Τις τελευταίες ώρες κάνει τον γύρο του διαδικτύου ένα βίντεο της Αφροδίτης Λατινοπούλου, υποψήφιας βουλεύτριας της ΝΔ σε σχέση με τα πρότυπα ομορφιάς και το «θράσος» μερικών γυναικών να αναδεικνύουν τα αξύριστα σώματά τους, τις ραγάδες, την κυτταρίτιδα τους και ό,τι άλλο μπορεί να θεωρηθεί «ατέλεια», «άσχημο» ή σύμφωνα με την ίδια τη Λατινοπούλου «μη φυσιολογικό»(!).
Με αφορμή αυτό το βίντεο, δημοσιεύουμε σχόλιο της σ. Μαρίας Καπαράκη.
«Γυναίκες, σας περιγράφουμε όπως μας αρέσει κι εξοργιζόμαστε που δεν χωράτε στις περιγραφές μας» (Τίτος Πατρίκιος)
~
Αν είσαι γυναίκα και δεν ασχολείσαι- με τον τρόπο που μας επιβάλλεται- με την εμφάνιση σου, είσαι αντιαισθητική και καταστρέφεις την κοσμοθεωρία της κυρίας Λατινοπούλου. Αν ασχολείσαι με την εμφάνισή σου είσαι τσόκαρο, νάρκισσος και σίγουρα χαζή και αδιάφορη. Αν έχεις πολλά κιλά πρέπει να απολογηθείς που δεν τα χάνεις. Αν τα χάνεις πρέπει να απολογηθείς που ασχολείσαι πολύ με το βάρος σου. Αν δεν βάφεσαι, δεν βλέπεσαι. Αν βάφεσαι πάλι δε βλέπεσαι γιατί μόλις βγάλεις το μακιγιάζ «δε θα σε αναγνωρίζουμε» (γνωστό «αστειάκι» που κυκλοφορεί ευρέως). Αν φοράς σταράκια όλη μέρα πρέπει να απολογείσαι. Αν φοράς γόβες όλη μέρα πάλι πρέπει να απολογείσαι. Αν φοράς σαλβάρια πρέπει να απολογείσαι, αν φοράς λουλουδάτα φορέματα το ίδιο. Αν βάφεις τα νύχια σου, βάφεις τα μαλλιά σου, πας κομμωτήριο, φοράς κυριλέ ρούχα, πρέπει να νιώθεις τύψεις γιατί προφανώς είσαι ρηχή. Αν δεν κάνεις τίποτα απ’ όλα τα παραπάνω πάλι πρέπει να νιώθεις τύψεις γιατί προφανώς είσαι αποκρουστική.
Γενικά μιλώντας ό,τι κι αν φοράς, ό,τι και αν κάνεις πρέπει να απολογείσαι και να νιώθεις τύψεις. Γιατί αλίμονο αν αισθανθείς ελεύθερη και με αυτοπεποίθηση.
Η καταπίεση που νοιώθουμε οι γυναίκες για την εμφάνισή μας από παιδιά είναι κάτι που δύσκολα περιγράφεται σε κάποιον που δεν το έχει βιώσει (και οι άντρες καλούνται να ανταποκριθούν σε κάποια αισθητικά πρότυπα, αλλά σε καμία περίπτωση στον ίδιο βαθμό, ούτε από τόσο μικρές ηλικίες). Κι είναι ένα συναίσθημα που όσο και αν προσπαθούμε να το αποτινάξουμε από πάνω μας, δυστυχώς πάντα μας ακολουθεί. Είναι μια καταπίεση που δεν είναι πάντα ορατή, αλλά υποβόσκει καθημερινά και αθόρυβα κάτω από κάθε μας επιλογή. Και δεν προέρχεται αυστηρά μόνο από τους άντρες- αν και αυτοί την αναπαράγουν σίγουρα πιο πολύ- αλλά από ένα σύστημα ολόκληρο. Τρανή απόδειξη γι’ αυτό οι γυναίκες που κριτικάρουν άλλες γυναίκες για τις επιλογές τους. Μια παγίδα στην οποία έχουμε πέσει όλες μας κατά καιρούς λιγότερο ή περισσότερο, πράγμα που δείχνει πόσο καλά καμουφλαρισμένη και ριζωμένη είναι αυτή η νοοτροπία στην κοινωνία.
Ζούμε σε ένα καθεστώς που μισεί τους ελεύθερους ανθρώπους και λατρεύει τα καλούπια. Εμείς πάλι αγαπάμε τους ελεύθερους ανθρώπους και απεχθανόμαστε τα καλούπια. Εμάς μας αρέσουν οι άνθρωποι που κοιτούν την διπλανή τους και το διπλανό τους με αγάπη και αλληλεγγύη, όχι με μίσος και κακία. Μας αρέσουν οι άνθρωποι που αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους, που δίνουν μάχη ενάντια στα κόμπλεξ τους, οι άνθρωποι οι γελαστοί, οι ανοιχτοί, οι ενδιαφέροντες, οι άνθρωποι που αντιστέκονται σε όποιον τους κουνάει το δάχτυλο επιδεικτικά, οι άνθρωποι που ξηλώνουν τις σάπιες νοοτροπίες, οι άνθρωποι που ανατρέπουν όλους τους κανόνες που τους προκαλούν δυσφορία.
Αυτοί είναι οι όμορφοι άνθρωποι που θέλουμε στο πλευρό μας. Αυτή είναι η ομορφιά που θα αλλάξει τον κόσμο.
