Κατερίνα Κλείτσα
Η είδηση είναι ανατριχιαστική.
Ένας νεαρός άντρας το «έσκασε» με παντρεμένη γυναίκα ανώτερης κάστας. Το συμβούλιο των αντρών του χωριού συνεδρίασε και αποφάσισε την ποινή: οι δύο αδερφές του –23 και 15 ετών– καταδικάστηκαν να βιαστούν και να παρελάσουν γυμνές με τα πρόσωπά τους μαυρισμένα για τις πράξεις του αδερφού τους.
Από πού να ξεκινήσεις να μιλάς και πού να τελειώσεις;
Να σταθείς στο ότι θεωρείται παράβαση του νόμου το γεγονός πως δύο άνθρωποι ερωτεύτηκαν, επειδή προσβάλανε τον «ιερό δεσμό του γάμου» και «ατιμάσανε» έναν άντρα ανώτερης κάστας;
Να εξοργιστείς για το γεγονός ότι για το «έγκλημα» ενός νέου άντρα θα τιμωρηθούν οι δύο –γυναίκες– αδερφές του;
Ή να σταθείς εξαρχής στο ζήτημα που σου σφίγγει το στομάχι: το γεγονός ότι η ποινή για την παράβαση ενός νόμου είναι η επιβολή ενός στυγερού εγκλήματος που θα σημαδέψει δύο γυναίκες για όλη τους τη ζωή;
Μια χώρα με παράδοση στους βιασμούς…
Η είδηση προέρχεται από την Ινδία, μία χώρα που δυστυχώς, σε ό,τι αφορά την θέση της γυναίκας στην κοινωνία, έχει γίνει συνώνυμη της λέξης «βιασμός». Σε ολόκληρη τη χώρα, κάθε κάθε 20 λεπτά μία γυναίκα βιάζεται, ενώ μία στις δύο γυναίκες στις μεγάλες πόλεις δε νιώθει ασφαλής.
Το Δεκέμβρη του 2012, με αφορμή τον ομαδικό βιασμό και την δολοφονία μίας 23χρονης φοιτήτριας, είδαμε να αναπτύσσεται ένα μαζικό κίνημα ενάντια στους βιασμούς, με την κοινωνία να καλεί το κράτος να λάβει μέτρα για να προστατέψει τις γυναίκες.
Μέτρα ενάντια… στα θύματα
Η τότε απάντηση της κυβέρνησης ήταν ότι θα έπαιρνε πρωτοβουλίες για να αυξήσει τις ποινές φυλάκισης των βιαστών, υπονοώντας πως θα συζητούσε ακόμα και το ενδεχόμενο της θανατικής ποινής, έτσι ώστε να μειωθούν τα περιστατικά βιασμού.
Την ίδια ώρα, η περιφερειακή κυβέρνηση του κρατιδίου Ποντιτσερί, έφτασε στο σημείο να προτείνει οι γυναίκες να καλύπτονται με παλτά για να σωθούν από επίδοξους βιαστές τους…! Πώς λοιπόν θα μπορούσε να έχει αλλάξει η κατάσταση, όταν οι «πρωτοβουλίες» που υποσχέθηκε η κυβέρνηση δεν έχασαν απλά το στόχο, αλλά τελικά πέτυχαν τα ίδια τα θύματα; Όταν κάποιος προτείνει να ντύνονται οι γυναίκες πιο σεμνά για να σταματήσουν οι βιασμοί, στην πραγματικότητα αναπαράγει την «κουλτούρα του βιασμού». Το θύμα καλείται να αποδείξει ότι δεν ευθύνεται για όσα του συνέβησαν. Μία γυναίκα που έχει βιαστεί, θα κριθεί από το τι φορούσε, από το αν είχε πιει, κλπ. Θα θεωρηθεί αρχικά ένοχη και υπεύθυνη για τον βιασμό της και θα πρέπει να δώσει έναν άνισο, πολλές φορές χαμένο αγώνα για να αποδείξει την αθωότητά της.
Σήμερα, στην Ινδία, μετά και παρά τις μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στους βιασμούς της προηγούμενης περιόδου, τίποτα δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά, αφού ένα συμβούλιο αντρών σε ένα χωριό μπορεί και «νομιμοποιεί» τον βιασμό, σαν ποινή για την «παράβαση» ενός «νόμου».
Ο βιασμός ως τιμωρία
Πέρα από τα παραπάνω όμως, η υπόθεση αυτή αναδεικνύει για μία ακόμα φορά την πραγματική φύση του βιασμού: την επιβολή, την επίδειξη εξουσίας και την κυριαρχία πάνω στο θύμα. Αυτός είναι και ο λόγος που σε συντριπτικά ποσοστά τα θύματα βιασμού είναι γυναίκες και οι θύτες άντρες, βασισμένο στο γενικό μοντέλο της κοινωνίας που θέλει τον άντρα να είναι ανώτερος και ισχυρότερος της γυναίκας. Η πάλη ενάντια στο φαινόμενο του βιασμού, δε μπορεί παρά να συνδεθεί με τον συνολικό αγώνα για την ισότητα των δύο φύλων. Όπου ο άντρας και η γυναίκα θα αγωνίζονται δίπλα-δίπλα, με αλληλοσεβασμό, για ίσα δικαιώματα στην εργασία, για ίσους μισθούς, ενάντια στα σεξιστικά στερεότυπα.
