Της Άρτεμης Φύσσα
Ν.Μηχανιώνα, Βάγια Βοιωτίας, Ίβηρα Σερρών, Καλλιθέα Αττικής και ο κατάλογος διευρύνεται. Στην "ισχυρή Ελλάδα" του 2003 τοπικές κοινωνίες, δήμαρχοι και μαθητικά συμβούλια εξεγέρθηκαν γιατί μαθητές 14-17 χρονών από την Αλβανία ή άλλες χώρες προέλευσης μεταναστών, "τόλμησαν" να αριστεύσουν και να διεκδικήσουν να κρατήσουν την ελληνική σημαία στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου.
Παρακάμπτουμε το συρφετό των "ελληναράδων" που παρίσταναν τους εκπροσώπους των τοπικών κοινωνιών (Καμένος, Ψωμιάδης, Καρατζαφέρης, Βελόπουλος, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ κ.α.) και αναρωτιόμαστε:
Όταν 1 στους 7 μαθητές είναι αλλοδαπός, βοηθάει στην αρμονική συμβίωση ενός ήδη πολυεθνικού σχολείου η δημιουργία διαχωριστικών γραμμών μεταξύ ελλήνων και ξένων;
Βοηθάει ο χωρισμός των παιδιών σε υποστηρικτές του Οδυσσέα και υποστηρικτές της Κατερίνας πριν 3 χρόνια ή του όποιου άλλου σήμερα;
Αν ο Οδυσσέας ή όποιος Οδυσσέας δεν κρατά την σημαία τελικά, θα έχουμε κρατήσει πιο ψηλά το αντιφασιστικό μήνυμα της 28ης Οκτώβρη;
Γιατί συγκινούμαστε με τις επιτυχίες του Π.Δήμα, του Κ.Κακιασβίλι, της Μ.Μανιάνι, του Χουάν Ραμόν Ρότσα-Μπουμπλή, του Ι.Τσακαλίδη κ.α. και όχι με τον αγώνα ενός απλού μαθητή που καταφέρνει να αριστεύει κόντρα σε όλα τα προβλήματα της εκπαίδευσης, της γλώσσας, της φτώχειας των μεταναστών και της ξενοφοβίας;
Μήπως τελικά όλα αυτά ρίχνουν νερό στο μύλο των απανταχού Καρατζαφέρηδων αλλά και της κυβέρνησης που παριστάνει την προοδευτική, τη στιγμή που έχει κουρελιάσει τα δικαιώματα των μεταναστών στο ζήτημα του ασύλου και της πράσινης κάρτας, όταν δεν τους "σκουπίζει" με τα ΜΑΤ και δεν τους αφήνει να σκοτώνονται στα σύνορα και στο βυθό του Αιγαίου;
