Στα πρώτα δύο χρόνια της κυβέρνησης της η Νέα Δημοκρατία έχει σίγουρα να επιδείξει πλούσιο έργο, έργο παροχών προς την πλουτοκρατία και περικοπών προς τους εργαζόμενους. Το τελευταίο ειδικά διάστημα το έργο της αυτό αναδεικνύεται σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια μέσα από απανωτά κλεισίματα εργοστασίων, απολύσεις, «εθελούσιες εξόδους». Την ίδια στιγμή τα επιχειρηματικά κέρδη σπάνε ρεκόρ.
Σεξ Φορμ
Η Σεξ Φορμ ήταν η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργική επιχείρηση της Αττικής. Σ’ αυτήν δούλευαν μέχρι τα τέλη Αυγούστου περίπου 500 εργαζόμενες. Μετά τις διακοπές του καλοκαιριού όμως η διοίκηση ανακοίνωσε το κλείσιμο του εργοστασίου, κάτι που κανείς δεν υποψιαζόταν αφού η επιχείρηση παρουσίαζε κέρδη. Όπως υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων βασικός λόγος για το κλείσιμο του εργοστασίου είναι η μεταφορά του σε χώρα των Βαλκανίων. Οι 500 γυναίκες που δούλευαν στο εργοστάσιο προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας προκειμένου να διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται.
Κανείς βέβαια από τους διοικούντες δεν σκέφτηκε πως απολύονται γυναίκες 50 χρονών, που θα συνταξιοδοτούνταν σε μήνες έως λίγα χρόνια. Όλες αυτές οι εργαζόμενες δύσκολα θα μπορέσουν να ξαναπροσληφθούν και να φτάσουν στο «πολυπόθητο» όριο συνταξιοδότησης.
Η στάση του υφυπουργού απασχόλησης Γ. Γιακουμάτου ήταν επίσης υποκριτική. Από τη μία ξεστόμιζε κορόνες για την αποκατάσταση των εργαζομένων και από την άλλη συμμετείχε μαζί με τη διοίκηση στην προσπάθεια υπονόμευσης των νόμιμων εκπροσώπων του προσωπικού.
Πιο συγκεκριμένα, η διοίκηση της Σεξ Φορμ κάλεσε σε συζήτηση υπουργείο και εργαζόμενους, αντί όμως να καλέσει τους νόμιμους εκλεγμένους του σωματείου προκήρυξε εκλογές στο εργοστάσιο για τον ορισμό άλλων. Προς έκπληξη όλων οι αντιπρόσωποι που εκλέχτηκαν ήταν 3 άτομα του εργοδοτικού μηχανισμού. Ο Γιακουμάτος δήλωσε πως οι εκλογές έγιναν απόλυτα νόμιμα και καθαρά. Μετά από αυτήν την εξέλιξη οι εργαζόμενες έκαναν διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο μέχρι που ο υφυπουργός αναγκάστηκε να δεχτεί πως οι νόμιμοι εκπρόσωποι των εργαζομένων στις συνομιλίες με κυβέρνηση και εργοδοσία είναι οι εκλεγμένοι του σωματείου.
Στις 6 Σεπτέμβρη οι εργαζόμενες της επιχείρησης διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας, ζητώντας να μην κλείσει το εργοστάσιο. Η στάση των εργαζομένων και του σωματείου είναι σίγουρα μαχητική και χρειάζεται την στήριξη και την αλληλεγγύη όλων μας. Χρειάζεται και κάτι παραπάνω: Ένα σχέδιο δράσης που να περάσει το εργοστάσιο στα χέρια της κοινωνίας και των ίδιων των εργαζομένων.
Κλωστήρια Νάουσας
Το δρόμο της απόλυσης πήραν άλλοι 100 εργαζόμενοι των Κλωστηρίων Νάουσας του Λαναρά. Η εταιρία συνεχίζει το σχέδιό της για πλήρες κλείσιμο των εγκαταστάσεών της και τη μεταφορά τους σε άλλες χώρες της Βαλκανικής.
Είναι χαρακτηριστικό πως από τους 450 εργαζόμενους που έχουν απομείνει οι περισσότεροι δεν έχουν αντικείμενο δουλειάς καθώς τα εργοστάσια της Κλονατέξ στην περιοχή έχουν μείνει από πρώτες ύλες.
Κανείς δεν απαντάει στους εργαζόμενους που θέλουν να μάθουν το μέλλον τους. Οι τοπικοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ περιορίζονται στο να κοκορομαχούν για τις εντυπώσεις, χωρίς να θέλουν να δώσουν λύση. Μόνη ελπίδα για τους εργαζόμενους είναι ο δικός τους αγώνας.
Μεταλλουργία Κορίνθου
Στο δρόμο έμειναν 135 εργαζόμενοι της Μεταλλουργίας Κορίνθου και οι οικογένειές τους μετά το κλείσιμο του εργοστασίου. Η Μεταλλουργία Κορίνθου αποτελεί θυγατρική της Σωληνουργίας Κορίνθου της επιχείρησης που έγινε το τραγικό δυστύχημα τον Απρίλη του 2003 με 6 νεκρούς.
Η διοίκηση του εργοστασίου μιλάει για τις πιέσεις του διεθνούς ανταγωνισμού που έκλεισαν το εργοστάσιο. Οι εργαζόμενοι όμως μιλούν για εκδικητικές απολύσεις. Λένε δηλαδή πως η εταιρία προχώρησε στη δημιουργία θυγατρικής μόνο και μόνο για να απασχολήσει εκεί τους εργαζόμενους που πρωτοστάτησαν στις διαμαρτυρίες για το δυστύχημα του 2003 (στους οποίους περιλαμβάνονται και όλοι οι συμμετέχοντες στο σωματείο) και μετά να το κλείσει απολύοντας όλους.
Η Κόρινθος σιγά-σιγά μετατρέπεται και αυτή σε μια πόλη φάντασμα, στο δρόμο της Νάουσας, της Χαλκίδας και άλλων πόλεων.
Γιώργος Κασαμπαλάκος
