Του Ανδρέα Παγιάτσου
Αν υπάρχει κάτι που δικαιολογημένα εξοργίζει κάθε αριστερό άνθρωπο και κάθε αντιφασίστα, αυτή τη στιγμή είναι η υποκρισία όλων αυτών που κυβερνούν και που κυριαρχούν στα ΜΜΕ, που μέχρι χτες ανοίγανε δρόμο στη Χ. Α. και σήμερα «πέφτουν από τα σύννεφα» ανακαλύπτοντας «αποσβολωμένοι» και «οργισμένοι» ότι η Χ. Α. ήταν μια συμμορία δολοφόνων.
Μέχρι χτες κορυφαία στελέχη της ΝΔ και «σοβαροί» δημοσιογράφοι μιλούσαν υπέρ της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΧΑ – ενώ άλλοι τους έστρωναν το δρόμο ξεπλένοντας τα εγκλήματα τους μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες (δείτε διπλανά άρθρα).
Έπρεπε να έχουμε την πρώτη πολιτική δολοφονία Έλληνα, για να «αφυπνιστούν» τέτοιοι όψιμοι αντιφασίστες! Αλήθεια γιατί δεν «αφυπνίζονταν» όταν δολοφονούσαν μετανάστες, όταν μετέτρεπαν ολόκληρες γειτονιές σε άβατα; Γιατί δεν πρόβαλλαν τη σχέση της Χ. Αυγής με την αστυνομία, όταν υπήρχαν άπειρα βίντεο που την αποδείκνυαν; Γιατί δεν παρουσίαζαν κάποια από τις τεκμηριωμένες μελέτες, κείμενα, μαρτυρίες, βιβλία, κλπ που κυκλοφορούσαν;
Καμία εμπιστοσύνη λοιπόν στους όψιμους «αντιφασίστες».
Αναγκάστηκαν να τους χτυπήσουν
Στην πραγματικότητα η άρχουσα τάξη, αναγκάστηκε να χτυπήσει τη Χρυσή Αυγή. Μέχρι πολύ πρόσφατα ήλπιζε ότι μπορεί να την «ελέγχει» (για να τη χρησιμοποιεί προφανώς ενάντια στο κίνημα αν και όταν αυτό γιγαντωνόταν απειλητικά).
Οι φασίστες όμως, έχοντας πάρει αέρα από την ασυλία που τους παρείχε το ίδιο αυτό κράτος που τώρα τους κτυπά, βγήκαν εκτός ελέγχου – έφτασαν μέχρι την πολιτική δολοφονία, την ίδια στιγμή που απειλούσαν να πάρουν το Δήμο της Αθήνας (οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πρώτο τον Κασιδιάρη με 22%)! Αυτό θορύβησε τους «άρχοντες του τόπου» και προκάλεσε σοβαρές πιέσεις από τους «εταίρους» τους, στην ΕΕ, που είχαν αρχίσει να απειλούν ότι θα αφαιρέσουν από την Ελλάδα την προεδρία της ΕΕ.
Πάνω απ’ όλα όμως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα προκάλεσε την έκρηξη του αντιφασιστικού κινήματος που πίεσε τους κυβερνώντες αφόρητα. Αφύπνισε δεκάδες χιλιάδες που κατανόησαν τον πραγματικό χαρακτήρα των Ναζί. Μέσα σε μία μόνο μέρα, την επόμενη της δολοφονίας, την Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη, είχαμε 35 πορείες σε όλη τη χώρα, με την πορεία στο Κερατσίνι να έχει στην ουσία κατακλύσει με αμέτρητες χιλιάδες διαδηλωτών την πόλη. Ακόμα και μια βδομάδα μετά, την Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη, είχαμε 20 πορείες πανελλαδικά – στην Αθήνα δε, είχαμε τη μαζικότερη αντιφασιστική πορεία που έγινε ποτέ (παρά την κραυγαλέα απουσία απ’ αυτήν και των δύο μαζικών κομμάτων της Αριστεράς, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ!).
