «συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ», μετά «γυρολόγος του οπορτουνιστικού χώρου». Μετά «Το 2008 μπήκε στον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον ΣΥΝ, την ΚΟΕ -που τώρα πάει σε φασιστικά συλλαλητήρια- τη ΔΕΑ κλπ. Τον ΣΥΝ του Μάαστριχτ, της Λευκής Βίβλου κλπ και των συνεργασιών με το ΠΑΣΟΚ –κυρίως- αλλά και με την ΝΔ σε δήμους, συνεταιρισμούς, σωματεία κλπ. Από τότε το Ξεκίνημα μία έφευγε από τον ΣΥΡΙΖΑ, μία τον στήριζε σε εκλογές, μία στριφογύριζε άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις».
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν μερικά πράγματα. Το Ξεκίνημα από την ίδρυση του το 1975 ήταν μια οργάνωση της επαναστατικής Αριστεράς. Είχε για τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 την τακτική του προσανατολισμού στη βάση του ΠΑΣΟΚ, καθώς τότε το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωνε τα πιο δυναμικά στρώματα του εργατικού κινήματος και είχε ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα. Και όλη αυτή την περίοδο ποτέ τα στελέχη του δεν μπήκαν σε μηχανισμούς, αντίθετα έδιναν τη μάχη ενάντια στις ρεφορμιστικές αυταπάτες που καλλιεργούσε η ηγεσία του.
Το 2008 το Ξεκίνημα εντάχτηκε στον ΣΥΡΙΖΑ όταν υπήρχε ένα ρεύμα ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνίας που κατευθυνόταν προς αυτόν. Και από την πρώτη στιγμή το «Ξ» έδωσε μάχες ενάντια στο ΣΥΝ (για το πρόγραμμα), και ενάντια στην ΚΟΕ και την ΔΕΑ (για τις γραφειοκρατικές λειτουργίες). Όταν ήταν φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα υιοθετούσε ένα πραγματικά ριζοσπαστικό πρόγραμμα ούτε θα γινόταν ένα δημοκρατικό κόμμα της Αριστεράς το «Ξ» αποχώρησε.
Η εκλογική στήριξη που έδωσε το «Ξ» στον ΣΥΡΙΖΑ στις δεύτερες εκλογές του ’12, τον Γενάρη του ’15 και η μάχη για το ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα, ήταν στη βάση ότι αποτελούσε τρόπο να «ξεκλειδώσουν οι εξελίξεις», και δεν είχε να κάνει με την δημιουργία αυταπατών για τον ρεφορμισμό. [1]
Όλα τα παραπάνω μπορεί να τα ελέγξει ο καθένας διαβάζοντας το σάιτ μας. Το να γίνεται μέσα από την τρικυμία εν κρανίω των απολογητών του ΚΚΕ προσπάθεια να σχετιστεί το Ξεκίνημα με το Μάαστριχτ, τα «φασιστικά συλλαλητήρια», κτλ μόνο λάσπη στον ανεμιστήρα μπορεί να θεωρηθεί.
Κοίτα ποιοι μιλάνε
Εμείς λοιπόν στο Ξεκίνημα είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν κάναμε λάθη. Κάναμε, γιατί λάθη δεν κάνει μόνο όποιος δεν δοκιμάζει τίποτα καινούριο όπως έλεγε ο Αϊνστάιν.
Δεν επιλέξαμε να αρκεστούμε στην «ασφάλεια» της αριστερής κριτικής που βρίσκεται έξω από τις εξελίξεις όπως έκανε το ΚΚΕ. Να καταγγέλλουμε όποιο κίνημα δεν ελέγχουμε ως «νεροκουβαλητές» (φοιτητικό κίνημα ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 16, εξέγερση Δεκέμβρη 2008, κίνημα «αγανακτισμένων στις πλατείες, κίνημα «δεν πληρώνω», κα).
Αλλά το να μας κατηγορούν οι υποστηρικτές της ηγεσίας του ΚΚΕ για τις «συμμαχίες» μας πάει πολύ.
Δεν είμασταν εμείς αλλά η ηγεσία του ΚΚΕ που υπέγραψε με τους αστούς την κατάπτυστη συμφωνία της Βάρκιζας. Αυτή που έκανε συγκυβέρνηση με τη ΝΔ το ’89 και μετά συμμετείχε στην «οικουμενική» με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Αυτή που καλωσόρισε το ‘12 τον Κασιδιάρη στην απεργία της Χαλυβουργίας. Αυτή που οργάνωσε «απεργία» στη Σάμο μαζί με εργοδότες, εκκλησία και ακροδεξιά.
Τέλος, μιλάει για συμμαχίες η «Κατιούσα» που έχει στους τακτικούς συνεργάτες της την Λιάνα Κανέλλη που συντάχτηκε με τον Χριστόδουλο για το θέμα των ταυτοτήτων;
Έ, κάπου έλεος!
