Η υπόθεση με τον serial killer στην Κύπρο προβλήθηκε, προκάλεσε συναισθήματα οργής και αγανάκτησης και συζητήθηκε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη είδηση του τελευταίου διαστήματος. Η σχεδόν καθημερινή αύξηση του αριθμού των θυμάτων του που γινόταν γνωστός, ο τρόπος που δολοφόνησε και έκρυψε τα θύματα του, μπορούν από μόνα τους να προκαλέσουν αποστροφή. Δεν είναι όμως οι μόνοι λόγοι που μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι σοκαρισμένο και οργισμένο. Είναι το γεγονός ότι η αστυνομία έδειξε αδιαφορία όταν οι γυναίκες εξαφανίστηκαν. Είναι ότι οι δολοφονημένες γυναίκες είχαν όλα τα χαρακτηριστικά που τις μετέτρεψαν σε «εύκολα θύματα». Ήταν μετανάστριες, ήταν φτωχές και ήταν γυναίκες.
Μετανάστριες, φτωχές και γυναίκες
Ως μετανάστριες από τις Φιλιππίνες, οι εξαφανίσεις τους δεν απασχόλησαν ιδιαίτερα τις Αρχές. Η δικαιολογία τους είναι πως εφόσον δεν είχαν χαρτιά, θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν περάσει τα σύνορα χωρίς να αφήσουν πίσω τους ίχνη και άρα η αστυνομία δε θα μπορούσε να κάνει και πολλά. Πίσω από αυτή τη δικαιολογία έκρυψαν την πραγματικότητα: ότι για τις αρχές και την αστυνομία οι μετανάστες/τριες χρήζουν προσοχής μόνο όταν αποτελούν τους κατηγορούμενους, τους θύτες και όχι τα θύματα.
Ως φτωχές εργαζόμενες, οι εξαφανίσεις τους δεν προκάλεσαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μία οικιακή βοηθός εξάλλου, επάγγελμα που εξασκούσαν τα περισσότερα θύματα του «Ορέστη», είναι φτηνή, αναλώσιμη και μπορεί να αντικατασταθεί εύκολα και γρήγορα με την επόμενη υποψήφια που θα δουλεύει για ψίχουλα.
Τέλος, τα θύματα ήταν γυναίκες και ο θύτης άντρας, μοτίβο που αποτελεί την συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων στους κατά συρροή δολοφόνους. Μια τέτοια ανισορροπία μεταξύ των φύλων μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την θέση του καταπιεσμένου φύλου που επιφυλάσσει ο καπιταλισμός για τις γυναίκες. Όταν ζούμε σε έναν κόσμο που ο άντρας θεωρείται ο ισχυρός, ο δυνατός και αυτός που επιτρέπεται να επιβάλλεται στην αδύναμη, άβουλη, κατώτερη γυναίκα, είναι αναμενόμενο σε εγκλήματα που έχουν να κάνουν με την επιβολή εξουσίας και την άσκηση δύναμης, συνήθως οι θύτες να είναι άντρες και τα θύματα γυναίκες.
Ρατσιστικές απόψεις με επιστημονικό περιτύλιγμα
Και μέσα σε όλα αυτά, ο Θάνος Ασκητής, με το πτυχίο ψυχιατρικής να αποτελεί το μέσο για να αναπαραγάγει διάφορα ρατσιστικά στερεότυπα κατά καιρούς (όπως παλιότερα για την ομοφυλοφιλία) αναφερόμενος στον δράστη δήλωσε:
«(…) επέλεγε φυλές που έχουν τα χαρακτηριστικά της υποταγής και της υπηρεσίας. Οι Φιλιππινέζες έχουν αυτό το χαρακτηριστικό. Εκ γενετής, οι πλείστες γυναίκες αυτής της φυλής κουβαλούν μαζί τους αυτό το χαρακτηριστικό, της υποταγής και της υπηρεσίας».
Τι έκανε δηλαδή ο «γιατρός» στην «ανάλυσή» του; Συμπεραίνει ότι αφού οι Φιλιππινέζες σε Ελλάδα και Κύπρο εργάζονται συνήθως οικιακές βοηθοί, άρα αυτό τους αρέσει, και άρα είναι εκ γενετής χαρακτηριστικό τους! Εξάλλου, είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι μετανάστριες και οι μετανάστες επιλέγουν τι επαγγέλματα θα ακολουθήσουν στη χώρα που μεταναστεύουν με κριτήριο το τι τους αρέσει να κάνουν και τι όχι! Η ρατσιστική γελοιότητα στο αποκορύφωμα της, με «επιστημονικό» περιτύλιγμα.
Οι «υποτακτικές» ενάντια στους υποτακτικούς τους συστήματος
Φυσικά, η διάψευση του ήρθε από τις ίδιες τις Φιλιππινέζες μετανάστριες, που μαζί με άλλες γυναίκες και άντρες συμμετείχαν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Κύπρο ενάντια στην ολιγωρία της αστυνομίας. Απέδειξαν ότι ο μόνος τρόπος που έχουν οι καταπιεσμένες και οι καταπιεσμένοι για να αναδείξουν τις αιτίες τέτοιων εγκλημάτων και τον τρόπο που οι αρχές τα αντιμετωπίζουν είναι με την οργάνωση, την αποφασιστικότητα, τον αγώνα.
