Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια του εορτασμού από τα 44 χρόνια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, βγάζουν για άλλη μια φορά κάποια απαραίτητα συμπεράσματα για τον ρόλο μιας μερίδας αυτοαποκαλούμενων «αντιεξουσιαστών». Η «κατάληψη» του Πολυτεχνείου για να αποτραπεί ο εορτασμός αλλά και ο τραυματισμός της δικηγόρου Νατάσας Τσουκαλά με ναυτική φωτοβολίδα αποτελούν κινήσεις που στρέφονται ευθέως ενάντια στο κίνημα και ως τέτοιες πρέπει να εκληφθούν.
***
Το βράδυ της 14ης Νοέμβρη, μια μικρή ομάδα «αντιεξουσιαστών» καταλαμβάνει τον χώρο του Πολυτεχνείου, αποκλείοντας τις οργανωμένες δυνάμεις της Aριστεράς. Συγκεκριμένα, μέσα στην ανακοίνωσή τους έγραφαν ότι:
«… [το Πολυτεχνείο] παραμένει ανοιχτό για εκδηλώσεις, αλλά απελευθερωμένο από τους κομματικούς και θεσμικούς καπηλευτές…»
Αυτό που βλέπουμε είναι ότι η συγκεκριμένη ομάδα έχει αναλάβει τον ρόλο του «πορτιέρη» του κινήματος, κρίνοντας για το ποιος είναι κατάλληλος να μπει στο χώρο και να πραγματοποιήσει εκδηλώσεις, πατώντας πάνω σε μια λογική ιδιοκτησίας, ενώ ταυτόχρονα βάζει στο στόχαστρό της το κίνημα και τις οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς.
Και πραγματικά προκαλεί μεγάλο «ενδιαφέρον» το γεγονός πως οι ίδιοι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι είναι ενάντια στο «καπέλωμα» και προτάσσουν διαρκώς την «άμεση δημοκρατία», λειτουργούν με τον πιο αντιδημοκρατικό τρόπο γράφοντας στα παλιά τους παπούτσια τις δημοκρατικές διαδικασίες και τις δημοκρατικές κατακτήσεις του κινήματος.
***
Μετά το τέλος της πορείας του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, είδαμε να εκτυλίσσεται στη περιοχή των Εξαρχείων το γνωστό έργο: κυνηγητό – μολότοφ – δακρυγόνα – πέτρες.
Μόνο που αυτή τη φορά είχαμε τον βαρύτατο τραυματισμό της δικηγόρου – εγκληματολόγου Νατάσας Τσουκαλά, που βρέθηκε δίπλα στους φωτορεπόρτερ, στον χώρο τον επεισοδίων.
Η ευθεία βολή της φωτοβολίδας, από κάποιον «αντιεξουσιαστή», καρφώθηκε στο γόνατό της, με αποτέλεσμα να νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση στον Ευαγγελισμό.
Η Νατάσα Τσουκαλά είναι ένας άνθρωπος που δίνει τη μάχη ενάντια στο φασισμό, στην κρατική καταστολή κτλ. Στη θέση της θα μπορούσε να είχε βρεθεί οποιοσδήποτε από εμάς. Η ευθεία βολή φωτοβολίδας αποτελεί μια εγκληματική ενέργεια που θα μπορούσε να της είχε κοστίσει τη ζωή! Τι σχέση έχει αυτή η πράξη και οι ομάδες «αντιεξουσιαστών» που δρουν κατ’ αυτό το τρόπο με το κίνημα, το οποίο καμώνονται πως αντιπροσωπεύουν; Καμία! Πρόκειται για ομάδες που ανήκουν στο περιθώριο και μόνο σ’ αυτό. Πάνω σ’ αυτό οι οργανώσεις και συλλογικότητες που έχουν σχέση με το μαζικό κίνημα και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να έχουν μια ξεκάθαρη θέση.
Οι θέσεις του «Ξ» απέναντι στα μπάχαλα είναι γνωστές. Εδώ και χρόνια πολλά, από την πρώτη στιγμή που αυτά τα φαινόμενα άρχισαν να παίρνουν διαστάσεις, πηγαίνοντας πολύ συχνά ενάντια στο ρεύμα, εξηγούμε πως αυτές οι πρακτικές της τυφλής βίας και της φετιχοποίησής της, είναι «ξένες» προς το μαζικό κίνημα (εργατικό, αντιφασιστικό, φοιτητικό, κλπ).
Όλα αυτά τα «κατορθώματα» των «αντιεξουσιαστών» το μόνο που καταφέρνουν είναι να ρίχνουν νερό στο μύλο της άρχουσας τάξης και των δυνάμεων καταστολής.
Στην περίπτωση του Πολυτεχνείου δίνουν πάτημα σ’ αυτούς που αναζητούν την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου –μια δημοκρατική κατάκτηση του φοιτητικού και εργατικού κινήματος που υπάρχει ακριβώς για να διασφαλίζει την κάθε άποψη εντός των πανεπιστημίων.
Πιο γενικά, το φαινόμενο των «μπάχαλων» επιτρέπει στο κράτος να ενισχύει τους μηχανισμούς καταστολής, οι οποίοι περιμένουν, με την πρώτη ευκαιρία, να επιτεθούν και να διαλύσουν διαδηλώσεις και κινήματα.
Η περιφρούρηση και οι οργανωμένες ομάδες αυτοάμυνας των διαδηλώσεων από τις δυνάμεις της Αριστεράς, των εργατικών και φοιτητικών σωματείων και του αντιεξουσιαστικού χώρου με στόχο της υπεράσπιση του κινήματος είναι επιτακτική. Για να περιφρουρείται από τις δυνάμεις καταστολής. Για να απωθεί αποτελεσματικά μια φασιστική επίθεση. Και τέλος για να αποκρούσει και να απομονώσει τους «μπάχαλους» που δρουν στο όνομα κάποιας «επανάστασης», αλλά που τελικά λειτουργούν εναντίον της.
