Του Τάκη Γιαννόπουλου
Τα εκλογικά αποτελέσματα της Χρυσής Αυγής στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών δικαιολογημένα προκαλούν έντονο προβληματισμό.
Παρά την εν ψυχρώ δολοφονία Φύσσα από το χρυσαυγίτη Ρουπακιά, την προφυλάκιση 6 βουλευτών και δεκάδων άλλων στελεχών, τις αποκαλύψεις για τα τάγματα εφόδου, οι νεοναζί αύξησαν τις δυνάμεις του αποδεικνύοντας ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο που «ήρθε για να μείνει» και δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά από καμία μνημονιακή κυβέρνηση, την αστική δικαιοσύνη και τα κατεστημένα ΜΜΕ. Καταρχήν γιατί αυτά, εξαιτίας του μίσους που προκαλούν στην κοινωνία, όποιον κατηγορούν τον κάνουν ήρωα. Αλλά κυρίως γιατί το σύστημα χρειάζεται την Χρυσή Αυγή, είτε σαν κυβερνητικό εταίρο όταν τα κουκιά δεν θα βγαίνουν, είτε σαν παρακρατική συμμορία που θα τρομοκρατεί στους δρόμους όποιον αντιστέκεται στο σύστημα. Είναι καθήκον της Αριστεράς και του εργατικού-λαϊκού-αντιφασιστικού κινήματος να αναμετρηθεί και να τσακίσει τους νεοναζί. Η ιστορία το έχει δείξει πολύ καθαρά αυτό και όχι μόνο μία φορά.
Τα εκλογικά αποτελέσματα της Χρυσής Αυγής
16.62% ο Κασιδιάρης στο Δήμο Αθήνας (με 20.8% και πρώτη θέση στο 4ο διαμέρισμα Κολωνός-Σεπόλια, 18.80% στο 6ο, Κυψέλη-Α. Παντελεήμονας)
11.13% ο Παναγιώταρος στην Περιφέρεια Αττικής (με 14.75% στην Δυτική Αττική, 13.72% στο Νήσων, 11.89% στην Ανατολική Αττική, 11.84% στον Πειραιά ενώ σε Δήμους πήρε 17% σε Σαλαμίνα, 16.59% στο Κορωπί, 16.3% στον Ασπρόπυργο όπου ήρθε 2ος)
9.01% ο Δολτσινιάδης στην περιφέρεια Πελοποννήσου (με 13.03% στη Λακωνία, 9.97% στην Μεσσηνία)
9.04% ο Γκλέτσος στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας (με 10% στην Φωκίδα, 9.87% στην Εύβοια)
8.74% ο Χρυσομάλης στην Κεντρική Μακεδονία (με 9.95% στην Πιερία, 9.12% στον ν. Σερρών, 8.85% στον ν. Θεσ/νίκης),
7.82% ο Ρήγας στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (με 9.46% στην Αιτωλοακαρνανία),
7.71% ο Ματθαιόπουλος στον Δήμο Θεσ/νίκης (με 11.59% στο 2ο διαμέρισμα),
6.91% ο προφυλακισμένος Ηλιόπουλος στην περιφέρεια Θεσσαλίας (με 9.79% στο ν. Μαγνησίας),
Στο μαρτυρικό Δίστομο, (το 1944 οι Ναζί σκότωσαν εκατοντάδες κατοίκους του), η Χρυσή Αυγή διπλασίασε τα ποσοστά της: από τις 49 ψήφους των εθνικών εκλογών του 2012, έλαβε στις περιφερειακές εκλογές 99 ψήφους και ποσοστό 6,94%!
Σε διαμερίσματα στο Κερατσίνι στις γειτονιές που έζησε και δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας η ΧΑ πήρε διψήφια ποσοστά για την περιφέρεια!
Συνολικά στις 6 από τις 12 περιφέρειες που κατέβασε υποψήφιους η Χρυσή Αυγή πήρε ποσοστά μεγαλύτερα από το πανελλαδικό ποσοστό της στις βουλευτικές εκλογές του Ιούνη του 2012.
