Συνέντευξη με τη Βάλια (μαθήτρια Β’ Λυκείου), την Ιωάννα (μαθήτρια Γ’ Λυκείου) και τον Διονύση (φοιτητή στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου). Tην συνέντευξη πήρε ο Κυριάκος Χάλαρης.
Ποια είναι η ιστορία του προβλήματος για το οποίο παλεύουν οι κάτοικοι της Κερατέας;
Διονύσης: Ξεκίνησε από το 1995 με πρόταση του ΕΣΔΚΝΑ (Ενιαίου Συνδέσμου Δήμων και Κοινοτήτων Αττικής) που πρότεινε 6 περιοχές σε όλη την Αττική να γίνουν ΧΥΤΑ. Από αυτές στο νόμο του 2003 χωροθετήθηκαν οι 3. Οι άλλες 3, για διαφορετικούς λόγους – και βασικά επειδή είχανε θείο στην Κορώνη -, δεν χωροθετήθηκαν. Αυτές που χωροθετήθηκαν είναι η Κερατέα, η Φυλή και το Γραμματικό. Από τότε αντιδρούσε ο κόσμος εδώ. Ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Λαλιώτης δέχτηκε μια επιτροπή από την Κερατέα σε διάλογο και πείστηκε με τα επιχειρήματά μας, που ήταν νομικά και πολλά άλλα και διέγραψε την Κερατέα από τις περιοχές. Το 2002 η κυρία Παπανδρέου, τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, ξαναφέρνει την Κερατέα στο προσκήνιο για δικούς της λόγους και ενώ άλλα είχε συμφωνήσει με τον τότε δήμαρχο της Κερατέας, βάζει την Κερατέα στο σχεδιασμό για να παίρνει τους 127.000 τόνους σκουπίδια το χρόνο από την Αθήνα. Και όχι αυτό που πρότεινε τότε ο δήμος της Κερατέας να διαχειριστούμε μόνο τα δικά μας σκουπίδια, των δήμων Σαρωνικού και Λαυρεωτικής.
Η αντίσταση των κατοίκων πότε ξεκίνησε;
Διονύσης: Από το ‘95 μέχρι τώρα. Αλλά κάθε φορά που υπήρχε κάποιο νέο δεδομένο γινόταν είτε μια διαδήλωση στην Αθήνα, είτε συγκέντρωση εδώ στην πλατεία. Από τις 11 Δεκεμβρίου του 2010 όμως που μπήκαν τα ΜΑΤ μέσα στην Κερατέα ξεκίνησε ο κόσμος να κατεβαίνει καθημερινά στο δρόμο, στα μπλόκα. Πολύ σημαντικό είναι ότι αυτοοργανώθηκε ο κόσμος, ερχόντουσαν καθημερινά αλληλέγγυοι από την Αθήνα από διάφορους πολιτικούς χώρους και αυτό κράτησε 4,5 μήνες. Και ήδη αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Τι έγινε από τον Δεκέμβρη και μετά;
Διονύσης: Από την πρώτη μέρα που ήρθαν τα ΜΑΤ, στις 11 Δεκέμβρη, μπήκαν τα οδοφράγματα, αρχικά με αυτοκίνητα του δήμου. Απλώς, σιγά-σιγά, μετά από 1,5 μήνα ολοκληρώθηκαν οι εγκαταστάσεις των πολιτών στα μπλόκα όπως είναι τώρα. Με δύο κοντέινερ και ένα ξύλινο σπιτάκι που λειτουργούμε σαν στέκι, το Άπαρτο, το οποίο το έχουν φτιάξει οι κάτοικοι. Καθόλη τη διάρκεια αυτών των μηνών γίνονται διάφορες καλλιτεχνικές και άλλες εκδηλώσεις εκεί, για να μαζεύεται περισσότερος κόσμος. Από τις 23 Δεκέμβρη που έγινε η πρώτη συναυλία μέχρι και το φεστιβάλ πριν λίγες μέρες.
Πως οργανώνεστε στα μπλόκα;
Ιωάννα: Όταν χτυπάνε καμπάνες και ακούγονται οι σειρήνες από το δημαρχείο τότε καταλαβαίνουμε ότι κάτι κακό συμβαίνει και κατεβαίνουμε στα δύο σημεία που συνήθως δεχόμαστε επιθέσεις από τα ΜΑΤ. Τότε κατεβαίνουμε όλοι κάτω, από όλες τις ηλικίες, με μάσκες, μαλόξ και ότι χρειάζεται.
