Του Τάκη Γιαννόπουλου
Το κίνημα των εργαζομένων και της νεολαίας στη Γαλλία δείχνει για μια ακόμα φορά το δρόμο. Στις 7/3 -ένα σχεδόν μήνα μετά την πρώτη μεγάλη διαδήλωση στις 8/2-500.000 εργαζόμενοι, φοιτητές και μαθητές σε 160 πορείες σε όλη τη Γαλλία είπαν όχι στο νέο νομοσχέδιο για την απασχόληση των νέων που κατέβασε η κυβέρνηση Βιλπέν. Το νομοσχέδιο προβλέπει ανάμεσα στα άλλα την καθιέρωση της Σύμβασης για την Πρώτη Πρόληψη (CPE) που επιτρέπει στις εταιρείες να προσλαμβάνουν νέους κάτω των 26 ετών «δοκιμαστικά» για 2 χρόνια και μετά άμα δεν τους θέλουν να τους απολύουν. Αυτό το μέτρο πρακτικά οδηγεί σε δουλειά χωρίς δικαιώματα για 2 χρόνια και διευκόλυνση των απολύσεων χωρίς περιορισμούς και αποζημιώσεις.
«Σύμβαση σκλάβων» τα αποκαλούσαν στα πλακάτ τους οι διαδηλωτές.
Στην 2η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη της ΕΕ η ανεργία μαστίζει το 23% των νέων κάτω από τα 26 χρόνια και αυτό ενθάρρυνε τους εργοδότες για να ζητήσουν από τη νεολαία να δουλεύει σχεδόν τζάμπα, να μην αντιμιλά και όταν απολυθεί να πει και ευχαριστώ.
Το νομοσχέδιο προβλέπει ακόμα και μέτρα όπως είσοδο σε σχολές επαγγελματικής ειδίκευσης από τα 14, εθελοντική κοινωνική εργασία κ.α.
Βέβαια η πατέντα δεν είναι μόνο γαλλική. Και στην Ελλάδα οι εργοδότες και οι πολιτικοί που τους υπηρετούν δεν σκέφτονται διαφορετικά. Η ιδέα του «απασχολήσιμου» έχει ριχτεί από τον «σοσιαλιστή» Σημίτη το 1997 και πολλές επιχειρήσεις «δοκιμάζουν» νέους εργαζόμενους πριν τους απολύσουν μετά από λίγους μήνες. Με το πρόσφατο νομοσχέδιο για τα Επαγγελματικά Λύκεια η κυβέρνηση ουσιαστικά σπρώχνει ένα μεγάλο κομμάτι μαθητών από τα 14-15 χρόνια στην στείρα κατάρτιση μακριά από κάθε ουσιαστική μόρφωση.
Και βέβαια όλα αυτά παρέχονται πασπαλισμένα με μπόλικες συζητήσεις για την ανεργία των νέων στην Βουλή, όπως η πρόσφατη τον Φλεβάρη, που τίποτα καινούργιο δεν πρόσφερε πέρα από κροκοδείλια δάκρυα και υποκρισία των 2 μεγάλων κομμάτων που ευθύνονται για το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι πρώτη στην ΕΕ στην ανεργία των νέων ως 29 ετών.
Ο κοινός αγώνας εργαζομένων και νεολαίας είναι μονόδρομος στην πάλη ενάντια στην ανεργία. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Γαλλία είναι ανάγκη να γίνει και στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη. Στην πανευρωπαϊκή επίθεση του κεφαλαίου να απαντήσουμε με την πανευρωπαϊκή αντίσταση και συντονισμό των αγώνων μας.
