Είναι φανερό ότι υπάρχει πολιτικό έλλειμμα στη δράση και στην λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ παρά τις προσπάθειες για εξωστρεφή δράση μετά και τις αποφάσεις της τελευταίας Πανελλαδικής Σύσκεψης. Είναι επίσης διάχυτο ένα κλίμα αποσυσπείρωσης στον ΣΥΝ και αυτό επιτείνει μια κατάσταση υποτονικότητας στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Σαν κόμμα ζούμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση παρατεταμένης κρίσης, η οποία αποτελεί και τον βασικό λόγο για το κλίμα εσωστρέφειας απογοήτευσης και αποσυσπείρωσης που επικρατεί στις γραμμές μας. Η Ανανεωτική Πτέρυγα δεν αφήνει ούτε μία μέρα να περάσει χωρίς μια παρέμβαση, η οποία είτε να αμφισβητεί την ηγεσία είτε τις αποφάσεις και τις στρατηγικές επιλογές του κόμματος (βλέπε τελευταία συνέντευξη Κουβέλη για ΣΥΡΙΖΑ και Πρόεδρο Δημοκρατίας) που ελήφθησαν σε συνεδριακές διαδικασίες με ευρεία πλειοψηφία. Το πρόβλημα με την Ανανεωτική Πτέρυγα δεν είναι ότι έχει μια διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα γεγονός απόλυτα θεμιτό. Το θέμα είναι ότι έχει επιδοθεί σε έναν πόλεμο φθοράς της ηγεσίας και των πολιτικών της επιλογών άνευ προηγουμένου, χωρίς αρχές και χωρίς κανένα ίχνος πολιτικής δεοντολογίας, αξιοποιώντας την προνομιακή της σχέση με τα συγκροτήματα των ΜΜΕ. Γίνεται έτσι σαφές ότι όσο και να μιλάμε για εξωστρεφή δράση, αυτή ακυρώνεται στη πράξη, επειδή η απεύθυνσή μας στη κοινωνία είναι εγκλωβισμένη στη λογική της «εθνικής συναίνεσης», του «εθνικού ακροατηρίου», της «κεντροαριστερής διαχείρισης» κλπ., που προβάλει η Ανανεωτική Πτέρυγα. Το επόμενο μεγάλο μέτωπο που θα ανοίξουν (ήδη το άνοιξαν με την τελευταία τους ανακοίνωση) είναι οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές. Η Aριστερή Πλειοψηφία θεωρώ ότι παρακολουθεί αμήχανα χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο και χωρίς στοιχειώδη κοινή αντίληψη τις παρεμβάσεις της Ανανεωτικής Πτέρυγας, και ακροβατεί προσπαθώντας να κουκουλώσει τα πράγματα χωρίς καμιά διάθεση να αντιμετωπίσει επί της ουσίας αυτή τη κατάσταση. Φυσική συνέπεια αυτής της απραξίας, είναι να μην προχωράει η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ και να μπλοκάρεται έτσι η υλοποίηση των αποφάσεων για τον ΣΥΡΙΖΑ. Είχαμε, για παράδειγμα, την απόφαση της Πανελλαδικής Σύσκεψης για «ενιαίο μητρώο μελών και κάρτα μέλους ΣΥΡΙΖΑ». Η Ανανεωτική Πτέρυγα, ανακοινώνει ότι δεν θα πάρει κάρτες μέλους, δεν θα συμμετάσχει στις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδα ? εκτός βέβαια της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Υπήρξε καμία πολιτική απάντηση, σχόλιο έστω, της πλειοψηφίας; Καμία σύντροφοι. Απεναντίας, έχουμε εκ μέρους της Α.Π συνεχή αμφισβήτηση της παρουσίας του ΣΥΝ στο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει καμιά αντίδραση της ηγεσίας; Όχι. Για να μην αναφέρω και άλλα παραδείγματα στο παρελθόν( ΠΟΣΔΕΠ κλπ). Στο δια ταύτα, θεωρώ ότι η Α.Π έχει στρατηγικό σχέδιο για το που θέλει να πάει ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ και στη βάση αυτού του σχεδίου βαδίζει με απόλυτη συνέπεια. Χωράει η Αριστερή πλειοψηφία σε αυτό το σχέδιο; Πρέπει να το πει ανοιχτά και ξεκάθαρα, χωρίς ναι μεν αλλά. Εάν όχι, πρέπει επιτέλους η Αριστερή Πλειοψηφία και ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσουν αντίστοιχο σχέδιο. Με βάση την αρχή της πλειοψηφίας στο κόμμα ? και όχι σώνει και καλά με ομοφωνίες και στρογγυλοποιήσεις που δημιουργούν θολούρες και ασάφειες στο πολιτικό μας λόγο – να προχωρήσει στην υλοποίηση των αποφάσεων τόσο του κόμματος όσο και του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν ξέρω εάν αυτά «αφορούν ή όχι την κοινωνία» γενικώς, Aφορούν, όμως, την πλειοψηφία της κομματικής βάσης και του κόσμου που μας έδωσε 4,6% στις τελευταίες εκλογές. Αυτός ο κόσμος περιμένει από την ηγεσία τόλμη και αποφασιστικότητα και όχι να κρύβει κάτω από το χαλί τα προβλήματα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει η Αριστερή Πλειοψηφία να πολιτικοποιήσει τη συζήτηση στο κόμμα και να ξεκαθαρίσει τη θέση της απέναντι στο πολιτικό σχέδιο της μειοψηφίας. Εάν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πάμε σε Συνέδριο, τότε να πάμε σε Συνέδριο για αποφάσεις που θα δεσμεύουν πλειοψηφία και μειοψηφία. Εάν απαιτεί πολιτική σύγκρουση, να την κάνουμε με τους δικούς μας όρους, και να κριθούμε από την κομματική βάση.
Εάν σε τελική ανάλυση τα πράγματα οδηγήσουν σε διάσπαση, πρώτον αυτό θα γίνει με ευθύνη της Α.Π η οποία συνεχώς απειλεί και εκβιάζει με αποχώρηση από το Κόμμα και δεύτερον θα υπάρχει χρόνος ανασυγκρότησης καθώς δεν βρισκόμαστε πια σε προεκλογική περίοδο αλλά στην αρχή ακόμα της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Εγώ έτσι νομίζω ότι πρέπει να λύνονται τα προβλήματα μέσα στην Αριστερά και όχι με συνεννοήσεις κορυφής κάτω από το τραπέζι, έξω από τις κοινωνικές διεργασίες και ερήμην της κομματικής βάσης. Η ενότητα που επικαλούνται στην ηγεσία (Λαφαζάνης κά) δεν είναι αυτοσκοπός. Η ενότητα στην αριστερά πρέπει να υπηρετεί ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο. Εάν γίνεται αυτοσκοπός, προκαλεί μια ιδιότυπη, άλλου τύπου διάσπαση, μεταξύ βάσης και ηγεσίας, μέσω της αποστράτευσης συντρόφων που πίστεψαν στην αριστερή στροφή του κόμματος με την εκλογή του Α. Αλαβάνου και μετέπειτα του Α. Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΝ.