Όλα αυτά γίνονται γιατί;
Βάλια: Η ουσία είναι ότι ήρθαν τα ΜΑΤ στις 11 Δεκέμβρη για να επιβάλουν το φτιάξιμο της χωματερής. Αυτοί έχουν τη στήριξη της κυβέρνησης και ενός υπουργείου που ουσιαστικά δεν είναι υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, αλλά του Εργολάβου. Θέλουν να βάλουν στο χώρο μηχανήματα του Εργολάβου – τα πρώτα 3 που κατάφεραν να περάσουν κάηκαν βέβαια – και μετά να έρθουν οι εργάτες και να ξεκινήσουν τις εργασίες για το φτιάξιμο της χωματερής. Ο δικός μας στόχος είναι να αποτραπούν οι εργασίες.
Ποιοι συμμετέχουν στα μπλόκα και στις κινητοποιήσεις;
Βάλια: Όλοι! Από το πιο μικρό παιδί μέχρι τον πιο μεγάλο! Ακόμα και οι άνθρωποι της Εκκλησίας. Βλέπεις παπάδες να αγιάζουν τις μολότοφ! Γέρους να είναι στην πρώτη γραμμή με τις μαγκούρες! Στον αγώνα είναι όλοι. Αλληλέγγυοι από την Αθήνα, όλη η Λαυρεωτική, ακόμα και από τη Γερμανία έχουν έρθει. Και έχουμε συμπαράσταση από όλη την Ελλάδα, από κινήματα όπως το «Ένα καράβι για τη Γάζα».
Ιωάννα: Έχω δει παπά να πηγαίνει μπροστά στον μπάτσο των ΜΑΤ, να τον βρίζει, να του λεει να φύγει και να γυρίσει σπίτι του και επιτόπου να γυρίζει πίσω στη γραμμή με τους υπόλοιπους και να κάνει… ξέρεις… αυτά που κάνουμε εδώ όταν είμαστε στην πρώτη γραμμή…
Διονύσης: Κουβαλάγανε μια φορά κάτι παιδιά από την Κερατέα μολότοφ και πέρναγαν μπροστά από ιερέα. Και του λένε «ευλόγησε τις μολότοφ». Και ο παπάς τους λεει «ευλόγησον»!!
Ιωάννα: Το συγκινητικό είναι η επιρροή που έχει όλο αυτό στα μικρά παιδιά. Σε έναν από τους τοίχους του Άπαρτου, το σπιτάκι που έχουμε φτιάξει στο μπλόκο, έχουμε εκθέσεις και ζωγραφιές μικρών παιδιών από το Δημοτικό και το νηπιαγωγείο. Εκεί περιγράφουν τις ημέρες αυτές όπως τις έχουν ζήσει. Ένα παιδί έγραψε για τη μέρα που μπήκαν τα ΜΑΤ στην Κερατέα ότι: «ήμουν στο σπίτι και άκουσα φωνές και κρότους έξω από το παράθυρο. Βλέπω να βαράνε ένα παππού και κλαίω γιατί είναι ο παππούς μου και φοβάμαι πολύ». Όταν το διαβάζαμε ήταν πολύ συγκινητικό.
Βάλια: Εμείς εδώ δεν είχαμε τέτοιες εμπειρίες πριν έρθουν τα ΜΑΤ. Και για αυτό πρέπει να τους ευχαριστήσουμε! Γιατί η οργή και η αγανάκτηση γίνεται μεγαλύτερη και παίρνουμε πρέφα το τι γίνεται. Και καταλαβαίνουμε ότι πρέπει κάπως να τους αντιμετωπίσουμε.
Άμα γίνει ΧΥΤΑ τι θα συμβεί στην περιοχή;
Όλοι μαζί: ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΧΥΤΑ!
Ιωάννα: Και η πρώτη σκαφτιά που θα πέσει θα είμαι εγώ μέσα!
Βάλια: Αν μιλήσουμε τελείως υποθετικά, γιατί δεν πρόκειται να γίνει, είναι πολλά αυτά που θα γίνουν. Το πρώτο πράγμα που θα σημαίνει θα είναι υποβάθμιση της ζωής μας. Επίσης, θα είναι σαν να πετάς σκουπίδια σε έναν αρχαιολογικό χώρο. Κάτω από τον χώρο αυτό υπάρχουν πολλά υδατορεύματα που θα μολυνθούν. Θα είναι ένας ΧΥΤΑ κοντά σε κατοικημένες περιοχές.
