Του σ. Nial Mulholland
Μετάφραση: Αλέξανδρος Πραντούνας
Η ανακοίνωση στις 9 του Οκτώβρη της κυβέρνησης της Β. Κορέας πως προχώρησε σε πυρηνική δοκιμή και επιθυμεί να συνεχίσει τις έρευνες ώστε να εξοπλιστεί πυρηνικά την έφερε σε σύγκρουση με τον αμερικάνικο και γιαπωνέζικο ιμπεριαλισμό και οδήγησε μια σειρά άλλες χώρες να την καταδικάσουν.
Οι εργαζόμενοι στην Ασία και τον υπόλοιπο κόσμο κατανοούν πως η πρόθεση του καθεστώτος της Πιονγκ-Γιάνγκ να αποκτήσει πυρηνικά όπλα θα εντείνει την στρατιωτικοποίηση στην περιοχή και θα αυξήσει τον κίνδυνο για συγκρούσεις στο άμεσο μέλλον.
Υποκρισία
Η καταδίκη της δοκιμής από τις δυτικές καπιταλιστικές κυβερνήσεις είναι κάτι παραπάνω από υποκριτική. Ο πρόεδρος Μπους αποκάλεσε την ενέργεια “προβοκατόρικη πράξη”, ενώ Γαλλία, Βρετανία και Ρωσία επιτέθηκαν δριμύτατα στη βορειοκορεάτικη κυβέρνηση. Ινδία και Πακιστάν έκαναν αυστηρή κριτική, ενώ ακόμα και η “σύμμαχος” της Β. Κορέας, η Κίνα καταδίκασε τις ενέργειες της Πιονγκ-Γιάνγκ.
Όμως όλες αυτές οι χώρες έχουν στην κατοχή τους πυρηνικά όπλα. Καμία από τις χώρες που το 1968 υπέγραψαν τη Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών(Γαλλία, Αγγλία, Ρωσία και Αμερική) δεν έχουν καν ξεκινήσει να δουλεύουν προς την κατεύθυνση του αφοπλισμού, όπως απαιτεί η συνθήκη που οι ίδιες υπεγραψαν. Οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα που έχει χρησιμοποιήσει ποτέ ατομική βόμβα, δολοφονώντας εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους, το 1945 στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Ινδία και Πακιστάν ανέπτυξαν μυστικά πυρηνική τεχνολογία στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Μετά από κάποιες περιορισμένες ποινές που επέβαλλε στις δύο χώρες η “διεθνής κοινότητα”, έγιναν δεκτές με ανοιχτές αγκάλες από τις ΗΠΑ και την Βρετανία ως σύμμαχοι στον “αγώνα ενάντια στη τρομοκρατία”. Το Ισραήλ, τοποτηρητής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, εδώ και δεκαετίες έχει “μυστικά” στη κατοχή του πυρηνικά όπλα. Και η “διεθνής κοινότητα” ποτέ δεν καταδίκασε την κυβέρνηση του Τελ-Αβίβ.
Οι σοσιαλιστές και τα πυρηνικά
Οι σοσιαλιστές δεν μπορεί παρά να είναι ενάντιοι στο να αποκτήσει η Β. Κορέα ή οποιαδήποτε άλλη χώρα πυρηνικά όπλα. Η πυρηνική δοκιμή της 9ης Οκτώβρη είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από “ένα τεράστιο βήμα μπροστά για την οικοδόμηση ενός μεγάλου, ακμαίου, δυνατού σοσιαλιστικού κράτους” όπως διατείνεται η βορειοκορεάτικη κυβέρνηση. Το καθεστώς της Πιονγκ-Γιανγκ δεν έχει καμία σχέση με τον πραγματικό σοσιαλισμό. Πρόκειται για ένα καταπιεστικό, σταλινικό καθεστώς που καταπατά βάναυσα τα ανθρώπινα και εργατικά δικαιώματα και κρατά τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού σε συνθήκες ανείπωτης φτώχειας. Και είναι τραγικό πως την ώρα που η κυβέρνηση ξόδευει τεράστια χρηματικά ποσά για την απόκτηση πυρηνικών εκατομμύρια βορειοκορεάτες κυριολεκτικά λοιμοκτονούν.
Όμως,και χωρίς καμία διάθεση να δικαιολογήσουμε τις πράξεις της βορειοκορεάτικης κυβέρνησης, είναι παραπάνω από φανερό πως η θέληση της να εξοπλιστεί πυρηνικά έχει να κάνει με την άκρως επιθετική πολιτική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού εναντίον της.
