"Δεδομένων των οξύτατων προβλημάτων στους τομείς της οικονομίας, της ασφάλειας και της διπλωματίας, θεωρούμε ότι οδηγούμαστε στην καταστροφή, αν δεν εγκαταλείψουμε την ιδέα του μεγάλου Ισραήλ κι αν δεν αναγνωρίσουμε μια και καλή ότι υπάρχει ένας άλλος λαός – ο παλαιστινιακός – που υποφέρει και στον οποίο εμείς συμπεριφερόμαστε αισχρά".
Αυτά δεν είναι λόγια κάποιου φιλειρηνιστή ή αριστερού ισραηλίτη. Τα είπαν πρόσφατα σε κοινή συνέντευξη τους 4 πρώην αρχηγοί της Σίν Μπέτ, της ισραηλινής υπηρεσίας εσωτερικής ασφάλειας!
"Η μόνη λύση", συνεχίζουν, "είναι η άμεση και επιτακτική αποχώρηση του στρατού μας από την Δυτική Όχθη και την Γάζα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να συγκρουστούμε με τους Ισραηλινούς εποίκους". (Καθημερινή 15-11-03)
Επιπλέον, ο αρχηγός του ΓΕΣ, στρατηγός Μοσέ Γιααλόν, προειδοποίησε τον Σαρόν ότι:
"Η συνέχιση του αποκλεισμού των παλαιστινιακών εδαφών καθιστά εφιαλτική τη ζωή των Παλαιστινίων και ενισχύει τους εξτρεμιστές". (Ελευθεροτυπία 16-11-03)
Όταν οι ηγέτες του ισραηλινού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών βγάζουν τέτοια συμπεράσματα, αυτό σημαίνει ξεκάθαρα, ότι η πολιτική του Σαρόν πού είχε στόχο να συντρίψει στρατιωτικά την παλαιστινιακή αντίσταση απέτυχε παταγωδώς και τώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Το κλίμα και το ηθικό βέβαια ανάμεσα στους απλούς ισραηλινούς φαντάρους και τους κατώτερους αξιωματικούς, που καλούνται να διακινδυνεύουν καθημερινά την ζωή τους για να επιβάλουν την εγκληματική πολιτική του Σαρόν στον παλαιστινιακό λαό είναι πολύ χειρότερο. Αυτό αποκαλύπτουν τα συχνά φαινόμενα ανυπακοής ισραηλινών που διατάσσονται να επιτεθούν σε παλαιστινιακές πόλεις και εδάφη.
Πρόσφατα, 27 πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας δήλωσαν ότι "αρνούνται να συμμετέχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις σε κατοικημένα παλαιστινιακά εδάφη – όπου δολοφονούνται καθημερινά δεκάδες άμαχοι και παιδιά – γιατί είναι παράνομες και αήθεις".
Το αδιέξοδο γίνεται ολοένα και πιο φανερό και στους ισραηλινούς εργαζόμενους και την νεολαία. Σύμφωνα με πρόσφατη σφυγμομέτρηση (7-11-03) της εφημερίδας "Μάαριβ", η δημοτικότητα του Σαρόν έπεσε από το 55%, στο 40%. (Καθημερινή 9-11-03)
Θατσερική λιτότητα
Η ισραηλινή οικονομία μαστίζεται από πολύχρονη κρίση που οφείλεται στον πόλεμο, στην σκληρή λιτότητα για τους εργαζόμενους και στον αποκλεισμό των παλαιστινίων, που δεν μπορούνε να εργαστούνε πια στο Ισραήλ και συνεπώς δεν έχουν καταναλωτική ζήτηση.
Μέσα σ’ αυτή την κρίση, ο νεοφιλελεύθερος υπουργός οικονομικών Μπ. Νετανιάχου, θαυμαστής της Θάτσερ, προωθεί τώρα μια σειρά νέων ιδιωτικοποιήσεων, την αλλαγή του συνταξιοδοτικού συστήματος και την δραστική μείωση των επιδομάτων των εργαζομένων.