Διονύσης: Υπάρχουν δύο νομικοί λόγοι. Ο ένας είναι ότι είναι αρχαιολογικός χώρος. Ο άλλος είναι ότι μιλάμε για ένα τοπίο που έχει χαρακτηριστεί ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Για τη ζωή μας εδώ θα σημαίνει υποβάθμιση. Χωρίς να θέλω να ακουστεί ρατσιστικό θα σημαίνει δημιουργία των προβλημάτων που έχουν σήμερα τα Άνω Λιόσια και εδώ. Στον ΧΥΤΑ της Φυλής ακούμε συχνά ακόμα και ότι σκοτώνονται άνθρωποι προσπαθώντας να βγάλουν τα προς το ζην. Όλη η περιοχή θα υποβαθμιστεί και οικονομικά αφού ουσιαστικά θα μετατραπεί σε σκουπιδότοπο – αυτό είναι ουσιαστικά ο ΧΥΤΑ. Αλλά θέλω να ξεκαθαρίσω και κάτι. Αν όπως είπε η Βάλια, μιλώντας τελείως υποθετικά, γίνει ο ΧΥΤΑ και αρχίσουν να έρχονται σκουπιδιάρικα εμείς θα προλαβαίνουμε να τα κάψουμε πριν φτάσουν στον ΧΥΤΑ!
Βάλια: Σκέψου και το άλλο. Με το που γίνει χωματερή τα υπολείμματα των σκουπιδιών θα μολύνουν όλες τις γύρω περιοχές.
Διονύσης: Αυτό θα συμβεί επειδή η χωροθετημένη περιοχή είναι ουσιαστικά μια λεκάνη. Κάτω από αυτή περνά ένα υδατόρευμα που καταλήγει στη θάλασσα. Και το κυριότερο, όλη αυτή η περιοχή από κάτω είναι τρύπια.
Πώς είναι η ζωή στα μπλόκα;
Ιωάννα: Ααα, συναρπαστική! Τώρα που φύγανε τα ΜΑΤ η αλήθεια είναι ότι μου έχουν λείψει! Στα μπλόκα είναι πάρα πολύ ωραία. Σκέψου ότι βρήκα άνθρωπο που είχα να τον δω 4 χρόνια και τον συνάντησα στα μπλόκα. Πρωί-βράδυ είμαστε εκεί. Αντιστεκόμαστε και είμαστε έτοιμοι για τα πάντα.
Βάλια: Η καθημερινότητα της Κερατέας έχει ενταχθεί πλέον στο μπλόκο. Στις χαρές και στις λύπες που λέμε… Στις γιορτές είμαστε μαζί, Χριστούγεννα κάναμε κάτω, πρωτοχρονιά κάναμε κάτω, Πάσχα είχαμε κανονίσει να κάνουμε αλλά φύγανε, ακόμα και μνημόσυνο κάναμε κάτω.
Τι μνημόσυνο;
Βάλια: Ήταν το μνημόσυνο των ΜΑΤ για τα 40, τις 40 μέρες με τα ΜΑΤ. Τα δακρυγόνα κάτω τα τρώμε όλοι μαζί, τα καπνογόνα το ίδιο. Κάτω καιγόμαστε, κάτω χαιρόμαστε. Όλοι μαζί ενωμένοι.
Ιωάννα: Φτιάχνουν και οι νοικοκυρές των σπιτιών φαγητά για όσους μένουν το βράδυ, και όχι μόνο. Πρωτοχρονιά και Χριστούγεννα το τι δίπλες και βασιλόπιτες είχαμε φαει… Όλα τα ζαχαροπλαστεία και οι φούρνοι φέρνουν συνέχεια πράγματα. Μια κυρία από ένα ζαχαροπλαστείο στην αρχή, τον Δεκέμβρη, είχε φέρει μεγάλους τενεκέδες με ζεστή σοκολάτα και πηγαίναμε και τις πίναμε μπροστά στα ΜΑΤ για να τους κάνουμε καψόνια! Και αυτοί μας κοιτάγανε με μισό μάτι. Έχουμε περάσει τις καλύτερες μέρες μας εκεί. Σχολείο, ας μην το συζητήσουμε…
Βάλια: Απλά για όλους ήταν προτεραιότητα αυτό. Ήταν για όλους απαραίτητο να πάνε στο μπλόκο. Το είχαμε εντάξει στην καθημερινότητά μας γιατί δεν θέλουμε, όπως κανείς δεν θέλει, η περιοχή του να γίνει χωματερή. Το μπλόκο είναι το ελάχιστο κόστος.
