Άρθρο του Νίκου Κανελλή
Η υπουργός παιδείας Α. Διαμαντοπούλου αποφάσισε την τελευταία στιγμή να αναβάλει, για μετά τις τοπικές εκλογές, τις επίσημες ανακοινώσεις για τις αλλαγές στα λύκεια και τα πανεπιστήμια. Σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό η Διαμαντοπούλου θα παρουσίαζε τα νέα μέτρα από το βήμα της συνόδου των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο και έτσι θα ξεκινούσε ο υποτιθέμενος διάλογος για την παιδεία. Όμως ο αναβρασμός που επικρατεί στα πανεπιστήμια και ο φόβος γενίκευσης των αντιδράσεων, και μάλιστα εν μέσω προεκλογικής περιόδου, ανάγκασαν την κυβέρνηση να το ξανασκεφτεί.
Φοιτητικό Κίνημα – κάτι κινείται
Είναι φανερό ότι στις γραμμές των φοιτητών επικρατεί κινητικότητα. Τις προηγούμενες μέρες πραγματοποιήθηκε νέος γύρος γενικών συνελεύσεων σε πολλές σχολές πανελλαδικά, με θέμα τα νέα μέτρα της κυβέρνησης στο χώρο της παιδείας και με αφορμή τη σύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο. Βέβαια, η εικόνα από τις συνελεύσεις και τις διαθέσεις των φοιτητών είναι αντιφατική.
Σε μια σειρά από σχολές πραγματοποιήθηκαν μαζικές αλλά και αρκετά ζωντανές γενικές συνελεύσεις (πχ στους ηλεκτρολόγους του ΕΜΠ, τους Πολιτικούς Μηχανικούς στο Βόλο κα). Επιπλέον σε αρκετές περιπτώσεις οι καθηγητές κρατάνε αγωνιστική στάση επιδιώκοντας μάλιστα το συντονισμό με τους φοιτητές. Για παράδειγμα η Συνέλευση Τμήματος στο Φυσικό της Αθήνας πήρε ομόφωνη απόφαση ενάντια στα μέτρα και μάλιστα έστειλε έναν εκπρόσωπό της καθηγητή να ενημερώσει τη συνέλευση των φοιτητών και να τους καλέσει εμμέσως να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις. Οι καθηγητές του ΕΜΠ αρνήθηκαν να πάρουν μέρος στη σύνοδο πρυτάνεων του Ρέθυμνου αντιδρώντας στα μέτρα Διαμαντοπούλου, ενώ στο Πάντειο αρκετοί καθηγητές συμμετείχαν σε κοινή σύσκεψη φοιτητών-καθηγητών που οργάνωσαν από κοινού η ΑΡΕΝ και η ΕΑΑΚ. Σε πανελλαδικό επίπεδο πάνω από 20 φοιτητικοί σύλλογοι(*) προχώρησαν σε καταλήψεις το 2ήμερο 21-22/10 ενώ ταυτόχρονα το Σαββατοκύριακο 23-24/10 οργανώνεται αντι-σύνοδος και κινητοποιήσεις έξω από τη σύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο.
Βέβαια, υπήρξαν και συνελεύσεις στις οποίες επικράτησε η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, οι οποίες προφανώς και δεν έκαναν καμία αγωνιστική πρόταση. Σε άλλες περιπτώσεις δεν υπήρξε η απαραίτητη απαρτία για τη λήψη αποφάσεων. Σε αυτό βέβαια συντέλεσε και ότι οι ΠΑΣΠ, ΔΑΠ αλλά και η ΠΚΣ σαμπόταραν ανοιχτά τις συνελεύσεις αφού αρνήθηκαν να μπουν στα αμφιθέατρα. Η αντιφατική κατάσταση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι πολλοί φοιτητές δεν έχουν ενημερωθεί ακόμη για τα νέα μέτρα ενώ η τακτική του υπουργείου να μην εξαγγέλλει επίσημα και συγκεκριμένα τα μέτρα του θολώνει τα πράγματα. Οι συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν χθες (21/10) μπορεί να μην είχαν πολύ μεγάλη μαζικότητα όμως συγκεντρώσεις και καταλήψεις πραγματοποιήθηκαν σε περισσότερες πόλεις από ότι την περασμένη βδομάδα και αυτό αντανακλά τον αναβρασμό που επικρατεί.
Η στάση της ΠΚΣ
Σε αυτές τις συνθήκες η ΠΚΣ, η φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ, κράτησε πανελλαδικά ενιαία απεργοσπαστική στάση σαμποτάροντας τις συνελεύσεις, παίζοντας έτσι το ρόλο του εμποδίου στην ανάπτυξη κινήματος. Σε κάποιες περιπτώσεις αρνήθηκε ακόμη και να μπει στα αμφιθέατρα πχ Φιλοσοφική Αθήνας. Ενώ αλλού μπήκε μεν στις συνελεύσεις μόνο και μόνο για να τις καταγγείλει, να καλέσει τους φοιτητές να φύγουν από αυτές και να πάνε στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (το φοιτητικό ΠΑΜΕ…) το οποίο συνεδρίαζε την ίδια ακριβώς ώρα με τη συνέλευση (πχ Πολιτικοί Μηχανικοί Βόλου).
