Του Αποστόλη Κασιμέρη – ταμίας σωματείου εργαζομένων ΕΘΕΛ-ΟΑΣΑ
Τα δυο τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες – όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία – δεχόμαστε απανωτά χτυπήματα. Οι μισθοί μας έχουν μειωθεί 30%-50%, το συγκοινωνιακό έργο έχει συρρικνωθεί σημαντικά (ιδιαίτερα στις οδικές συγκοινωνίες), ενώ τα κενά που αφήνουν οι αστικές συγκοινωνίες, τρέχουν να τα «καλύψουν» ιδιώτες (π.χ. Τσόκας στη διαδρομή Δουκίσης Πλακεντίας–Εκπτωτικό Χωριό) δίνοντας μια γεύση από το μέλλον που σχεδιάζει η κυβέρνηση.
Νέο κύμα επίθεσης – «Σοκ και Δέος»
Τώρα βρισκόμαστε στην αρχή ενός νέου ακόμα πιο βάρβαρου κύματος επίθεσης.
Όσο αφορά στις ΔΕΚΟ τρόικα και κυβέρνηση σχεδιάζουν:
• Νέα μείωση μισθών…
… είτε με ένταξη στο νέο μισθολόγιο των κλάδων που δεν έχουν ενταχθεί (καταργείται κάθε εξαίρεση)
… είτε με νέα οριζόντια περικοπή των αποδοχών η οποία θα ξεπερνά το 20%
… και βέβαια, με μείωση ή πλήρη κατάργηση μιας σειράς επιδομάτων (π.χ. νυχτερινό, γάμου κ.α.) καθώς και με κατάργηση των λεγόμενων «προνομίων» (συζητάνε να μας κόψουν ακόμα και το γάλα).
Η σφαγή των μισθών δεν θα σταματήσει όμως εκεί. Η κατάργηση της μετενέργειας θα επιτρέψει στην κυβέρνηση και τις διοικήσεις να ρίξουν ακόμα περισσότερο τους μισθούς μας.
• Απολύσεις
«Κατάργηση της ιδιότυπης μονιμότητας» και «μείωση προσωπικού». Αυτά ζητά η τρόικα πολύ καθαρά και πολύ συγκεκριμένα για τις ΔΕΚΟ, ενώ συνολικά ζητά 150.000 κεφάλια από το Δημόσιο μέχρι το 2015.
• Ιδιωτικοποιήσεις
Όλη η δημόσια περιουσία, ΟΣΕ («πουλήστε τον ή κλείστε τον» είπε η τρόικα στην κυβέρνηση) ΕΥΔΑΠ, τμήματα της ΔΕΗ, λιμάνια, αεροδρόμια κοκ… Όλα βγαίνουν στο σφυρί για να πάρουν οι τοκογλύφοι πίσω τα λεφτά που δάνειζαν στις ελληνικές κυβερνήσεις. Οι αστικές συγκοινωνίες δεν θα μείνουν χωρίς «πωλητήριο»…
Όσον αφορά τους υπόλοιπους εργαζομένους και τους συνταξιούχους η κατάσταση είναι ακόμα πιο δραματική, με το βασικό μισθό να πέφτει κατά 22% και κατά 32% για τους νέους, με τη νέα μείωση των συντάξεων, των βοηθημάτων, των επιδομάτων και του εφάπαξ, με την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων κοκ.
Ανθρωποθυσίες στο βωμό των τραπεζών
Αυτά δεν είναι τα τελευταία μέτρα που θα πάρουν! Το διευκρίνισαν άλλωστε και οι ίδιοι λέγοντας πως τον Ιούνιο θα ανακοινωθούν νέα μέτρα.
Η επίθεση ενάντια στο ελληνικό εργατικό κίνημα δεν έχει τέλος. Οι πολιτικές της Τρόικας και της κυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου οδηγούν την οικονομία σε όλο και πιο βαθιά ύφεση, καταστρέφουν τις ζωές εκατομμυρίων, οδηγούν την πλειοψηφία του πληθυσμού στην απελπισία και την απόγνωση.
Αυτές οι πολιτικές δεν προσφέρουν καμία προοπτική, καμία διέξοδο και καμία ελπίδα. Έχουν ήδη μετατρέψει την Αθήνα σε πόλη 30.000 αστέγων και την Ελλάδα σε πρώτη χώρα στην Ευρώπη σ’ ότι αφορά τις αυτοκτονίες. Και συνεχίζουν…
Όσοι υποστηρίζουν ότι μ’ αυτές τις πολιτικές υπάρχει προοπτική κι ελπίδα, είτε είναι ψεύτες είτε δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους. Οι πολιτικές αυτές εφαρμόζονται για ένα και μόνο λόγο: για να μπορούν οι τραπεζίτες, ξένοι αλλά και Έλληνες, να διασφαλίζουν τα κέρδη τους. Απόδειξη γι’ αυτό αποτελεί και ο νέος όρος που έθεσε η Μέρκελ για να δoθεί το νέο δάνειο. Απαιτεί το νέο δάνειο να κατατεθεί σε ειδικό λογαριασμό από τον οποίο θα εξοφλούνται μόνο τα δάνεια της χώρας. Με άλλα λόγια, το νέο δάνειο δίνεται για να ξοφληθούν τα παλιότερα δάνεια. Στην ελληνική οικονομία δεν θα μπει ούτε ένα ευρώ – όλα θα πηγαίνουν στους τραπεζίτες! Και την ίδια στιγμή, για να δoθεί αυτό το νέο δάνειο που θα πάει εξολοκλήρου στους τραπεζίτες, η ελληνική κοινωνία πρέπει να κάνει «θυσίες» ή καλύτερα ανθρωποθυσίες…
«Να φύγουν νύχτα»!