Έκλεξε 26 περιφερειακούς συμβούλους στις 12 περιφέρειες όπου κατήρτισε ψηφοδέλτιο, καθώς και επτά δημοτικούς συμβούλους σε τρεις δήμους όπου συμμετείχε.
Αυτές οι εξελίξεις πυροδοτούν όπως είναι φυσικό την συζήτηση στους κόλπους του κινήματος
6 ερωτήσεις – 6 απαντήσεις
1. Πρέπει να θεωρούμε πλέον ναζί τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής;
Η δική μας απάντηση είναι όχι. Αν απαντούσαμε ναι, το πρώτο που θα έπρεπε να κάνουμε είναι είτε να εξοπλιστούμε οργανωμένα και μαζικά προετοιμαζόμενοι για αντίσταση, είτε να βρούμε άλλη χώρα να κρυφτούμε. Ακόμα απέχουμε από το να είμαστε σε αυτό το σημείο. Ασφαλώς υπάρχουν στις γραμμές των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής υποστηρικτές του ναζισμού και του εθνικοσοσιαλισμού. Όμως σε ποιοτικές έρευνες στις προηγούμενες εκλογές δεν έδειχναν να ξεπερνούν ένα ποσοστό της τάξης του 2% των ψηφοφόρων της ΧΑ.
Στους Χρυσαυγίτες ψηφοφόρους που γνωρίζουμε ή συναντούμε στις εξορμήσεις δεν υπάρχει σχεδόν κανένας που να δηλώνει υμνητής του Χίτλερ. Είναι διαφορετικό να είσαι ναζί από πεποίθηση και διαφορετικό να ακολουθείς τους Ναζί νομίζοντας ότι κάνεις αντικυβερνητικό αγώνα. Στην πρώτη περίπτωση παίρνεις το όπλο στη δεύτερη ανοίγεις συζήτηση όσο κι αν αυτό απαιτεί τεράστια υπομονή και ψυχραιμία. Η ιστορία έχει να μας διδάξει πάνω σε αυτό. Ήταν άλλα τα καθήκοντα του κινήματος στην Γερμανία του Χίτλερ πριν το 32-33 και διαφορετικά μετά την άνοδο του ναζισμού στην εξουσία. Η πανίσχυρη γερμανική αριστερά της εποχής (κομμουνιστικό και σοσιαλδημοκρατικό κόμμα) αρχικά υποτιμούσε και χλεύαζε τον Χίτλερ, δεν ενώθηκε απέναντι στους Ναζί όταν είχε ακόμη την πλειοψηφία με αποτέλεσμα ο Χίτλερ να πάρει την εξουσία τον Γενάρη του 1933 χωρίς να ανοίξει μύτη, κοινοβουλευτικά, σαν πρώτο κόμμα. Οι ψηφοφόροι του Χίτλερ δεν ήταν Ναζί το 24, ακολούθησαν τους ναζί και όταν αυτοί γιγαντώθηκαν είτε υιοθέτησαν τον ναζισμό είτε δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα λόγω φόβου.
2. Ποιοι άλλοι ψηφίζουν την Χρυσή Αυγή;
Οι ιδεολογικοί απόγονοι του δοσιλογισμού και των ταγματασφαλιτών. Οι νοσταλγοί της Χούντας. Στην Ελλάδα ιστορικά και με την Εθνική Παράταξη τη δεκαετία του 70 και με το ΛΑΟΣ πιο πρόσφατα είχε καταγραφεί εκλογικά ένα 6-7% που υποστήριζε τη Χούντα και είχε έντονα ξενοφοβικές και αντισημιτικές τάσεις. Ένα άλλο ποσοστό παρόμοιων αντιλήψεων είχε βρει πολιτική στέγη στην ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε η δεξαμενή της Χούντας, της ξενοφοβίας και του αντισημιτισμού είναι μεγάλη στην Ελλάδα και έχει καταγραφεί με δημοσκοπήσεις και πρόσφατες διεθνείς έρευνες. Ότι πίσω από όλα είναι οι Εβραίοι, ότι οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές και ότι η χούντα έκανε τα περισσότερα έργα ακούγεται εδώ και χρόνια, έχει διακομματική εμβέλεια και αποτελεί μια εύκολη και πιασάρικη απάντηση για όποιον δεν θέλει να διαβάσει ή να δει κάτι περισσότερο από τα τηλεοπτικά δελτία των 8.
