Του Γιάννη Παπία
Κορυφώνονται οι κινητοποιήσεις των 2.000 εργαζομένων λιμενεργατών σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη για την υπεράσπιση των δυο μεγαλύτερων σταθμών εμπορευματοκιβωτίων από την ιδιωτικοποίηση που ετοιμάζει η κυβέρνηση της Ν.Δ.
Πάνε περίπου τρεις μήνες από τότε που οι εργαζόμενοι στα δυο μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, με 24ωρες απεργίες, αποχή από την υπερωριακή εργασία και από την εργασία τα Σαββατοκύριακα. Η απόφαση του σωματείου των εργαζομένων που πάρθηκε πρόσφατα καλούσε για συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων και τον Μάρτιο, αλλά και όσο χρονικό διάστημα ακόμα χρειάζεται για να μην περάσει το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση.
Δεν τους σταματά η καταστολή…
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. μέχρι τώρα έχει χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που θα μπορούσε για να κάμψει την αγωνιστικότητα των λιμενεργατών, για να κλείσει όσο πιο ανώδυνα αλλά και γρήγορα το ζήτημα. Η πραγματικότητα μας δείχνει όμως ότι όλα αυτά έχουν γυρίσει μπούμερανγκ εναντίον της. Ούτε η καταστολή των ΜΑΤ έξω από της πύλες των λιμανιών, όταν οι διορισμένες διοικήσεις αποφάσισαν το ξεπούλημα των σταθμών σε ιδιώτες, ούτε η δικαστική οδός που προσπάθησε η διοίκηση να ακολουθήσει, προσπαθώντας να κηρύξει την απεργία σαν παράνομη και καταχρηστική, έφεραν κάποιο αποτέλεσμα.
…ούτε οι δίκες
Στην πρώτη περίπτωση, περισσότερο μάλλον ατσάλωσε την αγωνιστικότητα των εργαζομένων παρά την μείωσε, αφού μετά από αυτά τα γεγονότα οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων εντάθηκαν, ενώ στην δεύτερη η δικαστική ήττα της κυβέρνησης προκάλεσε και εσωτερικούς τριγμούς στο κόμμα της Ν.Δ. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός που συνέβη στην επιτροπή της βουλής που συζητούσε το επίμαχο θέμα όταν ο βουλευτής της Ν.Δ., Κ. Μπαντουβάς, κόντεψε να έρθει στα χέρια με βουλευτές τις αντιπολίτευσης ( ΈΘΝΟΣ 06/03/08 ) μεταφέροντας των εκνευρισμό των βουλευτών της κυβέρνησης μετά και την δικαστική ήττα της κυβέρνησης.
…ούτε οι συκοφαντίες
Ακόμα είναι χαρακτηριστική η συνειδητή προσπάθεια που κάνουν κυβέρνηση και διοίκηση των λιμανιών για να συκοφαντήσουν των αγώνα των λιμενεργατών στα μάτια των υπόλοιπων εργαζομένων, χωρίς φυσικά και αυτή να φέρνει κάποιο αποτέλεσμα. Παραδείγματα και στοιχεία που φέρνει η κυβέρνηση για τα χρήματα που χάνει το Ελληνικό δημόσιο από την απεργία δεν μπορούν πλέον να πείσουν κανέναν, μιας και από την ιδιωτικοποίηση των υπερσύγχρονων και κερδοφόρων σταθμών εμπορευματοκιβωτίων, αν τελικά καταφέρει να το ιδιωτικοποιήσει, το Ελληνικό δημόσιο δεν θα κερδίζει τίποτα ενώ οι ιδιώτες θα θησαυρίζουν.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι έχουν βιώσει εδώ και πολλά χρόνια το έργο των ιδιωτικοποιήσεων του δημόσιου τομέα με αυξήσεις των τιμολογίων των ΔΕΚΟ, με χειρότερες υπηρεσίες, με απολύσεις και ελαστικοποίηση συνθηκών εργασίας, με συλλογικές συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού αντί δημόσιου τομέα, με την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων τους και πάει λέγοντας.
Ο αγώνας για την διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα των λιμανιών είναι αγώνας ολόκληρης της εργατικής τάξης, που δεν μπορεί πλέον να αφήνει να της κλέβουν την περιουσία για τα συμφέροντα των καπιταλιστών.
