Ανακοίνωση της οργάνωσης «Επαναστατική Αριστερά» στη Γαλλία (αδελφή οργάνωση του «Ξ») την επόμενη μέρα των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι (το βράδυ της 13ης Νοέμβρη)
Για άλλη μια φορά, απερίγραπτη βία χτυπάει το Παρίσι. Πάνω από 120 νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες σε μέρη όπου οι εργαζόμενοι και η νεολαία της πόλης συχνάζουν τα Σαββατοκύριακα (το Στάδιο της Γαλλίας, η μουσική σκηνή Μπατακλάν, όπως και μια σειρά μπαρ στα Δημοτικά Διαμερίσματα 10 και 11).
Για άλλη μια φορά, οι βάρβαροι δολοφόνοι σχεδίασαν μια τυφλή, μαζική δολοφονική επίθεση ενάντια σε αθώους, στα εργατικά προάστια του Παρισιού με θύματα τα πολυποίκιλα στρώματα του πληθυσμού τους.
Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει τυφλές επιθέσεις σαν αυτές που συνέβησαν την Παρασκευή στο Παρίσι, τη Βαγδάτη και τη Νιγηρία, όπως και τις επιθέσεις σε αγορά της Βηρυτού στις 12 Νοέμβρη, στην Άγκυρα στις 10 Οκτώβρη, στην Τυνησία κ.α.
Σήμερα θρηνούμε για όλα τα αδέρφια μας, τους εργαζόμενους, τους νέους, τους άνεργους, τις μονογονεϊκές οικογένειες, τους συνταξιούχους, ανεξάρτητα από την καταγωγή ή την κουλτούρα.
Καταδικάζουμε όλες αυτές τις επιθέσεις και την τυφλή δειλία που βρίσκεται πίσω τους. Η εν ψυχρώ εκτέλεση ανυπεράσπιστων ανθρώπων αποκαλύπτει την ακροδεξιά ιδεολογία των δραστών, ανεξάρτητα από τα διάφορα θρησκευτικά, ή άλλου είδους περιτυλίγματα.
Ανίκανοι να κερδίσουν υποστήριξη ανάμεσα σε οποιοδήποτε στρώμα της κοινωνίας, όπως βέβαια και ανάμεσα στους ίδιους τους Μουσουλμάνους, οι τρομοκράτες του ISIS που ανέλαβαν την ευθύνη για τις επιθέσεις, χρησιμοποιούν μεθόδους πανομοιότυπες με αυτές των φασιστικών οργανώσεων, των δικτατοριών και των στρατών κατοχής.
Ο τρόμος είναι ένα πολιτικό όπλο που χρησιμοποιείται προκειμένου να αποτρέψει την ενότητα των εργαζομένων, καθηλώνοντάς τους, εμποτίζοντάς τους το ρατσισμό.
Απαντάμε: Δεν θα μας τρομοκρατήσουν, δε θα μας διχάσουν!
Απέναντι στο ρατσισμό και τη βαρβαρότητα: ενότητα των εργαζομένων και της νεολαίας
Το ISIS βασίζει τη δράση του στον τρόμο, γεγονός που αποκαλύπτει την πραγματική του φύση: μια συμμορία πλιατσικολόγων και λαθρεμπόρων, προϊόν του χάους στο οποίο έσυραν το Ιράκ οι καταστροφικοί πόλεμοι των «δυτικών» κυβερνήσεων. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί στην ουσία αντιγράφουν τους τυφλούς βομβαρδισμούς στη Συρία και το Ιράκ, στα πλαίσια του υποτιθέμενου «πολέμου ενάντια στον τρόμο».
Χτυπώντας τυφλά τις εργατικές γειτονιές του Παρισιού, το ISIS παίζει έναν καθαρά αντιδραστικό ρόλο, αφού κατά κύριο λόγο αυτοί που θα πληρώσουν το τίμημα του ανανεωμένου κύματος ισλαμοφοβίας και ρατσισμού είναι οι Μουσουλμάνοι.
Και βέβαια οι επιθέσεις θα αξιοποιηθούν πλήρως από την άρχουσα τάξη, προκειμένου να δικαιολογήσουν την καταπίεση και τον περιορισμό των δικαιωμάτων συνολικά των εργαζομένων και της νεολαίας, ξεκινώντας από την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» η οποία βρίσκεται σε ισχύ στη χώρα και προβλέπει ακόμη και την απαγόρευση εργατικών κινητοποιήσεων.
Αυτός ο πόλεμος δεν είναι δικός μας
Τα πολιτικά κόμματα, από το «Εθνικό Μέτωπο» μέχρι το «Σοσιαλιστικό Κόμμα» έχουν κοινή στάση απέναντι σε αυτό τον «πόλεμο». Έναν πόλεμο που οι ίδιοι ξεκίνησαν και του οποίου το τίμημα πληρώνουν σήμερα οι λαοί.
Η γαλλική κυβέρνηση συνεχίζει να στηρίζει το καθεστώς του Ερντογάν στην Τουρκία. Του ίδιου Ερντογάν, που εδώ και χρόνια ενισχύει το ISIS, επιτρέποντας στους τρομοκράτες να μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι από τα σύνορα της χώρας, την ίδια ώρα που τα κρατά ερμητικά κλειστά για τους κατοίκους του Κομπάνι, της κουρδικής πόλης στη βόρεια Συρία που αντιστάθηκε και νίκησε το ISIS τον περασμένο Γενάρη. Του ίδιου Ερντογάν που βομβαρδίζει πόλεις στο τουρκικό Κουρδιστάν, παρά το γεγονός ότι ήταν οι Κούρδοι αυτοί που απελευθέρωσαν την ιρακινή πόλη Σινχάρ από την κατοχή των Τζιχαντιστών.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συντηρούν και πουλάνε όπλα στα καθεστώτα του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας, την ίδια ώρα που αυτά υποστηρίζουν το ISIS και οργανώνουν μαζικές δολοφονίες στην Υεμένη.