Αυτή η πολιτική πρέπει να ανατραπεί. Και για να ανατραπεί πρέπει οι καλοπληρωμένοι γιάπηδες της τρόικα, που δίνουν μαθήματα λιτότητας ενώ ζούνε μέσα στη χλιδή, να «φύγουν νύχτα»!
Πρέπει η τρικομματική συνεργασία (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) που κυβερνά μαζί με τον άνθρωπο των τραπεζιτών (Παπαδήμο) να πέσει!
Να πέσει κάτω από την οργισμένη αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας!
Όσοι φοβούνται τη δύναμη του εργατικού μας κινήματος, φωνάζουν πως «αυτά δεν γίνονται»…
Τους απαντάμε: Εσείς δεν θέλετε να γίνουν, και κάνετε ότι μπορείτε για να μην γίνουν.
Εσείς, που αντί να οργανώνετε αγώνες, υπόσχεστε «βολέματα» και «εξαιρέσεις – υποσχέσεις που ξέρετε ότι δεν θα κρατήσετε, ότι λέτε απλά ψέματα.
Εσείς, που αντί να προωθείτε τον συντονισμό των αγώνων, καλλιεργείτε αντιπαλότητες ανάμεσα στους εργαζόμενους διαφορετικών ειδικοτήτων, χώρων και κλάδων με στόχο να τους διασπάσετε (π.χ. οδηγοί εναντίων τεχνικών, ΕΘΕΛ εναντίον Μετρό, Συγκοινωνίες εναντίον ΔΕΗ κοκ).
Ναι, «αυτά δεν γίνονται» από παρατάξεις όπως η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ, που στηρίζουν τα συμφέροντα των κομμάτων τους και όχι των εργαζομένων που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. «Αυτά δεν γίνονται» από παρατάξεις που δεν διστάζουν να σταματήσουν αγώνες και αγωνιστές με κάθε μέσο, όταν αυτό τους ζητηθεί από τα κομματικά τους γραφεία.
Το εργατικό-συνδικαλιστικό μας κίνημα πρέπει να απαγκιστρωθεί από τα βαρίδια του παρελθόντος και να δώσει τους αγώνες που απαιτούνται! Γιατί στην πραγματικότητα, αν θέλουμε να επιβιώσουμε, δεν έχουμε πλέον άλλη επιλογή από το συντονισμένο αγώνα διαρκείας με στόχο την ανατροπή όλων αυτών που μας πίνουν το αίμα.
***
Για να πέσουν, χρειάζονται αγώνες. Αυτή τη στιγμή η ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ όφειλαν να είχαν καλέσει απεργία διαρκείας για να ρίξουν την κυβέρνηση. Όμως αρνούνται. Γι’ αυτό χρειάζεται να υπάρξουν πρωτοβουλίες από τα κάτω, από τη βάση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, που να μετατραπούν σταδιακά σε χιονοστιβάδα.
Αυτό που χρειάζεται να γίνει είναι οι μαχητικοί κλάδοι να συντονιστούν μεταξύ τους και να σχεδιάσουν επαναλαμβανόμενες δυναμικές κινητοποιήσεις, όπως 5ήμερες απεργίες. Κινητοποιήσεις που να έχουν κυλιόμενο χαρακτήρα. Δηλαδή, κάποιοι κλάδοι να απεργούν τη μια βδομάδα, κάποιοι άλλοι την επόμενη κοκ., όχι όμως ξεκομμένα και αποσπασματικά, αλλά στη βάση ενός σχεδίου που θα έχει συμφωνηθεί.
Έτσι δεν θα εξοντωθούν οικονομικά οι εργαζόμενοι που θα πάρουν την πρωτοβουλία να βγουν μπροστά. Θα μπορούν όμως να παραλύουν διαφορετικά τμήματα της οικονομίας και του κρατικού μηχανισμού κάθε βδομάδα και το αποτέλεσμα θα είναι μια γενικευμένη παράλυση.
Την ίδια στιγμή οι κυλιόμενες απεργίες πρέπει να συνδυαστούν με καταλήψεις παντού! Καταλήψεις εργατικών χώρων, καταλήψεις πλατειών! Όπως είδαμε με το κίνημα των Αγανακτισμένων τον Ιούνη και το κίνημα των δημόσιων υπαλλήλων και των εργαζόμενων στους δήμους τον Οκτώβρη που πέρασε.
Ένα τέτοιο κίνημα χρειαζόμαστε! Και τότε θα δούμε πόσες μέρες θα αντέξουν τα λαμόγια που κυβερνούν και πού θα τρέχουν να κρυφτούν οι τροικανοί.
Οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες μπορούμε και πρέπει να παίξουμε ρόλο, να συμβάλουμε όσο μπορούμε, στη δημιουργία ενός τέτοιου κινήματος. Πρέπει κατ’ αρχήν να πιέσουμε να γίνουν συνελεύσεις σε κάθε συγκοινωνιακό φορέα και να συγκληθεί άμεσα το συντονιστικό των αστικών συγκοινωνιών. Να αποφασιστεί ότι πάμε για ένα απεργιακό αγώνα διαρκείας. Την ίδια στιγμή πρέπει να πιέσουμε για τη διεύρυνση του συντονιστικού. Να καλέσουμε τις υπόλοιπες ΔΕΚΟ, κι’ όποιον άλλον κλάδο θέλει να παλέψει. Αν δώσουμε τη μάχη όλοι μαζί μπορούμε να τους ανατρέψουμε!
