Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο οι δάσκαλοι και οι νηπιαγωγοί έχουν ήδη αποφασίσει να συνεχίσουν την απεργία τους για τρίτη συνεχόμενη εβδομάδα. Την ίδια στιγμή η ΟΛΜΕ αποφασίζει να μπει και αυτή στο χώρο των κινητοποιήσεων με 48ωρη απεργία.
Κοροϊδία και εμπαιγμός από την κυβέρνηση
Από την πλευρά της η κυβέρνηση δε θέλει με τίποτα να ικανοποιήσει τα αιτήματα των δασκάλων. Στην τελευταία συνάντηση της με την ΔΟΕ η Υπ. Παιδείας μίλησε μόνο για το επίδομα των 103 ευρώ, που η κυβέρνηση χρωστά στους δασκάλους από το 2002 και τους είπε ότι θα το πάρουν από το 2007 σε 6 εξαμηνιαίες δόσεις μέχρι το 2009. Σε ένδειξη μάλιστα ‘γενναιοδωρίας’ το αύξησε κατά 2 ευρώ. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι οι καθαρές μηνιαίες αποδοχές των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (ΠΕ) θα αυξηθούν από το 2007 κατά 12 ευρώ.
Για τα υπόλοιπα οικονομικά αιτήματα των εκπαιδευτικών (1400 ευρώ στο νεοδιόριστο, ενσωμάτωση των επιδομάτων στο βασικό μισθό, κα) η κυβέρνηση είπε ότι δε μπορεί να τα ικανοποιήσει γιατί δεν της επιτρέπει η οικονομία.
Τα αιτήματα της απεργίας
Το μεγάλο βέβαια ζήτημα είναι ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και τα μεγάλα ΜΜΕ παρουσιάζουν την εικόνα ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν μόνο οικονομικά αιτήματα και ότι η κυβέρνηση τους ικανοποίησε ό,τι της επέτρεπε ο προϋπολογισμός.
Η πραγματικότητα όμως οι δάσκαλοι και οι νηπιαγωγοί έχουν αιτήματα που η ικανοποίηση τους θα αναβαθμίσει ουσιαστικά τη δημόσια εκπαίδευση. Ποιος εργαζόμενος θα διαφωνούσε με τα ακόλουθα αιτήματά τους;
* Να αυξηθούν οι δαπάνες για τη δημόσια εκπαίδευση
* να καλυφθούν τα κενά στα σχολεία με μόνιμους εκπαιδευτικούς ώστε με το άνοιγμα τους κάθε Σεπτέμβρη να λειτουργούν κανονικά
* συχνή και πλήρη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών
* να μειωθούν οι μαθητές ανά τάξη στους 20 ώστε το μάθημα να γίνεται καλύτερα και πιο αποτελεσματικά
* ταυτόχρονα να καταργηθούν οι διπλοβάρδιες και να αυξηθούν οι υποδομές
* να μονιμοποιηθούν οι ωρομίσθιοι και οι αναπληρωτές οι οποίοι όντας αναγκασμένοι να κάνουν και δεύτερη δουλειά για να ζήσουν δεν μπορούν να είναι αποτελεσματικοί στη δουλειά τους.
Πως νικάμε;
Έχουμε ξαναγράψει ότι η απεργία των εκπαιδευτικών της ΠΕ είναι μία σκληρή απεργία που πρέπει να νικήσει. Ο μόνος τρόπος όμως να πετύχει αυτή η απεργία είναι το πανεκπαιδευτικό μέτωπο, ο κοινός αγώνας δηλαδή όλων των εκπαιδευτικών φορέων. Η πολιτική υποβάθμισης της παιδείας μπορεί να ανατραπεί από έναν ενιαίο και σκληρό αγώνα.
Στο σημείο αυτό η στάση της ηγεσίας των εκπαιδευτικών, της ΔΟΕ αλλά και της ΟΛΜΕ, (β’βάθμια εκπαίδευση) «μπάζει νερά».
Το σωστό θα ήταν η συνδικαλιστική ηγεσία των δασκάλων από το καλοκαίρι που εξήγγειλε την απεργία να καλέσει σε συντονισμό τους υπόλοιπους φορείς καθηγητές β’βάθμιας (ΔΕ)και τους φοιτητές που βρίσκονταν σε αγώνα. Επίσης η συνδικαλιστική ηγεσία των καθηγητών ΔΕ (ΟΛΜΕ) να προσέγγιζε την ΔΟΕ, μετά την εξαγγελία της απεργίας της ΔΟΕ, για συντονισμό. Τίποτε απ’ αυτά δεν έγινε. Και το γεγονός ότι η ΔΟΕ ξεκίνησε μία απεργία διαρκείας σε περίοδο που οι φοιτητές αδυνατούν να μπουν στον αγώνα (η πλειοψηφία των σχολών βρίσκεται σε διπλή εξεταστική) αδυνατίζει αναπόφευκτα τις πιθανότητες πανεκπαιδευτικού μετώπου και συνεπώς αδυνατίζει και την πίεση προς την κυβέρνηση.
Παρόλα αυτά όμως το ζήτημα είναι να δούμε πως θα νικήσει η απεργία των δασκάλων γιατί μία ενδεχόμενη ήττα θα είναι ήττα όλου του κινήματος της εκπαίδευσης και επιπλέον, όπως έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν, θα καθηλώσει σε ακινησία τους δασκάλους για μακρά περίοδο.
Συντονισμός τώρα
Έτσι λοιπόν καλό είναι να ακολουθηθούν τα παρακάτω βήματα:
1. Να υπάρξουν άμεσα συναντήσεις συντονισμού με συγκεκριμένη ατζέντα και μέρες δράσεις με όλους τους φορείς της εκπαίδευσης.
2. Να μπουν άμεσα στον αγώνα, η ΟΛΜΕ, οι φοιτητικοί σύλλογοι και το μαθητικό κίνημα.
3. Να ανοίξει ο αγώνας των εκπαιδευτικών σε όλη την κοινωνία με μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης, για να καταλάβουν όλοι την κατάσταση στην εκπαίδευση και το δίκιο των αιτημάτων τους.
4. Να πιεστούν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να στηρίξουν ουσιαστικά τον αγώνα των δασκάλων και όχι με προχειρότητες (η απόφαση της ΑΔΕΔΥ για 3ωρη στάση και συμμετοχή στο συλλαλητήριο στις 27/9 στάλθηκε στις ομοσπονδίες την προηγούμενη το μεσημέρι).
5. Να καλεστεί μία καλά οργανωμένη γενική απεργία για τα αιτήματα της εκπαίδευσης.
Με ένα τέτοιο πρόγραμμα δράσης και την συμπαράσταση όλης της κοινωνίας είναι που μπορεί να ανατραπεί η πολιτική της κυβέρνησης
