Από το site της Νέας Διεθνιστικής Αριστεράς (ΝΕΔΑ – αδελφή οργάνωση του «Ξ» στην Κύπρο). Επιμέλεια Γιάννης Πιστιόλης
Το Σάββατο 16/5 εκατοντάδες Ελληνοκύπριοι (ε/κ) και Τουρκοκύπριοι (τ/κ) διαδήλωσαν και στις δύο πλευρές του οδοφράγματος της Δερύνειας, που χωρίζει το ελληνοκυπριακό από το τουρκοκυπριακό τμήμα του νησιού, ζητώντας να ανοίξει το οδόφραγμα της λεωφόρου Αμμοχώστου.
Την πρωτοβουλία πήραν οι οργανώσεις «Αμμόχωστος η πόλη μας» στο νότο και «Famagusta Inititative» στο βορρά, ενώ στηρίζονταν από πάνω από 25 οργανώσεις κυρίως Τουρκοκυπρίων.
Η Νέα Διεθνιστική Αριστερά (ΝΕΔΑ – αδελφή οργάνωση του «Ξ» στην Κύπρο) συμμετείχε στις κινητοποιήσεις στη Βόρεια Κύπρο με παρουσία και Ελληνοκυπρίων (ε/κ) και Τουρκοκυπρίων (τ/κ) συντρόφων και συντροφισσών. Η ΝΕΔΑ έχει πάρει πολλές πρωτοβουλίες και έχει στηρίξει κινήσεις για την ανάπτυξη κοινών δικοινοτικών αγώνων, σε πολλές περιπτώσεις, στο παρελθόν, μακριά από τον εθνικισμό της μιας ή της άλλη πλευράς.
Ο βρώμικος ρόλος των ΜΜΕ
Βλέποντας τις ειδήσεις το βράδυ της ίδιας μέρας στη νότια Κύπρο δεν μπορούσε κανείς να μην αισθανθεί έκπληξη και αγανάκτηση από το γεγονός πως όλα τα Ε/κ κανάλια ενώ ασχολήθηκαν με την πορεία που έγινε στο νότο, με ομιλίες συνεντεύξεις κλπ, δεν έκαναν καμία αναφορά στην κινητοποίηση που έγινε στο βορρά!
«Δικοινοτική εκδήλωση» έλεγαν ή «Ε/κ και Τ/κ διαμαρτυρήθηκαν», εννοώντας ότι οι Τ/κ ήρθαν στο νότο για να διαμαρτυρηθούν! Ενώ στο βορρά υπήρχαν εκατοντάδες κόσμου Εκ/ και Τκ όλων των ηλικιών και με έντονα συναισθήματα υπέρ του ανοίγματος της λεωφόρου Αμμοχώστου, τα ΜΜΕ δεν βρήκαν ούτε λέξη να πουν!
Αντίθετα δόθηκε μεγάλη έμφαση στην ενέργεια δύο τ/κ, του Κοράι Μπασντογρουλτματζί και της γυναίκας του Τζινέλ Σενέμ Σουνέλ, που παραπέμπονται σε δίκη (από το καθεστώς του Βορρά) με τις κατηγορίες για «διατάραξη της ειρήνης» και μη αναγνώριση του τουρκοκυπριακού καθεστώτος, για το γεγονός πως είχαν αναρτήσει τρεις κυπριακές σημαίες έξω από το σπίτι και το κατάστημα τους.
Τι μηνύματα ήθελαν να περάσουν με αυτού του είδους την «ενημέρωση»;
Ο τρόπος που παρουσιάστηκε στα ΜΜΕ δεν είναι βέβαια τυχαίος αλλά εξυπηρετεί εθνικιστικές σκοπιμότητες.
Θέλουν καταρχήν να δείξουν ότι οι τ/κ «ακολουθούν» τους ε/κ στις διαδηλώσεις και ότι ο αγώνας για άνοιγμα των οδοφραγμάτων είναι κυρίως ελληνοκυπριακός!
Η πραγματικότητα είναι πολύ μακριά από αυτό. Το κίνημα για το άνοιγμα των οδοφραγμάτων είναι πολύ μεγάλο στο βορρά και ας μην ξεχνάμε ότι αυτό το κίνημα άνοιξε τα πρώτα οδοφράγματα το 2003 όταν οι Ε/κ ούτε που φαντάζονταν ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο.
Την ίδια στιγμή ο Μουσταφά Ακιντζί, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των Τουρκοκύπριων, ήταν αυτός που συμπεριέλαβε στα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και το παραπέρα άνοιγμα των οδοφραγμάτων. Τα ΜΟΕ είναι μια προσπάθεια σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο από τις δυο πλευρές, ε/κ και τ/κ, για την επίτευξη συμφωνιας για λύση του Κυπριακού. Στις 28 Μάη έχει οριστεί συνάντηση μεταξύ των δυο πλευρών για να υπάρξει ένας ενιαίος κατάλογος ΜΟΕ και από τις δυο κοινότητες.
