Ρεπορτάζ από το «Ξ»
Η CWI (Committee for a Workers International – Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή) πραγματοποίησε το 12ο Διεθνές Συνέδριό της από τις 27/1 ως τις 1/2 στο Βέλγιο. 90 αντιπρόσωποι και επισκέπτες από 28 χώρες βρέθηκαν και συζήτησαν για τις διεθνείς εξελίξεις, τις διεργασίες σε κάθε περιοχή του πλανήτη, την δουλειά των οργανώσεων της επαναστατικής Αριστεράς και τις κοινές πρωτοβουλίες που θα παρθούν την επόμενη περίοδο.
Ανάμεσα στις αποφάσεις του συνεδρίου ήταν και η αλλαγή του ονόματος της διεθνούς οργάνωσης σε International Socialist Alternative (ISA- Διεθνής Σοσιαλιστική Εναλλακτική), καθώς κρίθηκε ότι ανταποκρίνεται καλύτερα στις ανάγκες της περιόδου που διανύουμε.
Εκρήξεις σε όλο τον κόσμο
Το συνέδριο ξεκίνησε με την συζήτηση γύρω από τις διεθνείς εξελίξεις.
Το 2019 ήταν χρονιά διαδηλώσεων και κοινωνικών εκρήξεων σε όλο τον κόσμο. Εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους παλεύοντας για ένα καλύτερο κόσμο. Την ίδια στιγμή, μαζικά στρώματα αναζητούν εναλλακτικές στην καταστροφική πορεία που επιβάλλει στον πλανήτη ο καπιταλισμός. Εμείς από την πλευρά μας παλεύουμε ώστε αυτή η αναζήτηση να στραφεί στην κατεύθυνση των ιδεών του σοσιαλισμού, δηλαδή μιας πραγματικής εναλλακτικής στο σύστημα.
Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι κινητοποιούνται ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Η Γαλλία βρίσκεται εν μέσω του μεγαλύτερου σε χρονική διάρκεια απεργιακού κινήματος από τον Μάη του ’68! Σε όλη τη Λατινική Αμερική, γενικές απεργίες και εξεγέρσεις έχουν οδηγήσει σε πτώση κυβερνήσεων και σε απόσυρση μέτρων λιτότητας. Ο ηρωικός αγώνας των εργαζομένων και νέων στο Χονγκ Κονγκ έχει ταρακουνήσει το αυταρχικό καθεστώς του Σι Τζινπίνγκ στην Κίνα. Στη Βόρεια Αφρική τα κινήματα κατάφεραν να ρίξουν δικτατορίες ετών μέσα σε μερικούς μήνες, ενώ μεγάλοι αγώνες ξέσπασαν και σε χώρες της Μέσης Ανατολής εξαναγκάζοντας καταπιεστικά καθεστώτα σε σημαντικές υποχωρήσεις ή και παραιτήσεις. Μαζικά στρώματα γυναικών σε όλο τον κόσμο παλεύουν ενάντια στην έμφυλη καταπίεση και την βία, αλλά βρίσκονται και στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών κινημάτων.
Οι εξεγέρσεις και τα κινήματα αντιμετώπισαν την σκληρή καταστολή από τις κυβερνήσεις. Στη Βολιβία, το Χονγκ Κονγκ, την Χιλή, το Ιράν και το Ιράκ, οι κυρίαρχες ελίτ δεν δίστασαν να αιματοκυλίσουν τους δρόμους των μεγάλων πόλεων προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία. Παρόλα αυτά, ένα στοιχείο των πρόσφατων κινημάτων είναι ότι παρά την σκληρή καταστολή επιδεικνύουν μια επιμονή και έναν ηρωισμό αξιοθαύμαστο.
