Της Ηλέκτρας Κλείτσα
Τα τελευταία χρόνια στις σχολές της Ελλάδας, είναι αρκετά συνηθισμένο το φαινόμενο των γενικών συνελεύσεων στις οποίες δε συμμετέχουν παρά μόνο οι οργανωμένοι φοιτητές (κυρίως της αριστεράς), με διαδικασίες υπερβολικά κουραστικές για να αντέξει να τις παρακολουθήσει κανείς μέχρι το τέλος, ανούσιους καυγάδες, κλπ, που σύντομα συρρικνώνονται και αδυνατούν να πάρουν απόφαση.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη στη φιλοσοφική Αθήνας στις 24-2, μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, ενώ η συνέλευση τελείωσε μέσα σε πολεμικό κλίμα μεταξύ ΕΑΑΚ και ΠΚΣ, και χωρίς να γίνει καμιά ψηφοφορία, στις 25-2, η ΠΚΣ ανακοίνωνε περιχαρής μέσα στη σχολή ότι η συνέλευση πήρε απόφαση και υπερψήφισε το πλαίσιό της…
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η συγκεκριμένη συνέλευση ξεκίνησε με την παντελή απουσία (για άλλη μια φορά) της ΔΑΠ, η οποία συστηματικά απέχει από τις γενικές συνελεύσεις, και στις ελάχιστες περιπτώσεις που εμφανίζεται, κάνει ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να τις διαλύσει.
Παρόλα αυτά η συνέλευση ξεκίνησε με περίπου 400 φοιτητές παρόντες, που σταδιακά άρχισαν να χάνουν την υπομονή τους και να αποχωρούν. Όταν έφτασε η ώρα της ψηφοφορίας στο χώρο της συνέλευσης δε βρίσκονταν πάνω από 180 φοιτητές. Σαν αποτέλεσμα τα ΕΑΑΚ και η ΠΚΣ μόνο στα χέρια δεν πιαστήκανε για το αν η συνέλευση μπορούσε ή δεν μπορούσε να πάρει απόφαση λόγω απαρτίας.
Όταν τα ΕΑΑΚ (κύρια) θέσανε ζήτημα απαρτίας, τα μέλη της ΠΚΣ έδωσαν ένα πραγματικό ρεσιτάλ υστερίας (αν και η αίθουσα εκδηλώσεων όπου γίνονται οι συνελεύσεις βρίσκεται στον πρώτο όροφο υπάρχουν φήμες ότι ακούστηκαν μέχρι τις αίθουσες του ενάτου). Τα ΕΑΑΚ από την πλευρά τους, όπως και αρκετοί άλλοι απάντησαν στον ίδιο τόνο και ένταση, με αποτέλεσμα να διαλυθεί η διαδικασία, και όλοι να μείνουν με τη (λογική) εντύπωση πως άλλη μια συνέλευση έγινε χωρίς αποτέλεσμα…
Ωστόσο η ΠΚΣ είχε άλλη άποψη. Θεωρώντας δεδομένο ότι είχε την πλειοψηφία και ότι έπρεπε να παρθεί απόφαση για τη συμμετοχή του συλλόγου στη διαδήλωση της 28ης του Φλεβάρη, αλλά και στο συντονιστικό, αποφάσισε να…αποφασίσει η ίδια για το σύλλογο, χωρίς το σύλλογο.
Εξάλλου, το "Συντονιστικό" που έχει δημιουργήσει, και μέχρι στιγμής λειτουργεί μόνο με δική της απόφαση και με "εκπροσώπους" τα ίδια της τα μέλη, που κανείς δεν έχει εκλέξει, έπρεπε να διασφαλίσει τη συμμετοχή του συλλόγου φοιτητών φιλοσοφικής.
Έτσι την επόμενη μέρα, τόσο ο Ριζοσπάστης, όσο και τα μέλη της ΠΚΣ στη φιλοσοφική, μας ενημέρωσαν ότι η συνέλευση όχι μόνο έγινε, αλλά πήρε και απόφαση συμμετοχής στο συντονιστικό και στην πορεία που καλεί στα Προπύλαια στις 28-2! Για άλλη μια φορά η ΠΚΣ απέδειξε ότι τίποτα δεν μπορεί να τη σταματήσει όταν αποφασίσει να καπελώσει ένα κίνημα πριν καλά-καλά δημιουργηθεί, με αποτέλεσμα βέβαια το κίνημα να μην μπορεί να δημιουργηθεί.
Βέβαια η ΠΚΣ δεν είναι σε καμία περίπτωση ο μοναδικός υπεύθυνος για την κατάσταση αυτή, για το γεγονός ότι οι γενικές συνελεύσεις και οι συλλογικές διαδικασίες συνεχώς υποβαθμίζονται και έχουν πάψει να εμπνέουν τους φοιτητές. Πρώτες και καλύτερες η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ συνειδητά σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια ενημέρωσης και συλλογικής δράσης των φοιτητών, εξυπηρετώντας φυσικά τα ίδια συμφέροντα με τα κόμματά τους.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις συνεχείς κόντρες ανάμεσα στη φοιτητική αριστερά που αρνείται πεισματικά να συμφωνήσει, ακόμη και όταν πρέπει να ψάξει πολύ για να βρει διαφωνία, είναι παράγοντες που καθηλώνουν το φοιτητικό κίνημα, και το εμποδίζουν να βγει μαζικά και μαχητικά στο δρόμο της υπεράσπισης της δημόσιας παιδείας.
