Μια πρόσφατη απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου Εργασιακών Σχέσεων (NLRB – πρόκειται για μια ρυθμιστική αρχή συνδικαλιστικών και εργατικών θεμάτων στις ΗΠΑ) αποκάλυψε ότι τα στελέχη της Google διεξήγαγαν μια άκρως μυστική αντεργατική εκστρατεία για να αποθαρρύνουν τους εργαζόμενους να οργανωθούν σε σωματείο. Η εκστρατεία είχε διάρκεια 18 μηνών, από τα τέλη του 2018 μέχρι τις αρχές του 2020.
Η Google ανέθεσε τη συγκεκριμένη εκστρατεία, με την κωδική ονομασία Project Vivian, στην εταιρεία IRI Consultants, γνωστή για τις αντισυνδικαλιστικές υπηρεσίες που προσφέρει σε μεγάλες εταιρείες. Από τα στοιχεία που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας, φαίνεται πως ο διευθυντής εργατικού δυναμικού της Google, Μάικλ Φιλ (Michael Pfyl), είχε δηλώσει πως στόχος της εκστρατείας ήταν να «πείσει τους εργαζόμενους ότι τα συνδικάτα είναι χάλια».
Η όλη υπόθεση «άνοιξε» ύστερα από καταγγελίες 7 εργαζομένων για παράνομες παρακολουθήσεις των κινήσεών τους από την εταιρεία. Αν και ακόμα δεν έχουν παραδοθεί όλα τα έγγραφα στις αρχές, από τα δημοσιεύματα που έχουν κυκλοφορήσει φαίνεται πως η Google προσπάθησε να κάνει ότι περνούσε από το χέρι της για να αποτρέψει τους εργαζομένους της από το να συνδικαλιστούν. Και για όσους επέλεγαν να αντισταθούν, προχωρούσε σε διώξεις και απολύσεις.
Στο στόχαστρο της εταιρείας όσοι αντιστέκονται
Η υπόθεση αυτή είναι η πιο πρόσφατη εξέλιξη σε μια συνολικότερη πολιτική που αφορά τις αντεργατικές πρακτικές της Google.
Το 2019, το NLRB είχε κινηθεί εναντίον της εταιρείας λόγω της απόλυσης τεσσάρων υπαλλήλων της εξαιτίας των προσπαθειών τους να οργανωθούν συνδικαλιστικά.
Η εταιρεία προκειμένου να καλύψει τον εκδικητικό τρόπο με τον οποίο κινήθηκε, δήλωσε πως οι απολύσεις είχαν να κάνουν με θέματα ασφαλείας δεδομένων. Οι απολύσεις όμως έγιναν λίγες μέρες μετά από μια διαμαρτυρία που είχε πραγματοποιηθεί στα γραφεία της Google στο Σαν Φρανσίσκο, όπου συμμετείχαν πάνω από 200 εργαζόμενοι. Σε αυτή την συγκέντρωση διαμαρτυρίας είχαν μιλήσει οι δυο από τους απολυμένους εργαζόμενους, η Ρεμπέκα Ρίβερς και ο Λόρενς Μπέρλαντ.
Στις 5 Μαΐου 2021, το NLRB αποφάσισε ότι αυτές οι απολύσεις έγιναν από την εταιρεία ως αντίποινα για την στάση των εργαζομένων.
Η χρονική στιγμή κατά την οποία μπήκε σε εφαρμογή η μυστική αντεργατική εκστρατεία δεν είναι τυχαία. Τον Νοέμβρη του 2018 οι εργαζόμενοι της Google πραγματοποίησαν μια διεθνή απεργία και κατέβηκαν στους δρόμους προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης στους χώρους εργασίας της εταιρείας.
Αυτή η εκστρατεία από τη διοίκηση της Google ήταν μια απάντηση απέναντι σε αυτές τις κινητοποιήσεις, αλλά στην προσπάθεια των εργαζομένων να οργανωθούν σε ένα δικό τους σωματείο.
Οι αντισυνδικαλιστικές υπηρεσίες της IRI Consultants
Η IRI Consultants ιδρύθηκε το 1979, έχει γραφεία σε 31 πολιτείες των ΗΠΑ και ειδικεύεται στις εταιρικές εργασιακές σχέσεις (από την πλευρά των εργοδοτών προφανώς).
Ανάμεσα στις υπηρεσίες που παρέχει είναι να βοηθά μεγάλες εταιρείες να αποφεύγουν να είναι «ευάλωτες στον συνδικαλισμό» (union vulnerability assessments). Αυτό που κάνει είναι να συλλέγει πληροφορίες για τις δραστηριότητες των σωματείων και να προτείνει συγκεκριμένες δράσεις στα στελέχη των μεγάλων εταιρειών για να αντιμετωπίσουν τους «κινδύνους» του συνδικαλισμού.
