Σε απεργιακές κινητοποιήσεις βρίσκονται εδώ και πολύ καιρό οι εργαζόμενοι στα πέντε εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης ζητώντας να μην κλείσουν αυτά που βρίσκονται σε λειτουργία καθώς και να βρεθεί λύση για αυτούς που ήδη έχουν απολυθεί .
Αβέβαιο το μέλλον των εργοστασίων Λάρισας – Ξάνθης
Ήδη τα εργοστάσια της Λάρισας και της Ξάνθης, με το πρόσχημα του μετασχηματισμού τους σε εργοστάσια παραγωγής βιοαιθανόλης, αν και δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για το πότε και το πώς θα γίνει αυτό από την ελληνική κυβέρνηση, λειτουργούν με ελάχιστο προσωπικό, το οποίο ασχολείται με εργασίες αποξήλωσης των μηχανών. Οι εργαζόμενοι των δύο αυτών εργοστασίων που απολύθηκαν, μόνο υποσχέσεις έχουν πάρει από την κυβέρνηση για επαγγελματική αποκατάσταση.
Υπολειτουργούν τα υπόλοιπα –
ανύπαρκτη η ασφάλεια στην εργασία
Αλλά ακόμα και τα άλλα τρία που βρίσκονται σε παραγωγή, υπολειτουργούν. Έκτος αυτού πριν από λίγες μέρες ένας εργάτης έχασε την ζωή του, σαν αποτέλεσμα της μείωσης του προσωπικού και της εντατικοποίησης της εργασίας.
Η μείωση της παραγωγής τεύτλων στο 50% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, όπως ορίζει η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε λουκέτο και στα εναπομείναντα εργοστάσια. Έτσι, άλλη μια μεγάλη και κερδοφόρα βιομηχανία οδηγείται σε λουκέτο ακολουθώντας τον δρόμο πολλών άλλων με πιο πρόσφατη αυτή της βιομηχανίας φωσφορικών λιπασμάτων στη Θεσσαλονίκη.
Σημαντικές επιπτώσεις στην Βόρεια Ελλάδα
Το επικείμενο λουκέτο στην Ε.Β.Ζ. δεν θα σημαίνει την απόλυση μόνο του προσωπικού των εργοστάσιων αλλά και δεκάδων άλλων που δουλεύουν σαν εποχιακοί, τον οικονομικό μαρασμό των τευτλοπαραγωγών, μεταφορέων και πολλών ειδικοτήτων που σχετίζονται με τη ζάχαρη. Μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο τόσο η αγροτική τράπεζα (βασικός μέτοχος) όσο και τα συναφή υπουργεία σφυρίζουν αδιάφορα.
Η δέσμευση της κυβέρνησης στην προηγούμενη Δ.Ε.Θ. (2006) για την κανονική λειτουργία των εργοστασίων έπεσε και αυτή στο κενό όπως και πολλές άλλες.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. μπορεί να υποστηρίζει ότι η ανεργία έχει μειωθεί, ότι η οικονομία δυναμώνει κοκ, αλλά οι εργαζόμενοι ζούνε μια άλλη πραγματικότητα. Βλέπουν μεγάλες βιομηχανίες να βάζουν λουκέτο, δεκάδες χιλιάδες να μένουν άνεργοι και το βιοτικό τους επίπεδο να πέφτει ασταμάτητα.
Στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο
Το προηγούμενο διάστημα οι εργαζόμενοι, μέσα από την Ομοσπονδία Εργαζομένων Βιομηχανίας Ζάχαρης, προχώρησαν σε κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη: συγκεντρώσεις στην πλατεία Αριστοτέλους έξω από τα γραφεία της ΕΒΖ, συμβολικές καταλήψεις δρόμων και τριήμερη απεργία κατά τη διάρκεια της ΔΕΘ. Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί. Αυτές οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές μπορούν να ανατραπούν μόνο μέσα από εργατικούς αγώνες δυνατούς και με συντονισμό των κλάδων που κτυπιούνται και με το καθολικό αίτημα για εθνικοποίηση / κοινωνικοποίηση κάτω από συνθήκες εργατικού ελέγχου και εργατικής διαχείρισης, όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας.
Γιάννης Παπίας
—————-