Θα της κόψουν τη φόρα, όχι όμως το κεφάλι
Η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη στρέφονται έτσι ενάντια στη ΧΑ προσπαθώντας να της κόψουν τη φόρα (μένει να δούμε το πόσο) αλλά ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία: δεν θα την εξαλείψουν. Δεν θα εξαλείψουν το φαινόμενο του φασισμού. Αυτό το αναπαράγει η κρίση την οποία ζούμε και οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι κυβερνώντες και η Τρόικα.
Η κρίση θα συνεχίσει, οι πολιτικές τους θα συνεχίσουν, η φτώχεια, η ανεργία και η εξαθλίωση θα συνεχίσουν, η απελπισία εκατομμυρίων θα συνεχίσει – κι αυτό θα αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία ο ρατσισμός, η ακροδεξιά, ο φασισμός θα ξανασηκώσουν κεφάλι. Ίσως με άλλα στελέχη μπροστά, πιθανά με άλλο όνομα αν η ΧΑ τεθεί και σαν κόμμα εκτός νόμου.
Η Αριστερά υποτιμούσε τον κίνδυνο
Τον φασισμό μπορεί να τον νικήσει και να τον εξαλείψει μόνο το λαϊκό κίνημα και οι πολιτικές του οργανώσεις – δηλαδή η Αριστερά.
Εδώ όμως οφείλουμε να πούμε την πραγματικότητα όπως είναι: οι ευθύνες των μαζικών οργανώσεων της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ) για την άνοδο του φασισμού είναι μεγάλες, γιατί τον υποτίμησαν ολοκληρωτικά όλα τα προηγούμενα χρόνια. ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ είχαν μια «απαξιωτική» στάση απέναντι στην Χρυσή Αυγή – το θεωρούσαν «υποτιμητικό» να ασχολούνται μαζί της. Το ίδιο ισχύει και για την πλειοψηφία των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Σαν αποτέλεσμα ποτέ δεν υπήρξε καμία σοβαρή προσπάθεια, πολύ περισσότερο μια ενωτική, αντιμετώπισης του φασισμού από τη μεριά της Αριστεράς. Και καλά, για το ΚΚΕ, αυτό είναι αναμενόμενο! Όμως από τον ΣΥΡΙΖΑ, πολύς κόσμος θα περίμενε κάτι περισσότερο! Και δεν εννοούμε βέβαια την πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα να ζητήσει από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να καλέσει συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών για το θέμα (πράγμα που τελικά δεν έγινε γιατί αρνήθηκε η ΝΔ)! Γιατί αυτό σημαίνει ότι εναποθέτει σ’ ένα κοινό μέτωπο με τη ΝΔ το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ τη λύση του προβλήματος – μια τραγικά λαθεμένη προσέγγιση! Την ίδια στιγμή, στην πιο μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση που έγινε μέχρι σήμερα στην Αθήνα, την Τετάρτη 25/9 (βλέπε διπλανά άρθρα) ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να μην ακολουθήσει τους διαδηλωτές που κυμάνθηκαν στις 15-20.000, αλλά να μείνει στο Σύνταγμα μαζί με τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ σε μια ψόφια συγκέντρωση 1.000 ατόμων! Από την άλλη, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η πλειοψηφία των οργανώσεων (πχ ΝΑΡ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ κλπ) υποτιμούσε επίσης το θέμα του φασισμού, ενώ το ΚΕΕΡΦΑ, που εντάσσεται στο χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάσχει από όλες τις ασθένειες του ΣΕΚ που το δημιούργησε: καμία δημοκρατική διαδικασία, προκλητικό καπέλωμα των πάντων, άρνηση συνεργασίας με άλλες αντιφασιστικές κινήσεις
Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η Αριστερά φαίνεται να επανεξετάζει τη στάση της. Το ΚΚΕ μίλησε για κάποιου είδους αντιφασιστικό μέτωπο – ας περιμένουμε να το δούμε στην πράξη πριν το χαιρετίσουμε! Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει μια πιο ουσιαστική στροφή στον αντιφασισμό – πράγμα πολύ σωστό και απαραίτητο! Ενώ και άλλες δυνάμεις από το χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως το ΝΑΡ, παίρνουν πρωτοβουλίες για τη δημιουργία αντιφασιστικών επιτροπών, πράγμα επίσης πολύ θετικό.
