Η περίοδος της εφηβείας και η μετατροπή του ανθρώπινου σώματος από παιδικό σε ενήλικο, προκαλεί συχνά έντονα συναισθήματα και σύγχυση στους/ις έφηβους/ες. Έχουν γραφτεί αμέτρητα άρθρα και βιβλία που έχουν στόχο να εξηγήσουν στους/ις έφηβους/ες αυτές τις αλλαγές και να τους/ις βοηθήσουν να γνωρίσουν το σώμα τους και το σώμα του άλλου φύλου.
Ένα από αυτά τα βιβλία, που κυκλοφορεί στη Βρετανία τα τελευταία τέσσερα χρόνια και απευθύνεται σε αγόρια, περιγράφει το γυναικείο στήθος ως εξής:
«Τα κορίτσια έχουν στήθη για δύο λόγους. Ο ένας είναι για να φτιάχνουν γάλα για τα μωρά. Ο άλλος είναι για να κάνουν τα κορίτσια να φαίνονται μεγαλύτερα και ελκυστικά».
Οι αντιδράσεις ήταν πολλές, αφού στην ουσία αυτό που γράφει το βιβλίο, είναι ότι το γυναικείο σώμα είναι φτιαγμένο για να ελκύει και να ικανοποιεί το αντρικό, διδάσκει δηλαδή τα έφηβα αγόρια ότι τα κορίτσια είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να ικανοποιούν τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες. Μέσα από μία και μόνο πρόταση, αναπαράγει το σεξιστικό στερεότυπο των ρόλων των δύο φύλων, με τη γυναίκα να ετεροκαθορίζεται βάσει των επιθυμιών του άντρα.
Πόση αξία έχει όμως μία πρόταση σε ένα εφηβικό βιβλίο; Μήπως όσοι/ες ασχολήθηκαν (κάνοντας το βιβλίο να πιάσει πάτο στις κριτικές στο Amazon) κάνουν την τρίχα τριχιά και υπερβάλλουν;
Αντικειμενοποίηση
Η αντικειμενοποίηση των γυναικών, είτε προς τέρψη των αντρών, είτε ως εμπόρευμα που φέρνει κέρδος, είναι τόσο διαδεδομένη, που πολλές φορές, προτάσεις και αντιλήψεις όπως η παραπάνω, περνάνε μπροστά από τα μάτια μας χωρίς καν να τις αντιλαμβανόμαστε. Το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό. Ότι όσο η ανοχή μας μεγαλώνει, όσο τα μάτια μας συνηθίζουν το σεξισμό, τόσο θα επιτρέπουμε να αναπαράγονται τέτοιου είδους αντιλήψεις και θα συναντάμε ειδήσεις σαν την παρακάτω:
«Όλη η πόλη ψάχνει για ΣΤΗΘΗ»
Αυτό έγραφε η αφίσα ενός κινέζικου εστιατόριου που για έναν ολόκληρο μήνα (το περασμένο Αύγουστο) προσέφερε για διαφημιστικούς λόγους έκπτωση στις γυναίκες, με βάση το μέγεθος του στήθους τους. Έτσι, οι γυναίκες με μεγάλα νούμερα σουτιέν εξασφάλισαν έκπτωση έως και 65%, ενώ αυτές με μικρότερα αρκέστηκαν σε ένα ταπεινό 5%. Και τα γυναικεία σώματα μετατράπηκαν σε αντικείμενα που αξιολογήθηκαν βάσει μεγέθους και κοστολογήθηκαν. Και το εστιατόριο διαφημίστηκε. Και μετά ήρθε ο Σεπτέμβρης και όλα ξανάγιναν όπως πριν.
Ή μήπως όχι;
Η ρίζα του προβλήματος δεν είναι ούτε η μία πρόταση σε ένα εφηβικό βιβλίο, ούτε ο αισχρός τρόπος που επέλεξε να διαφημιστεί ένα εστιατόριο στη μακρινή Κίνα, αλλά τα αποτελέσματα των αντιλήψεων που επικρατούν για τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Από τα σχόλια που θα ακούσει μία γυναίκα για το κορμί της προχωρώντας στο δρόμο, από τα χέρια που θα νιώσει πάνω της σε ένα μέσο μεταφοράς, μέχρι τις διαφημίσεις που προσπαθούν να πουλήσουν από αυτοκίνητα μέχρι σουβλάκια, πλασάροντας τα δίπλα σε ημίγυμνα μοντέλα, το γυναικείο σώμα μετατρέπεται σε αντικείμενο, το οποίο όλοι έχουν δικαίωμα να κρίνουν, να αγγίξουν, να εκμεταλλευτούν για κέρδος.
Το γεγονός ότι αυτή η νοοτροπία παρουσιάζεται σε ένα βιβλίο για εφήβους, ή το γεγονός ότι μία επιχείρηση κρίνει τα γυναικεία σώματα σαν να ήταν κομμάτια κρέας, αποδεικνύει το πόσο βαθιά ριζωμένος είναι ο σεξισμός στην κοινωνία. Την ίδια ώρα, μας θυμίζει την ανάγκη, στους καθημερινούς μας αγώνες να συμπεριλαμβάνουμε και τον αγώνα ενάντια στις σεξιστικές αντιλήψεις, την υποτίμηση των γυναικών και την αντιμετώπισή τους σαν σεξουαλικά ή εμπορικά αντικείμενα.