Στην Κερατέα τι έχει αλλάξει τους τελευταίους μήνες;
Διονύσης: Αυτό που έχει αλλάξει περισσότερο και το λένε όλοι είναι η στάση των ανθρώπων απέναντι στην αστυνομία. Όχι τόσο απέναντι στην κυβέρνηση και το κράτος, αυτό είχε αλλάξει από πριν με τα οικονομικά μέτρα. Ενάντια στην αστυνομία κυρίως γιατί πολλοί κάτοικοι της Κερατέας ήταν συντηρητικοί και να μην το κρύβω και κάποιοι ακροδεξιοί. Εδώ η αστυνομία τα έχει βάλει με όλους, ακόμα και με αυτούς. Τα έβαλε με όλους ανοίγοντας κεφάλια, χτυπώντας άγρια και όλο αυτό δημιούργησε ένα τεράστιο κλίμα εναντίον της.
Ιωάννα: Κάποτε βλέπαμε αστυνομικό και τρέμαμε. Τώρα πια τον βλέπουμε σαν να μην τρέχει τίποτα.
Βάλια: Όχι! Τώρα τον βλέπουμε και κοιτάμε γύρω αν υπάρχει καμιά πέτρα να του πετάξουμε. Αλλά θέλω να πω και κάτι άλλο. Οι άνθρωποι τώρα έχουν ενότητα μεταξύ τους. Είμαστε ενωμένοι για έναν κοινό στόχο.
Ιωάννα: Έχουμε ξεσηκωθεί όλοι πια και είμαστε σούζα. Σε εμπόλεμη ζώνη!
Η κόκκινη γραμμή για εσάς απέναντι στην κυβέρνηση ποια είναι; Ποιο είναι το σημείο δηλαδή που θα υποχωρούσατε;
Διονύσης: Η κόκκινη γραμμή είναι: όχι στο Οβριόκαστρο, όχι ΧΥΤΑ και ακόμα μόνο τα σκουπίδια τα δικά μας, άντε και του γειτονικού δήμου. Όχι ΧΥΤΥ, όχι καύση.
Σε εσάς τι έχει αλλάξει με αυτή την κατάσταση;
Διονύσης: Από τότε που ήρθαν τα ΜΑΤ προσπαθώ να έρχομαι όσο πιο συχνά μπορώ στην Κερατέα, γιατί σπουδάζω στη Μυτιλήνη. Προσπαθώ να ενημερώνω όσους περισσότερους μπορώ για το θέμα. Γενικά η καθημερινότητά μου, είτε βρίσκομαι εδώ είτε στην Κερατέα, είναι εξαρτημένη από το συγκεκριμένο θέμα.
Βάλια: Αυτό που έχει αλλάξει πιστεύω σε μένα είναι το ότι στην αρχή υπήρχε ένας φόβος σε όλους και αυτό το φόβο τον είχα και εγώ. Αυτός ο φόβος έχει γίνει οργή και καθαρά μπορώ να δω τι απατεώνες είναι αυτοί που μας κυβερνούν, τα εκτελεστικά όργανα που βάζουν για να εκτελέσουν τις βρωμερές αποφάσεις τους και ξέρω όταν μου δοθεί το δικαίωμα ψήφου τι θα κάνω και εγώ με τη σειρά μου. Ως προς την καθημερινότητά μου είχα αφήσει πίσω το σχολείο και ήμουν καθημερινά στα μπλόκα. Ήταν υποχρέωσή μου αυτό.
Ιωάννα: Δεν είχα ιδέα από πολιτικά και δεν ασχολιόμουν καθόλου. Έβλεπα πολιτικό και άλλαζα κανάλι. Δεν είχα ιδέα το τι γίνεται. Από την πρώτη μέρα που πατήσανε στην Κερατέα αυτό έχει αλλάξει. Αυτό που γίνεται στην Κερατέα όμως είναι καθαρά πολιτική και συμφέροντα. Τώρα έχουμε μαγκέψει λίγο παραπάνω ας πούμε. Εκεί που άκουγα αστυνομία και φοβόμουνα τώρα αυτό έχει αλλάξει, όπως σου είπα πιο πριν. Δεν φοβάμαι τις επιπτώσεις των πράξεών μου. Είχα ξεχάσει τι σημαίνει σπίτι γιατί ήμουν όλη μέρα στα μπλόκα. Έχω τσακωθεί με τους γονείς μου άπειρες φορές για αυτό. Όταν γίνονται ντου μου λένε να πάω σπίτι και εγώ το σκάω κρυφά για να είμαι εκεί. 4 φορές το έχω σκάσει. Είμαστε πάντως σε εμπόλεμη ζώνη και αυτό που πιστεύω και το λεω είναι ότι αν έρθουν τα ΜΑΤ και για δεύτερη φορά, να μην με δουν μπροστά τους!