Έπειτα είναι φανερό ότι θέλουν να «αποδείξουν» ότι και οι Τ/κ θέλουν την Κυπριακή Δημοκρατία κι άρα δεν υπάρχει θέμα οποιουδήποτε άλλου είδους συμφωνίας πέρα από την αποδοχή των προτάσεων της ε/κ πλευράς …
Αυτό κι αν απέχει από την πραγματικότητα! Πράγματι, υπάρχει ένα κομμάτι των Τ/κ που επιθυμεί το «ενιαίο κράτος» χωρίς όρους και προϋποθέσεις, κυρίως σαν αντίδραση και αποδέσμευση από την καταπίεση του καθεστώτος της Τουρκίας. Η μεγάλη πλειοψηφία, όμως, των Τ/κ θυμάται τους διωγμούς και την απομόνωση το 1963[1], θυμάται και τα αρνητικά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και γι’ αυτό επιθυμούν μια «λύση» και την επανένωσή της Κύπρου, όμως με ασφαλιστικές δικλίδες για να μην επαναληφθεί η αποτυχία του Συντάγματος του ’60.
Αυτό πολλοί ε/κ δεν θέλουν να το ακούσουν και κυρίως πολλά ΜΜΕ που επιλεκτικά χρησιμοποιούν το δικοινοτικό κίνημα με προφανή στόχο να υπηρετήσουν τα σχέδια και τους στόχους της ε/κ άρχουσας τάξης, που είναι εντελώς αντίθετα μ’ αυτά των ε/κ εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων. Ας μη ξεχνάμε πως σπάνια τα ε/κ ΜΜΕ καλύπτουν τις αντιμιλιταριστικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ, ότι οι Τ/κ παλεύουν ενάντια στα κατοχικά στρατεύματα πολύ περισσότερο από τους «πατριώτες» – εθνικιστές του νότου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι επιθυμούν να είναι και πολιτικά εξαρτώμενοι των ε/κ .
Όλα αυτά δείχνουν ότι αν και η κυβέρνηση Αναστασιάδη προσέρχεται στις συνομιλίες με την τ/κ πλευρά, μια σειρά εθνικιστικά «βαρίδια» θα είναι εμπόδιο σε μια λύση. Γι’ αυτό η συνένωση των δυνάμεων των Ε/κ και Τ/κ για μια λύση που να εκφράζει πραγματικά τα συμφέροντα του συνόλου των εργαζομένων Ε/κυπρίων και Τ/κυπρίων θα είναι η μόνη εφικτή λύση απομονώνοντας τα εθνικιστικά και απορριπτικά[2] στοιχεία σε βορρά και νότο.
___________________
[1] Στις 30 Νοέμβρη του 1963 ο Μακάριος διαβιβάζει στον αντιπρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Φαζίλ Κιουτσούκ μνημόνιο, που περιέχει 13 σημεία για την αναθεώρηση του συνταγματικού καθεστώτος, το οποίο και απορρίπτεται από την τουρκοκυπριακή αλλά και από την τουρκική πλευρά. Αυτό αποτέλεσε και την αρχή μια σειρά επεισοδίων μεταξύ των δυο κοινοτήτων και είχε σαν αποτέλεσμα την αρχή μιας κρίσης που ξεπέρασε τα πολιτικά- διπλωματικά πλαίσια. Τα ξημερώματα της 21ης Δεκέμβρη του 1963 ξεσπούν επεισόδια στη Λευκωσία μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, τα οποία κορυφώνονται με εκατέρωθεν νεκρούς την ημέρα των Χριστουγέννων. Τα επεισόδια ξεκίνησαν έπειτα από τη δολοφονία δυο Τουρκοκύπριων σε ένα αστυνομίκό έλεγχο στην κεντρική εμπορική οδό Ερμού της Λευκωσίας. Στις 29 Δεκέμβρη υπογράφεται συμφωνία κατάπαυσης των εχθροπραξιών και η Λευκωσία χωρίζεται σε ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή από την «Πράσινη Γραμμή». Αυτό το επεισόδιο αποτελεί τον προάγγελο για την κρίση του 1973 που κατέληξε στο διαχωρισμό του νησιού με το πραξικόπημα εναντίον του Μακάριου από την ελληνική Χούντα και την τουρκική εισβολή.
[2] Ο όρος «απορριπτικοί» χρησιμοποιείται στην Κύπρο για να περιγράψει όσους είναι ενάντια σε κάθε προσπάθεια να βρεθεί μια λύση στο κυπριακό πρόβλημα στην οποία να συνυπάρχουν ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι μέσα από αβοιβαίες υποχωρήσεις