Τι πρέπει να κάνουμε
Την ίδια στιγμή που η «επίσημη» Αριστερά εμφανίζει ελλείμματα όπως τα πιο πάνω, στη βάση της κοινωνίας αναπτύσσονται πολύ σημαντικές διεργασίες!
Με πρωτοβουλίες μικρότερων δυνάμεων της Αριστεράς (όπως το «Ξ») πολλών μελών της βάσης των κομμάτων της Αριστεράς και πάρα πολλών ανένταχτων αγωνιστών, χτίστηκαν και λειτουργούσαν, προτού δολοφονηθεί ο Παύλος Φύσσας, 60 περίπου αντιφασιστικές επιτροπές πανελλαδικά! Ο αριθμός των αντιφασιστικών επιτροπών μεγαλώνει με ταχύτητα, μετά τη δολοφονία. Είναι χαρακτηριστικό ότι την πρωτοβουλία για τη μεγάλη αντιφασιστική πορεία της Αθήνας, στις 25/9 την είχε ο Συντονισμός Αντιφασιστικών Επιτροπών και Συλλογικοτήτων Αθήνας-Πειραιά!
Με βάση αυτές τις εξελίξεις και την εμπειρία που συσσωρεύεται, για την επόμενη περίοδο είναι απαραίτητα μια σειρά από βήματα:
- Ενωτική, κοινή δράση των αντιφασιστικών κινήσεων, εναλλακτικών κινημάτων, μαχητικών σωματείων/συνδικάτων και της Αριστεράς, ενάντια στους φασίστες.
- Σε αυτή την ενότητα δεν έχουν καμία θέση δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για την εμφάνιση και την άνοδο του φασισμού – τα κόμματα του κεφαλαίου και οι εκπρόσωποι της Τρόικας – πάνω απ’ όλα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.
- Η ενωτική δράση πρέπει να πάρει τη μορφή αντιφασιστικών επιτροπών σε κάθε γειτονιά και κάθε χώρο που να είναι δικτυωμένες μεταξύ τους σε επίπεδο πόλεων (και πανελλαδικά σε δεύτερη φάση).
- Ο φασισμός πρέπει να αντιμετωπιστεί σε όλα τα επίπεδα: ιδεολογικό, πολιτικό, καθώς και σε επίπεδο δράσεων. Πέρα από διαδηλώσεις και πορείες, χρειάζονται μαζικές εκστρατείες εξήγησης, ακόμα και πόρτα-πόρτα. Χρειάζονται επίσης ομάδες αυτοάμυνας που να μπορούν να αντιμετωπίσουν μελλοντικές επιθέσεις φασιστών ενάντια στα κινήματα και την Αριστερά.
- Τα μπάχαλα βοηθούν τους φασίστες. Αυτό πρέπει να τονιστεί για μια ακόμη φορά. Όσο κατανοητή και αν είναι η οργή μεγάλων κομματιών της νεολαίας απέναντι στους φασίστες, χρειάζεται η κατανόηση ότι τα μπάχαλα αποξενώνουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα και βοηθούν την άρχουσα τάξη να προβάλλει τη θεωρία των «δύο άκρων». Γι’ αυτό οι πορείες πρέπει να περιφρουρούνται.
Τέλος, αν δεν υπάρξει έξοδος από την οικονομική κρίση, δεν υπάρχει τρόπος να τσακιστεί ο φασισμός. Και αυτό θέτει την Αριστερά απέναντι στο κεντρικό της καθήκον. Ο μόνος τρόπος να βγει η χώρα από την κρίση είναι στη βάση ενός μεταβατικού/σοσιαλιστικού προγράμματος και του χτισίματος ενός μεγάλου κοινωνικού μετώπου πάλης, πάνω σ’ αυτό το πρόγραμμα.
Γι’ αυτά πρέπει να παλέψουμε όπου κι αν βρισκόμαστε – είτε ανήκουμε στη βάση των δύο μαζικών κομμάτων της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ) είτε στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, είτε στις συνδικαλιστικές οργανώσεις του κινήματος, τις αντιφασιστικές κινήσεις, τα κοινωνικά κινήματα, τις λαϊκές συνελεύσεις, κοκ.