3. Ποιους μπορούμε να μεταπείσουμε από τους Χρυσαυγίτες ψηφοφόρους;
Αυτούς που λένε ότι «θα ψηφίσω αυτούς που η κυβέρνηση έβαλε φυλακή για να τιμωρήσω την κυβέρνηση» ή ότι «είμαι ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή».
Αυτό έχει τη σημασία του από τη σκοπιά του να αποδυναμώνει το στρατόπεδο των νεοναζί. Υπάρχει ένα στρώμα ψηφοφόρων της ΧΑ που νομίζει ότι ψηφίζει αντισυστημικά και αντικυβερνητικά. Μέσα από την οργή και τη σύγχυση καταλήγει στην ΧΑ. Αυτούς μπορούμε και πρέπει να προσπαθήσουμε να τους μεταπείσουμε. Και ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι να μην τους αντιμετωπίζουμε σαν Ναζί. Πολλές φορές δεν αρκεί να τους λέμε ότι η ΧΑ είναι ναζί. Χρειάζεται να τους εξηγούμε τις θέσεις που παίρνει η ΧΑ σε μια σειρά ζητήματα. Για παράδειγμα ότι στήριξε στη βουλή τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες σε μια σειρά περιπτώσεις. Στο Πέραμα και στη Ν/Ζώνη θέλουν να τσακίσουν τα σωματεία και την αριστερά προς όφελος των εργοδοτών. Στον Πειραιά για τον Μαρινάκη και τον Μώραλη δεν έχει πει δημόσια κουβέντα ενάντιά τους παρά το ότι κατέβασε δικό της υποψήφιο τον Κούζηλο . Αντίθετα τα ρεπορτάζ λένε για τη φιλική ατμόσφαιρα ανάμεσα σε Μαρινάκη και Χρυσαυγίτες εκλογικούς αντιπροσώπους στον Πειραιά την μέρα των εκλογών.
4. Αρκεί αυτό;
Ασφαλώς όχι. Η πρώτη έμφαση πρέπει να είναι η συσπείρωση του αντιφασιστικού κινήματος που ακόμα και σήμερα αποτελεί την συντριπτική πλειοψηφία παντού. Ακόμα και στην Αθήνα το 16.2% του Κασιδιάρη είναι η μια όψη.
Από την άλλη η Αριστερά στην Αθήνα (ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ξεπερνάει το 30%. Αν αυτή η δύναμη ήταν ενωμένη και είχε το σωστό πρόγραμμα θα έπαιρνε μαζί της μεγάλο μέρος από την τεράστια αποχή που ξεπέρασε το 50% στην Αθήνα, ενώ θα συσπείρωνε και τους μετανάστες που έχουν αποκλειστεί με απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό τρόπο από κάθε εκλογική διαδικασία.
5. Ανταποκρίνεται σήμερα η αριστερά σε αυτά τα καθήκοντα;
Όχι επαρκώς και αυτό ισχύει για όλα τα βασικά κόμματα/φορείς της Αριστεράς: ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι το μεγαλύτερο κόμμα της Αριστεράς ενώ στις θέσεις του έχει σαφείς αναφορές για τη σημασία του αγώνα κατά του νεοφασισμού, στην πράξη δεν έχει πάρει τις αναγκαίες πολιτικές πρωτοβουλίες και οργανωτικά μέτρα για την ανάπτυξη ενός μαζικού πανελλαδικού αντιφασιστικού κινήματος. Έχοντας πει αυτό για το κόμμα βέβαια, πρέπει να τονίσουμε ότι η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ έχει πολύ σοβαρή εμπλοκή στα αντιφασιστικά κινήματα και πρωτοβουλίες. Τα δε μέλη της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχουν σε αντιφασιστικές επιτροπές και κινητοποιήσεις. Όμως αυτό δεν αρκεί. Είναι καθήκον του κόμματος συνολικά να μπει μπροστά στον αγώνα κατά του φασισμού.