Συνείδηση
Υπάρχουν όμως και σημαντικά προχωρήματα στην συνείδηση. Στις ΗΠΑ, στην καρδιά του ιμπεριαλισμού, όλο και περισσότεροι νέοι και εργαζόμενοι ανακαλύπτουν τις έννοιες του σοσιαλισμού, έστω και με ένα θολό και γενικό τρόπο σε αυτή τη φάση. Σε έρευνες για τις τάσεις στη νέα γενιά, η πλειοψηφία δηλώνει ότι έχει πιο θετική άποψη για τον σοσιαλισμό παρά για τον καπιταλισμό. Ταυτόχρονα, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κύμα εργατικών αγώνων σε όλη τη χώρα. Χαρακτηριστική αντανάκλαση αυτών των τάσεων είναι η εκλογή τοπικών συμβούλων, βουλευτών και γερουσιαστών που μιλούν στο όνομα του σοσιαλισμού. Η δυναμική εκστρατεία του Μπέρνι Σάντερς (που έφτασε να μιλά για «ταξικό πόλεμο») και η εκλογή της Αλεξάντρια Οκάσιο Κορτές είναι ενδεικτικές. Τόσο ο Σάντερς, όσο και η Κορτές καθώς και μια σειρά άλλοι αριστεροί πολιτικοί δεν μιλούν βέβαια στο όνομα του επαναστατικού σοσιαλισμού. Υπερασπίζονται την ανάγκη βαθιών μεταρρυθμίσεων στην οικονομία και στο πολιτικό σύστημα αλλά όχι την ανάγκη ανατροπής του συστήματος συνολικά. Γι’ αυτό το λόγο, ενώ παίζουν έναν πολύ θετικό ρόλο στο προχώρημα της συνείδησης στις ΗΠΑ σήμερα, στο μέλλον ο ρόλος τους δεν θα είναι διαφορετικός από αυτόν που έχει παίξει ο ρεφορμισμός ιστορικά. Στο Σιάτλ, η Σοσιαλιστική Εναλλακτική (αδερφή οργάνωση του «Ξ» στις ΗΠΑ) αντιμετώπισε τον εκλεκτό του Τζέφ Μπέζος της Άμαζον, του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο, και κατάφερε να τον νικήσει. Η υποψήφια της Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής, Σάμα Σαγουάντ, μιλά καθαρά υπέρ της ανατροπής του καπιταλισμού και της ανάγκης χτισίματος μια σοσιαλιστικής κοινωνίας. Στις εκλογές για το τοπικό συμβούλιο της πόλης, οι μεγάλες επιχειρήσεις ξόδεψαν το πρωτοφανές ποσό των 4,5 εκ δολαρίων για να νικήσουν τη Σάμα Σαγουάντ. Δεν τα κατάφεραν. Η δύναμη της εκστρατείας της ήταν η σύνδεση της με τα κινήματα για 15$ την ώρα βασικό μισθό, για τα δικαιώματα των ενοικιαστών, τα δικαιώματα των εργαζομένων καθώς και το αίτημα για να φορολογηθεί η Άμαζον.
Βέβαια, ταυτόχρονα με αυτά τα προχωρήματα, υπάρχουν αντιφάσεις και μπερδέματα σε επίπεδο συνείδησης. Σε χώρες που η Αριστερά αποτυγχάνει να προτείνει μια πειστική εναλλακτική, ακροδεξιές δυνάμεις έχουν καλύψει το πολιτικό κενό. Ακόμα και σε χώρες με μαζικά κινήματα, το «αντικομματικό» αίσθημα είναι πολλές φορές κυρίαρχο, και εμποδίζει τα προχωρήματα στην κατεύθυνση της δημιουργίας υγειών πολιτικών φορέων που να παλεύουν για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Και φυσικά ο εθνικισμός, ο ρατσισμός και ο σεξισμός εξακολουθούν να δημιουργούν αντιπαραθέσεις, σύγχυση και διαιρέσεις μέσα στα καταπιεσμένα στρώματα.
Η εργατική τάξη έχει κάνει αμέτρητες προσπάθειες να αλλάξει τον κόσμο. Παρόλες τις θετικές μεταρρυθμίσεις που κατά καιρούς κερδίζει, οι καπιταλιστές εξακολουθούν να διαφεντεύουν στον πλανήτη. Αυτό που λείπει για να μπολιάσει τις επαναστατικές εκρήξεις και να τις οδηγήσει σε νίκη είναι ένα μαζικό επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Στον αγώνα για το χτίσιμο τέτοιων σχηματισμών θα αφιερώσει τις δυνάμεις της η Διεθνής Σοσιαλιστική Εναλλακτική.
