Άρθρο της Έλεν Ρέντγουντ, ακτιβίστριας του ΛΟΑΤ κινήματος και μέλους του «Σοσιαλιστικού Κόμματος» (
CWI) στην Ιρλανδία
Επιμέλεια: Μαριάννα Τσακίρη
Η ιρλανδική κυβέρνηση ανακοίνωσε τον περασμένο Δεκέμβριο ότι τον Μάιο του 2015 θα πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα με θέμα την ισότητα στο γάμο.
Οι δημοσκοπήσεις μέχρι στιγμής δείχνουν ότι η πλειοψηφία της ιρλανδικής κοινωνίας υποστηρίζει το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στο γάμο, ωστόσο η ιεραρχία της καθολικής εκκλησίας παλεύει σκληρά για την επικράτηση του «όχι» στο δημοψήφισμα.
Το δημοψήφισμα το οποίο αναγκάστηκε να διοργανώσει η κυβέρνηση είναι ένα ορόσημο στον αγώνα κατά των διακρίσεων απέναντι στη ΛΟΑΤ κοινότητα, αλλά και μια ευκαιρία για πάλη ενάντια στη μισαλλοδοξία που καλλιεργεί συστηματικά εναντίον της η καθολική εκκλησία.
Δεν πρόκειται για «πρωτοπορία» της κυβέρνησης
Η Ιρλανδία καλείται να ακολουθήσει το παράδειγμα των 11 ευρωπαϊκών χωρών (με πρώτη την Ολλανδία από το 2001) και των 18 χωρών σε όλο τον κόσμο (με πιο πρόσφατη τη Φινλανδία) που έχουν θεσπίσει την ισότητα στο γάμο. Η θέσπιση του συμφώνου συμβίωσης ήταν ένα σημαντικό βήμα που επέτρεψε στα ομόφυλα ζευγάρια στην Ιρλανδία να επωφεληθούν από μια σειρά νομικά δικαιώματα. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό.
Υπάρχουν 160 διαφορές ανάμεσα στο σύμφωνο συμβίωσης και το γάμο, με πιο σημαντικό το γεγονός ότι η συμβίωση δεν θεωρείται οικογένεια και επομένως δεν καλύπτεται από το οικογενειακό δίκαιο.
Να καταρρίψουμε τα επιχειρήματα των φανατικών
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση, το 77% των ερωτηθέντων δήλωσε υπέρ του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, ωστόσο το 46% πρόσθεσε πως έχει κάποιες επιφυλάξεις.
Αναμφίβολα αυτές οι επιφυλάξεις αφορούν στην ανατροφή παιδιών. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι φανατικοί υποστηρικτές του «όχι» θα πατήσουν κυρίως πάνω στις αμφιβολίες μιας μερίδας της κοινωνίας στο συγκεκριμένο θέμα.
Ωστόσο, αυτά τα επιχειρήματα δεν είναι απλά έωλα, αλλά στην πραγματικότητα απηχούν βαθιά ομοφοβικά αισθήματα, στα οποία η κοινωνία δεν πρέπει να υποκύψει. Το βασικό σύνθημα των φανατικών Καθολικών, ομοφοβικών κλπ, είναι το «Κάθε παιδί αξίζει μια μητέρα και έναν πατέρα». Το σύνθημα αυτό αποτελεί προσβολή, όχι μόνο για τα ΛΟΑΤ ζευγάρια που μεγαλώνουν οικογένειες, αλλά και για τις ανύπαντρες μητέρες που μεγαλώνουν το ένα τέταρτο των παιδιών στην Ιρλανδία και τους 30.000 άγαμους πατέρες που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους.
Φυσικά, ακόμα και αν η καμπάνια του «όχι» νικήσει, τα ομόφυλα ζευγάρια θα συνεχίσουν να έχουν οικογένειες, αλλά θα συνεχίσουν να στερούνται τη νομική προστασία που προσφέρει ο γάμος σε οικογένειες με ετερόφυλους γονείς.
Η καμπάνια του «όχι»: υποκρισία και ομοφοβία
Οι παραπάνω εκκλήσεις στο συναίσθημα δεν έχουν καμία σχέση με το τι είναι πραγματικά η οικογένεια και το τι πραγματικά χρειάζεται για να νιώθει ένα παιδί ασφαλές και προστατευμένο.
Το γεγονός ότι η πλειοψηφία των περιστατικών παιδικής κακοποίησης συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες «φυσιολογικών» οικογενειών δεν φαίνεται να λαμβάνεται υπόψη από τους υποστηρικτές του «όχι».
Παρά τις διαμαρτυρίες των ομοφοβικών ενάντια στο ενδεχόμενο αναγνώρισης του δικαιώματος των ομόφυλων ζευγαριών να μεγαλώνουν παιδιά, δεν είναι εξίσου δραστήριοι σε όλα τα θέματα που αφορούν την ποιότητα ζωής των παιδιών.
Για παράδειγμα, δεν διαμαρτυρήθηκαν ποτέ ενάντια στις περικοπές πάνω από 400 εκατομμυρίων ευρώ από το 2009 στα επιδόματα που αφορούν τα παιδιά.
Κι όμως, αυτή η πολιτική έχει συμβάλει στο να αποτελούν σήμερα τα παιδιά το ένα τέταρτο των φτωχών στην Ιρλανδία. Στην πραγματικότητα οι υπερασπιστές του «όχι» κάνουν και θα συνεχίσουν να κάνουν τα στραβά μάτια απέναντι στις πολιτικές που στερούν την ευημερία και την ασφάλεια σε όλους τους πολίτες και τις οικογένειες τους, ανεξαρτήτως σύνθεσης.
Να τελειώνουμε με τις ομοφοβικές διακρίσεις
Η κυβέρνηση εμφανίζεται ως υπερασπιστής της ισότητας, ενώ στην πραγματικότητα διευρύνει την ανισότητα.
Το δικαίωμα στο γάμο είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό κέρδος για τη ΛΟΑΤ κοινότητα αλλά δεν αρκεί από μόνο του, αφού δε θα σταματήσει τις άλλες μορφές νομικών διακρίσεων, όπως το δικαίωμα των καθολικών σχολείων να απολύσουν ένα δάσκαλο επειδή είναι ομοφυλόφιλος, ούτε θα σταματήσει αυτόματα τον ομοφοβικό εκφοβισμό στα σχολεία.
Η εκστρατεία για την υπερψήφιση του δικαιώματος των ομόφυλων ζευγαριών στο γάμο πρέπει να συνδυαστεί με την αποκάλυψη των ψεμάτων και του μίσους, να δώσει ένα μαχητικό αγώνα ενάντια στις προκαταλήψεις. Φυσικά, ομόφυλα ζευγάρια και οικογένειες βασισμένες σε αυτά υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν ανεξάρτητα από την έκβαση του δημοψηφίσματος. Αυτό που πρέπει να εξασφαλιστεί στην παρούσα φάση, είναι η ισότητα απέναντι στο νομικό σύστημα, η πρόσβαση στα δικαιώματα που αυτό προβλέπει για τα ετερόφυλα ζευγάρια και τα παιδιά τους.
Η μαχητική εκστρατεία για τη διασφάλιση της θετικής ψήφου είναι απαραίτητη και πρέπει να αποτελέσει το πρώτο βήμα ενός διαρκούς αγώνα με στόχο να καταπολεμηθούν οι υπόλοιπες νομοθετικές διακρίσεις αλλά και οι ομοφοβικές προκαταλήψεις.