Όχι στην πολιτική και τη θρησκευτική ακροδεξιά
Η κυβέρνηση Ολάντ, με την υποστήριξη του «Εθνικού Μετώπου» και των «Ρεπουμπλικάνων» προσπαθεί να αποτρέψει κάθε μαζική έκφραση αλληλεγγύης. Η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» θα έχει σαν συνέπεια την απαγόρευση κάθε συγκέντρωσης αλληλεγγύης σαν αυτές που έγιναν το Γενάρη μετά την επίθεση στην εφημερίδα Charlie Hebdo.
Αντίστοιχα, μια σειρά εργατικές κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, όπως οι απεργίες στα νοσοκομεία του Παρισιού και στην Air France θα κριθούν παράνομες και θα απαγορευτούν.
Η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» προβλέπει την απαγόρευση όλων των δημόσιων συναντήσεων που είναι πιθανό να προκαλέσουν ή να οδηγήσουν σε «διατάραξη της τάξης» και δίνει το δικαίωμα στις αρχές «να πάρουν κάθε απαραίτητο μέτρο προκειμένου να διασφαλίσουν τον έλεγχο του τύπου και όλων των εκδόσεων».
Δεν πρέπει να αποδεχτούμε αυτούς τους περιορισμούς στα δικαιώματα και τις δραστηριότητες μας, αφού στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να αποτελέσουν με κανένα τρόπο εμπόδιο για τους τρομοκράτες, ενώ οι μόνοι που θα επωφεληθούν είναι τα αφεντικά των μεγάλων επιχειρήσεων και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι.
Οι οργανώσεις του εργατικού κινήματος, συνδικαλιστικές και πολιτικές, τα εργατικά σωματεία καθώς και τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς, πρέπει να δηλώσουν ενωμένα την εναντίωση τους στα μέτρα της κυβέρνησης και ταυτόχρονα στον πόλεμο και τις δολοφονικές πολιτικές της γαλλικής άρχουσας τάξης και των άλλων μεγάλων καπιταλιστικών χωρών.
Οι πολιτικές που εφαρμόζονται στη Μέση Ανατολή και την Αφρική το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι να προκαλέσουν μεγαλύτερο χάος.
Η φτώχεια στην οποία έχουν ριχτεί μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, είναι λογικό να οδηγεί σε απελπισία και σύγχυση – κι αυτό είναι πολύ βοηθητικό για όσους προσπαθούν να μας διχάσουν.
Οι συνέπειες θα είναι τρομακτικές για τους απλούς εργαζόμενους, οι οποίοι θα πληρώσουν το κόστος αυτών των πολιτικών, την ώρα που αυτοί που τις εφαρμόζουν αξιοποιούν την κατάσταση προκειμένου να δικαιολογήσουν τους πολέμους τους.
Την ίδια ώρα, σε αυτές τις χώρες οι τρομοκρατικές οργανώσεις, που βασίζουν την ύπαρξη τους στις λεηλασίες και το λαθρεμπόριο, χρησιμοποιούν τη γενικευμένη απόγνωση για να δημιουργήσουν νέους καμικάζι, ενώ οι ηγέτες τους ζουν σε παλάτια!
Νέοι πόλεμοι θα οδηγήσουν μόνο σε νέες τρομοκρατικές επιθέσεις!
Πόσο ακόμη θα πληρώνουμε το τίμημα της ύπαρξης ενός συστήματος που διεξάγει στρατιωτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς πολέμους ενάντια στην πλειοψηφία του πληθυσμού του πλανήτη για να εξασφαλίσει τα κέρδη μιας μικρής μειοψηφίας που ζει στην άνεση και την ασφάλεια;
Αυτό που η άρχουσα τάξη επιδιώκει είναι να συνεχίσουμε να υπομένουμε το χειρότερο τρόμο, το θάνατο, την ανασφάλεια και το φόβο.
Πρέπει να πούμε «Αρκετά»!
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να νικήσουν οι ρατσιστές, οι φασίστες και η ακροδεξιά τύπου «Εθνικού Μετώπου».
Δε πρέπει να επιτρέψουμε να μας τρομοκρατήσουν και να μας διχάσουν, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για μια ανεκτική και συνεργατική κοινωνία, απελευθερωμένη από τον καπιταλισμό και την εκμετάλλευση, μια κοινωνία της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.
Αυτή είναι μια μεγάλη μάχη, η οποία αφορά όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία ανεξάρτητα από εθνικότητα, χρώμα, θρησκεία. Είναι μια μάχη για αξιοπρεπή ζωή, για να προχωρήσει η κοινωνία μπροστά, εξαλείφοντας το βούρκο της οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας, πάνω στην οποία αναπτύσσεται η πολιτική και θρησκευτική μισαλλοδοξία.
Ο θάνατος τόσων αθώων μας προκαλεί πόνο και θλίψη. Παράλληλα όμως μας οπλίζει με οργή και αποφασιστικότητα να μην ανεχτούμε άλλο αυτό το απάνθρωπο σύστημα και το χάος που δημιουργεί.