Για την ηγεσία του ΚΚΕ το αντιφασιστικό κίνημα ουσιαστικά δεν υφίσταται, ειδικά όταν δεν ελέγχεται από το ίδιο. Καμία σοβαρή πρωτοβουλία από το ίδιο, καμία προσπάθεια ενωτικής δράσης με το υπόλοιπο αντιφασιστικό κίνημα.
Όσο για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ κάποια τμήματά της κάνουν ειλικρινείς και σοβαρές προσπάθειες κοινών, μετωπικών δράσεων με την υπόλοιπη Αριστερά, σαν φορέας έχει συνολικά εναποθέσει το αντιφασιστικό-αντιρατσιστικό κομμάτι στο ΣΕΚ το οποίο είναι γνωστό για την ακραία σεκταριστική του στάση και για το γεγονός ότι κάνει ότι είναι δυνατόν για να καπελώνει ή να διασπά το κίνημα.
6. Τι προτάσεις υπάρχουν για το αντιφασιστικό κίνημα;
Καταρχήν υπάρχει εδώ και ένα χρόνο ο αντιφασιστικός συντονισμός επιτροπών-πρωτοβουλιών-συλλογικοτήτων Αθήνας-Πειραιά που συσπειρώνει στις γραμμές του 31 συλλογικότητες, έχει διοργανώσει εκδηλώσεις, μαζικές πορείες, παρεμβάσεις και πρόσφατα ένα απόλυτα πετυχημένο πανευρωπαϊκό αντιφασιστικό τριήμερο με τη συμμετοχή 32 συλλογικοτήτων από 20 χώρες της Ευρώπης. (δείτε: https://xekinima.org/arthra/view/article/afieroma-stin-paneyropaiki-antifasistiki-synantisi/) Πρόκειται για το πιο πετυχημένο και ενωτικό εγχείρημα του αντιφασιστικού κινήματος μέχρι σήμερα.
Υπάρχουν επίσης δεκάδες τοπικές αντιφασιστικές επιτροπές πανελλαδικά που δημιουργήθηκαν κυρίως μετά τις εκλογές του 2012 καθώς και λίγα συντονιστικά σε περιφερειακό επίπεδο.
Αρχίζει να διαμορφώνεται μια δομή πάνω στην οποία μπορούμε να χτίσουμε. Υπάρχουν μπροστά μας σημαντικά γεγονότα και δράσεις που αποφασίστηκαν στην πανευρωπαϊκή αντιφασιστική συνάντηση ή έχουν καθιερωθεί εδώ και πολλά χρόνια από το αντιρατσιστικό κίνημα:
- Την Πέμπτη 5 Ιούνη διεθνής μέρα αντιφασιστικής αλληλεγγύης με συγκέντρωση έξω από τη Γαλλική Πρεσβεία με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του αντιφασίστα Κ.Μαρίκ στο Παρίσι από ομάδα νεοναζί.
- Τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ σε μια σειρά πόλεις (Αθήνα 4-6/7- Θες/νίκη – Βόλο κτλ)
- Πανευρωπαϊκή μέρα δράσης το Σάββατο 8 Νοέμβρη καθώς στις 9/11 είναι η παγκόσμια μέρα κατά του φασισμού και του αντισημιτισμού που καθιερώθηκε μετά το μαζικό πογκρόμ της Νύχτας των Κρυστάλλων στην ναζιστική Γερμανία το 1938.
Οι δυνατότητες είναι υπαρκτές. Η επιτυχία των προσπαθειών μας απαραίτητη για να προστατευτούμε από τον εφιάλτη που εκπροσωπεί ο φασισμός. Αλλά για να τα καταφέρουμε, χρειάζεται η στήριξη από όλη την Αριστερά. Δεκάδες επιτροπές, αντιφασιστικοί συντονισμοί και πρωτοβουλίες κάνουν ότι μπορούν – η μαζική Αριστερά θα ανταποκριθεί;
