Επιμέλεια άρθρου του Γιάσα Μάρμερ.
«Κίνημα Σοσιαλιστικού Αγώνα», αδελφή οργάνωση του «Ξ» σε Ισραήλ–Παλαιστίνη
3 εβδομάδες περίπου μετά την εκ νέου επικράτηση του Νετανιάχου στiς εκλογές της 17ης Μάρτη, τίποτα δεν προμηνύει ότι η εθνική και κοινωνική κρίση που βιώνει η κοινωνία του Ισραήλ και των κατεχόμενων παλαιστινιακών περιοχών οδεύει προς το τέλος της. Αντίθετα, όλα δείχνουν ότι η σκληρή εθνικιστική γραμμή και η καταπάτηση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων θα συνεχιστεί και θα ενταθεί, με θύματα τόσο τους Παλαιστίνιους της Γάζας και της Δυτικής Όχθης, όσο και της εύθραυστης ειρήνης στην περιοχή.
Οι εκλογές ήρθαν λίγους μήνες μετά από ακόμη μια αιματοβαμμένη επιδρομή στη Γάζα, η οποία στοίχισε τη ζωή 2.200 Παλαιστινίων. Πέρα από αυτό όμως, οι διαθέσεις της κυβέρνησης έγιναν σαφείς και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, που χαρακτηρίστηκε από το ακροδεξιό παραλήρημα του πρωθυπουργού, με σκοπό να αποκτήσει καλύτερη πρόσβαση στους ακροδεξιούς εποίκους[1] και να συσπειρώσει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους με μια καμπάνια φόβου και μίσους.
Η προεκλογική εκστρατεία
«Η κυριαρχία της δεξιάς βρίσκεται σε κίνδυνο. Άραβες ψηφοφόροι κατευθύνονται μαζικά στα εκλογικά τμήματα. Αριστεροί και μέλη ΜΚΟ τους μεταφέρουν με λεωφορεία»
Αυτή η άκρως ρατσιστική δήλωση ενάντια στους Άραβες πολίτες του Ισραήλ, έγινε την ημέρα των εκλογών από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ήταν η αποκορύφωση της εθνικιστικής προεκλογικής καμπάνιας που προηγήθηκε της 17ης Μαρτίου.
Έχοντας όλο το προηγούμενο διάστημα ασκήσει μια πολιτική που προκάλεσε μαζική οργή και αγανάκτηση, προκειμένου να εξασφαλίσει τη νίκη, έκανε ό,τι μπορούσε για να συσπειρώσει τα πιο αντιδραστικά στρώματα της κοινωνίας. Η έμφασή του στράφηκε κυρίως στους έποικους. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές, μιλώντας σε κλειστή συνάντηση με τους ηγέτες των εποίκων, ο Νετανιάχου είπε:
«θέλουν να με διώξουν, όχι εξαιτίας μου, αλλά εξαιτίας σας. Δε θέλουν το δικό μου κεφάλι… θέλουν το δικό σας, τα σπίτια σας, την πατρική μας γη»
Ο Νετανιάχου κατάφερε να πείσει τους εποίκους να στηρίξουν μαζικά το Λικούντ, προκειμένου να σιγουρέψουν το μέλλον του εποικισμού στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Μάλιστα, δεν κατάφερε να κερδίσει μόνο την ψήφο τους, αλλά και σημαντικό αριθμό «εθελοντών» που στήριξαν το Λικούντ με την παρουσία και τα ρατσιστικά τους συνθήματα στα εκλογικά κέντρα στις 17 Μάρτη. Κάποιοι από αυτούς έφεραν ξύλα, δακρυγόνα, αλλά και όπλα, κάνοντας την παρουσία τους στα τμήματα ιδιαίτερα… αισθητή.
Ωστόσο, τρεις μέρες πριν τις εκλογές, το ακροδεξιό παραλήρημα του Λικούντ, το ανάγκασε να ακυρώσει μια από τις προεκλογικές του συγκεντρώσεις υπό τον φόβο της πολύ χαμηλής συμμετοχής. Αυτό που προκάλεσε τις αντιδράσεις εναντίον του από μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, ήταν ένα προεκλογικό βίντεο, στο οποίο παρουσιάζονταν οι εχθροί του Νετανιάχου που είχαν «ηττηθεί» από την κυβέρνηση: ένας λιμενεργάτης από το λιμάνι της πόλης Ασντόντ που πάλευε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, μια εργαζόμενη στη δημόσια τηλεόραση την οποία η κυβέρνηση έκλεισε κι ένας μαχητής της Χαμάς.