Εμπνεόμαστε από το παράδειγμα της Ρωσικής Επανάστασης και του κόμματος των Μπολσεβίκων που ήταν ο καταλύτης της. Στεκόμαστε όμως ενάντια στον Σταλινισμό που οδήγησε στον εκφυλισμό της επανάστασης και τον ρεφορμισμό των Σοσιαλδημοκρατικών Κομμάτων που οδηγεί κάθε αγώνα στην ενσωμάτωση στο σύστημα και τελικά στην ήττα.
Συζητήσεις
Το συνέδριο συζήτησε ακόμα το θέμα της κλιματικής κρίσης και το κίνημα της νεολαίας, με την οπτική κοινών πρωτοβουλιών σε διεθνές επίπεδο. Συζήτησε σε σχέση με του αγώνες των γυναικών σε όλο τον κόσμο, και το πως τα ζητήματα της έμφυλης καταπίεσης συνδέονται με τον αγώνα για μια άλλη κοινωνία, απαλλαγμένη από το σεξισμό και τον ρατσισμό. Πάνω σε αυτό το θέμα αποφασίστηκε κοινή διεθνής πρωτοβουλία. Το συνέδριο επίσης περιλάμβανε ξεχωριστές συζητήσεις για την Λατινική Αμερική, την Βόρεια Αφρική και την Μέση Ανατολή, την Κίνα, την υποσαχάρια Αφρική και τις ΗΠΑ, μπαίνοντας σε βάθος στις εξελίξεις για κάθε περιοχή του πλανήτη, στις οποίες η ISA έχει παρουσία. Η διαδικασία έκλεισε με μια σειρά συζητήσεων και ανταλλαγών απόψεων για το πως μπορούμε να χτίσουμε τις επαναστατικές δυνάμεις σε κάθε χώρα και διεθνώς.
Από τις συζητήσεις δεν θα μπορούσε να λείπει η αναφορά και ο απολογισμός της πρόσφατης διάσπασης στις γραμμές της CWI (δείτε αναλυτικά εδώ) και η ανάγκη να εκκινήσει μια διαδικασία εσωτερικού διαλόγου μέσα στη διεθνή που να εμβαθύνει στις αιτίες που οδήγησαν στον γραφειοκρατικό εκφυλισμό της παλιάς ηγεσίας και τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να αποφύγουμε όσο μπορούμε αντίστοιχες εξελίξεις στο μέλλον.
Δυστυχώς, η μειοψηφία των μελών και τμημάτων της CWI που αποχώρησε από την διεθνή το καλοκαίρι του 2019 καταχράστηκε την ηγετική θέση των μελών της και εξακολουθεί πραξικοπηματικά να χρησιμοποιεί το όνομα της διεθνούς. Πεποίθηση μας είναι ότι η ιστορία και το κίνημα θα γυρίσει την πλάτη στις γραφειοκρατικές τους μεθόδους και στην συντηρητική πολιτική τους προσέγγιση και πρακτική.
Συνεχίζουμε, με νέα ορμή
Η Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή – CWI έχει μια μακρά ιστορία αγώνων μέσα στην Αριστερά και συμβολής στο εργατικό κίνημα από την ίδρυση της το 1974. Κρατάμε την ουσία αυτών των παραδόσεων και συνεχίζουμε τον αγώνα.
Είμαστε ταυτόχρονα μια νέα αλλά και ώριμη διεθνής οργάνωση. Έχουμε κληρονομήσει τα διδάγματα του παρελθόντος, αλλά χτίζουμε με το βλέμμα στο μέλλον. Η αλλαγή του ονόματος αντανακλά την αποφασιστικότητα μας να χτίσουμε ζωντανές δυνάμεις μέσα στα κινήματα, στη νεολαία, τις γυναίκες, τους εργαζόμενους και όλα τα καταπιεσμένα στρώματα. Και με αυτό τον τρόπο να παλέψουμε για ένα σοσιαλιστικό μέλλον που θα εξασφαλίσει την επιβίωση του πλανήτη και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που ζουν πάνω σε αυτόν.
