Εκτός νόμου τέθηκε στη Γερμανία η νεοναζιστική οργάνωση Combat 18 μετά από απόφαση του υπουργού εσωτερικών Χορστς Ζεεχόφερ.
Η απαγόρευση πραγματοποιείται στον απόηχο της δολοφονίας του τοπικού στελέχους του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, Βάλτερ Λίμπκε, από το νεοναζί Στέφαν Ερνστς τον περασμένο Ιούνιο. Ο Λίμπκε είχε μπει στο στόχαστρο των νεοναζί λόγω της θέσης του υπέρ των δικαιωμάτων των προσφύγων και των ανοιχτών συνόρων. Ο δολοφόνος Ερνστς, είχε όπως αποκαλύφθηκε διασυνδέσεις με φασιστικές οργανώσεις όπως το NPD, το NSU και η Combat 18.
Ποια είναι η Combat 18
Η Combat 18 είναι μια νεοναζιστική οργάνωση που εξυμνεί τον Χίτλερ και τον εθνικοσοσιαλισμό. Ο αριθμός 18 συμβολίζει τα γράμματα του γερμανικού αλφαβήτου που αντιπροσωπεύουν τα αρχικά του Αδόλφου Χίτλερ. Σχηματίστηκε το 1992 στο Ηνωμένο Βασίλειο από πρώην μέλη του Βρετανικού Εθνικού Κόμματος (BNP) και στη συνέχεια δημιουργήθηκαν αντίστοιχες ομάδες σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Παρακλάδι αυτής της οργάνωσης είναι και η Combat 18 Hellas, μέλη της οποίας συνελήφθησαν από την Αντιτρομοκρατική τον Μάρτη του 2018 και στη συνέχεια αποκαλύφθηκαν οι σχέσεις που διατηρούσε η οργάνωση με τη Χρυσή Αυγή, αλλά και η «πλούσια» εγκληματική της δράση, καθώς σύμφωνα με τη δικογραφία εμπλέκεται σε πάνω από 20 επιθέσεις την περίοδο 2015-2018.
Οι επιθέσεις κατά μεταναστών και αριστερών είναι στο DNA της Combat 18 σε όλες τις χώρες που έχει σταθερή παρουσία και δράση. Ενδεικτικά κάποιες επιθέσεις:
- Στις 4 Φεβρουαρίου 2010, δύο μέλη της Combat 18 στην Αυστραλία συνελήφθησαν για πυροβολισμούς σε τζαμί στο Περθ.
- Τον Μάιο του 2001 στο Όλντχαμ της Αγγλίας, πραγματοποίησε επιθέσεις σε καταστήματα Ασιατών.
- Στις 19 Απριλίου 2009 στην Τσεχία, 4 μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης έριξαν μολότοφ στο σπίτι μιας οικογένειας Ρομά στο Vitkov. Από την επίθεση τρία άτομα τραυματίστηκαν, ανάμεσά τους κι ένα παιδί 2 χρονών που υπέστη σοβαρά εγκαύματα.
- Τον Ιανουάριο του 1997 στη Δανία, τρία μέλη της Combat 18 συνελήφθησαν και κρίθηκαν ένοχοι για επιστολές-βόμβες που προορίζονταν για την Βρετανίδα κολυμβήτρια Sharron Davies.
Η περιπτώσεις του NSU και NPD
Αναμφίβολα η απαγόρευση μιας νεοναζιστική οργάνωσης αποτελεί ένα θετικό βήμα. Την ίδια ώρα όμως φαίνεται ότι η γερμανική αστική τάξη δεν είναι διατεθειμένη να πάει σε μια μετωπική σύγκρουση με το φασισμό και αυτό είναι εμφανές στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τις νεοναζιστικές οργανώσεις NSU και NPD.
Τον Ιούλη του 2018 τελείωσε η δίκη των μελών της νεοναζιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης NSU (Εθνικοσοσιαλιστική Μυστική Οργάνωση) που ήταν υπεύθυνη για τη δολοφονία 9 μεταναστών και μιας αστυνομικού, δυο εκρήξεων το 2001 και το 2004 στην Κολωνία με 22 τραυματίες, και 14 ληστειών σε τράπεζες. Βασική κατηγορούμενη ήταν το ηγετικό στέλεχος Μπεάτε Ζέπε (τα άλλα δυο ηγετικά στελέχη Μούντλος και Μπένχαρντ αυτοκτόνησαν το 2011) η οποία καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Άλλα τέσσερα μέλη της οργάνωσης παραπέμφθηκαν σε δίκη με ελαφρύτερες κατηγορίες.
Την ίδια ώρα όμως, το δικαστήριο παρά τις αποδείξεις που είχε στα χέρια του για την εγκληματική δράση αλλά και τη νεοναζιστική ιδεολογία του NSU, όχι μόνο δεν το έθεσε εκτός νόμου, αλλά έκλεισε την υπόθεση χωρίς να προχωρήσει στη διαλεύκανση της δράσης όλου του δικτύου και όσων συμμετείχαν στις δολοφονίες και τις ληστείες.
Στην περίπτωση του NPD, το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας μπλόκαρε για δεύτερη φορά την προσπάθεια να απαγορευτεί το νεοναζιστικό κόμμα επειδή σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου δε θα μπορούσε να ασκήσει εξουσία!
Μόνο το αντιφασιστικό κίνημα μπορεί να τσακίσει τους νεοναζί
Το να διεκδικούμε να τεθούν εκτός νόμου οι νεοναζιστικές οργανώσεις είναι ένα σημαντικό αίτημα, καθώς αυτό θα αποδυναμώσει τους νεοναζί οργανωτικά και ταυτόχρονα θα παίξει σημαντικό ρόλο στην απονομιμοποίηση νεοναζιστικών οργανώσεων στα μάτια της κοινωνίας.
Την ίδια ώρα όμως πρέπει να έχουμε την κατανόηση ότι αυτό από μόνο του ούτε είναι αρκετό, ούτε θα σημάνει αυτόματα και την εξαφάνιση των νεοναζί. Δε μπορούμε να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στη νομική απαγόρευση της λειτουργίας αυτών των οργανώσεων, όπως επίσης δεν μπορούμε να έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη. Το παράδειγμα από τη δίκη της Χρυσής Αυγής είναι χαρακτηριστικό, καθώς η πρόταση της εισαγγελέως Οικονόμου βγάζει «λάδι» ολόκληρη την εγκληματική συμμορία του Μιχαλολιάκου, εκτός από το δολοφόνο Ρουπακιά.
Αυτό που θα παίξε καθοριστικό ρόλο ώστε να μπουν στο περιθώριο οι νεοναζί, είναι η δράση του μαζικού εργατικού και αντιφασιστικού κινήματος που ταυτόχρονα θα δίνει τη μάχη ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία και τη λιτότητα που στρώνουν το έδαφος στο φασισμό και το ρατσισμό.