Φαίνεται πως η ηγεσία της ΚΝΕ δεν έβγαλε κανένα συμπέρασμα από το φοιτητικό κίνημα του 2006-2007 και συνεχίζει να ενδιαφέρεται περισσότερο για την κομματική συσπείρωση παρά για την ανάπτυξη ενός μαζικού και μαχητικού φοιτητικού κινήματος. Γιατί αν η ΠΚΣ πήγαινε στις συνελεύσεις και αν συμμετείχε στις πορείες, σήμερα η δυναμική στα ΑΕΙ θα ήταν κατά πάσα πιθανότητα διαφορετική.
Η κυβέρνηση μας φοβάται
Η αναβολή των ανακοινώσεων δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση κάνει πίσω. Είναι απλά ένας ελιγμός με στόχο να μην ανοίξει το μέτωπο της παιδείας μέσα στην προεκλογική περίοδο. Όταν περάσουν οι τοπικές εκλογές η κυβέρνηση θα επανέλθει και θα προσπαθήσει να περάσει τα μέτρα της γιατί πολύ απλά αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, το οποίο πιστά υπηρετεί.
Την ίδια στιγμή όμως η αναβολή αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση φοβάται τους φοιτητές. Επειδή το φοιτητικό κίνημα του 2006-2007 είναι πολύ πρόσφατο και η κυβέρνηση ξέρει ότι στις σημερινές συνθήκες κρίσης και μαζικής κοινωνικής οργής το φοιτητικό κίνημα θα μπορούσε να ωθήσει περισσότερους κλάδους εργαζομένων να βγουν στο δρόμο (μαζί με όσους ήδη αγωνίζονται: ΟΣΕ, Συμβασιούχοι Υπουργείου Πολιτισμού κα). Το πιο σημαντικό είναι ότι θα μπορούσε να συσπειρώσει όλα αυτά τα στρώματα σε ένα κοινό μέτωπο αγώνα, ένα μέτωπο νεολαίας και εργαζομένων όπως αυτή τη στιγμή συμβαίνει στη Γαλλία. Και τότε τα πράγμα για την κυβέρνηση και συνολικά για το σύστημα μπορούν να γίνουν πραγματικά δύσκολα.
Τα επόμενα βήματα
Από τη δική μας πλευρά θα πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτό το χρόνο για να προετοιμαστούμε ώστε να δώσουμε τη μάχη και να επιβεβαιώσουμε τους χειρότερους φόβους τις κυβέρνησης. Σε αυτή την κατεύθυνση πιστεύουμε ότι χρειάζεται:
- Εκστρατεία ενημέρωσης όλων των φοιτητών, και ειδικά των πρωτοετών, για τα μέτρα της κυβέρνησης. Αυτό σημαίνει ανακοινώσεις, εκδηλώσεις, παρεμβάσεις σε έτη.
- Νέος γύρος καλά προετοιμασμένων γενικών συνελεύσεων μετά την αργία της 28ης Οκτωβρίου.
- Ως τότε επαφή με τους πανεπιστημιακούς, τους καθηγητές β’βάθμιας και τους δασκάλους για πανεκπαιδευτικό συντονισμό. Η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ ήδη έχουν αποφασίσει κοινή συνάντηση για τον μεταξύ τους συντονισμό.
- Το πρώτο βήμα του πανεκπαιδευτικού συντονισμού θα μπορούσε να είναι μια μέρα κοινής δράσης στην παιδεία με καταλήψεις σε σχολεία και σχολές, στάσεις εργασίας και απεργίες και κοινά συλλαλητήρια φοιτητών, εκπαιδευτικών μαθητών.
- Προετοιμασία της κοινής γνώμης με εξορμήσεις των φοιτητικών συλλόγων στις περιοχές γύρω από τις σχολές με προκηρύξεις για τα σχέδια του ΥΠΕΠΘ έτσι ώστε ο κόσμος να καταλάβει τι σημαίνουν τα νέα μέτρα και να υπάρχει μια κοινή γνώμη που θα στηρίζει τις κινητοποιήσεις όταν ένα φοιτητικό κίνημα δημιουργηθεί.
- Επαφές με σωματεία βάσης: κάθε σχολή να απευθυνθεί στον αντίστοιχο κλάδο, με προτεραιότητα τους κλάδους που βρίσκονται σε κινητοποίηση (π.χ. η ΦΛΣ στους συμβασιούχους και μόνιμους του Υπουργείου Πολιτισμού, τα σωματεία μουσικών, κλπ).
- Tέλος, χρειάζεται ένα σχέδιο κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων και σύνδεσής τους με τα στρώματα των εργαζομένων που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις όπως για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή, με τους εργαζόμενους στον ΟΣΕ. Στόχος ένα μαζικό πανεκπαιδευτικό μέτωπο σε κοινή πορεία και δράση με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα για να αντιμετωπιστεί και αναχαιτιστεί η επίθεση που δέχεται ολόκληρη η κοινωνία.
_________________