Μπροστά σε νέο σκηνικό κρίσης
Η κυβέρνηση Νετανιάχου (που όπως όλα δείχνουν θα σχηματιστεί μέσα στο άμεσο διάστημα με τη συνεργασία ακροδεξιών κομμάτων) θα είναι μια ασταθής, αντιδημοφιλής κυβέρνηση. Θα πυροδοτήσει από τη μια μεριά τριγμούς στις διεθνείς σχέσεις της χώρας και από την άλλη θα αναζωπυρώσει τις εντάσεις στο παλαιστινιακό, αλλά και κοινωνική αναταραχή στην εσωτερική πολιτική σκηνή.
Σε οικονομικό επίπεδο, οι συνθήκες δείχνουν ότι δε θα περάσει πολύς καιρός πριν η κυβέρνηση επιτεθεί στο βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας και τα εργασιακά δικαιώματα, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει σημαντικούς αγώνες μέσα στο επόμενο διάστημα. Επιπλέον είναι βέβαιο ότι η νέα κυβέρνηση θα χτυπήσει ακόμη περισσότερο τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες, ενώ θεωρείται δεδομένο ότι θα ασκήσει ακραία ρατσιστική πολιτική ενάντια στους Άραβες στο εσωτερικό του Ισραήλ.
Ιδιαίτερα όμως στο παλαιστινιακό ζήτημα, ο Νετανιάχου έχει ήδη από την προεκλογική περίοδο φροντίσει να κάνει τις θέσεις του καθαρές. Όπως δήλωσε ο ίδιος, δεν υπάρχει περίπτωση να εγκαθιδρυθεί παλαιστινιακό κράτος υπό την κυριαρχία του. Υπό αυτές τις συνθήκες ακραίου ρατσισμού και καταπίεσης από την πλευρά της κυβέρνησης απέναντι στους Παλαιστίνιους, δεν είναι δύσκολο να δούμε στο επόμενο διάστημα νέες εξεγέρσεις ενάντια στην κατοχή, τις ανισότητες και την καταπάτηση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων.
Κοινοί αγώνες, η μόνη λύση
Στις εκλογές της 17ης Μάρτη, η «Κοινή Λίστα» (ένα προοδευτικό κόμμα Αράβων που μιλά στο όνομα της ενότητας των δύο εθνοτήτων) κατάφερε να πετύχει μια σημαντική επιτυχία, βγαίνοντας τρίτο κόμμα στην ισραηλινή βουλή, έχοντας μάλιστα καταφέρει να αποσπάσει και τις ψήφους μερικών χιλιάδων Ισραηλινών. Η εξέλιξη αυτή (παρά τα σαφή όρια της Κοινής Λίστας, που αποτελείται από ένα συνονθύλευμα αριστερών και συντηρητικών στοιχείων) δείχνει καθαρά τη δίψα για κοινή δράση και συνεργασία των δύο λαών.
Οι κοινές δράσεις Ισραηλινών και Παλαιστινίων που προτείνει η Κοινή Λίστα είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης για τη δημιουργία ενός ενωτικού κινήματος που θα διεκδικήσει ισότητα και δημοκρατικά δικαιώματα για όλους. Ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να βάλει φρένο στις επιθέσεις της κυβέρνησης Νετανιάχου, ιδιαίτερα αν συμπεριλάβει στα αιτήματα του ζητήματα που έχουν να κάνουν με πλατύτερες κοινωνικές διεκδικήσεις, όπως το δικαίωμα στη στέγαση, την κοινωνική πρόνοια, την ειρήνη, κλπ.
Το «Κίνημα Σοσιαλιστικού Αγώνα» στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, παλεύει με όλες του τις δυνάμεις για το χτίσιμο ενός τέτοιου κινήματος, την ίδια ώρα που εξηγεί ότι η μόνη οριστική διέξοδος από τον τρόμο της εθνικής διαίρεσης και της εκμετάλλευσης είναι η οικοδόμηση ενός ισότιμου σοσιαλιστικού κράτους των Ισραηλινών και Παλαιστινίων εργαζομένων.
__________________________
[1] Ισραηλινοί που έχουν εγκατασταθεί σε Παλαιστινιακά εδάφη – στην πλειοψηφία τους εμπνέονται από ακροδεξιές, ρατσιστικές αντιλήψεις