Στην ιστοσελίδα της η IRI πανηγυρίζει για την «επιτυχία» της να βοηθήσει μια μεγάλη αμερικανική εταιρεία στο χώρο της υγείας να αποτρέψει τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στις εκλογές του σωματείου τους.
Επίσης, προκλητική είναι η ανάρτηση στον ιστότοπο της εταιρείας με τίτλο «Η αναζωπύρωση της μεγαλύτερης απειλής των εργαζομένων – Η απεργία». Η ανάρτηση αυτή αποτυπώνει τον διαρκή φόβο των αφεντικών που δεν είναι άλλος από την οργάνωση απεργιακών κινητοποιήσεων στους εργασιακούς τους χώρους.
Με λίγα λόγια, πρόκειται για μια εταιρεία-σύμβουλο των εργοδοτών, που πραγματοποιεί εκστρατείες υπονόμευσης των εργατικών δικαιωμάτων, με παρακολουθήσεις εργαζομένων για τη δράση τους, με πιέσεις σε εργαζόμενους να μην συμμετέχουν σε εκλογές σωματείων κλπ.
Οι ανησυχίες των αφεντικών για τον συνδικαλισμό
Ο φόβος της εργοδοσίας απέναντι στην οργάνωση των εργαζομένων είναι λογικός. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ύπαρξη σωματείων και οι οργανωμένοι εργατικοί αγώνες μπορούν να διεκδικήσουν μερίδιο από τα υπερκέρδη τους. Ειδικά σε εταιρίες όπως η Google, που είναι μια από τις πέντε πολυεθνικές – κολοσσούς που μέσα στην πανδημία είδαν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται, είναι αναμενόμενο οι εργαζόμενοι να διεκδικούν αυξήσεις που να αντανακλούν την άνοδο στα κέρδη.
Τον Γενάρη του 2021 οι εργαζόμενοι της Google κάνανε ένα σημαντικό πρώτο βήμα και ανακοίνωσαν την ίδρυση του σωματείου «Alphabet Workers Union» το οποίο μετρά πάνω από 800 μέλη. Oι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι είναι ενοικιαζόμενοι που δουλεύουν στην Google αλλά τυπικά είναι υπάλληλοι της μητρικής της εταιρείας Alphabet. Για τον λόγο αυτό δεν επιτρέπεται στο σωματείο να διεκδικήσει επίσημη αναγνώριση από το NLRB και κατ’ επέκταση δεν έχει κανένα δικαίωμα να διαπραγματευτεί με την εργοδοσία για συλλογικές συμβάσεις ή άλλα ζητήματα.
Η αντισυνδικαλιστική εκστρατεία στην Google αποκάλυψε ότι τα στελέχη των πολυεθνικών εταιρειών είναι διατεθειμένα να χρησιμοποιήσουν όλα τους τα μέσα προκειμένου να χτυπήσουν τους εργαζόμενους, όταν βλέπουν να απειλούνται τα συμφέροντα τους.
Η εκστρατεία όμως αυτή δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τους εργαζόμενους της Google, καθώς έχει ιδιαίτερη σημασία για όλους τις μεγάλες εταιρίες τεχνολογίας. Το σωματείο των εργαζομένων στην Google αποτελεί μια σημαντική εξέλιξη, διότι μπορεί να εμπνεύσει και να παροτρύνει εργαζόμενους σε άλλους τεχνολογικούς κολοσσούς της Silicon Valley –στην οποία εδρεύουν οι μεγαλύτερες τεχνολογικές εταιρείες των ΗΠΑ– να δημιουργήσουν σωματεία, αλλά και να συντονιστούν προχωρώντας σε κοινές δράσεις προκειμένου να διεκδικήσουν καλύτερους μισθούς και συνθήκες εργασίας.
Μόνο έτσι οι εργαζόμενοι θα καταφέρουν να σημειώσουν σημαντικές επιτυχίες, αποκαλύπτοντας πως αυτοί που εν τέλει «είναι χάλια», δεν είναι τα συνδικάτα όπως δηλώνει ο διευθυντής εργατικού δυναμικού της Google, αλλά τα μεγάλα αφεντικά που αυξάνουν τα κέρδη τους την ίδια ώρα που τα πλατιά στρώματα βιώνουν συνθήκες ακραίας εργασιακής ανασφάλειας και εξουθένωσης.