ΗΠΑ και Β. Κορέα
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 οι ΗΠΑ επιχείρησαν να τσακίσουν τη Β. Κορέα βομβαρδίζοντας χιλιάδες πολίτες. Κάτω από τη σημαία του ΟΗΕ, οι ΗΠΑ με τη βοήθεια πολλών χωρών(μεταξύ των οποίων και της Ελλάδας) εξαπέλυσαν ένα πόλεμο που κόστισε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους. Από το τέλος του πολέμου οι ΗΠΑ εφάρμοσαν εμπάργκο στη Β. Κορέα.
Μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών επιδεινώθηκαν ακόμη περισσότερο. Το 1994 ο πρόεδρος Κλίντον απείλησε τη Β. Κορέα με πόλεμο πριν υπαναχωρήσει και υπογράψει τη “Συμφωνία-Πλαίσιο” που εξομάλυνε κάπως τη κατάσταση. Η συμφωνία προέβλεπε πως η Β. Κορέα θα σταματούσε τις προσπάθειες για απόκτηση πυρηνικών και η Δύση θα της παραχωρούσε οικονομική βοήθεια και τεχνογνωσία προκειμένου να κατασκεύασει σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Από το 2000, ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος Κιμ Νταε-Γιουνγκ εγκαινίασε τη “Πολιτική Λιακάδας” που οδήγησε στην έναρξη συνομιλιών μεταξύ των δύο χωρών.
Από την άνοδο του Μπους στην εξουσία η στάση του Λευκού Οίκου σκλήρυνε πολύ. Ο Μπους κατέταξε τη Β. Κορέα στον “άξονα του κακού”, διέλυσε τη “Συμφωνία-Πλαίσιο” και υπονόμευσε ανοιχτά την “Πολιτική Λιακάδας”. Καθώς οι εντάσεις μεταξύ της υπερδύναμης και της Πιονγκ-Γιανγκ χειροτέρευαν υπό την επίδραση της επικέιμενης εισβολής στο Ιράκ το καθεστώς του Κιμ Ιλ-Σουνγκ ξανάρχισε τις προσπάθειες για απόκτηση πυρηνικών την περίοδο 2002-2003. Την ίδια εποχή η Β. Κορέα καλούσε τις ΗΠΑ σε συμβιβασμό και άρση του εμπάργκο. Το 2003, η Κίνα πήρε την πρωτοβουλία για συνομιλίες μεταξύ των “έξι”(ΗΠΑ, Κίνα, Β. Κορέα, Ν. Κορέα, Ιαπωνία, Ρωσία). Αλλά η κυβέρνηση Μπους σαμπόταρε τη διαδικασία.
Η επιθετική πολιτική των ΗΠΑ και ιδιαίτερα η εμπειρία του Ιράκ, όπου με πρόσχημα την ύπαρξη πυρηνικών όπλων η χώρα ρημάχτηκε και το καθεστώς του Σαντάμ ανετράπη ο Κιμ Ιλ-Σουνγκ επιλέγει να προχωρήσει στην απόκτηση πυρηνικών προσπαθώντας να αποφύγει να έχει την ίδια μοίρα.
Ο ρόλος της Κίνας
Αμέσως μετά την πυρηνική δοκιμή οι ΗΠΑ κάλεσαν τον ΟΗΕ να λάβει μέτρα επικαλούμενες το άρθρο 7 που προβλέπει ποινές, ακόμα και στρατιωτική επέμβαση. Οι αμερικάνοι διπλώματες κάλεσαν για εμπορικό αποκλεισμό της χώρας όσον αφορά στρατιωτικό εξοπλισμό και είδη πολυτελείας. Η Κίνα και η Ν. Κορέα διαχώρισαν τη θέση τους και υποστήριξαν πως τέτοια μέτρα θα προκαλούσαν περαιτέρω αστάθεια στη περιοχή ή ακόμα και να προκαλέσουν συγκρούσεις στα σύνορα και εχθροπραξίες.
