Του Τάκη Γιαννόπουλου
Η συνταγή είναι απλή. Διαλέγεις έναν αποτυχημένο πολιτικό, με πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης στο κατεστημένο και υποχρεωμένο σε αυτόν που τον υπέδειξε, κατά προτίμηση από το στρατόπεδο του πολιτικού σου αντιπάλου ώστε να παραστήσεις τον «υπεράνω κομμάτων» και τον «μετριοπαθή κεντρώο» και αφήνεις τα ΜΜΕ να τον καταστήσουν δημοφιλή εγγυητή της συναίνεσης και της ενότητας του λαού. Ετσι έχεις έναν δικό σου πρόεδρο δημοκρατίας, αποψιλωμένο από ουσιαστικές αρμοδιότητες, αποφεύγεις τις πρόωρες εκλογές όταν δεν σε βολεύουν και στήνεις μια ωραία παράσταση στο εκλογικό σώμα, ώστε αυτό να ξεχάσει τις «ενοχλητικές λεπτομέρειες» της καθημερινής σου πολιτικής(ανεργία, ακρίβεια κτλ.).
Αυτό έκανε το ΠΑΣΟΚ και ο Α.Παπανδρέου το 1995 προτείνοντας τον Κ.Στεφανόπουλο, αυτό κάνει σήμερα και ο Κ.Καραμανλής με την επιλογή του Κ.Παπούλια.
Ποιος ήταν ο Κ.Στεφανόπουλος πριν την εκλογή του στην προεδρία της δημοκρατίας; Ενας άκρως συντηρητικός πολιτικός, με αντικομμουνιστικές απόψεις που προσέγγιζαν κατά φάσεις την ακροδεξιά ρητορεία, αποτυχημένος υπουργός και διεκδικητής της αρχηγίας της ΝΔ και αρχηγός κόμματος –της Δημοκρατικής Ανανέωσης- που έπαιρνε ποσοστά γύρω στο 1%. Τα τότε φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ ανέλαβαν να μεταμορφώσουν τον βάτραχο σε πρίγκηπα.
Τα ίδια συμβαίνουν σήμερα και με τον Κ.Παπούλια. Εναν άχρωμο και άοσμο υπουργό, καλό στα καλαμπούρια με τον Α.Παπανδρέου, χωρίς καμία ουσιαστική πολιτική βαρύτητα, αποτυχόντα να εκλεγεί βουλευτής Ιωαννίνων στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές – όπου μάλιστα διεκδίκησε την βουλευτική καρέκλα στα δικαστήρια από τον συνυποψήφιό του – ανέλαβαν τα ΜΜΕ να τον κάνουν «δημοφιλή» με ποσοστά που ξεπερνούν το 80%.
Τι κέρδισε η ελληνική κοινωνία από την συναίνεση και την θητεία του Κ.Στεφανόπουλου; Λιτότητα, χειροτέρευση της ζωής, κάλυψη όλων των αντιλαικών κυβερνητικών επιλογών, συμμετοχή της χώρας σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Σερβία, Αφγανιστάν,Ιράκ. Συγνώμη ξέχασα. Εκανε μια «υπερήφανη» ομιλία κατά τον ερχομό του Κλίντον στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 99, όπου κάτι ψέλισε για τον ρόλο των ΗΠΑ την περίοδο της χούντας…
Τα ίδια θα συμβούν και με τον Κ.Παπούλια. Καλός άνθρωπος; Καλός. Ομως εδώ δεν συζητάμε για άφεση αμαρτιών ή για την σωτηρία των ψυχών αλλά για συγκεκριμένες πολιτικές, που εφαρμόζουν συγκεκριμένες κυβερνήσεις, που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Σήμερα οι πολιτικές των κυβερνήσεων είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ έχουν αφετηρία την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και την πρόσδεση στο άρμα του ευρωπαικού και αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Και ο Κ.Στεφανόπουλος και ο Κ.Παπούλιας αυτές τις επιλογές υπηρέτησαν και θα υπηρετήσουν.
Και η κοινοβουλευτική αριστερά; Οταν δεν έχει τον θλιβερό ρόλο να έχει 2 υποψήφιους προέδρους δημοκρατίας ( Κωνσταντόπουλος, Κουβέλης ) όπως συνέβη με τον ΣΥΡΙΖΑ ( με αυτό το όνομα μπήκε ο ΣΥΝ στην βουλή), τους οποίους μάλιστα το κατεστημένο τους πετάει σαν στυμμένες λεμονόκουπες, τότε απλά διαλέγει την θεωρία του αποπροσανατολισμού και κάθεται στην γωνία αποφεύγοντας να κάνει ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση για τα έργα και τις ημέρες των εκάστοτε προέδρων όπως συμβαίνει με την ηγεσία του ΚΚΕ.
Το εργατικό κίνημα, οι φτωχοί αγρότες, η νεολαία δεν έχουν κανένα λόγο να χαρούν με την εκλογή του Κ.Παπούλια. Πολύ περισσότερο να δεχτούν την συναίνεση των 2 μεγάλων κομμάτων. Αντίθετα έχουν πολλούς λόγους να παλέψουν ενάντια στις πολιτικές αυτών των κομμάτων, αυτών των προέδρων και αυτού του συστήματος.