Η επίθεση αυτή ανάγκασε και την μετριοπαθή Χισταντρούτ (Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων) να κηρύξει νέα 24ωρη Γενική Απεργία (3-11-03), που παρέλυσε όλη την χώρα, παρά την απόφαση του δικαστηρίου να την μετατρέψει σε 4ωρη! Τα συνδικάτα έκαναν τελικά 4ωρες, αλλά σε διαφορετικές ώρες το καθένα, οπότε έγινε πλήρες χάος.
Η οικονομική κρίση έχει ήδη καταδικάσει 1,2 εκ. ισραηλινούς (οι 600.000 είναι παιδιά) να ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας και η ανεργία έχει ξεπεράσει το 11%.
ΗΠΑ και Σαρόν στριμωγμένοι
Τα πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τώρα οι ΗΠΑ στο Ιράκ, σε συνδυασμό με την εκρηχτική κατάσταση που επικρατεί σ’ όλη την Μέση Ανατολή, ανάγκασαν πρόσφατα τον Κόλιν Πάουελ να εμφανιστεί ξανά στα λόγια διαλλαχτικός για το παλαιστινιακό.
Αφού πρώτα ο Σαρόν, με την στήριξη του Μπους έθαψαν την πρωτοβουλία για τον "οδικό χάρτη", που ο ίδιος ο Μπους πρότεινε, τώρα έρχεται ο Πάουελ και δηλώνει ότι η λεγόμενη "Συμφωνία της Γενεύης", στην οποία κατέληξαν πρόσφατα προσωπικότητες του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, είναι θετικό βήμα.
Η ανεπίσημη αυτή συμφωνία προβλέπει την επιστροφή του συνόλου σχεδόν των κατεχομένων εδαφών στους Παλαιστίνιους, το μοίρασμα της Ιερουσαλήμ, την διάλυση των περισσότερων εποικισμών και την επιστροφή μόνο ενός πολύ περιορισμένου αριθμού παλαιστινίων προσφύγων, για να μην αλλοιωθεί η δημογραφική σύνθεση του κράτους του Ισραήλ. Δημοσκόπηση του αμερικανικού ινστιτούτου Μπέικερ και της Ομάδας Διεθνών Κρίσεων έδειξε ότι 53% των Ισραηλινών και 53% των Παλαιστινίων υποστηρίζουν τη συμφωνία αυτή.
Έτσι, μπρος στο αδιέξοδο και την κρίση μέσα στο Ισραήλ, ο Σαρόν αναγκάζεται να δηλώσει ότι είναι διατεθειμένος να επαναλάβει τον διάλογο με τον νέο παλαιστίνιο πρωθυπουργό, Αχμέντ Κορέϊ, ότι ίσως να χαλαρώσει τον ασφυχτικό αποκλεισμό των παλαιστινιακών περιοχών και να επιτρέψει ξανά στους παλαιστίνιους να εργάζονται στο Ισραήλ.
Στην πραγματικότητα όμως οι προθέσεις των ΗΠΑ και του Σαρόν δεν έχουν αλλάξει. Βρίσκονται βέβαια σε δύσκολη θέση καθώς η πολιτική τους βρίσκεται σε τέλμα, και γι’ αυτό προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, να μανουβράρουν και να ξεφύγουν από το αδιέξοδο.
Ο Μπους εξακολουθεί να επιδιώκει την "εξαγωγή της δημοκρατίας" (δες Ιράκ) στην Μέση Ανατολή και ο Σαρόν συνεχίζει τις δολοφονικές στρατιωτικές επιδρομές, την επέκταση του Τείχους της ντροπής και απαιτεί τον αφοπλισμό και την διάλυση της Ιντιφάντα και των "τρομοκρατικών" ισλαμικών οργανώσεων.
Έτσι, τις ελπίδες του ισραηλινού και του παλαιστινιακού λαού για ειρήνη δεν μπορούν να εκπληρώσουν ούτε οι ιμπεριαλιστές, ούτε οι άρχουσες τάξεις των δύο χωρών, όπως έχει αποδείξει η πολύχρονη και αιματηρή εμπειρία. Μόνο η συνεργασία, η αλληλεγγύη κι η κοινή δράση των λαών, των εργαζομένων και της νεολαίας, μπορεί να εξασφαλίσει πραγματική ειρήνη και ευημερία, ανατρέποντας τον καπιταλισμό και την κυριαρχία του ιμπεριαλισμού στην περιοχή.