Το κινέζικο καθεστώς βλέπει την πυρηνική δοκιμή σαν “χαστούκι στο πρόσωπο” για τις χρόνιες προσπάθειες του να συμβιβάσει τη κατάσταση ανάμεσα στη Β. Κορέα και τη Δύση. Ο υπουργός εξωτερικών της Κίνας προειδοποίησε δημόσια τη Β. Κορέα να μην προβεί στη δοκιμή. Τώρα οι ΗΠΑ θα πιέσουν την Κίνα να πάρει μέτρα ενάντια στη Β. Κορέα.
Η Κίνα βοήθησε τις ΗΠΑ να καταπολεμήσουν την υποτιθέμενη πλαστογράφηση αμερικάνικων δολαρίων από τη Β. Κορέα. Αλλά θα συμφωνήσει η Κίνα, που παρέχει περίπου το 70% των αναγκών της χώρας σε καύσιμα και τρόφιμα, στην εφαρμογή σκληρότερων οικονομικών μέτρων;
Η άρχουσα τάξη της Κίνας έχει καταλάβει εδώ και καιρό ότι για να αναπτυχθεί περαιτέρω οικονομικά χρείαζεται σταθερότητα στην περιοχή. Την ίδια ώρα, στρατηγική της προτεραιότητα αυτή τη στιγμή είναι η “επανακατάκτηση” της Ταϊβάν ή τουλάχιστον η αποφυγή της επίσημης ανεξαρτητοποίησης της. Μια σύγκρουση με το καθεστώς της Πιονκ-Γιανγκ ή ακόμα περισσότερο η ανατροπή του θα έπληττε και τους δύο αυτούς στόχους προκαλώντας ένα τεράστιο κύμα μετανάστευσης από τη Β. Κορέα προς τη Κίνα και πιθανά να οδηγούσε σε περαιτέρω συγκρούσεις στη Νοτιοανατολική Ασία.
Ν. Κορέα και Ιαπωνία
Μέχρι πρόσφατα η κυβέρνηση της Ν. Κορέας συνέχιζε τις διαπραγματεύσεις με την Πιονγκ-Γιανγκ και ξόδευε εκατομμύρια δολάρια σε ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Β. Κορέα. Μετά την 9η Οκτώβρη όμως ο πρωθυπουργός της δήλωσε δημόσια πως αμφιβάλλει αν η “Πολιτική Λιακάδας” μπορεί να συνεχιστεί.
Όμως η Ν. Κορέα που συνορεύει με τη Β. Κορέα γνωρίζει τις συνέπειες που θα προκαλούσε η συνεχιζόμενη αστάθεια στην περιοχή και πολύ περισσότερο η πιθανή κατάρρευση του βορειοκορεάτικου καθεστώτος. Η πυρηνική δοκιμή ήταν αρκετή για να τινάξει στον αέρα προσωρινά τα χρηματιστήρια της περιοχής επηρεάζοντας ιδιαίτερα τις αγορές της Ν. Κορέας.
Η Ιαπωνία, μετά την άνοδο στην εξουσία του πρωθυπουργού Άμπε, έχει σκληρύνει πολύ τη στάση της απέναντι στη Πιονγκ-Γιανγκ. Τον περασμένο Ιούλη ο Άμπε “φλέρταρε” με την ιδέα ενός προληπτικού χτυπήματος ενώ αμέσως μετά τη δοκιμή η Ιαπωνία προέβη σε μονομερείς διπλωματικές και εμπορικές κυρώσεις ενάντια στη Β. Κορέα. Με αφορμή την αστάθεια στη περιοχή η Ιαπωνία επανεξοπλίζεται ραγδαία ενώ σοβαρή μερίδα του πολιτικού κόσμου ζητά την απόκτηση πυρηνικών όπλων, θέμα ταμπού στην Ιαπωνία για ευνόητους λόγους.
Ποια μπορεί να είναι η λύση;
Οι εξελίξεις στη περιοχή φανερώνουν για άλλη μια φορά πως το ανελέητο κυνήγι του κέρδους είναι ασυμβίβαστο με την σταθερότητα και την ειρήνη. Οι μόνοι που πραγματικά δεν έχουν κανένα συμφέρον από αυτή τη κούρσα εξοπλισμών είναι οι εργαζόμενοι και οι νεολαίοι, τόσο στην Ασία όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη. Εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να σταματήσουμε την ατελείωτη φρίκη των πολέμων και της καταστροφής του περιβάλλοντος. Για τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους μερικές ακόμα χιλιάδες νεκροί δεν σημαίνουν τίποτα μπροστά στην αύξηση των κερδών τους. Να τους σταματήσουμε πριν να είναι αργά!
